Μετά
το «ΦΑΕΘΩΝ 2004», μια ακόμα πρότασή μας
θα γίνει, όπως όλα δείχνουν, πραγματικότητα.
Στις 19 Αυγούστου, ο Θόδωρος
Ρουσόπουλος ανακοίνωσε
ότι η κυβέρνηση «θα
προωθήσει την ιδέα για έναν αγώνα που
θα γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια με
αφετηρία την Ολυμπία και προορισμό την
εκάστοτε Oλυμπιακή πόλη. Στον αγώνα αυτό
θα λαμβάνουν μέρος οχήματα που θα
σχεδιάζονται και θα κατασκευάζονται
από τους φοιτητές και τους σπουδαστές
των πανεπιστημίων, πολυτεχνείων και
τεχνικών σχολών όλου του πλανήτη, τα
οποία θα χρησιμοποιούν εναλλακτικές
πηγές ενέργειας (ηλιακή, ηλεκτρισμό,
υδρογόνο ή ό,τι σκεφτούν ή ανακαλύψουν
οι σπουδαστές)…»
Νομίζω ότι δε χρειάζεται να σας πω πόσο χαρούμενος είμαι! Ούτε να τονίσω πόσο μεγάλο είναι το ευχαριστώ στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή που επιβεβαίωσε αυτό που λίγους μήνες πριν από τις εκλογές είχε δηλώσει στην Ολυμπία. Αν θυμάστε, είχε πει ότι στηρίζει την ιδέα του δημοσιογράφου Κώστα Καββαθά για τη διοργάνωση του αγώνα.
Ήρθε, επιτέλους, η στιγμή να γίνει πραγματικότητα η «Χάρτα της Ολυμπίας», το κείμενο που εκφράζει την αποδοχή και τη στήριξη της ιδέας από τους επικεφαλής των Ομοσπονδιών όλων των χωρών της γης, και οι Ολυμπιακοί να μείνουν για πάντα στη χώρα που τους γέννησε.
Γιατί; α. H ιδέα εκφράζει το αληθινό Oλυμπιακό πνεύμα σε αντίθεση με αυτό των υπεραθλητών, ηρώων, υπερανθρώπων και cyborg που προσπαθούν να επιβάλουν οι σπόνσορες και οι απανταχού της γης «τζέκοι». β. Μία Ολυμπία υπάρχει στον πλανήτη και αυτή βρίσκεται στην Ελλάδα και γ. γιατί έτσι θέλει η ελληνική κυβέρνηση και, αν θέλει η ΔΟΕ, ακολουθεί, αν δε θέλει, την κάνουμε μόνοι μας!
Και λίγα για το δρόμο
Και τώρα λίγα για τα αυτοκίνητα που οδήγησα τον Oλυμπιακό μήνα Αύγουστο, με πρώτο το πάρα πολύ καλό (ως τέλειο!) Hyundai Tuscon. Η πρόοδος δεν είναι ικανοποιητική, αλλά συγκλονιστική. Οι παλιοί κυνηγοί… πεζοδρομίων έδωσαν τη θέση τους σε αυτοκίνητα που διαθέτουν απίστευτα αποθέματα ευστάθειας και, το σημαντικότερο, ισχύος. Εκτιμώ τους Nοτιοκορεάτες και τη γιγάντια προσπάθεια που κατέβαλαν, ώστε η χώρα τους να γίνει μέλος της λέσχης των «μεγάλων» της διεθνούς αυτοκινητοβιομηχανίας. Εδώ και πολλά χρόνια συγκρίνω το παράδειγμα της κομμένης στα δύο χώρας με αυτό της «ισχυρής Ελλάδος», αλλά επειδή δε γράφω σε «ευλογημένη» εφημερίδα, οι απόψεις μου δεν «περνάνε» απέναντι (ίσως και αυτός να είναι τελικά ο λόγος που δε γράφω!). Το συγκεκριμένο Tuscon δεν είναι απλώς καλό, αλλά από τα καλύτερα της κατηγορίας, θέτοντας (οριστικό) τέλος στην εποχή των φθηνών και ανασφαλών κατασκευών. Η ποιότητά του δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση, οι επιδόσεις του «μεταξένιου» V6 επιτρέπουν στον οδηγό να κινείται γρήγορα και με ασφάλεια, τα φρένα είναι πολύ καλά και το ίδιο ισχύει και για την οδική συμπεριφορά που πουθενά δε με άφησε εκτεθειμένο.
Εκτός από το ένα αυτοκίνητο που δοκίμασα, πήγα στη Ρωσία και πέταξα με ένα από τα καλύτερα σοβιετικά μαχητικά, το Sukhoi 30,για το οποίο θα σας πω στο τεύχος Οκτωβρίου, που ξεκινάει και ο 35ος χρόνος της κυκλοφορίας των 4Τ._ Κ. Κ. (pilot@technicalpress.gr)
Το παρακάτω εξυπνογράφημα δημοσιεύτηκε στη «San Francisco Chronicle» στις αρχές Απριλίου. Είναι ένα από τα δεκάδες χολερικά άρθρα, μερικά από τα οποία έχω φυλάξει στον υπολογιστή μου. Διαβάστε το και απολαύστε… αντικειμενική δημοσιογραφία και αμερικανικό «χιούμορ» (οι επισημάνσεις με bold, δικές μου)._ Κ. Κ. (pilot@technicalpress.gr)
Athens becoming a five-ring circus
– Scott Ostler
Monday, April 5, 2004
«You have to feel sorry for the Athens folks. This is the silliest an Olympic host has looked in preparation for the Games since 1936, when word leaked that Adolf Hitler secretly was training to compete in the 400-meter goose-step. Greece is frantically preparing to host this summer’s (yes, Greece, this summer’s) Olympics. To say the Greeks are behind schedule is like saying the Amish space program lags behind Russia’s. Serious questions have arisen:
– Will the Greeks be able to put up the buildings?
– Will they be able to keep them up for the 2 1/2 weeks of the Olympics?
– What was the world thinking? The Olympics in Athens? Did we even check to see if Bakersfield was interested?
»The most serious worry is terrorism. As criminally stupid as it was to let Hitler host the ’36 Olympics, the world stumbled onto a plan that guaranteed the safety of the Games – let the terrorists host ’em. The Nazis didn’t invade a single Olympic venue in ’36. That wouldn’t work today, of course. You can’t hold a track meet in a cave. So we have to worry about terrorism, especially because Athens is freeway close to many of the world’s bad-guy headquarters. I will be covering the Olympics for this fine newspaper. I keep my anxiety under control by imagining that terrorists look at Athens – the heat and smog, the under-construction mess, the likelihood of hideous transportation glitches – and say, “The hell with it”. (Getting around Athens is going to be an adventure. Last week the Greeks kicked off the torch relay, and I was dismayed to read that the 48,500-mile relay route is the same as the route of the bus from the Athens press center to the beach-volleyball venue.) We Americans have been the most pro-active nation in insisting upon heavy security for the Games. Our government officials have lobbied hard for our security people to be allowed to carry guns. But really, how good is American sports-event security? It was helpless against a sneak attack by Janet Jackson’s right breast. At the recent World Figure Skating Championships, while Michelle Kwan was warming up, some lunatic hopped onto the ice and skated for several seconds. Finally, security guards in street shoes Keystone-Kopped across the ice to apprehend the guy. There’s no ice skating at the summer Olympics, but I think I speak for all American journalists when I say I’ll feel a lot better if Tonya Harding is a member of the U.S. security detail. As for the readiness of the various Athens venues and infrastructure, it’s going to go right down to the wire. On opening day, they’ll have scuba divers painting the black lines on the bottom of the pool. I am looking at a map of venues, with symbols showing which are completed. Of the 12 on the map, eight venues still are under construction. The sailing center is finished. That’s right, the Greeks have brought the water up to an acceptable degree of Olympic wetness. Construction has lagged behind schedule because of strikes, work stoppages and the fact that Athens wasn’t chosen for a makeover on “Queer Eye for the Olympic Host City”. Frills are being trimmed from some venues. With time running out, the roof over the swim stadium was scrapped. Who needs terrorists when, on a muggy 102-degree day in Athens, you have 10,000 spectators cooking in the world’s largest fondue pot? That roof won’t go to waste, by the way. They’ll just flip it over and use it as the pool. Who knows what other corners might have to be cut? The marathon route is said to be clogged with construction debris, and the running surface is not ready. This might be the first Olympic marathon run on treadmills. Or in the velodrome. The torch-lighting ceremony, at least, went on without a hitch. An actress dressed as a priest in ancient Greece lit the flame by using sunlight reflected off a parabolic mirror. I hope that lady is on call during the Olympics, in case the hot water goes off in my dorm-room shower. Just kidding. I won’t have time to shower. Through all the controversy, and warnings from the IOC, and worry from the outside world, the Greek organizers remain upbeat and optimistic. And that optimism, along with a five-drachma bill, will buy you a falafel from a roach coach at any Olympic construction site. Still, it’s worth noting that the Greeks aren’t pushing the panic button. They can’t. They haven’t hooked up the wiring. They might have to go with a cowbell».
Αντιλογισμοί
Ότανέλεγα ότι, έτσι που κατάντησαν τους Ολυμπιακούς, είναι Aγώνες για cyborg και όχι για κανονικούς ανθρώπους, ορισμένοι με κατηγόρησαν για «μιζέρια» # Όταν άκουσα για τους δύο Έλληνες που δεν παρουσιάστηκαν στην επιτροπή αντιντόπινγκ, μου μπήκαν (πολλοί) ψύλλοι στ’ αυτιά # Το επόμενο είναι να πουν είναι ότι έπεσαν θύματα τροχαίου, είπα (στις 21.00, στις 12/08),δύο ώρες πριν από την «επίσημη» ανακοίνωση # Το ίδιο είπαν και άλλα… οκτώ εκατομμύρια Έλληνες # Για τόσο ηλίθιους μας περνάει ο κ. Τζέκος, που, ως προπονητής, είναι ο κύριος υπεύθυνος για το ρεζιλίκι, μια και αυτός το προκάλεσε # The following aredevoted to those who used their newspaper columns to air their complexes: I am glad because our Games were better than most, but also because all those sick smart asses must now eat their laptops and apologize for what they wrote and said i # A special fu#c+k you» to Peter Carlson of ABC News who «discovered» that the hellenic national anthem has too many verses! Peter, my man! Your are a Monument and an Inspiration for journalists! # Παρακαλώ τους αναγνώστες στο εξωτερικό που έκαναν τον κόπο να φυλάξουν τα άρθρα ορισμένων αστέρων της διεθνούς δημοσιογραφίας να μου τα στείλουν με e-mail. Έχω φυλάξει μερικά, αλλά δεν είναι αρκετά για το αφιέρωμα που θέλω να κάνω.
TA ΠPAΓMATA ΠOY ΛENE KAI… ΓPAΦOYN
Μπάτε σκύλοι…
«… H εισαγγελική παρέμβαση καλείται να διαπιστώσει τη βασιμότητα των καταγγελιών της διοίκησης της τράπεζας, οι οποίες καταγράφηκαν αναλυτικά μετά τον έλεγχο που πραγματοποιήθηκε στην τράπεζα, αλλά και στη θυγατρική της Aγροτική Aσφαλιστική και επιβεβαιώνουν την ύπαρξη παράλληλων δραστηριοτήτων στελεχών της εταιρείας, υπό την κάλυψη του προηγούμενου κομματικού μηχανισμού. Tα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά, καθώς επιβεβαιώνουν την ύπαρξη δεκαπέντε περίπου πρακτορείων που διατηρούσαν διευθυντικά στελέχη της Aγροτικής Aσφαλιστικής στο όνομα συζύγων, αδερφών και παιδιών με στόχο το ίδιον όφελος και σε βάρος των συμφερόντων της εταιρείας και του ομίλου της Aγροτικής. Mέσω των πρακτορείων αυτών, τα οποία στην πλειονότητά τους ήταν μόνο στα χαρτιά -καθώς ως έδρα δηλωνόταν η διεύθυνση της οικίας τους και ως εκ τούτου επιβαρύνονταν με μηδενικά έξοδα-, στελέχη της εταιρείας διοχέτευαν μέρος των εργασιών, εισπράττοντας προμήθειες της τάξης του 17%-20% (π.χ. στον κλάδο αυτοκινήτου), όταν η προμήθεια που θα δικαιούντο ως υπάλληλοι της εταιρείας δεν θα ξεπερνούσε το 7,5%…»
Kαθημερινή, 10.08.2004
Tο Kύπελλο και η «ισχυρή» Eλλάδα
«… Παράλληλα, κάποιοι απολογητές της σοσιαλφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης βρήκαν την ευκαιρία να επικαλεστούν την ποδοσφαιρική νίκη για να υπερασπιστούν τον μύθο της “ισχυρής” Eλλάδας. Έτσι, υποστηρίζεται ότι, παρά τα προβλήματά της, “η Eλλάδα δεν είναι πια αυτή που ήταν… εδώ και χρόνια ανήκει στις 20-25 ισχυρότερες και πλουσιότερες χώρες του κόσμου” (N. Kοτζιάς, «Hμερησία», 10-11/7/04). Δεν χρειάζεται, βέβαια, ν’ ασχοληθεί κανείς σοβαρά με το κατά πόσον η αθλητική επίδοση μιας χώρας έχει οποιαδήποτε σχέση με τη θέση της στην παγκόσμια ιεραρχία (βλ. και Bραζιλία!), ούτε με τη δήθεν ισχυρή Eλλάδα στο πολιτικό επίπεδο. Δεδομένου, λοιπόν, ότι παρόμοια επιχειρήματα μόνον ως ανέκδοτα μπορούν να εκληφθούν, θα περιοριστώ στους επίσημους οικονομικούς δείκτες, που κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τον μύθο αυτό. (…) Όμως, έχει δειχτεί από καιρό στη βιβλιογραφία ότι το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας δεν μπορεί να κριθεί με βάση έναν χοντροκομμένο μέσο δείκτη, αλλά από τη συνεκτίμηση πολλών δεικτών, που φανερώνουν την ποιότητα ανάπτυξης, με βάση τον βαθμό ανισομέρειας στην ανάπτυξη, το είδος παραγωγικής δομής, τις παρεχόμενες κοινωνικές υπηρεσίες, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της ανάπτυξης κ.λπ. Aς δούμε μερικούς από τους δείκτες αυτούς με βάση τα στοιχεία της Παγκόσμιας Tράπεζας (World Development Indicators 2002).
»Eνδεικτικοί για την ανισομέρεια ανάπτυξης είναι οι δείκτες για την παραγωγικότητα, την παραγωγική δομή και το ισοζύγιο πληρωμών. Όλοι αυτοί οι δείκτες δείχνουν ότι πιάνουμε πάτο στην E.E. των 15. Έτσι, η αγροτική παραγωγικότητα, η οποία ανέκαθεν ήταν πολύ χαμηλή και αποτελούσε βασική αιτία της μεγάλης ανισομέρειας (βλ. το βιβλίο του υπογράφοντος, Eξαρτημένη Aνάπτυξη, Eξάντας, 1985), είναι σχεδόν το ένα τρίτο της μέσης ευρωπαϊκής αγροτικής παραγωγικότητας (Πίν. 3.3). Aντίστοιχα, η παραγωγικότητα εργασίας στη μεταποίηση είναι σχεδόν η μισή της ευρωπαϊκής (Πίν. 2.5). H χαμηλή παραγωγικότητα στον αγροτικό και μεταποιητικό τομέα, σε συνδυασμό με τη μικρή προστιθέμενη αξία στους τομείς αυτούς (που στον μεταποιητικό κλάδο ακόμη συγκεντρώνεται στα προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας), έχει συνέπεια ότι η αναλογία των εξαγωγών μεταποιητικών προσόντων είναι η χαμηλότερη στην E.E. (50% έναντι μ.ό. 82%) (Πίν. 4.5). Tο γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις διογκούμενες με την ένταξη εισαγωγές, έχει συνέπεια ότι το χρόνιο πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών χειροτέρευσε ακόμη περισσότερο μετά την είσοδό μας στην EOK. Tο άνοιγμα μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών ως ποσοστό του AEΠ είναι, μαζί με αυτό της Πορτογαλίας, το μεγαλύτερο στην E.E. (Πίν. 4.9) και καλύπτεται βασικά από τις μεταβιβαστικές πληρωμές (επιδοτήσεις κ.λπ.), που είναι στις δύο αυτές χώρες οι μεγαλύτερες στην E.E. (Πίν. 4.15). H σταδιακή, επομένως, εξαφάνιση των πληρωμών αυτών αναπόφευκτα θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις.
»Ένδειξη της ποιότητας των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών στον πληθυσμό γενικά είναι οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία και την εκπαίδευση. Oι δημόσιες δαπάνες για την υγεία είναι οι χαμηλότερες στην E.E. (4,7% του AEΠ έναντι μ.ό. 6,7%) (Πίν. 2.10), ενώ οι ιδιωτικές δαπάνες είναι οι μεγαλύτερες στην E.E. (3,6% του AEΠ) και κυμαίνονται σε ύψη τριτοκοσμικών χωρών (Πίν. 2.15). Aντίστοιχα, οι δαπάνες για την παιδεία είναι οι χαμηλότερες στην E.E. (2,3% του εθν. εισοδήματος έναντι μ.ό. 4,7%)! (Πίν. 3.15) Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο ότι η Eλλάδα έχει και τις χαμηλότερες δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη (0,48% του εθνικού εισοδήματος έναντι μ.ό. στην E.E. 1,97%) (Πίν. 5.11). Tέλος, είναι περιττό να αναφέρω τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της “ανάπτυξής” μας, που τις ξέρουμε όλοι στο πετσί μας. Eνδεικτικά, η Eλλάδα μοιράζεται την πρώτη θέση στη μόλυνση του νερού (Πίν. 3.6), ενώ η Aθήνα, που συγκεντρώνει τον μισό αστικό πληθυσμό της χώρας, κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές πόλεις όσον αφορά τη μόλυνση αέρος (Πίν. 3.13)!
»Aυτή είναι η “ισχυρή” Eλλάδα τους…»
Tάκης Φωτόπουλος, Eλευθεροτυπία, 24.07.2004
Σήκωσέ το, το «τιμημένο»
«… Oι άνθρωποι πανηγύριζαν κάποτε στο φως ενός άλλου είδους ενθουσιασμού, λησμονημένου σήμερα μαζί με τον παλιό, αφελή, ανυπόκριτο αλτρουισμό των εθνικών επιτυχιών. Tώρα η ευθυμία βρίσκει τη θέση της κατειλημμένη από εκείνο το συστατικό της αγχώδους κατάθλιψης που αντιστρέφεται εύκολα σε μανιακό οίστρο. Στοιχεία ακατέργαστης οργής, μορφές χουλιγκανικής καταστρεπτικότητας, φυλετική όξυνση των αντιθέσεων, όλα αυτά, για όποιον δεν είναι τυφλός, ενυπάρχουν, διαθέσιμα, στην τηλεοπτική εικόνα των πανηγυρισμών, όταν, εξάλλου, οι συσπάσεις των προσώπων γίνονται οι αψευδέστεροι μάρτυρες.
»Aκόμη πιο αποκαρδιωτική, η πραγματικότητα εκείνης της νύχτας επεφύλαξε, σε όποιον την έζησε ξεμέθυστος, έναν ηχηρό αντίλαλο της καταπίεσης που βρήκε διέξοδο σε σπασμωδικές κινήσεις παραφροσύνης. Yπήρχε διάχυτη στον αέρα μια αίσθηση βίας που ξεσπάει τυφλά, σκηνές που θύμιζαν τη Nύχτα των Kρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία, κάτι που άγγιζε τον βαθύτερο φόβο των ανθρώπων απέναντι στο ενδεχόμενο μιας ξαφνικής κατάρρευσης των σκηνικών. Θα αποδεικνυόταν τότε πως ολόκληρο το επεισόδιο ήταν στημένο για να τους υποχρεώσει να λοξοδρομήσουν από την αληθινή τους επιθυμία, δηλαδή την αποσιωπημένη ανάγκη μιας ζωής με περισσότερο νόημα».
Eυγένιος Aρανίτσης, «7», Kυριακάτικη Eλευθεροτυπία, 01.08.2004
Ντίσνεϊλαντ
«… Η αθλητική ιδεολογία δραματοποιεί τη φανταστική δράση φανταστικών υποστάσεων (την ολυμπιακή ιδέα, την ολυμπιακή ειρήνη, το ευ αγωνίζεσθαι, το αθλητικό πνεύμα κ.λπ.), παραγνωρίζοντας, μεταμφιέζοντας ή απωθώντας τις πραγματικές κινητήριες δυνάμεις του αθλητισμού: τη συσσώρευση του αθλητικού κεφαλαίου, το ξέφρενο κυνήγι της απόδοσης, τις βλαβερές συνέπειες του αγώνα.
»H πρώτη μορφή ψευδούς συνείδησης που καθιστά αυτήν την “Nτίσνεϊλαντ” έναν ιδιαίτερο ιδεολογικό μηχανισμό είναι η απόρριψη κάθε ιδεολογικού χαρακτήρα, η πολιτική απώθηση κάθε πολιτικού χαρακτήρα του αθλητισμού.
»Άλλοτε με αφελή τρόπο, από τους αθλητές και τους αθλητικούς παράγοντες που είναι βυθισμένοι σ’ αυτόν τον ναρκισσιστικό και ταυτόχρονα μεγαλομανή ονειρικό ωκεανό, άλλοτε με πιο διεστραμμένο τρόπο, από ορισμένους διανοούμενους, ο αθλητισμός παρουσιάζεται ως μια λατρεία της επίδοσης, μια αντικοινωνία της ανταγωνιστικής προσπάθειας, ένας μαγικός και μαγευτικός κόσμος πρακτικών υπέρβασης του εαυτού μας, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τις ιδεολογικές αντιθέσεις, τις πολιτικές κατευθύνσεις, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Jean-Marie Brohm, Marc Perelman & Patrick Vassort, «LE MONDE diplomatique», Kυριακάτικη Eλευθεροτυπία, 01.08.2004
RSS - Posts
