Για πάνω
από δέκα χρόνια, οι οπαδοί της τεχνολογίας
αγοράζουν καινούργια προϊόντα που
υπόσχονται ριζικές αλλαγές στη ζωή
τους. Τις περισσότερες φορές, οι
techno-freaks (ακόμα και ο τίτλος τούς αδικεί!)
γεύονται την απογοήτευση. Γιατί όσο
«latest and greatest» είναι το προϊόν που
αγοράζουν, τόσο λιγότερες είναι και οι
πιθανότητες να λειτουργήσει σωστά σε
όλες του τις… λεπτομέρειες.
Προς υπεράσπιση, λοιπόν, αυτών των «παράπλευρων απωλειών», καταθέτουμε εμπειρίες και ρωτάμε: Aποτελεί σφάλμα ή προδιαγραφή:
– Το NOKIA 6100 που, όταν δέχεται κλήση από αριθμό καταχωρισμένο στον κατάλογο του τηλεφώνου, δε φωτίζει την οθόνη του, υποχρεώνοντας το χρήστη να «μαντεύει» από πού προέρχεται;
– Το ότι, με το που αλλάζεις τη συσκευή (ακόμα και η καινούργια είναι του ίδιου κατασκευαστή), πρέπει υποχρεωτικά να αλλάξεις και το καλώδιο φόρτισης, το handsfree και όλα τα συμπαραμαρτυρούντα (που –εύστοχα-, όταν τα αγοράζεις, οι εταιρείες τα ονομάζουν παρελκόμενα);
– Γιατί, αν χρησιμοποιήσεις το «Αρχείο Μηνυμάτων» για να αποθηκεύσεις μηνύματα σε κινητό ΝΟΚΙΑ, απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τρόπος να τα αντιγράψεις πίσω στην κάρτα SIM, ώστε να μπορείς να τα μεταφέρεις σε άλλο κινητό;
– Γιατί η κατά τα άλλα δυνατή και προοδευτική SIEMENS έχει υιοθετήσει την τακτική να διαθέτει, μαζί με τα κινητά της, εγχειρίδια με τις ελάχιστες δυνατές πληροφορίες, παραπέμποντας για περισσότερα σε site στο Internet; Από πότε είναι υποχρεωτικό κάθε χρήστης κινητού τηλεφώνου να έχει σύνδεση στο Διαδίκτυο;
Εντάξει, τα laptop μίκρυναν, λέπτυναν, ελάφρυναν. Τα τροφοδοτικά τους όμως (που επίσης διαφέρουν από μοντέλο σε μοντέλο), εκτός του ότι έχουν καταλήξει βαρύτερα των συστημάτων, είναι και δυσεύρετα. Δοκιμάστε να προμηθευτείτε ένα δεύτερο τροφοδοτικό για ΙΒΜ και μετρήστε πόσο χρόνο θα περιμένετε.
Τα παραπάνω γράφτηκαν σε μια προσπάθεια να κεντρίσουν το ενδιαφέρον σας ώστε να στείλετε (με e-mail) τις δικές σας εμπειρίες. Είναι, νομίζουμε, καιρός να αντισταθούμε στον καταιγισμό της διαφήμισης που τα «βλέπει» όλα καλά και να προφυλάξουμε λίγο τους καταναλωτές.
Αντιλογισμοί
Πού και πού, ξεφυλλίζω ένα γκλαμουροπεριοδικό, απ’ αυτά που κατακλύζουν τα περίπτερα – και τους χώρους αναμονής των κομμωτηρίων. Δεκάδες σελίδες αφιερωμένες σε καταναλωτικά σκουπίδια που προωθούν μια «αμερικάνικη» πραγματικότητα σε μια χώρα που δεν είναι σε θέση να κρατήσει καθαρή τη Λ. Κηφισίας! # Τα πρότυπα; Μοντέλες και «καλλιτέχνες» δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, αντικείμενα μόδας ξένων σχεδιαστών και κατασκευαστών, κοσμικές κυρίες και κύριοι που κάθε σοβαρός άνθρωπος θα ντρεπόταν να βρεθεί κοντά τους και διαφημίσεις από τα καλύτερα (πάλι ξένα) σπίτια του κόσμου # Αν τουλάχιστον υπήρχαν και μερικά made in Greece, κάτι θα γινόταν, αλλά τίποτα πέρα από δύο, τρεις βιοτεχνίες τοπικής εμβέλειας (Κολωνάκι, Κηφισιά) # Όμως, δεν κάνει να «γκρινιάζω». Η άνοιξη μας έφτασε, εμπρός, βήμα ταχύ… # Ας αλλάξουμε σελίδα, που λένε και στις ειδήσεις # Γιατί, ρε κρο μανιόν, δηλητηριάζετε τα αδέσποτα; Δεν περνάει μέρα που να μη διαβάζω μια ανατριχιαστική είδηση για συμπεριφορές που αρμόζουν σε χώρα πρωτογόνων και όχι σε μια που ανήκει στην Ε.Ε. # Τι θα λέγατε για μια οργάνωση που θα ρίχνει φόλες… διάρροιας στα δίποδα που ρίχνουν τις φόλες στα ζώα; # Πριν από αυτό όμως, πρέπει να κάνουμε κάτι για τους 600 νεκρούς (από τους βομβαρδισμούς των Aμερικανών) αθώους κατοίκους της Φαλούτζα # Ούτε ένα από τα καθωσπρέπει πληκτρολόγια δε διαμαρτυρήθηκε για το έγκλημα. Τι θέλετε δηλαδή; Να του κόψουν το μισθό μέρες που είναι; # Η εισβολή στο Ιράκ έγινε γιατί ο Σαντάμ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής. Από τη στιγμή που δεν τα βρήκαν, έφεραν τα… δικά τους και καθάρισαν # Ούτε ένας δε βρέθηκε να θέσει μια απλή ερώτηση: γιατί οι τριάντα τρεις χώρες της «Συμμαχίας» εισέβαλαν σε μια φτωχή και καθημαγμένη χώρα σαν το Ιράκ; Μα, για τα πετρέλαια, τι άλλο…
Ο
γιατρός ήταν «κυνηγός»…
… και ο σκύλος του, ένας θλιβερός σκελετός
Σκύλοι κοκαλιασμένοι για να φερμάρουν με ευκινησία στο βουνό, δεμένοι και ξεχασμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια της μη κυνηγετικής περιόδου. Έμψυχα «εργαλεία», αλλάζουν «χέρια» πολλές φορές στη σύντομη και άθλια ζωή τους. Δεν περιθάλπονται από κτηνιάτρους, αλλά «γιατροπορεύονται» από τ’ αφεντικά τους. Τα πέλματά τους εμβαπτίζονται σε διάλυμα πετρελαίου και πίσσας για να μη ματώνουν στο βουνό και κακοποιούνται όταν δεν ανταποκρίνονται τυφλά στις εντολές που τους δίνονται. «Εκπαιδεύονται» με ηλεκτροσόκ, σπαρταρώντας εν πλήρη συγχύσει, ενοχοποιούνται, όμως, αργότερα για τη «στρεβλή» προσωπικότητά τους. Απύθμενη η βαρβαρότητα των μικρονόων πλεγματικών αφεντικών τους, αντίτιμο επαναλαμβανόμενης ανυπακοής ο τουφεκισμός ή η κατακρήμνισή τους. Δηλητηριάζονται από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων στα τρέιλερ που τους μεταφέρουν, αλλά κανείς δε λογοδοτεί για το θάνατό τους. Οι ιδιοκτήτες τους ομολογούν δημοσίως αξιόποινες πράξεις προκαλώντας το κοινό, περί δικαίου, αίσθημα. Εισαγγελέας, όμως, δεν επεμβαίνει. «Τελειωμό τα πάθια τους δεν έχουν». H Πολιτεία θεσπίζει νόμους για την προστασία τους, παραμένει, όμως, ανίκανη να τους επιβάλει. Θεματοφύλακες της Δικαιοσύνης δεν «ανακατεύονται» και δημοσιογράφοι γαβγίζουν, δημοσίως υπόσχονται, αλλά αυτοαναιρούνται.
Αυτοί οι σκύλοι είναι οι σκύλοι των κυνηγών. Του συναδέλφου, του φίλου, του κουμπάρου, ίσως και του πατέρα σας.
Των αξιοθρήνητων τυραννίσκων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ελεύθεροι.
Της Ομάδας του Τετραποδολογείν, e-mail:info@tetrapodologein.gr.
Υ.Γ.: Κάποτε ήξερα ένα μεγαλογιατρό. Είχε ένα σκύλο φυλακισμένο σε ένα κλουβί 1×1 που τον έπαιρνε μαζί του στο «κυνήγι». Ήταν πεινασμένος, με τα κόκαλα να προεξέχουν από το γεμάτο τσιμπούρια και αρρώστιες σώμα του. Ο τύπος, που έμενε σε μια «βίλα» στο Παλαιό Ψυχικό, ήταν το πρότυπο του βασανιστή. Κανείς από τους ασθενείς και ελάχιστοι απ’ τους γνωστούς του ήξεραν ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Dr Mengele._ Κ. Κ. (www.pilot@technicalpress.gr)
RSS - Posts
