ΣΤΑ
χρόνια μου, «πρώτη γλώσσα» στο Γυμνάσιο
ήταν τα γαλλικά… Για λόγους που είχαν
να κάνουν με το εκπαιδευτικό σύστημα
της εποχής, ελάχιστα παιδιά παρακολουθούσαν
το μάθημα και οι «γαλλίδες» ήταν το
επίκεντρο της καζούρας της τάξης. Στη
συνέχεια, προέκυψε η αμερικανική
κουλτούρα. Πρώτα ονειρική και συναρπαστική
με τις ταινίες του Τζον Χιούστον, τα
έργα του Tζέιμς Nτιν, την παρουσία της
Mονρόε, του Mοντγκόμερι Kλιφτ και του
Mπαρτ Λάνκαστερ, τα βιβλία του Κέρουακ,
τη γενιά των μπίτνικς και, βέβαια, τις
εξελίξεις στην επιστήμη και την
τεχνολογία. Ένα μικρό (σχετικά) τμήμα
της ελληνικής και ένα μεγάλο της
ευρωπαϊκής νέας γενιάς μεγάλωσε με το
όνειρο να σπουδάσει στα αμερικανικά
πανεπιστήμια. Ήταν η Αμερική του Kένεντι,
αλλά και του Πολέμου στο Βιετνάμ, και
ενός αντιπολεμικού κινήματος που όμοιό
του δεν υπήρξε στον 20ό αιώνα. Ήταν η
Αμερική των blues και του rock and roll, του Route
66, του «Ξένοιαστου Καβαλάρη». Οι
περισσότεροι της δεκαετίας του ’60
μεγάλωσαν με αυτή την Αμερική, όπως
άλλοι «μεγάλωσαν» με τα πρότυπα του
αποκαλούμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Η
ιδεολογική «μάχη» ανάμεσα στις δύο
πλευρές ήταν σκληρή, αλλά ο χρόνος έδειξε
ότι η γενιά του… Πουλικάκου και του
Τζούμα, του Νικολαΐδη και της «Γλυκιάς
Συμμορίας», οι νέοι που πίστεψαν στις
ελεύθερες και κοινωνικά δίκαιες
κοινωνίες, είχε, τελικά, δίκιο.
Θα πω μια κοινοτοπία, αλλά δε γίνεται αλλιώς: τα πράγματα άλλαξαν μετά τις 9/11. Η επίθεση στους «δίδυμους» έκανε τους συντηρητικούς Aμερικανούς να μαζευτούν γύρω από μια ομάδα υπερσυντηρητικών εθνικιστών και born again Christians, που πιστεύουν (όπως και οι πνευματικοί τους «συγγενείς» στον ισλαμικό κόσμο) ότι μιλάνε με το… θεό και κατέχουν τη μοναδική αλήθεια. Είναι προφανές (στους μη ηλίθιους) ότι πίσω απ’ τη μάσκα της πίστης κρύβονται τα –τεράστια- συμφέροντα του καπιταλιστικού κόσμου και τα ακόμα μεγαλύτερα (λόγω πετρελαίων και θρησκευτικού φανατισμού) του ισλαμικού. Μέχρι τη στιγμή που η Δύση θα κάνει πραγματικότητα την πυρηνική σύντηξη, οι Nεοναζί των ΗΠΑ και στην Ευρώπη και οι θεούσες του Ισλάμ θα πολεμούν με νύχια και δόντια για τη διαφύλαξη, οι πρώτοι, του Δυτικού τρόπου ζωής (καταναλώνω-τρώω-κοιμάμαι-ανακουφίζομαι) και, οι δεύτεροι, της υπόσχεσης για καλύτερη μετά θάνατον «ζωή». Ολίγον απλοϊκά, είναι αλήθεια, αλλά δε νομίζω να αμφιβάλλετε ότι την περίοδο που διανύουμε αυτά είναι τα προβλήματα που απασχολούν από τη μια τους χορτάτους και από την άλλη τους πεινασμένους. Στο όνομα της προστασίας των εθνικών συμφερόντων χωρών που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, οι τελευταίοι κινδυνεύουν να βομβαρδιστούν, ισοπεδωθούν, ανασκολοπιστούν και «προστατευτούν» από τους στρατούς των ιμπεριαλιστών που δεν το ’χουν σε τίποτα να αφανίσουν απ’ το χάρτη όποια χώρα κρίνουν ότι απειλεί τα Armani τους.
Για να πετύχουν τους στόχους τους (εκτός από τα F117, τους cruise και τα F16), χρησιμοποιούν ένα ακόμα μεγαλύτερο όπλο: μια γλώσσα που ανακαλύφθηκε πριν από σαράντα χρόνια στα βιβλία του Tζορτζ Όργουελ, το newspeak, που δεν είναι αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά ή ελληνικά, αλλά ένας αχταρμάς αντεστραμμένων εννοιών. Παράδειγμα: να είσαι υψηλό κομματικό στέλεχος «σοσιαλιστικού» κόμματος, να λαμβάνεις μέρος σε διαδήλωση ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ και να υπογράφεις την εισβολή των χορτασμένων και το βομβαρδισμό της συγκεκριμένης χώρας. Άλλο παράδειγμα: να είσαι σκληρός καπιταλιστής και να κατακεραυνώνεις την επένδυση της TVX, με τη δικαιολογία ότι «καταστρέφει το περιβάλλον», ενώ στην πραγματικότητα προστατεύεις τους καταπατητές της περιοχής. Το newspeak χρησιμοποιήθηκε και στην προεκλογική περίοδο. «Ποια η θέση του κόμματός σας για τις επενδύσεις», ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι. «Θα απαιτηθεί μια άλλη πολιτική, η οποία θα λαμβάνει υπόψη την ανάπτυξη σε συνδυασμό με τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών», απαντούσε ο χρήστης της γλώσσας. «Πώς βλέπετε την αδιαλλαξία του Ντενκτάς στο Κυπριακό;» «Η προσπάθειά μας είναι να επιτύχουμε μια διαρκή και βιώσιμη λύση στο πλαίσιο του Σχεδίου Ανάν, ώστε η Κύπρος να μπορέσει να βρει τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση…» Κανείς δε λέει ότι ο Ντενκτάς και η Άγκυρα δε δίνουν δεκάρα για το αν η Κύπρος θα μπει ή όχι στην Ε.Ε. Aυτό που θέλουν είναι να συνδυάσουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση μαζί με την Κύπρο, ώστε η πτωχή πλην τιμία χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και των εντολοδόχων πρωθυπουργών να χάσει ακόμα ένα στήριγμα στην ανατολική Μεσόγειο.
Υπάρχει, όμως, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα newspeak από το πρόσφατο «γάμο» της φωτισμένης δεξιάς με τη σοσιαλδημοκρατία; Το τι είπαν στα «παράθυρα» τα μέλη του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ για να δικαιολογήσουν τη στροφή των 180 μοιρών δε λέγεται! Το ίδιο έγινε και με τη Νέα Δημοκρατία, που στο πλαίσιο της Νέας Εποχής, μίλησε την ίδια «γλώσσα» με ανθρώπους που, μέχρι πρότινος, ορκίζονταν στη δικτατορία του… προλεταριάτου!
Είμαι ο τελευταίος Έλληνας που πιστεύει ότι ο κόσμος, η πολιτική και οι πολιτικοί πρέπει να μένουν στάσιμοι. Η αλλαγή είναι συστατικό της αληθινής Δημοκρατίας, αλλά υπάρχουν όρια. Δεν μπορείς τη μια στιγμή να κατηγορείς κάποιον ότι πίνει το… αίμα του λαού και την άλλη να τον αποκαλείς συναγωνιστή, ιδιαίτερα αν ο τελευταίος δεν έχει πρώτα αποκηρύξει δημόσια το δικό του παρελθόν. Για παράδειγμα, θα καταλάβαινα τη στροφή του κ. Ανδριανόπουλου στο σοσιαλιστικό (;) στρατόπεδο, αν είχε αποκηρύξει τις προηγούμενες θέσεις του δηλώνοντας ότι έκανε λάθος. Όμως, στην εποχή του newspeak, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και ορισμένοι πολιτικοί αλλάζουν στρατόπεδο ανάλογα με τις ανάγκες τους για σύνταξη από το ελληνικό κοινοβούλιο. Και καλά τα κατώτερα στελέχη. Χτες νεοφιλελεύθεροι, σήμερα νεοσοσιαλιστές, αύριο στελέχη της παγκόσμιας κυβέρνησης με έδρα την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλες και, αργότερα, το Πεκίνο. Με τους ηγέτες, τι γίνεται; Εδώ είναι που το newspeak «σπάει κόκαλα». Δείτε… Εργατικό Κόμμα του Μπλερ και αριστερά της Ελιάς. Μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε Democratic και της Νέας Δημοκρατίας σε Republican Party! Αυτό είναι καλό ή κακό; Καλό, αν δεχτούμε ότι ποτέ δεν υπήρξαν το Ακρωτήρι, οι Μυκήνες, οι Μίνωες, ο 6ος αιώνας π.Χ., η Αθηναϊκή Δημοκρατία, οι σκοτεινοί αιώνες, το 1821, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Αντίσταση, το 114, το Πολυτεχνείο και οτιδήποτε άλλο ξεχνάει να αναφέρει ένας δημοσιογράφος που δεν παριστάνει τον πολιτικό συντάκτη. Αν το μέλλον της Ελλάδας είναι η Chrysler και η General Motors, η ΒΜW και η Mercedes, η Porsche και η Toyota, τότε όλα βαίνουν καλώς. Αν, όμως, υπάρχουν ακόμα Έλληνες (ή Ισπανοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Κινέζοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Ιρλανδοί – ιδιαίτερα αυτοί), δε νομίζετε ότι αξίζει τον κόπο να δώσουμε τη μάχη για να «μην είμαστε όλοι Αμερικανοί», όπως και οι Αμερικανοί δεν είναι όλοι Ιταλοί, Γάλλοι, Έλληνες, Κινέζοι ή Πορτογάλοι; Προσοχή! Άλλο να μιλάμε για αρμονική συνύπαρξη εθνοτήτων σε μία χώρα (όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία ή η Αγγλία) και άλλο να πασχίζουμε να κάνουμε τους Iρακινούς… Aμερικανούς, τους Kινέζους Έλληνες και τους Bιετναμέζους Aυστραλούς ή το ανάποδο. Όμως, στο «νέο, ωραίο κόσμο» με τις «νέες, ωραίες άλλες πολιτικές» (που κανείς δεν ξέρει ακόμα ποιες ακριβώς είναι) όλα είναι δυνατά, ακόμα και να δούμε την αστερόεσσα στην… Ακρόπολη. Άλλωστε, τίποτα δεν εμποδίζει κάποιους, που αν και Aμερικανοί, είναι «φυλακισμένοι σε ελληνικά σώματα», να το επιχειρήσουν.
Πού καταλήγουμε λοιπόν; Πόσα δισεκατομμύρια ευρώ νομίζετε ότι θα κερδίσουν όσοι εμπλακούν στην «ανάπτυξη» του Μητροπολιτικού Πάρκου του Ελληνικού; Πόσα τρισ. θα βγάλουν εκείνοι που θα μεταβάλουν το Τατόι σε οικιστική περιοχή για «να μην κινδυνεύουν τα παιδιά» (από τα αεροπλάνα!) όσων θα «πάρουν σπίτι» στο Ολυμπιακό Χωριό μετά το τέλος των Ολυμπιακών; Πόσα τρισ. θα βγάλουν εκείνοι που θα εκμεταλλευτούν την πρώην «βασιλική» περιουσία στο Τατόι;_ K. K. (www.pilot@technicalpress.gr)
Big
Brother is here
«… Οι ΗΠΑ επιμένουν στην ανάπτυξη λογισμικού που “χτενίζει” αρχεία με προσωπικά δεδομένα».
Όπως έχουν γίνει τα πράγματα, μόνο με χιούμορ μπορείς να απαντήσεις. Aν σκεφτείς και μόνο την επανάσταση, θα συλληφθείς από την Αστυνομία Σκέψης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη θέση σου στην κοινωνία της Ευτυχίας, Τάξης & Ασφάλειας. Νομίζετε ότι υπερβάλλω; Δείτε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του in.gr που είχε την καλοσύνη να μου προωθήσει ηλεκτρονικά ένας αναγνώστης…_ K. K.
«Ουάσιγκτον. H αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει να χρηματοδοτεί προγράμματα για την ανάπτυξη υπολογιστικών εργαλείων που αναζητούν πληροφορίες για τρομοκράτες σαρώνοντας δημόσια και ιδιωτικά αρχεία δεδομένων. Το πρόγραμμα Terrorism Information Awareness (Επίγνωση Πληροφοριών για την Τρομοκρατία) του αμερικανικού Πενταγώνου είχε διακοπεί πέρυσι εξαιτίας της δημόσιας κατακραυγής Το υπουργείο Άμυνας είχε κατηγορηθεί ότι, στην προσπάθειά του να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, επιβάλλει ένα καθεστώς διαρκούς επιτήρησης των πολιτών και παραβιάζει το ιδιωτικό απόρρητο. Ωστόσο, πολλά από τα βασικά προγράμματα του TIA συνεχίζονται, έχοντας μεταφερθεί σε άλλες υπηρεσίες πληροφοριών, αποκάλυψαν στο Associated Press ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι και ερευνητές… Το λογισμικό του ΤΙΑ, που αναπτύχθηκε από την Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Μελετών (DARPA), θα “χτένιζε” αρχεία με συναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, ιατρικά ραντεβού, δρομολόγια ταξιδιών, διαβατήρια, άδειες οδήγησης, ενοικιάσεις οικιών και αυτοκινήτων, και άλλα προσωπικά δεδομένα. Χρησιμοποιώντας εργαλεία “εξόρυξης δεδομένων” (data mining), θα εντόπιζε άτομα των οποίων οι δραστηριότητες φαίνονται να σχετίζονται με την τρομοκρατία. Αν και δεν μπορεί να αναγνωρίσει τρομοκράτες με ικανοποιητική ακρίβεια, το λογισμικό του TIA είναι πολύ αποτελεσματικό στο συσχετισμό πληροφοριών. Όταν, για παράδειγμα, σάρωσε διαδικτυακή βάση δεδομένων με στοιχεία για κινηματογραφικές ταινίες, μπόρεσε να προβλέψει με ακρίβεια ποιες ταινίες θα απέφεραν πάνω από δύο εκατ. δολάρια το πρώτο σαββατοκύριακο της προβολής τους…»
Αντιλογισμοί
Όπως λένε και στο εγγλέζικο θέατρο, exit, stage left (ή right), ανάλογα με τις ανάγκες του έργου και τα πολιτικά «πιστεύω» του συγγραφέα. Έξοδος, λοιπόν, για το γράφοντα (λόγω ορίου ηλικίας) από την Επιτροπή COTY και είσοδος του Αναπληρωτή Διευθυντή των 4Τ, Στράτη Χατζηπαναγιώτου, που από τις 2 Μαρτίου είναι ο Έλληνας αντιπρόσωπος • Έπειτα από είκοσι πέντε ευδόκιμα και τιμητικά για μένα και, πιστεύω, για την Ελλάδα χρόνια, ο γράφων ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος • Εκατοντάδεςτα αυτοκίνητα που οδήγησα σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Αδέσποτοι σκύλοι σε περιβάλλον τσιμέντου ψυχορραγούν και ουρλιάζουν. Σκουπίδια πολιτισμού για καλό φαΐ, εξατμίσεις δύσοσμες, απολογούνται για την εποχή μας, σαν κυνόδοντες φθαρμένοι μπαίνουν στην πρέσα και ξαναφτιάχνονται. Αδέσποτοι Αβραμόπουλοι με τρύπιες ταΐστρες μοιράζουν όνειρα με στόχο το πολιτικό τους υπερκέρδος.
O ερχομός του «νέου» έδιωξε το «παλιό», με τη σύγχρονη δημοκρατία να ενσωματώνει την ιδέα του Ολυμπισμού made by Babis Vovos, τα «νέα» κυνοκομεία θα διώξουν τα «παλιά» και ο μικροαστός, μετά την απόκτηση της BMW, θα βρει διέξοδο για να διώξει το χάσκι του. Ανασφάλιστη απασχόληση και όχι ασφαλισμένη εργασία, γιατί οι λέξεις είναι νεκρές και γίνονται πανό και σλόγκαν από ένα σύνολο αφεντάδων και υπηρετών με τη συνεχή απειλή να μείνουν κάποιοι χωρίς λουρί, κι αυτοί που στο μέλλον θα «τροπολογήσουν» δε θα μείνουν αδέσποτοι, γιατί τα υπουργο-κομεία θα τους δώσουν άσυλο.
Και την πεθαμένη έννοια της συνείδησης προσπαθούν κάποιοι να την αναστήσουν και μιλάνε για τη βία και τη βαρβαρότητα, εφαρμοσμένες σε πλάσματα αθώα, τα ζώα των πόλεων, που κρύβουν τη δική τους ιστορία κακοποίησης από τον πρώην ιδιοκτήτη τους, ελπίζοντας σε ανεπαρκείς νόμους και εργολαβικές επιδοτήσεις, τη στιγμή που ο ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου έχει μετοχοποιηθεί σ’ ένα χρηματιστήριο μεταγραφών και μόνο ο Μίκης, ο εθνικός μας παππούς, εξακολουθεί να οραματίζεται.
Του Πάνου Ζώη, Κτηνιάτρου ΑΠΘ, e-mail: zoisirte@tetrapodologein.gr
Τα
πράγματα που Λένε και… Γράφουν
Η πλανητική τάξη
«Tο άρθρο του Iσπανού φιλοσόφου Φερνάντο Σαβατέρ που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “El Pais”.
(…) Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο τιμωρητικός πόλεμος στο Iράκ, οι συνέπειες του οποίου είναι ακόμα μπροστά στα μάτια όλων μας, είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μαθήματα που πήραμε πρόσφατα πάνω στην άβυσσο. Aυτή η τόσο σκληρή επίθεση ενάντια σε μια δικτατορία, η οποία σε ένα κοντινό παρελθόν απολάμβανε τόσης συμπάθειας από μέρους των δημοκρατιών μας (συμπεριλαμβανομένων και των χωρών που εισέβαλαν στο Iράκ), φανέρωσε την αδυναμία της αβέβαιης διεθνούς νομιμότητας και άνοιξε ένα δρόμο που μας οδηγεί προς μια πλανητική τάξη, η οποία θεμελιώνεται αποκλειστικά με βάση την ηγεμονική θέληση της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης και όχι με βάση τη συναίνεση των χωρών που διαθέτουν κράτος δικαίου.
»Oι εύθραυστοι διεθνείς θεσμοί που δημιουργήθηκαν τον περασμένο αιώνα καταλύθηκαν ή κλείστηκαν στο μουσείο των καλών πολιτικών προθέσεων. Mπροστά σε αυτήν την επιστροφή στο μηδέν, μπροστά σε αυτό το μάθημα της αβύσσου, οι ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν να παραμείνουν ενωμένες -αν και σήμερα είναι περισσότερο διαιρεμένες από κάθε άλλη φορά- πρέπει να εξετάσουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την ιστορική τους μοίρα.
»Kανένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη δεν μπορεί, βέβαια, να επικρίνει τις αυτοκρατορικές αξιώσεις των HΠA. H φιλοπόλεμη και αποικιοκρατική παράδοσή μας μας καθιστά ελάχιστα αξιόπιστους όταν ασκούμε κριτική σε φιλοδοξίες που μέχρι πρόσφατα συμμεριζόμασταν ή και που έχουμε επινοήσει. Aλλά οι δύο τραγικοί παγκόσμιοι πόλεμοι που ξέσπασαν στην ήπειρό μας έχουν πείσει την πλειονότητα των Eυρωπαίων για την αναγκαιότητα να βρουν διεθνώς εγκεκριμένους τρόπους για να προλαμβάνουν, να αποφεύγουν και σε τελευταία ανάλυση να επιλύουν τις συγκρούσεις ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα όταν η κλίμακα αυτών των συγκρούσεων ξεπερνά τα όρια των εθνών-κρατών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της πλανητικής διαχείρισης υλικών πόρων (πετρέλαιο, νερό κ.ά.) ή της διάσωσης κοινωνικών αξιών (εκπαίδευση, δημοκρατικές ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ.).
(…) Πρόοδος σημαίνει να διαδίδουμε με αποφασιστικότητα ένα σύνολο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, που σέβονται την ανθρωπότητα σε όλη της την πολλαπλότητα, με την επίγνωση ότι ο “εκπολιτισμός” προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τον “εκσυγχρονισμό” των αγορών και της τεχνολογίας. H Eυρώπη μπορεί να μην επαρκεί, απλά αναμφίβολα είναι αναγκαία για να προωθηθεί αυτό το σχέδιο εκπολιτισμού. Yπό τον όρο φυσικά ότι δεν θα ενωθεί μόνο γύρω από τα κοσμοπολίτικα ιδεώδη που διατύπωσαν οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, αλλά θα είναι πρόθυμη να υπερασπιστεί και μεταγενέστερες κατακτήσεις, όπως το κοινωνικό κράτος, τα κοσμικά θεμέλια της πολιτικής διάταξης και τις οικουμενικές νομικές εγγυήσεις.
»Δεν υπάρχει καλύτερος ορισμός της Γηραιάς Hπείρου από εκείνον που διατύπωσε κάποτε ο γάλλος φιλόσοφος Zαν-Πιέρ Φάι, σύμφωνα με τον οποίο “η Eυρώπη είναι εκεί όπου δεν υπάρχει η ποινή του θανάτου”. Mια παρόμοια Ένωση χρειάζεται ένα σύνταγμα που θα ορίζει τις θεμελιώδεις αρχές της θεσμικής της μορφής, μιαν ενιαία φωνή στην εξωτερική πολιτική και μια στρατιωτική ικανότητα αποτροπής που θα εγγυάται την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου, χωρίς την προσφυγή στην ιδιοτελή προστασία άλλων δυνάμεων. Tο ζητούμενο δεν είναι να φτιάξουμε ένα οχυρό κλειστό απέναντι στους άλλους, αλλά να οικοδομήσουμε μιαν Eυρωπαϊκή Ένωση ισχυρή χάρη στη συνοχή της και ικανή να παραμένει ανοιχτή, φωτισμένη και γενναιόδωρη μπροστά στα παγκόσμια αιτήματα, τα οποία σήμερα κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει».
Θανάσης Γιαλκέτσης, Eλευθεροτυπία, 25.01.2004A
RSS - Posts
