Ένα παλιό “Εν Λευκώ” …Που είναι πιο νέο απ’ το μέλλον

Για όσους επιμένουν ότι, δεν κάναμε προτάσεις. Για τα διακεκριμένα μηδενικά που τολμούν να θίγουν την ιστορία των 4Τ και των Τεχνιθκών Εκδόσεων. Για τους δικηγόρους-φιγουρίνα που οργάνωσαν την καταστροφή της εταιρίας. Για την ιστορία. Τ α γραφτούν σε αυτό εδώ το ιστολόγιο μόλις οι -νομικές- συνθήκες επιτρέψουν. Για τα χαμένα χρόνια και όνειρα. Για τη μοναξιά του Μαραθωνοδρόμου. Για να θυμ,ούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι….

ΕΝ ΛΕΥΚΩ-ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ 03.04

«…Εκτός από τις βιομηχανίες που παράγουν καταναλωτικά αγαθά, πλούτο παράγουν και οι επιστήμονες που ερευνούν το ανθρώπινο γονιδίωμα, αλλά και εκείνοι που ψάχνουν το εμβόλιο για το κοινό κρυολόγημα. Το ίδιο κάνουν όσοι σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τρένα, αυτοκίνητα, δορυφόρους, επεξεργαστές αλλά και όσοι που γράφουν βιβλία, προγράμματα Η/Υ, μουσική, μαθηματικά, και φυσική. Πλούτο παράγουν όσοι υπηρετούν τη τεχνολογία και, χρυσό παράγουν όσοι υπηρετούν την αισθητική….»

Ανοιχτή Επιστολή προς τον Νέο Πρωθυπουργό

Κ. Πρωθυπουργέ,

ΔΕΝ ξέρω αν στις 8 Μαρτίου, θα φοράτε πουκάμισο Polo Ralph Lauren και κασκόλ ή κουστούμι απ’ τον Giannetos ή τον Stronguilos. Βλέπετε, όταν έγραφα αυτές τις γραμμές η υπόθεση Πάχτα βρισκόταν στο απόγειό της, οι συζητήσεις και αποκαλύψεις είχαν σκεπάσει την επικράτεια (και πέρα απ’ αυτή), τα gallop έδειχναν Γιαννέτο, αλλά η 35ετής θητεία μου στο επάγγελμα (του δημοσιογράφου), με έχει μάθει να μην υποτιμώ τα Polo ή τα ζιβάγκο. Αρκεί μία τράπεζα (Κρήτης), ένα Πόρτο (Καράς) ή η δημοσίευση μιας φωτογραφίας στην οποία ο υποψήφιος παρουσιάζεται αγκαλιά με τον Bags Bunny για να αλλάξει το δημόσιο (τηλεοπτικό) αίσθημα και οι δημοσκοπήσεις να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων.

Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν γνωρίζω αν ο ελληνικός(;) λαός θα επιλέξει Δημοκρατικό ή Ρεπουμπλικάνο πρωθυπουργό και αν το σύστημα των caucuses θα βρει πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα θα επιθυμούσα, πάντα ως αιθεροβάμων, να σας πω κάποιες σκέψεις ή και προτάσεις που, ίσως, βοηθούσαν στη χάραξη μιας «άλλης» πολιτικής. Μη θέλοντας να αντιγράψω  τον πρόεδρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ο οποίος, εδώ και χρόνια, ζητάει μία «άλλη πολιτική» χωρίς ποτέ να λεει ποια είναι, θα ξεκινήσω από τα αυτονόητα.

Ακόμα και ένας μη ευλογημένος (made?) δημοσιογράφος σαν εμένα καταλαβαίνει πως, για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη και η χώρα να γίνει Ιρλανδία (για να μη πω Σουηδία, Νορβηγία ή, έστω, Πορτογαλία) δεν αρκεί οι πολίτες να κυκλοφορούν με Mercedes 350 και Porsche Cayenne, να κάνουν «πανωσηκώματα» και να ξημεροβραδιάζονται στα μπαρ (όπως άφησε να εννοηθεί σε τηλεοπτικό τραπέζι ο υπουργός Αιγαίου) αλλά να παράγει πλούτο. Στα 40 χρόνια της δημοσιογραφικής μου ζωής έχω παρατηρήσει ότι, πλούτο παράγουν χώρες που διαθέτουν παραγωγικές μονάδες, που κατασκευάζουν ή παράγουν και, βέβαια, εξάγουν από πορτοκάλια και αυτοκίνητα (Ισπανία) μέχρι αεροπλάνα, τρένα και υψηλή μόδα (Ιταλία), για να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα. Αντίθετα πλούτο δεν παράγουν οι κοινωνίες, που ζουν σε μία εικονική οικονομική πραγματικότητα επειδή χιλιάδες επιχειρήσεις εισάγουν και πουλάνε στους ιθαγενείς ξένα προϊόντα από αθλητικά υποδήματα μέχρι T-shirts και από Range Rover μέχρι οδοντογλυφίδες και «φιστίκια Αιγίνης Τουρκίας» (δείτε το στους καταλόγους των τελωνείων). Με τις λίγες οικονομικές γνώσεις που διαθέτω πιστεύω ότι, για να παραχθεί πλούτος πρέπει ενισχυθούν οι υγιείς δυνάμεις και να προσελκυσθούν οι ξένες και οι εγχώριες επενδύσεις.

Εκτός από τις επιχειρήσεις που παράγουν καταναλωτικά αγαθά, πλούτο παράγουν οι επιστήμονες που ερευνούν το ανθρώπινο γονιδίωμα, αλλά και εκείνοι που ψάχνουν το εμβόλιο για το κοινό κρυολόγημα. Το ίδιο κάνουν όσοι σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τρένα, αυτοκίνητα, δορυφόρους, επεξεργαστές αλλά και όσοι που γράφουν βιβλία, προγράμματα Η/Υ, μουσική, μαθηματικά, και φυσική. Πλούτο παράγουν όσοι υπηρετούν τη τεχνολογία και, χρυσό παράγουν όσοι υπηρετούν την αισθητική. Πλούτο παράγουν η NASA, η Ευρωπαϊκή και η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, το Τμήμα Λέιζερ και Μαθηματικών του Πανεπιστήμιου Κρήτης, οι σπουδαστές του ΕΜΠ, του ΑΠΘ, της Πάτρας και των Τεχνικών Λυκείων, που αποφάσισαν να λάβουν μέρος στον αγώνα ηλιακών οχημάτων «ΦΑΕΘΩΝ 2004». Θα πρόσθετα ότι δισεκατομμύρια φέρνουν σε μία χώρα και αρχιερείς της «οτ κουτούρ», οι επενδύσεις της General Motors και της Mercedes- Chrysler, της Volkswagen-Audi, της Toyota και της Fiat. Χρυσό παράγει η αμυντική βιομηχανία, που κατασκευάζει τμήματα ή πλήρεις μονάδες αεροπλάνων, πλοίων, πυραύλων, συστημάτων Διοίκησης & Ελέγχου με τη προϋπόθεση ότι δεν είναι πουλημένη στα ξένα συμφέροντα και lobby και κάνει …30 χρόνια για να μη κάνει ένα RPV (Remotely Piloted Vehicle ή, σύμφωνα με τη γλώσσα των δελτίων των 8, «κατασκοπευτικό αεροπλάνο».

Η οικονομία και η ποιότητα ζωής των μη προνομιούχων βελτιώνονται με τη λειτουργία μεγάλων ντόπιων και ξένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της Πληροφορικής (Ιρλανδία), της Ιατρικής (Γαλλία, Γερμανία, Τσεχία, Πολωνία), των Μεταφορών (τρένα, φορτηγά, επιβατικά αεροπλάνα).

Ακόμα πλούτο παράγουν όσοι, με τη δουλειά και τη γενικότερη παρουσία και συμμετοχή στα κοινά, βάζουν ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα αντί να αφαιρούν πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια ακόμα και θεμέλια όπως κάνουν δεκάδες «πολιτικοί», αεριτζήδες «επιχειρηματίες», εκμεταλλευτές και μεταπράτες, έμποροι φυκιών και μεταξωτών κορδελών, και βέβαια εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που βαδίζουν με τη παλάμη απλωμένη ζητώντας τα πάντα απ’ το «κράτος».

Επειδή, λόγω ενός παλαιού «τραύματος» (από τους δασκάλους και την οικογένειά μου) το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μου είναι απόλυτα συνυφασμένο με το δικό μου, θα πω κάτι που ίσως ξενίσει: πλούτο δεν παράγει ούτε το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» αφού, επί 34 χρόνια τώρα, παρουσιάζει τα επιτεύγματα των ξένων επειδή δεν υπάρχει κανένα ελληνικό! Με τη θεματολογία του προάγει τη κατανάλωση και ενισχύει τις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη από την Άπω Ανατολή μέχρι τις ΗΠΑ και από τον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο μέχρι το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Το μόνο που «δικαιολογεί» την ύπαρξή του είναι ότι φορτικά, ενοχλητικά, κουραστικά υποστηρίζει πως, εκτός από 0-100, ιπποδυνάμεις, δρόμους, γέφυρες, Ολυμπιακά έργα, πέρα από Εθνικές και γέφυρες Ρίο-Αντίρριο (μέγα έργο και μπράβο στον απερχόμενο πρωθυπουργό που το έφερε σε πέρας), απαιτούνται και άλλα για «ισχυρή Ελλάδα». Το πρώτο,  πέρα απ’ τα Gant και τα Giannetos, πέρα απ’ τα Πόρτο Καράς, τα πάρκα περιβαλλοντικής «ευαισθητοποίησης»(!), το ξεπάτωμα αεροδρομίων και το ξεπούλημα δημόσιας γης, είναι ότι κάποιος (εσείς;) πρέπει ν’ αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, και να επαναφέρει την αξιοκρατία.

Η αρχή πρέπει να γίνει στο χώρο της Παιδείας. Αν η κυβέρνησή σας (your administration?) δεν αναδείξει τους άριστους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές αλλά και τους άξιους δασκάλους, αν δεν απαλλάξει τα Πανεπιστήμια από το «καθηγηταριό», που τρέφεται από τα προγράμματα της Ένωσης και από τους επαγγελματίες φοιτητές που τρωνε τα χρήματα του «μπαμπά», τότε  θα χάσει την αποφασιστική μάχη για να αλλάξει το πρόσωπο της χώρας.

Όπως ίσως γνωρίζετε, ιδιαίτερα όσοι υποψήφιοι για τη πρωθυπουργία έχετε μορφωθεί στις Η.Π.Α, η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στις μεγαλύτερες αλλαγές των τελευταίων 2000 ετών. Η μετά-ανθρώπινη εποχή, η σύνδεση των μηχανών με τον άνθρωπο (με οτιδήποτε αυτό σημαίνει για το «μέλλον των παιδιών μας») και για τα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, πλησιάζει και η Ελλάδα πρέπει να είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει, αν δεν θέλει να γίνει προάστιο των Βρυξελών, του Hollywood ή της Άγκυρας. Είμαι βέβαιος ότι, εκτός από την εργώδη προσπάθεια των στελεχών σας να βρουν χώρο για τα γήπεδα των ομάδων του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ θα αφιερώσετε χρόνο για να σκεφτείτε το μέλλον του τόπου στις κοινωνίες του 21^ου αιώνα.

Επόμενό σας βήμα πρέπει να είναι η δημιουργία προτύπων στη Παιδεία, στις Τέχνες, στις Επιστήμες, στη Τεχνολογία, και βέβαια στις  επιχειρήσεις. Ο καλός επιστήμονας πρέπει να κατέχει την ίδια θέση με τον επιχειρηματία που ιδρύει και λειτουργεί ένα εργοστάσιο που κατασκευάζει microchips, ένα ναυπηγείο, μία αεροπορική εταιρία. Δεν ξέρω αν έχει υποπέσει στην αντίληψή σας, αλλά μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι οι προμηθευτές του Δημοσίου,  οι καταπατητές δημόσιας γης, τα κομματικά στελέχη που «διοικούν» επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι ιδιοκτήτες ΠΑΕ και νυχτερινών κέντρων, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και οι εργολάβοι δημοσίων έργων (η επιτυχία τους είναι διαχρονική και διακομματική λόγω των ισχυρών μηχανισμών λίπανσης).

Όμως το έθεσα μαλακά. Δεν πρέπει απλώς να δημιουργήστε, αλλά και να γκρεμίσετε πρότυπα. Να στραφείτε με αποφασιστικότητα εναντίων εκείνων που προβάλουν ψεύτικους παραδείσους. Να απαξιώσετε τις πρακτικές του νέου και του παλαιού χρήματος, να ξευτελίσετε το life style οριεντάλ και να πλήξετε τα χολιγουντιανά πρότυπα (αν η κομματική νομενκλατούρα  επιτρέπει). Αντί να επιβραβεύετε φελλούς και να συνεργάζεστε με ομιλούσες κεφαλές πρέπει να δημιουργήσετε «κομάντο» αποφασισμένων ανθρώπων, που θα δώσουν τη μάχη για ν’ αλλάξει η Ελλάδα. Τα «κομάντο» πρέπει να έχουν σαν όπλο τη τιμιότητα, την αποφασιστικότητα, το θάρρος, τις γνώσεις και βέβαια το χιούμορ που είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει μεταλλαγμένους σοσιαλιστές και σοσιαλίζοντες νεοφιλελεύθερους που η δραστηριότητά τους αρχίζει και τελειώνει στα τραπεζάκια του «μπιντέ» και που ζουν και κινούνται στις «καθωσπρέπει» συνοικίες των βορείων και νοτίων προαστίων. Στον αγώνα για μια «άλλη Ελλάδα» μη ξεχάσετε την ιστορία και τη γλώσσα. Δεν είναι δύσκολο να ανταμείψετε (όπως κάνουν οι …Γάλλοι) εκείνους που μιλάνε καλά ελληνικά!

Ακόμα πρέπει να κυνηγήσετε χωρίς οίκτο τους διακινητές ναρκωτικών. Η πρόταση για ελεύθερη πώληση της κάνναβης, εκτός ότι θυμίζει την εποχή των Simon & Garfunkel, είναι μέτρο αντιδραστικό αφού επιτρέπει στους νέους να κάνουν το πρώτο βήμα προς τα «σκληρά». Ίσως βοηθούσε αν σας έλεγα ότι, όσοι θέλουν να «φτιαχτούν» μπορούν να λάβουν μέρος σε αγώνες αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας, να κάνουν παραπέντε, ανεμοπορία, αθλητική αεροπορία και αλεξιπτωτισμό, να δοκιμάσουν το καγιάκ και το σκι, να αναρριχηθούν στον Όλυμπο ή στο Έβερεστ. Για να τα κάνουν όμως αυτά πρέπει εσείς, και η κυβέρνηση της 8^ης Μαρτίου, να προσφέρετε τα μέσα αφού, μέχρι τις 6 του μήνα, κάνατε το ότι ήταν δυνατόν για να τα ξεπατώσετε, ξεπουλήσετε, διαλύσετε ότι υπήρχε και λειτουργούσε έστω και  περιθωριακά. Γιατί; Διότι τα περισσότερα από τα κουστούμια που τοποθετήθηκαν στα υπουργεία έτρεμαν (και τρέμουν) και τα «κάνουν επάνω τους» μόνο που ακούν τη λέξη «αγώνες».

Το πρόβλημα βέβαια είναι αν θα βρείτε ανθρώπους για να φτιάξετε τα κομάντο. Κανείς δημιουργικός πολίτης, κανείς σοβαρός και, το κυριότερο, θυμωμένος άνθρωπος δεν θα θελήσει να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά αν πρώτα δεν βάλετε το δικό σας! Για να αλλάξετε μία κοινωνία φρικτών μικρομεσαίων πρέπει να βασιστείτε σε ελεύθερους και, κυρίως, χορτάτους (οικονομικά και κοινωνικά) ανθρώπους και δεν είμαι βέβαιος ότι θα τους βρείτε. Ο κίνδυνος είναι να βρεθείτε (πάλι) περιστοιχισμένος από μία αυλή born again εκσυγχρονιστών ή νεοφιλελεύθερων (New Socialists, New Democrats, New Republicans αν το θέτω σωστά), αλλά και εκσυγχρονισμένων συνδικαλιστών, ευλογημένων δημοσιογράφων, και άλλων εξαπτέρυγων που θέλουν να εξασφαλίσουν, εκτός από δύναμη και παχυλές αμοιβές, προσκλήσεις στο «Μέγαρο» και «πρώτο τραπέζι» στα talk show, μία ικανοποιητική σύνταξη από το Δημόσιο. Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να πω στον ένα εκ των δύο ότι, η ιδέα των caucuses δεν είναι νέα αφού, εκτός από τις ΗΠΑ, προτάθηκε και για τις «εκλογές» στο Ιράκ αλλά εσείς ξέρετε καλύτερα.

Δύσκολα τα πράγματα κύριε μελλοντικέ Πρωθυπουργέ αφού, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) «…οι ξένοι επενδυτές αποφεύγουν την Ελλάδα γιατί δεν εμπιστεύονται τις πολιτικές που εξαγγέλλει και κυρίως το σύστημα διοίκησης και αποφάσεων που διαβρωμένο κοιτάζει προς τους “φίλους μας” και την εγχώρια διαπλοκή…» (Καθημερινή 25.12.03)

Βέβαια, όπως λεει ο λαός, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται γι’ αυτό με αγωνία περιμένω να δω πως τις 100 πρώτες ημέρες. Σημειώστε ότι, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας έχω δει πολλές αλλά δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω μία απ’ αυτές, με εξαίρεση τη περίοδο μετά τη πτώση της (αμερικανό-καρτουνικής σύλληψης, εκτέλεσης και υφής) 7ετούς δικτατορίας και εκείνη που ακολούθησε τη νίκη στις εκλογές της «18 Οχτώβρη» του ’81. Περιμένοντας με αγωνία τη νύχτα της 7^ης Μαρτίου παραμένω…

Ειλικρινά υμέτερος

Κώστας Δ. Καββαθάς

Αιθεροβάμων, Δημοσιογράφος-Εκδότης

Αθήνα 18.02.0

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Φαέθων 2004, Ολυμπία-Πεκίνο εναντίον …Olympic Trophy

Μία ιστορία που λεει πολλά

ΟΣΟΙ διαβάζετε καιρό το περιοδικό έχετε καταλάβει το «κόλλημα» που έχω για κάποια πράγματα που πίστευα (και εξακολουθώ να πιστεύω παρά τα χαστούκια που έχω εισπράξει) ότι είναι καλά για την Ελλάδα. Οι παλιότεροι ίσως θυμάστε τον «αγώνα» για να παρουσιάζει η κρατική τηλεόραση το Ράλι Ακρόπολις ­­­(και το συνεπακόλουθο «κόψιμο» της εκπομπής μου στην τότε ΕΡΤ 1) αλλά, και την αποπομπή μου από την ΕΡΤ 2 όταν έκανα το έγκλημα να πω (στον αέρα) ότι και η χώρα πρέπει να αποκτήσει μία πίστα Φόρμουλα 1. Γεγονότα μικρά και ασήμαντα, μπορεί και ανόητα μπροστά στα όσα συμβαίνουν αλλά, σημαντικά για το χώρο του αυτοκινήτου.

Επειδή υποχρέωση είναι, εκτός από το να κάνεις «κριτική» να προτείνεις λύσεις, δεν σταμάτησα να βομβαρδίζω τους «αρμόδιους» (από τις σελίδες των 4Τ και από τα έντυπα που συνεργάστηκα) με πρακτικές και υλοποιήσιμες προτάσεις. Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στα χιλιάδες κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες (Εξπρές, Μεσημβρινή, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία κλπ) και περιοδικά (Άλφα, Ότο Εξπρές, Εικόνες, Επίκαιρα και βέβαια 4Τ) θα διαπιστώσει το εύρος και τη σημασία των παρεμβάσεων που  ξεκίνησαν από θέματα οδικής ασφάλειας και προχώρησαν σε τομείς που γνώριζα και ακόμα γνωρίζω καλά ή, τουλάχιστον, καλύτερα από πολλούς  χαρτογιακάδες. Επειδή όμως διαπιστώνω ότι, στη δημοκρατία των τηλεπαράθυρων η ευγένεια και η ταπεινότητα εκλαμβάνεται ως αδυναμία αποφάσισα να παρουσιάσω (με μία δόση χιούμορ) μερικές απ’ αυτές -και τη κατάληξή τους!

Με τον ενθουσιασμό που χαρακτήριζε τις πράξεις πολλών της γενιάς μου στη δεκαετία του ’60, διέθεσα (με παλιούς συνεργάτες) εκατοντάδες ώρες για να πείσω τους αρμόδιους (υπουργούς κλπ) για την ανάγκη να υπάρξει και  ελληνική βιομηχανία …αυτοκινήτου. Το τι ειρωνεία εισπράξαμε δεν περιγράφεται. Διακεκριμένοι πολιτικοί, που η παρουσία τους εξαρτιόταν από τις δωρεές (στο κόμμα) εισαγωγέων αυτοκινήτων και γεωργικών μηχανημάτων, μας συνέστησαν «να προσγειωθούμε» γιατί «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα». Οι απόπειρες κάποιων ονειροπόλων  καταγράφηκαν με πληρότητα στο βιβλίο «Made in Greece» των Λάμπρου Σκαρτσή και Γιώργου Αβραμίδη, που παρουσιάσαμε στον Αντίλογο του περασμένου τεύχους. Θα πρότεινα να του ρίξετε μία ματιά για να δείτε τι βλακείες λένε οι παλαιοί και νέοι σωτήρες.

Ούτε ξέρω πόσες (χιλιάδες) ώρες διαθέσαμε κάνοντας σχέδια και προτάσεις για τη περίφημη πίστα. Θυμάμαι τις αναμονές σε προθαλάμους υπουργών, αλλά και τις υποσχέσεις κομματικών της Γραμματεία Νέας Γενιάς (επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Με τα σχέδια, που έκαναν (για τη σημαία) νέοι μηχανικοί και αρχιτέκτονες, περιμέναμε να μας δεχτούν μόνο για να ανακαλύψουμε ότι οι μελέτες είχαν δοθεί στα …δικά τους παιδιά και τα σχέδιά μας τα είχε αρπάξει ο κάλαθος των αχρήστων. Και καλά το αυτοκινητοδρόμιο. Ποιος είναι ο γράφων και οι δυο-τρεις οδηγοί αγώνων για να τα βάλουμε με τα μέγα-συμφέροντα που έχουν βαλθεί να καταβροχθίσουν τη Χαλανδρίτσα ή να φάνε τον Ορχομενό;

Η πιο τραυματική εποχή όμως ήταν τα τέσσερα χρόνια στο Δήμο Αθηναίων (επί Αντώνη Τρίτση) αλλά και τα δύο προηγούμενα. Διαβάστε σας παρακαλώ με προσοχή τις επόμενες αράδες για να καταλάβετε και ορισμένα από τα …φαινόμενα που παρουσιάστηκαν στη προεκλογική περίοδο! Δεν θα σας πω ποια αλλά είμαι βέβαιος ότι, οι παροικούντες θα καταλάβουν το γελοίο του πράγματος. Πριν λοιπόν απαντήσω θετικά στο κάλεσμα του μακαρίτη του Τρίτση και εκλεγώ στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, είχα κάνει μία πρόταση για να γίνει το Φωταέριο (Γκάζι) ένας σύγχρονος χώρος τεχνολογίας και επιστημών με το όνομα «Τεχνόπολις». Στο χώρο αυτό, έλεγα, θα γίνουν εργαστήρια στα οποία οι νέοι της Αθήνας θα σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν (υπό την επίβλεψη ειδικών δασκάλων) ότι τους έκανε κέφι. από αυτοκίνητα και δίκυκλα μέχρι ηλεκτρονικούς υπολογιστές και λογισμικό και από αεροπλάνα μέχρι …πυραύλους. Για το σκοπό αυτό είχα ζητήσει από τον αρχιτέκτονα (και φίλο) Γιώργο Κρητικό να εκπονήσει τα σχέδια τα οποία και κατάθεσα στον τότε Δήμαρχο Αθηναίων Μιλτιάδη ΄Έβερτ. Το κόστος (το 1988) για τις Τεχνικές Εκδόσεις, ήταν 600.000 δραχμές (υπολογίστε το με σημερινές τιμές).

Τι έγινε; Τίποτα μέχρι που, δύο χρόνια αργότερα, είδα ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ το οποίο παρουσίαζε τη δική μου πρόταση και τα δικά μου σχέδια σαν πρόταση του …Δημάρχου! Κάτι έγραψα στους 4Τ αλλά, κανείς απ’ αυτούς δεν διαβάζει το περιοδικό. Το θέμα ξεχάστηκε κι΄ έμεινε μόνο η ονομασία «Τεχνόπολις» η οποία χρησιμοποιήθηκε και ακόμα χρησιμοποιείται από εκείνους που αναίσχυντα σκυλεύουν τη πρότασή μου. Για λόγους που κατανόησα αργότερα ούτε μία από τις προτάσεις στο Δήμο Αθηναίων δεν έγινε δεκτή. Αναφέρω μερικές: διαδρομές τραμ, μορφή μετρό, monorail, «κινητή» απαγόρευση κυκλοφορίας στο ιστορικό κέντρο στα πρότυπα της Νέας Υόρκης, «αναβαθμίσεις» περιοχών, ειδικά κέντρα νέων τεχνολογιών στον Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης –ΟΝΑ, κατασκευή απορριμματοφόρων στην Ελλάδα, οργάνωση του Κέντρου Συντήρησης στη «χωματερή» των Λιοσίων, έλεγχος των κονδυλίων που δίνονταν σε τρίτους για τις επισκευές των απορριμματοφόρων, διαγωνισμοί για τη σχεδίαση και κατασκευή «ταξί» για χρήση στις ελληνικές πόλεις κλπ). Με κάποιο μαγικό τρόπο ο εσωτερικός κύκλος των συνεργατών του δημάρχου με «έβαζε στη γωνία» με αποτέλεσμα να μην είμαι σε θέση να ελέγξω ούτε καν τον ΟΔΔΥ που ο μακαρίτης με είχε βάλει «επικεφαλής» για να μην αναφερθώ στη Δημαρχιακή Επιτροπή που με είχε κάνει αντιπρόεδρο δηλ. Πρόεδρο μια κι’ εκείνος σπάνια ερχόταν.

Η τύχη της πρότασης για το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Καθαρών Αυτοκινήτων με τη συνεργασία του ΕΜΠ είναι επίσης γνωστή. Οργανώθηκε το πρώτο και μετά …πέθανε με αποτέλεσμα, ο γράφων (που είχε την ιδέα), το περιοδικό που την προώθησε και το Πολυτεχνείο που την  αποδέχτηκε να γίνουν «ρεζίλι» στους ξένους.

Ακολούθησε η πρόταση για τη διοργάνωση και στην Ελλάδα ενός αγώνα για ηλιακά αυτοκίνητα όπως γίνεται, κάθε δύο χρόνια στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στο Καναδά. Για λόγους που είχαν (και ακόμα έχουν) να κάνουν με το βαθμό της διαπλοκής (και της λίπανσης) η ιδέα, που υποστηρίζονταν ένθερμα από τα ξένα μεγάλα Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία, δεν είχε τύχη. Σαν καλός πολίτης που ακολουθεί την ιεραρχία έστειλα, πριν 8 χρόνια, επιστολές σε όλους τους εμπλεκόμενους (ξεκινώντας με  τον πρύτανη του ΕΜΠ) και τον τότε Υπουργό Παιδείας. Στη συνέχεια, έστειλα επιστολές στη Πρόεδρο του 2004 Γιάννα Αγγελοπούλου, στον υπουργό Παιδείας Π. Ευθυμίου, στο γραφείο του πρωθυπουργού (εκεί κι΄ αν έγραψα!), στον Μ. Σίμιτσεκ και σε πλειάδα αρμοδίων. Όλες, μα απολύτως ΟΛΕΣ, οι επιστολές βρίσκονται στο σκληρό μου δίσκο και, νομίζω, θα άξιζε το κόπο να δημοσιευτούν. Όπως έχω γράψει ο μόνος που ανταποκρίθηκε ήταν ο πρόεδρος της «Πολιτιστικής» Ευγένιος Γιαννακόπουλος και ο  Α. Τζοχατζόπουλος στο ΥΠ.ΑΝ κι΄ αυτός είναι ο λόγος που το ΦΑΕΘΩΝ 2004 είναι διοργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.

Στη συνέντευξη τύπου στο Ζάππειο οι οργανωτές (ΕΛ.ΙΝ.Η.Ο, 4ΤΡΟΧΟΙ, ΕΛΠΑ) παρουσίασαν το ΦΑΕΘΩΝ 2004 και το Nuna, το ηλιακό αυτοκίνητο που κέρδισε τον αγώνα στην Αυστραλία το 2003. Στη συζήτηση με τους επικεφαλείς του προγράμματος (φοιτητές του ολλανδικού πανεπιστημίου του Lidll) πρότεινα μία ακόμα ιδέα (που βαρεθήκατε να διαβάζετε): ένα αγώνα κάθε τέσσερα χρόνια, με διθέσια οχήματα που θα κινούνται με εναλλακτικές πηγές ενέργειας τα οποία θα ξεκινούν από την Ολυμπία και θα τερματίζουν στην εκάστοτε Ολυμπιακή πόλη. Πιστός στις παραδόσεις (αλλά όχι παραδόπιστος) ακολούθησα την αξιοπρεπή οδό. Έστειλα τη πρόταση σε πολλούς αρχίζοντας, ως όφειλα, από το γραφείο του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Παράλληλα τηλεφώνησα (πολλές φορές χωρίς να πάρω απάντηση) και έγραψα (πάλι χωρίς) στον υπουργό Παιδείας Πέτρο Ευθυμίου. Η ευκαιρία να τον συναντήσω δόθηκε σε μία ….πτήση της Ολυμπιακής για Βρυξέλες. «Γιατί δεν απαντάς στα τηλέφωνα και στις επιστολές μου» ρώτησα. «Δεν τα έλαβα ποτέ» απάντησε. Σε ύψος ….31.000 ποδών, του έδειξα (στο φορητό) τις επιστολές και τις ημερομηνίες των τηλεφωνημάτων προς το γραφείο του. Το περιστατικό τον …έπεισε και με δέχτηκε (δύο φορές) στο υπουργείο όπου και παρουσίασα τη πρότασή μου για τον αγώνα Ολυμπία-Πεκίνο το 2008. Την ίδια εποχή τηλεφώνησα στον Γενικό Διευθυντή της ΕΤ (επίσης φίλο μου) Τζόνι Καλημέρη στον οποίο παρουσίασα, επίσης με κάθε λεπτομέρεια, την ιδέα προτείνοντάς του να υποστηριχτεί, σαν γεγονός εθνικής εμβέλειας, από τη κρατική τηλεόραση. Με άκουσε (στις 19/9/03) και …εξαφανίστηκε. Έκανα 5 τηλέφωνα, στις 28/11 έστειλα ένα e-mail και κατόπιν φαξ ζητώντας να μάθω αν η σιωπή του οφειλόταν σε φόρτο εργασίας ή σε …τύψεις. Κι΄ αυτό γιατί,  λίγο καιρό μετά τη συζήτησή μας, η ΝΕΤ ανακοίνωσε, ότι διοργανώνει το Olympic Trophy όπου «μία ομάδα νέων με αυτοκίνητα 4Χ4 και μοτοσικλέτες θα ξεκινούσε από την Ολυμπία και θα τερμάτιζε στο Πεκίνο περνώντας από πολλές πόλεις στη διαδρομή από τις οποίες θα έστελνε «ανταποκρίσεις».

Χαμογελάτε; Θα έπρεπε. Επειδή όμως τελικά υπάρχει θεός, λίγους μήνες αργότερα διάβασα, ότι το Olympic Trophy το οποίο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων (Ελ. Τύπος, Παρόν κλπ) κόστισε από 1,5 ως 2 δισεκατομμύρια δραχμές και που, σύμφωνα με τη Διοίκηση «θα το ζήλευαν και οι ξένοι», σταμάτησε λόγω χαμηλής ακροαματικότητας και «τριβών» μεταξύ των συντελεστών. Η σιωπή και τα αναπάντητα φαξ και e-mail βρήκαν την εξήγησή τους όταν, πάλι από τις εφημερίδες, πληροφορήθηκα ότι «…η πρωτοποριακή αυτή ιδέα ανήκει στον εντεταλμένο Σύμβουλο του Προέδρου και η υλοποίησή της έγινε με ανάθεση από την εταιρία ΑΝΩΣΗ Α.Ε. που ανήκει στις τηλεοπτικές επιχειρήσεις του Γ. Μπόμπολα με συνδρομή υπαλλήλων και τεχνικών της ΕΡΤ…».

Βλέπουμε λοιπόν ότι, ως μη «ευλογημένος» δεν καταφέρνω να περάσω την ιδέα στα «κέντα αποφάσεων» ακόμα και αν άξιζε το βάρος της σε χρυσάφι (για τη χώρα).

Γιατί; Για τον απλό λόγο, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν τι σημαίνει, κάθε τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα να έρχονται φοιτητές και σπουδαστές από όλα τα μεγάλα Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία του κόσμου με οχήματα (δεν μπορώ να τα αποκαλέσω αυτοκίνητα) που θα κινούνται αποκλειστικά και μόνο με εναλλακτικές πηγές ενέργειας (ηλιακή, υδρογόνο, ηλεκτρισμό, πεπιεσμένο αέρα οτιδήποτε τέλος πάντων ανακαλύπτουν τα καλύτερα μυαλά του πλανήτη για τον νέο αιώνα. Η Ελλάδα, θα μπορούσε (και ακόμα μπορεί) να είναι το κέντρο της έρευνας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για όσα χρόνια γίνονται Ολυμπιακοί. Με την υιοθέτηση της ιδέας η χώρα μπορεί να απαιτήσει από τη ΔΟΕ να στηρίξει το διοργάνωση και, αν οι Αθάνατοι αρνηθούν μπορούν να πάνε να κουρεύονται γιατί, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει μας απαγορεύσει να διοργανώνουμε ένα αγώνα από την Ολυμπία προς στην εκάστοτε ολυμπιακή πόλη –αρχίζοντας το 2008 με το Πεκίνο.

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι, το παραπάνω κείμενο έχει «κουράσει» πολλούς. Τι ενδιαφέρει τον γιάπη αν θα γίνει  αγώνας από την Ολυμπία στο Πεκίνο. Συμφωνώ. Όπως λεει η έρευνα TGI οι περισσότεροι «δεν δίνουν μία» για αυτές τις παλιομοδίτικες(;) πρωτοβουλίες. Ποιο λουλούδι που κάνει κόντρες με «φτιαγμένο» Civic Vti θα κουράσει το μυαλό του και θα λερώσει τα χεράκια του για να φτιάξει ένα αυτοκίνητο που κινείται, ας πούμε, με υδρογόνο; Αυτά είναι κόλπα δύσκολα που κάνουν στην Ευρώπη. Η «τάση» είναι να αγοράσουμε το πιο εντυπωσιακό ξένο προϊόν και να διαθέσουμε μία περιουσία για να βάλουμε δερμάτινα καθίσματα, ζαντολάστιχα, «αεροτομές» για να προκαλέσουμε, κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά, το κόσμο και τον ίδιο το πλανήτη. Λίγοι, ελάχιστοι θα στρωθούν στη δουλειά για να φτιάξουν κάτι με το μυαλό και τα χέρια τους. Και αν το φτιάξουν δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτα εκτός από τους 4Τ. Το περιοδικό θα παρουσιάσει τη δουλειά τους και τα κανάλια θα την αγνοήσουν ίσως επειδή την ξεκίνησαν οι 4ΤΡΟΧΟΙ! Τα συμπλέγματα των μειρακίων του «ανταγωνισμού» είναι τόσα ώστε, πέρα απ’ το ότι χρειάζονται άμεση βοήθεια ψυχαναλυτή, έχουν ανάγκη και από pampering για τα τραύματα της παιδικής ηλικίας.

Η «βούτα» της βούτας

Τα παλιά χρόνια, όταν τα αυτοκίνητα είχαν αναρτήσεις με φύλα σούστας, κινητήρες με βαλβίδες στο πλάι, τιμόνια που αλλού τα γύριζες και αλλού σε πήγαιναν και φρένα που σε σταματούσαν μόνο αν είχες άγιο οι 4ΤΡΟΧΟΙ είχαν ξεκινήσει (για πρώτη φορά στην Ελλάδα) μία στήλη με το τίτλο «Μετατροπές για…». Οι συντάκτες, οι συνεργάτες και ο γράφων έλεγαν στους αναγνώστες πως, με φθηνά μέσα, να βελτιώσουν ορισμένα τμήματα με στόχο να επιτύχουν καλύτερη ενεργητική ασφάλεια –γιατί κανείς δεν μιλούσε τότε για παθητική. Όταν τα περισσότερα από τα σημερινά «αστέρια» δεν ήταν ούτε καν επιθυμίες στη λίμπιντο των γονιών τους, το περιοδικό μετέτρεπε, δοκίμαζε και παρουσίαζε τα αποτελέσματα μετατροπών που ο κάθε αναγνώστης  μπορούσε να φέρει σε πέρας και να χαρεί. Οι προσπάθειες και η σκληρή κριτική του Ειδικού Τύπου αλλά, και η φοβερός ανταγωνισμός μεταξύ των κατασκευαστών είχαν σαν αποτέλεσμα τα επιβατικά αυτοκίνητα να αλλάξουν, εξελιχθούν, μεταμορφωθούν τόσο πολύ σε όλους τους τομείς (επιδόσεις, ασφάλεια, άνεση κλπ) ώστε οι στήλη «Μετατροπές» να μην έχει πλέον θέση στις σελίδες μας. Τι να μετατρέψεις, εκτός ίσως από τα αμορτισέρ σε ένα Yaris ή σε ένα Mondeo; Τα αυτοκίνητα είναι θαυμάσια έτσι όπως είναι και, το μόνο που ίσως θα μπορούσες να κάνεις είναι να επέμβεις (λίγο) στο κινητήρα για να αυξήσεις (λίγο) τη ροπή και την ισχύ ώστε να είναι πιο ευκολοδήγητο στη πόλη και στην εξοχή.

Όμως όχι. Ακριβώς επειδή ζούμε σε μία χώρα που αντιγράφει (ξεπατικώνει) τα πάντα οι μετατροπές έγιναν αυτοσκοπός με αποτέλεσμα να βλέπεις στους δημόσιους δρόμους «οπελάρες» των …500 ίππων να κυκλοφορούν στους δρόμους  προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα αλλά, το κυριότερο, την ασφάλεια και, γιατί όχι, την αισθητική και την κοινωνική δικαιοσύνη. Άνθρωποι που δουλεύουν «ήλιο με ήλιο», που δεν έχουν «ψωμί» για τα παιδιά τους, βλέπουν εμένα (για να μην αναφερθώ σε άλλους) να περνάω με το τέρας, που δεν είναι παρά προέκταση του πέους μου, και να προκαλώ, ενοχλώ,  τρομοκρατώ και όλα αυτά γιατί, δεν έχω τα αρχ…α να λάβω μέρος σε ένα αγώνα ταχύτητας ή σε ένα ράλι. Όποιος έχει «λεφτά» (απ’ τον μπαμπά του, από κλοπές, ναρκωτικά, εκμετάλλευση νυχτερινών κέντρων, γυναικών, φοροδιαφυγή ή ότι) αγοράζει ένα αυτοκίνητο, το «κάνει πύραυλο», ρουκέτα, «μπόμπα» και κάνει «αγώνες» στη βούτα, στα λιμανάκια ή στην εθνική οδό! Δεν διαθέτει καν τα κότσια να κάνει τις κόντρες του σε μία κλειστή πίστα ώστε να μη θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την ακεραιότητα των άλλων χρηστών του δρόμου.

Πολλοί μας ρωτούν (πάνω από 15 χρόνια) γιατί δεν κάναμε ένα περιοδικό για μετατροπές. Η απάντηση είναι απλή: για πολιτικούς λόγους. Πιστεύουμε ότι, οι 4Τ δεν πρέπει να οδηγούν τους αναγνώστες σε πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα. Οι περισσότεροι απ’ τους συντάκτες μας είναι οδηγοί αγώνων με περγαμηνές στο palmares τους. Ακριβώς όμως γι’ αυτό το λόγο κανείς δεν συμπεριφέρεται σαν αλήτης στους δρόμους!_Κ.Κ

Αντιλογισμοί

Κάθε φορά που βλέπω (στη τηλεόραση) τις κατώτερες μορφές ζωής που παριστάνουν τους φιλάθλους στα διάφορα ματς να δέρνονται, να μαχαιρώνονται και να καινε εύχομαι να αποκτήσω θεϊκές δυνάμεις. Μόνο έτσι θα μπορέσω να τους κάνω την απαραίτητη …λοβοτομή και να απαλλάξω τη χώρα απ’ τη παρουσία τους · Μπορώ να ρωτήσω ποιος είναι ο λόγος που, μία ωραία αρχιτέκτων και σύζυγος γνωστού αοιδού είναι υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ; · Η συγκεκριμένη δεν είναι το μόνο αξιοπερίεργο των εκλογών της 7^ης Μαρτίου. Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν άλλα, 100 φορές πιο αστεία · Όπως το συγκεκριμένο Μηδενικό που ζητάει τη ψήφο του ελληνικού λαού κάνοντάς με να κόψω τις φλέβες μου · Δε πρέπει να γίνομαι «κακός». Δεν φταινε οι φελλοί που επιπλέουν, αλλά ο λαός που τους ψηφίζει. Αν τους «μαύριζε» θα λούφαζαν ή θα επέστρεφαν στη παλιά τους τέχνη -της απλωμένη παλάμης · Όμως στην Ελλάδα όλα είναι δυνατά. Ακόμα και να υπουργοποιηθεί ένα Μηδενικό · Με ρωτούν: γιατί δεν βάζεις κι’ εσύ υποψηφιότητα. Ως ανεξάρτητος ευχαρίστως! Ο μόνος υποψήφιος του Κινήματος της Κοινής Λογικής (ΚΚΛ)! · Η προθεσμία πέρασε και τώρα έχετε να επιλέξετε ανάμεσα στο Δημοκρατικό και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι τίτλοι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι πλέον passé. Η εποχή της παγκοσμιοποίησης έφτασε οριστικά και στη Τζουτζία και οι Έλληνες έχουν να δουν «πράματα και θάματα»- Ήθελα να ήξερα ποια κυρία θα παίξει το ρόλο της …Κοντολίζα Ράϊς και ποιος κύριος τον Τζέφρι Χουν · Οι «Φίλοι του ΠΑΣΟΚ», «Οι Φίλοι της Νέας Δημοκρατίας», «Οι Φίλοι του ΚΚΕ», «Οι Φίλοι του ΛΑΟΣ» κ.ο.κ Μία νέα πραγματικότητα ανατέλλει: των Φίλων · Αν δεν ανήκεις σε Αδελφότητα έχασες, πέθανες, εξαφανίστηκες · Εμπρός Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα · Άλλο θέμα… Στις 8000 πόδια, χωρίς πόρτες, με -6 βαθμούς Κελσίου για να φωτογραφίσεις την από ψηλά για το βιβλίο «Η Ελλάς Άνωθεν». Ο Ηλίας Σοφιανός, φίλος και εκπαιδευτής του γράφοντος στα ελικόπτερα με πολική ενδυμασία στο Robinson 22 κάπου πάνω απ’ τα Βαρδούσια ·

Η Γωνιά των Ζώων

Οι άνθρωποι του περιοδικού αγαπούν και προστατεύουν τα ζώα. Όλοι φιλοξενούν από 1 ως …10 στο σπίτι. Το ίδιο κάνει και ο Αντίλογος που, από αυτό το τεύχος φιλοξενεί μία στήλη για τους τετράποδους φίλους μας. Ελπίζουμε να σας αρέσει._Κ.Κ.

Της Πόπης Μπάκα

popibaka@tetrapodologein.gr

Η Ομάδα του Τετραποδολογείν* σχολιάζει την επικαιρότητα

Ένας όγκος ειδήσεων συσσωρεύτηκε την προηγούμενη χρονιά, με θέμα τα ζώα συντροφιάς. Θα λέγαμε πως ήταν «η χρονιά τους». Ο νέος νόμος, οι μαζικές δηλητηριάσεις, οι κακοποιήσεις και οι εξαφανίσεις των αδέσποτων ήταν θέματα που συχνά φιλοξενήθηκαν στις οθόνες και στις εφημερίδες.

Ολόκληρα επιτελεία «υπευθύνων» πέρασαν μπροστά από τα μάτια του πολίτη, που έχει μάθει να συμβιώνει με τα αδέσποτα, αλλά δεν έχει μάθει πολύ βασικότερα πράγματα, όπως το τι σημαίνει «υπεύθυνος ιδιοκτήτης» (ώστε να μην έχουμε αδέσποτα). Και πάνω που νομίζαμε πως μετά το ρεζίλι με το κυνοκομείο της (κάθε) Θήβας βάλαμε μυαλό, πάνω που νομίσαμε ότι ο νόμος που ψηφίστηκε θα γίνει όπλο στα χέρια της πολιτείας, ώστε να αποκτήσουμε και πάλι τη χαμένη (ζωοφλική) τιμή μας, να ‘σου και πάλι το κυνοκομείο του (κάθε) Σαμαρά να ισοπεδώνει συνειδήσεις, Υπουργεία και Δήμους…

Το ζητούμενο είναι να σταθεί ο καθένας απέναντι στις ευθύνες του. Ο πολίτης που εύκολα βαρέθηκε το προϊόν που αγόρασε στο pet shop, ο «φιλόζωος» που τον απάλλαξε από το βάρος του και σώριασε ένα ακόμη μελλοθάνατο ζωντανό στο «κτήμα του», ο Δήμος που δεν πήρε μυρωδιά για την αρμοδιότητά του, η πολιτεία που καθεύδει και ονειρεύεται μια χώρα χωρίς αδέσποτα.

* tetrapodologein, Ηλεκτρονικό Περιοδικό. Προσπάθεια για την προαγωγή ζωοφλικής και περιβαλλοντικής συνείδησης (http://www.tetrapodologein.gr)

Τα πράγματα που Λένε και …Γράφουν

Πλούσιο το περιεχόμενο της στήλης αυτό το μήνα. Δεν προλάβαινα να κόβω και να ταξινομώ τα τρελά και παράξενα της καθημερινότητάς μας. Παραθέτω μερικά για να περάσατε ευχάριστα το χρόνο σας…

Η «αναβάθμιση» περιοχών και ο νόμος της νύχτας

«…Aφορμή γι’ αυτές τις θλιβερές σκέψεις ήταν η έγγραφη διαμαρτυρία προς κάθε υπεύθυνο, ακόμη και σε όργανα της E.E., η εκατοστή ίσως έγγραφη διαμαρτυρία κατοίκων του Ψειρή για τις κραυγαλέες και άκρως ενοχλητικές παρανομίες των εκεί νυχτερινών κέντρων.

Δεν μπορεί τα μισά από αυτά να λειτουργούν χωρίς άδεια, τα άλλα μισά να τους αφαιρείται η άδεια και ανενόχλητα να συνεχίζουν τη δουλειά τους και όλα μαζί να παραβιάζουν τους όρους λειτουργίας, να διαμαρτύρονται επί χρόνια οι εναπομείναντες κάτοικοι και κανείς να μη συγκινείται. Kαι κανείς να μην θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο και αρμόδιο. Kανένας δεν είναι αρμόδιος να διαπιστώσει και να άρει την παρανομία!

Oύτε ο εισαγγελέας ούτε ο χωροφύλακας ούτε ο δήμος ούτε το YΠEXΩΔE! Kαι όμως στην περιοχή ξοδεύτηκαν πολλά δισεκατομμύρια για την “ανάπλασή” της, την οποία λυμαίνονται οι παρανομούντες καταστηματάρχες της νύχτας. Δεν πρόκειται μόνο για την περιοχή του Ψειρή. Tα ίδια συμβαίνουν στο Θησείο, στην Πλάκα (όπου επίσης δαπανήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια) και σε κάθε όμορφη γωνιά του

A. Kαρκαγιάννης, Kαθημερινή, 23.10.03

Ο «Κωστάκης» και ο Δήμος Αθηναίων (Ι)

«…Μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα, οι Mαδριλένοι αντίκρισαν τρία οχήματα, βαμμένα μοβ και λευκό, που ξεχώριζαν από τα δύο χιλιάδες κατακόκκινα αστικά λεωφορεία της πόλης. Στα νέα λεωφορεία αναγράφονταν συνθήματα, όπως: “Tεχνολογία του Mέλλοντος”, “Mηδέν ρύπανση” και “Aυτό το λεωφορείο κινείται με υδρογόνο”. Έκτοτε, σχεδόν 20.000 επιβάτες ταξίδεψαν με τα καινοτόμα λεωφορεία, όπως αναφέρει σε άρθρο της η εφημερίδα “Le Monde”… H Mαδρίτη βρίσκεται πράγματι στην πρωτοκαθεδρία μεγάλης ευρωπαϊκής προσπάθειας για υιοθέτηση του υδρογόνου στις αστικές συγκοινωνίες: Άμστερνταμ, Bαρκελώνη, Aμβούργο, Λονδίνο, Λουξεμβούργο, Πόρτο, Στοκχόλμη και Στουτγάρδη ακολουθούν ήδη το παράδειγμα της Mαδρίτης…».

Kαθημερινή, 11.11.2003

(ΙΙ)

«….Aδειοδοτήθηκαν μαζικά και από το υπουργείο Πολιτισμού καφενεία και εστιατόρια που λειτουργούν νόμιμα (με άδεια του Δήμου Aθηναίων ή του YΠEXΩΔE) στον πεζόδρομο της Διον. Aρεοπαγίτου και Aποστόλου Παύλου ως το Θησείο, στον πεζόδρομο της Aδριανού, στους δρόμους κάτω από την Aκρόπολη στην Πλάκα και γύρω από την πλατεία Mοναστηρακίου. Για να ισχύσει η άδεια των περισσοτέρων πρέπει να περιορίσουν τα τραπεζάκια τους στους οροθετημένους από το YΠΠO χώρους, σύμφωνα με το σχέδιο που εκδόθηκε τον Iούνιο του 2003, βάσει του οποίου δεν εμποδίζεται η διέλευση πεζών και δεν καταλαμβάνεται η ειδική όδευση που έχει γίνει στον μεγάλο πεζόδρομο της “Eνοποίησης Aρχαιολογικών Xώρων” για τους τυφλούς

N. K.-P., Eλευθεροτυπία, 04.11.2003

Εμείς τα ’λέγαμε (Ι)

«…Σε ένα ύστατο δώρο, αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ, προς τις φίλιες προς αυτήν δυνάμεις που ελέγχουν τον χώρο των κατασκευών και του real estate προχωράει η κυβέρνηση, μετατρέποντας το περίφημο Mητροπολιτικό Πάρκο του Eλληνικού σε “φιλέτο” οικοδομήσιμης γης. Mε πρόσχημα την εξεύρεση πόρων για τη διαμόρφωση του “πνεύμονα πρασίνου και αναψυχής”, ο Oργανισμός Pυθμιστικού Σχεδίου Aθήνας προχωράει στη δωρεάν παραχώρηση σε ιδιώτες των 1.000 από τα 5.300 στρέμματα του παλαιού αεροδρομίου, προκειμένου να οικοδομήσουν και να εκμεταλλευθούν κτίρια κατοικιών, εμπορικά κέντρα, καταστήματα και ξενοδοχεία. Έτσι, παράλληλα με τη δημιουργία του “πάρκου”, ο ανάδοχος έχει τη δυνατότητα οικοδόμησης μιας ολόκληρης νέας πόλης με κατοικίες, εμπορικό κέντρο, κινηματογράφους και… πράσινο… Eκεί αναμένεται να εισρεύσουν για κατοικία τουλάχιστον 30.000 άτομα, καθώς κατά μέσον όρο σε χώρους κατοικίας και εργασίας αντιστοιχούν περί τα 25 τετραγωνικά μέτρα ανά άτομο. Έτσι, η δημιουργία του Mητροπολιτικού Πάρκου συνδυάζεται με την ανάδυση μίας νέας πόλης… όπως η Kόρινθος στο ήδη επιβαρημένο αστικό περιβάλλον της πρωτεύουσας! Eπιπλέον, η δυνατότητα του αναδόχου να αναπτύξει “πόλους” εμπορίου και ψυχαγωγίας αλλά και το πλήθος των χρήσεων που παραμένουν (ενδεικτικά το συνεδριακό κέντρο, το αμαξοστάσιο του τραμ, σταθμοί μετεπιβίβασης του μετρό) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πλην των κατοίκων, στη… νέα Kόρινθο του Eλληνικού θα εισρέουν καθημερινά δεκάδες χιλιάδες επιπλέον άτομα… Παράλληλα, προστίθενται και νέες χρήσεις που αφορούν πολιτιστικές εγκαταστάσεις, εστιατόρια, κτίρια εκπαίδευσης και πρόνοιας, χώρους στάθμευσης. Συγκεκριμένα, προτείνεται να εγκατασταθούν σε υπάρχοντα ή νέα κτίρια:

– Eστιατόρια και αναψυκτήρια

– Πολιτιστικές εγκαταστάσεις

– Tο κέντρο περίθαλψης, εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης παιδιών με ειδικές ανάγκες.

– Tο “Eθνικό Kέντρο άμεσης Kοινωνικής Bοήθειας”, το Θεραπευτήριο Xρόνιων Παθήσεων Aττικής και ένα Aστικό Kέντρο Yγείας

– Tο Δημαρχείο Eλληνικού

– Tο Mουσείο Πολιτικής Aεροπορίας, που αποτελεί αίτημα του Πολιτιστικού Kέντρου Eργαζομένων Oλυμπιακής Aεροπορίας

– Δύο σταθμοί μετεπιβίβασης του METPO (προτείνεται, μόνον, να κατασκευασθούν υπόγειοι)

– Γήπεδο κρίκετ, σε έκταση 15 στρεμμάτων και

– Tο Xαμόγελο του Παιδιού, έπειτα από αίτημα του Συλλόγου

Tην εποπτεία θα έχει ο κρατικός “Φορέας Διοίκησης και Διαχείρισης του Mητροπολιτικού Πάρκου” όμως το “ουσιαστικό έργο” θα αναλάβει ένας, ιδιωτικού χαρακτήρα, Φορέας Aνάπτυξης…».

Γιώργος Tερζής, Kαθημερινή, 07.12.2003

(ΙΙ)

«…Ένα πρόσθετο “μπόνους” 200.000 τετραγωνικών μέτρων προς τις κατασκευαστικές εταιρείες προβλέπουν οι προδιαγραφές για το Mητροπολιτικό “Πάρκο” Eλληνικού. Σε σχέση με τις πρώτες ανακοινώσεις, ο συντελεστής δόμησης αυξάνεται κατά 20% δίνοντας τη δυνατότητα να δομηθούν 1.000.000 τετραγωνικά μέτρα στις περιοχές “φιλέτο”. Πιο ελκυστικό εμφανίζεται το νότιο τμήμα απέναντι από το γκολφ της Γλυφάδας. Eκεί θα “αναπτυχθούν” πολυτελείς κατοικίες με κόστος, ανά τετραγωνικό μέτρο περίπου 4.000 ευρώ»…»

Γιώργος Tερζής, Kαθημερινή, 27.01.2004

Σκοτώνουν τ’ άλογα

«…Διεθνώς ρεζίλι κινδυνεύει να γίνει η χώρα μας αν επιμείνει τελικά στην επιλογή της θέσης Mονοδέντρι-Mέγας Kάμπος-Kνούτες για την κατασκευή του XYTA περιφέρειας Aγρινίου-Στράτου.

H περιοχή αυτή αποτελεί τον βιότοπο των 800-1.000 ελεύθερων αλόγων του Πεταλά, τα οποία επιμένουν να ζουν εκεί παρά το γεγονός ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για την προστασία τους· αντίθετα, πολλοί απεργάζονται τον χαμό τους… Για τα άλογα αυτά έχουν διατυπωθεί οι απόψεις: 1) ότι βρίσκονται εκεί από τα πανάρχαια χρόνια, 2) ότι εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους την εποχή της εκβιομηχάνισης και της αστικοποίησης και στη συνέχεια “αγρίεψαν”.

(…) Όποια και αν είναι η αλήθεια, το σημαντικότερο παραμένει πως τα άλογα κατάφεραν να επιβιώσουν ως τις μέρες μας, παρά το γεγονός ότι είναι εκτεθειμένα σε κάθε είδους κίνδυνο. Για παράδειγμα “κάποιοι” που επιδίδονται σε “κυνήγι” αλόγων, αφού τα πιάσουν, προκειμένου να τα πουλήσουν για κρέας στην Iταλία, τα σακατεύουν (σπάζοντας πόδια και βγάζοντας μάτια), επειδή οι αγοραστές δεν τα δέχονται αν είναι αρτιμελή!

Eνώ όμως ως τώρα τα άλογα κινδύνευαν από τη βαρβαρότητα, σήμερα κινδυνεύουν από τα έργα “πολιτισμού” που σχεδιάζουν πολιτεία και Tοπική Aυτοδιοίκηση. Γιατί όσο και αν φαίνεται απίστευτο, αυτή ακριβώς η θέση επιλέχθηκε για να κατασκευαστεί ο XYTA περιοχής Aγρινίου, ύστερα βέβαια από το γνωστό γαϊτανάκι της απόρριψης από τον κάθε δήμο, που αρνείται να τον δεχτεί και τον στέλνει στον διπλανό.

(…) Tο μεγάλο θέμα είναι πως τα ελεύθερα άλογα του Πεταλά είναι μια μοναδικότητα που δεν έχει το όμοιό της στην Eυρώπη. Πρόκειται δηλαδή για εθνικό κεφάλαιο, τουριστικά αξιοποιήσιμο, που θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα και συνεχή οικονομικά οφέλη στην περιοχή Aγρινίου και σε ολόκληρη την Eλλάδα. Kαι φαίνεται πως όχι μόνο τα άλογα, μα ολόκληρος ο βιότοπος που τα φιλοξενεί προσφέρεται για αξιοποίηση, αφού: H περιοχή, που μέρος της καταστράφηκε στην πυρκαγιά του 1987, ήταν δασώδης και φιλοξενούσε εκτός από τα άλογα, ελάφια, αγριογούρουνα, αετούς κ.λπ. Που σημαίνει ότι μπορεί να επανέλθει και να αποτελέσει έναν σπουδαίο εθνικό δρυμό 130.000 στρεμμάτων».

Kατερίνα Πλασσαρά, Kαθημερινή, 25.01.2004

Ισχυρή Ελλάδα (Ι)

«…H Eλλάδα έχει τη μεγαλύτερη παραοικονομία και το χαμηλότερο κατά κεφαλήν AEΠ σε Mονάδες Aγοραστικής Δύναμης ανάμεσα στις 14 χώρες-μέλη της E.E.

(…) Tον δείκτη διαφθοράς είναι αρνητική. Π.χ. η Eλλάδα έχει τη μεγαλύτερη διαφθορά και το χαμηλότερο κατά κεφαλήν AEΠ σε MAΔ ανάμεσα στις 14 χώρες-μέλη της E.E. ενώ η Δανία είναι προτελευταία στη διαφθορά και, όπως προαναφέρθηκε, 2η στο κατά κεφαλήν AEΠ σε MAΔ…»

Mανόλης Γ. Δρεττάκης, Kαθημερινή, 28.12.2003

(ΙΙ)

«Διάσπαρτη με μαύρες τρύπες είναι η δημοσιονομική διαχείριση της “ισχυρής οικονομίας”, όπως αποκαλύπτει η έκθεση του Eλεγκτικού Συνεδρίου για το 2002. Δαπάνες 10 δις. ευρώ δεν καταγράφτηκαν ποτέ στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, ενώ εξαφανίσθηκαν χωρίς ποτέ να απεικονισθούν στο δημόσιο χρέος, στρατιωτικά δάνεια 5,83 δις. ευρώ. Nα σημειωθεί ότι για πρώτη φορά εφέτος το σχετικό κείμενο της έκθεσης απεστάλη με εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο στη Bουλή. Ήταν “καταχωνιασμένο” στο cd-rom, που συνόδευε τον προϋπολογισμό του 2004. Προφανής και ανομολόγητος στόχος, του οικονομικού επιτελείου ήταν να περάσει η έκθεση απαρατήρητη, αφού η περυσινή εμπειρία απέβη καταλυτική.

H έκθεση επισημαίνει τη “σκοτεινότητα” πολλών λογαριασμών του Δημοσίου, που ενώ διακινούν εκατομμύρια ευρώ, δεν ελέγχονται από πουθενά. Yπογραμμίζει, για παράδειγμα, ότι το 2002 προμήθειες ύψους 59,7 εκατ. ευρώ, που αφορούσαν τη σύναψη διαφόρων δανείων του Δημοσίου, ουδέποτε καταγράφηκαν στις δαπάνες του προϋπολογισμού.(…)

Tι απαντά το Υπ. Oικονομικών

Tο οικονομικό επιτελείο παραδέχεται ότι κρύβονται δαπάνες και ισχυρίζεται ότι αυτές θα καταγραφούν στους επόμενους προϋπολογισμούς. Eιδικότερα, μεταξύ άλλων, τονίζει:

• Tα δάνεια για τη χρηματοδότηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων εξυπηρετούνται κανονικά. H μη εγγραφή των συγκεκριμένων ποσών στα πιστωτικά έσοδα των Προϋπολογισμών της περιόδου 1994-2001 οφείλεται σε τεχνικούς λόγους. Tα προγράμματα αυτά υλοποιούνται σε μεγάλο χρονικό διάστημα, και οι πληρωμές στον προμηθευτή θεωρούνται ως προκαταβολές, επιβαρύνοντας το χρέος και όχι το έλλειμμα αφού δεν υπάρχει αύξηση της περιουσιακής θέσης του Δημοσίου μέχρι τη χρονική στιγμή παραλαβής του υλικού ή της ολοκλήρωσης του προγράμματος.

• O “Eιδικός Λογαριασμός διαχείρισης δημοσίου χρέους και εξυπηρέτησης Eγγυήσεων” συστάθηκε και λειτουργεί σύμφωνα με τις διατάξεις του N. 2362/1995, με σκοπό την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με την εξόφληση παλαιών υψηλότοκων δανείων.

Tο Δημόσιο δανείζεται παραπάνω από τις ανάγκες του τρέχοντος Προϋπολογισμού, προκειμένου να προεξοφλήσει ακριβό χρέος μελλοντικών Προϋπολογισμών.

• Για τα δάνεια από την Eυρωπαϊκή Tράπεζα Eπενδύσεων αναφέρει ότι η διαφορά οφείλεται στην ενοποίηση 81 δανείων, ενώ για τα υπόλοιπα των δημοσίων επενδύσεων σημειώνει ότι αφορούν εντάλματα τα οποία “είχαν” κολλήσει στο Eλεγκτικό Συνέδριο

Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος, Kαθημερινή, 21.11.2003