Ακούω…
“Τι θα κάνουν οι χώρες της Ουροζόν σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις ή δεν πληρώσει την “δόση” στο ΔΝΤ” και σκέπτομαι πως η ίδια ερώτηση με άλλα όμως λόγια τίθεται απ’ το 1974 και δώθε
Δεν πάω πριν το 74 για ένα απλό λόγο, που έχω αναφέρει πολλές φορές: θα χαθώ στην μετάφραση, στην ιστορία, στα πραξικοπήματα, στα ιουλιανά, στον Εμφύλιο… Δεν έχει τέλος ο κατάλογος των κρίσεων που βασάνισαν την …νεοφυή χώρα -με την έννοια ότι (ξανα)δημιουργήθηκε το 1830 όταν οι ξένοι αποφάσισαν ότι ο Πανάρας κσι η Πόπη ήταν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων αλλά, αυτό είναι ένα κεφάλαιο που είναι καλύτερα να μην ακουμπίσω μια και δεν διαθέτω την επάρκεια ενός Ράμφου
Στο “Αναδρομικά Ι” αναφέρθηκα στους πραγματικούς υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι μια και, ποιος είμαι διά να ομιλώ
Εξ άλλου όπως λέει και μία γραφική φιγούρα αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση “κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει κάποιος που ξέρει ότι τελειώνει ο χρόνος” και, ο δικός μου χρόνος τελειώνει
Όμως…
Οι παλαιοί ναύτες ίσως θυμούνται τι έγραφα 30-40 χρόνια πριν. Ότι, “αν η Ελλάδα συνεχίσει να λειτουργεί με τον χαζοχαρούμενο τρόπο που λειτουργεί θα έλθει μία ημέρα που θα το πληρώσει σε χρήμα ή και, σε αίμα”
Τι γινόταν όμως όταν το έλεγα/έγραφα; Οι βολεμένα σε δημόσιες υπηρεσίες κονδυλοφόροι, οι γλείφτες των ισχυρών οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, οι θαμώνες της Place de Bidet και άλλα ιδιοτελή καθάρματα που εξασφάλιζαν τα προς τον χολιγουντιανό τους επιούσιο, κολλώντας σε διαπλεκόμενα κομματόσκυλα και αγράμματους υπουργούς με αποκαλούσαν γραφικό, γκρινιάρη, μίζερο, άνθρωπο που γράφει τα ίδια και τα ίδια, που δεν καταλαβαίνει το μεγαλείο της Ισχυρής Ελλάδας, τς Επανίδρυσης του Κράτους, του Εκσυγχρονισμού, του Αλλάαζομε ή Βουλιάζουμε.
Ένας ατέλειωτος κατάλογος από ειρωνικά, δηλητηριώδη, απαξιωτικά σχόλια για κάποιον που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να χρησιμοποιεί την Κοινή Λογική, να παρακολουθεί από κοντά τα όσα συνέβαιναν στον πλανήτη, να μελετάει τα κείμενα των ειδικών και να αντιγράφει πρότυπα άλλων λαών
‘Οταν π.χ έγραφα τι κάνουν οι σπουδαστές στα ιταλικά, γαλλικά, εγγλέζικα και αμερικάνικα πανεπιστήμια με αποκαλούσαν ιταλόφιλο, γερμανόφιλο, αμερικανόφιλο ή ότι κατέβαινε στα ράθυμα μυαλά τους
Τώρα οι εποχές πέρασαν, οι αντοχές μίκρυναν, ο κινητήρες δεν δουλεύει στις 10.000 στροφές/λεπτό
Αλλά ας πούμε ότι δεν είχε “χαλάσει”. Ποιος ακούει τον αόρατο άνθρωπο; Κανείς
Το γιατί είναι ένα ερώτημα που έχω θέσει πολλές φορές στον Μποζόνιο Χιγκς χωρίς να πάρω απάντηση. Ίσως, κάποιος απ’ τους αναγνώστες του ιστολόγιου που παρακολουθούν από μακριά να έχουν την απάντηση…
συνεχίζεται…
RSS - Posts
22 Comments
συνεχιζεται να ειστε αρνητικος και απαισιοδοξος … μηπως γιατι δεν ξερετε δεν ακουσατε … η ερτ ανοιξε, η Ζωη τα καταφερε και εφερε την ανοιξη, την δικαιοσυνη, την παραγωγη και την δημιουργια στην ελλαδα … τελος η μιζερια … απο εδω και περα ζωαρα που μας περιμενει… πλεον νιωθω και εγω την ελπιδα … τωρα ναι θελω και εγω να δουλεψε ακομα 10ωρες την ημερα και να πληρωσω 50% φορο απο το πρωτο ευρω … να πληρωσω 10.000 ευρω ασφαλιστικες εισφορες το εξαμηνο … γιατι ξερω οτι ολα αυτα θα γινουν παραγωγη, δημιουργεια, εξαγωγες και ο πλουτος θα επιστρεψει σε εμενα παλι…
πλεον εχουμε φασιστερα … τερμα στην μπλε και στην πρασινη χουντα… τωρα εχουμε αξιοκρατια ελπιδα και παραγωγη… τελικα οι πολιτικοι δεν μας κοροιδευουν ολους ..ή τουλαχιστον δεν κοροιδευουν τους λιγους και καλους πελατους … φυσικα τα λεω ολα αυτα γιατι εχω γκομενα την κορη τις θειας της ερωμενης του γκει φιλου του πρωην σοσιαληστη υπουργου οικονομικων και ελπιζω πλεον βασιμα σε διορισμο… καλυ τυχη…
george…δεν θα το πιστέψεις…
το διάβασα το σχόλιο σου κι απ´ τα πλάγια κι ανάποδα και με κλειστά τα μάτια κι έβγαλα το ίδιο ακριβώς νόημα….
κανένα…
Ας ακούσουμε ένα λόγο σκληρής παρηγοριάς του Σεφέρη:
“Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες·
τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες, τη μοίρα μου.
Πληγωμένος από το δικό μου χώμα
τυραννισμένος από το δικό μου πουκάμισο
καταδικασμένος από τους δικούς μας θεούς,
τούτες τις πέτρες”.
Οι μεγάλες πέτρες της Ελληνικής ιστορίας είναι ασήκωτες στις πλάτες ενός λαού, που είναι πληγωμένος από το δικό του χώμα και τυραννισμένος από το δικό του πουκάμισο.
Ο μέσος Έλληνας δεν θέλει να αλλάξει γιατί δεν θέλει να σκέφτεται και να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Προτιμά να τρέφεται με παραμύθια. Όλα αυτά μέχρι να υπάρχουν χρήματα για να τρέφουν το όνειρό του. Όταν σταματήσουν τα χρήματα, θα φταίνε οι “άλλοι”.
@Ilias
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω: τον μεγάλωσαν με παραμύθια. Όπως τώρα με τους “μισθούς και τις συντάξεις”, παραβλέποντας να προσθέσουν: του Δημοσίου!
Η εξέλιξη των ειδών:
Θεσμοί, Θ-εσμοί, Χ-εσμοί
Παρακολουθώντας την εξέλιξη των λεγόμενων διαπραγματεύσεων, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως αποκτούν, πλέον, ταξικά χαρακτηριστικά με την εμμονή του χρηματοπιστωτικού φασισμού να ρίξει πάλι στον Καιάδα τους συνταξιούχους, προφανώς γιατί τους θεωρεί αντιπαραγωγικό κομμάτι του ταξικού Αμαζονίου του καπιταλισμού, αφού δε μπορεί να παράξει πλέον υπεραξία, που θα συμβάλλει στην αύξηση του πλούτου* της άρχουσας τάξης.
Το δίλημμα είναι απλό:
Ελεύθεροι Έλληνες ή Ευρωπαίοι δούλοι;
Την απάντησή την έδωσε ήδη ο Κάλβος:
“Αν γενείς σφάγιον άτιμον ενός τυράννου,
νόμιζε φρικτόν τον τάφον”.
* Το BlackBerry δεν γνώριζε στην Ελληνική γλώσσα τη γενική της λέξης πλούτος, προφανώς, γιατί ο πλούτος δεν αποτελεί γενικό, αλλά ονομαστικό προνόμιο.
Και γιατί να μην αποκτήσουν “ταξικά χαρακτηριστικά” οι εμμονές των τραπεζοφασιστών;
Ας αποκτήσουν ταξική συνείδηση οι συνταξιούχοι.
Κι όσοι άλλοι υποφέρουν από την κρίση,κι αυτά τα ζώα,ας αποκτήσουν επιτέλους ταξική συνείδηση.
Τι σημαίνει ταξική συνείδηση;;;
Άκου Δημήτρη τι ρωτάει το ζωντανό…
Ταξική συνείδηση παιδί μου συνταξιούχε και παιδί μου άνεργε είναι ας πούμε,αυτό που έλεγε Προυντόν.
Ποιος ήταν ο Προυντόν; Άκου βρε Δημήτρη απορίες!
Ο Προυντόν παιδί μου συνταξιούχε και παιδί μου άνεργε ήταν αυτός που έλεγε πως αν ο πλούτος είναι προϊόν εργασίας τότε οι πλουσιότεροι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι οι εργάτες.
Τι κατάλαβες; Κατάλαβες τίποτα;
Κι αν ο πλούτος δεν είναι προϊόν εργασίας;Κι αν είναι προϊόν εκμετάλλευσης;
Ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, ότι δηλαδή ο συνταξιούχος δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης, στερείται, με άλλα λόγια, της δυνατότητας για την παραγωγή υπεραξίας, για το λόγο αυτό δεν έχει νόημα η ύπαρξή του στην αλυσίδα της παραγωγής πλούτου.
Για το λόγο αυτό να ξέρει τι ψηφίζει.
@coyoteracing
Σε άτοπο μέρος ή απάντησή μου στο σχόλιό σου “Για το λόγο αυτό να ξέρει τι ψηφίζει”, λόγω έλλειψης δυνατότητας διαλόγου μετά από αυτό.
Στη δημοκρατία της μιας μέρας, στην οποία κατά τον Bukowski πρώτα ψηφίζεις και μετά σε διατάζουν, σε αντίθεση με τη δικτατορία, στην οποία δε χάνεις τον καιρό σου ψηφίζοντας”.
Τελικά, η απάντηση μπήκε στη θέση της.
Έλα απάντηση στη θέση σου!
Αν δεν υπήρχε η αμάθεια και η βλακεία σε τούτο το κόσμο κανένας αφέντης δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί στην εξουσία ουτε για ένα 24ωρο…
…εκτός απ´ τον δικό μου Αφέντη,ναι;
Υστερικόν.
Κουβέντα κάνουμε για θέματα που κάθε ηλίθιος,με το που τα μυρίζεται τον πιάνει ταραχή και ζαλίζεται. Για να μην χαθεί του κοτσάραμε και την περικεφαλαία κι όλα καλά κι όλα ωραία.
Με άλλα λόγια όταν του λες ότι είναι ηλίθιος με περικεφαλαία βλέπει τον εαυτό του στο καθρέφτη Κολοκοτρώνη…
…ένας ευτυχισμένος δύσμοιρος για μιαν ολόκληρην,άκληρη πνευματικά ζήση…
δεν πειράζει,τους έμεινε η συγγένεια με τα ζώα,αν και η αφύπνιση των μεν είναι δυσαναλόγος δύσκολη σε σχέση με την συνεννόηση με τα δε…
πίκρα και φυλακή υψίστης βλακείας που λέει κι ο Τάσος…
Υστερικότερον κι άσχετον.
Σ´ αυτή τη ζωή ή δίκιο θα χεις ή γυναίκα.
…ναι; Ναι.
(Θέλω να πω κι άλλα αλλά προς τι;
γιατί έχει η Φώφη έν´ αυτί;)
Υστερικότατον.
http://youtu.be/jsq6mh4ctMw
Με ω γαμώ το κέρατό μου το δυσαναλόγως…
η κατάρα του george,ήταν και κάπως αργά δεν αργεί να γενεί το κακό.
Αν το δει κανείς συνολικά πάντως, θα πρέπει να παραδεχτεί πως η «τάξη» των σημερινών συνταξιούχων αποτελεί αντικειμενικά την πιο τυχερή – για την ακρίβεια τη μόνη τυχερή – γενιά της ελληνικής ιστορίας. Η πορεία τους υπήρξε σταθερά ανοδική από τ’ αλώνια στα σαλόνια, δούλεψαν ελάχιστα, κατά κανόνα σε μη παραγωγικές εργασίες και κατά προτίμηση στο δημόσιο, και αποσύρθηκαν την κατάλληλη στιγμή αφήνοντας πίσω τους το χάος. Και παρά τις όποιες εξαιρέσεις, αποτελεί και την πιο κακομαθημένη γενιά της ελληνικής ιστορίας. Ευτυχώς τουλάχιστον που αρκετοί εξ αυτών έχουν τη λεπτότητα να δίνουν μέρος της συνταξούλας τους ως επίδομα ανεργίας στους ατυχείς απογόνους των.
c.cigar ναι…
Ναι αλλλλλά αν ΔΕΝ το δει κανείς συνολικά!;!;…
μα τι λέω, τι λέω, τι λέω
τι πικρές σκέψεις κάνω και κλαίω….
Δεν είμαι υπέρ των απολύσεων…αλλά είμαι;
Δεν είμαι υπέρ των περικοπώντων συντάξεων…μήπως είμαι;
Πώς είναι δυνατόν να είμαι; όταν αρχικώς δεν ήμουν;
Μήπως γιατί εκτός από τον μισθό και την σύνταξις μετέπειτα
έχουν…
και τα παιδιά τους διορισμένα,
στη δημοσιά να κάνουν βόλτες, μετά από μπουζουκόβιες σπουδές στη Βουλγαρία;
Ενώ ταυτόχρονα έχουν και 500 στρέμματα επιδοτοπηδούμενα;
Υς υγείαν.
Αν κακόμαθε κάποιος τις πρασινογκουστέρες…
και τις καλόμαθε μετά να γαμάν τη χώρα,
ήταν αυτά τα αγράμματα ζώα της δεξιάς,και όχι της Παναγίας Δεξιάς…
…μαζί προσευχηθήκανε…
πολλοί μαζί,ένας θεός,καλή η σύνταξη…
είναι να απορείς πώς ένας σοσιαλιστής μεσσίας έθρεψε τόσα καπιταληστρικά γουρούνια…
Υς αύριον.
Όταν ήταν χθες,λίγοι υπέφεραν για τα χάλια της σήμερον.
Λες ο Θεός Καπιταλισμός να τους κόψει τα προνόμια από Δευτέρα;
Μα είναι ο απόλυτος Θεός.
Και να κόψει δεν θα τον πιστέψει κανένας. Έχει υποσχεθεί τη Δευτέρα Παρουσία εν ζωή. Όλοι στο αμέρικαν ντριμ.
-Ερεύνα και μη πίστευε.
-Μα είμαι φτωχός. Το πιστεύω.
-Είσαι πλούσιος και δε το ξέρεις. Αλληλούια.
Εκεί που πραγματικά σοκάρεται ο «ευήθης» (για να χρησιμοποιήσω μια χαρακτηριστικά υποτιμητική έκφραση των αρχαίων), είναι όταν κάποια στιγμή διαπιστώνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν έχει καμία σημασία αν κάνει καλά τη δουλειά του ή όχι. Έννοιες όπως η αποτελεσματικότητα, η συνέπεια και το καθήκον, που (κατά τον Βέμπερ) αποτέλεσαν τις βάσεις του καπιταλισμού, όχι μόνο δεν έχουν καμία θέση, αλλά επιπλέον χαλάνε και την πιάτσα σε μια απομίμηση κράτους και κοινωνίας όπου το ακούγεσθαι μετράει περισσότερο ακόμα κι από το φαίνεσθαι. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία είναι ένα τεράστιο θέατρο όπου ηθοποιοί και θεατές αλλάζουν θέσεις εκ περιτροπής, μια παράσταση που την παίζουν όλοι με όλους, όπως θάλεγε κι ο Πασκάλ. «Την παίζουν» μάλιστα τόσο πολύ, που ξεχνάνε τελικά να ρωτήσουν ποιος βάζει τα λεφτά για τα εισιτήρια – και ακόμα περισσότερο γιατί..
Από την άλλη πάλι σκέφτομαι τι απομένει για ένα λαό που έφτασε κάποτε στα όρια του ανθρωπίνως δυνατού από το να το ρίξει μετά στη μαλακία..
Ένας λαός που πότε δεν απέκτησε αστική τάξη, που του επιβλήθηκε η δημοκρατία χωρίς να την κατακτήσει, ένας λαός που τουλάχιστο 2 γενιές γαλουχήθηκε με τα ψέμματα των πολιτικών (όλων των παρατάξεων), ένας λαός που έμαθε να ζει καλά χωρίς να δουλεύει γιατί να σας ακούσει κ. Καββαθά; Εξάλλου ο ίδιος λαός δεν έμαθε να ακούει και να σκέπτεται αλλά μόνο να απαιτεί.
@Δημήτρης
Ποτέ δεν ζήτησα “να με ακούσει”. Αν το έκανα θα ήμουν υποψήφιος κάποιου καρτουνικού ήρωα. Τη γνώμη μου έλεγα/λέω με την ελπίδα ότι, κάποιοι, λίγοι θα ακούσουν
Όσοι έχουν κάνει τη δουλειά του δασκάλου γνωρίζουν ότι υπάρχουν και οι χαμένες για το σχολείο περιπτώσεις. Τους παίρνεις με το καλό, πηγαίνουν άσχημα, τους παίρνεις με το άγριο, πάνε χειρότερα. Φταίνε τα γονίδια, οι γονείς, η κοινωνία, οι δάσκαλοι, κανείς δεν ξέρει. Τι κάνεις με τέτοια παιδιά;
Ακούω αυτό το «θα σας διώξουμε από το ευρώ!» και θυμάμαι τον ξάδερφό μου τον Αποστόλη. Τελευταίος μαθητής και τραμπούκος με περικεφαλαία. Ο μαθηματικός μας στο γυμνάσιο με είχε κάποτε ρωτήσει: «Είναι στʼαλήθεια ξάδερφός σου;» Ναι, του λέω με απορία. «Και δεν ντρέπεσαι;» Όχι, του λέω χαμογελώντας. Γιατί σε μένα ήταν αφοσιωμένος κι ευγενικός ο Αποστόλης.
Κάθε φορά που η μάνα του ερχόταν στο σχολείο, πάντα το ίδιο το βιολί: «Θα τον διώξουμε, να το ξέρεις!» Αγράμματη γυναίκα βέβαια, αλλά, πώς να το κάνουμε, φοβόταν: είχε ακούσει ότι χρειάζεται τη σήμερον απολυτήριο λυκείου και τον ζόριζε. Και τι μʼ αυτό; Από το κακό στο χειρότερο ο Αποστόλης. Τι απειλές στο παιδί, τι παρακάλια στους δασκάλους, ήρθε στο τέλος το μοιραίο: δευτέρα λυκείου σταμάτησε ο Αποστόλης.
Έλα όμως που δεν ήλθε η συντέλεια του κόσμου! Όταν ηρέμησαν τα πράγματα, άρχισε δουλειές του ποδαριού ο Αποστόλης. Όσο μισούσε τα γράμματα, τόσο αγαπούσε τη δουλειά: υπεύθυνος, εργατικός και οικονόμος. Σύντομα καλοπαντρεύτηκε κι έκανε την τύχη του στις πλαστικές σακούλες ως βιοτέχνης στην αρχή, ως βιομήχανος μετά ο Αποστόλης.
Το πρόβλημα βεβαίως είναι ότι, όπως πάνε τα πράγματα, μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή να πάρουν και οι «προκομμένοι» το δρόμο το σκληρό του Αποστόλη. Και όχι μόνο τους πήρανε τα χρόνια, αλλά και δεν έχουν την έφεση την πρακτική του Αποστόλη..
@c.cigar
Εισαι…Καββαθικος φανατικος!
Η ιστορια που εγραψες ειτε ειναι φανταστικη ειτε οχι, ειναι εκπληκτικα αλληγορικη…
ΔΙΌΡΘΩΣΗ
Αγαπητέ ΚΚ
Γιατί Ουροζόν και όχι Ουροζών, δηλαδή ζωντανό κάτουρο, απέκκριμα της νεφρικής φυλετικής κάθαρσης του οικονομικού ναζισμού, με το αρχικό όνομα ΕΟΚ (Εθνικοσοσιαλιστική Οικονομική Κάθαρση).