Του Μάριου Ευρυβιάδη, Κυριακή, 13 Μαρτίου 2011
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 06/03/2011
μέσω “Ινφογνώμων Πολιτικά”
Στη Μέση Ανατολή φαίνεται να καταρρέει το μεταπολεμικό σύστημα ελέγχου, το οποίο οι Αμερικανοί επιμελώς οικοδόμησαν τη δεκαετία του 1950, αφού πρώτα κατάντησαν σφογγοκωλάριούς τους, τους Βρετανούς και τους Γάλλους, τους μέχρι τότε ηγεμόνες της περιοχής. Ποιο υπήρξε και πώς υλοποιείτο το αμερικανικό αυτό σύστημα; Μέσω του ελέγχου του πετρελαίου διά του οποίου οι Αμερικανοί μπορούσαν να ηγεμονεύουν όλο το μη σοβιετικό / κομμουνιστικό κόσμο.
Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι Αμερικανοί ποτέ δεν είχαν εξάρτηση από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής για ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Αυτό ισχύει ακόμα μέχρι και σήμερα, που οι ΗΠΑ εισάγουν ένα μεγάλο ποσοστό των αναγκών τους από τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, αυτό δεν επηρεάζει την εθνική τους ασφάλεια. Οι Αμερικανοί έχουν δική τους αυτόνομη παραγωγή και διαθέτουν, διά νόμου, τεράστιες ποσότητες αποθηκευμένες, σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης ή και πολέμου.
Οι Αμερικανοί, λοιπόν, ήθελαν και συνεχίζουν να θέλουν να ελέγχουν το πετρέλαιο ως εργαλείο άσκησης, επιρροής και ισχύος έναντι φίλων και εχθρών. Πώς υλοποιείται αυτή η αμερικανική άσκηση επιρροής και ισχύος; Με διαδοχικές προεδρικές διακηρύξεις ως προς τη σημασία του γεωπολιτικού χώρου της Μέσης Ανατολής για τις ΗΠΑ. Το κοινό σημείο αλλά και στόχος όλων των αμερικανικών προεδρικών διακηρύξεων ή αλλιώς δογμάτων, από τον Πρόεδρο Τρούμαν μέχρι τον πατέρα Μπους, υπήρξε ο έλεγχος του γεωπολιτικού αυτού χώρου από τους Αμερικανούς.
Η άλλη πλευρά των προεδρικών αυτών δογμάτων ήταν η δημιουργία και στήριξη φιλο-αμερικανικών καθεστώτων (και ανατροπή μη δυτικών) στην περιοχή. Τα φιλοαμερικανικά αυτά καθεστώτα είναι αυτά που σήμερα καταρρέουν ένα – ένα, ή βρίσκονται υπό κατάρρευση.
Τις δεκαετίες του 1950 και 1960 οι Αμερικανοί βοήθησαν τα συντηρητικά αυτά καθεστώτα, μαζί με εκείνο του Σάχη, να κυριαρχήσουν έναντι του αραβικού εθνικισμού (του παναραβισμού του Νάσερ) καθώς επίσης και έναντι του αραβικού σοσιαλισμού (Μπααθισμού). Για τους Αμερικανούς το στρατηγικό κέρδος υπήρξε πολλαπλό. Εξουδετέρωσαν τα αντι-αποικιακά κινήματα, εξαγοράζοντας τις μετα-αποικιακές κυβερνήσεις, ενώ ταυτόχρονα απέκλεισαν τους Σοβιετικούς από την περιοχή. Και, επιπλέον, εξασφάλισαν για τις δικές τους πολυεθνικές εταιρείες τη ροή και την πώληση του πετρελαίου προς τις βιομηχανικές και αναπτυσσόμενες χώρες.
Η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευση του αμερικανικού συστήματος άρχισε το1979 με την κατάρρευση του φιλοδυτικού καθεστώτος του Σάχη. Η δε αμερικανική επίθεση και ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003 υπήρξε η πιο χειροπιαστή απόδειξη ότι ο έλεγχος της περιοχής μέσω πληρεξουσίων άρχισε να ταλανίζεται. Με τα πρόσφατα γεγονότα στον αραβικό κόσμο, το θεοκρατικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας παραμένει πλέον ο τελευταίος πυλώνας της αμερικανικής μεταπολεμικής στρατηγικής στην περιοχή.
Η ιστορική ειρωνεία είναι ότι ήταν μέσω της Σαουδικής Αραβίας το 1945 που η Αμερική άρχισε, και υλοποίησε, το παιχνίδι του ελέγχου των πετρελαίων. Τότε, πάνω σε ένα πολεμικό πλοίο στα ανοικτά της αραβικής θάλασσας συναντήθηκαν ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρούσβελτ και Βασιλιάς Σαούντ. Συμφωνήθηκε τότε οι Αμερικανοί να παρέχουν προστασία στη δυναστεία των Σαούντ, με αντάλλαγμα το πετρέλαιό τους. Τότε είναι που ιδρύθηκε και η περιβόητη Αramco – Αrab Αmerican Company, για να διαχειριστεί την πετρελαϊκή πλευρά της συμφωνίας. Την άλλη πλευρά την ανέλαβε το Αμερικανικό Πεντάγωνο.
Η Αποκάλυψη στη Μέση Ανατολή θα επέλθει όταν και εάν καταρρεύσει και ο οίκος των Σαούντ. Για πάρα πολύ κόσμο μέσα και έξω από τη Μέση Ανατολή αυτό θα είναι θεία δίκη. Η συμμαχία Ουάσινγκτον Ριάντ αποδίδει επακριβώς τόσο τον ορισμό της ανίερης συμμαχίας όσο και αυτό της εργαλειακής. Ένα κατεξοχήν κοσμικό καθεστώς, που ευαγγελίζεται τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα όλων των ανθρώπων, το αμερικανικό, συναλλάσσεται με ένα κατεξοχήν θεοκρατικό που πιστεύει, μεταξύ άλλων, ότι ο μισός πληθυσμός του κόσμου, οι γυναίκες, δεν έχουν κανένα δικαίωμα και ότι όλοι τελικά πρέπει να εξισλαμισθούμε στη βάση των προτύπων του σαουδαραβικού ουαχαμπιτισμού.
Το κυρίαρχο ερώτημα, ουσιαστικό και συμβολικό, είναι τι θα πράξουν οι Αμερικανοί εάν δεν ελεγχθούν τα γεγονότα στο Μπαχρέιν, με τους επαναστατημένους σιίτες και μετακινηθούν και στην απέναντι όχθη όπου βρίσκονται οι σιιτικές περιοχές της Σαουδικής Αραβίας; Υπενθυμίζεται εδώ ότι ο βασιλικός οίκος των Σαούντ είναι Σουνίτες.
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ
Θα ριψοκινδυνεύσω μια εκτίμηση. Οι Αμερικανοί θα επέμβουν. Και θα επέμβουν διότι οι 5.000 τόσοι πρίγκιπες / απόγονοι της δυναστείας των Σαούντ θα αντιδράσουν δυναμικά. Οι Αμερικανοί θα εξαναγκασθούν σε επέμβαση. Όχι, όμως, για να προστατεύσουν τον βασιλικό οίκο και τη δυναστεία των Σαούντ, αλλά για να αποτρέψουν την κυριαρχία των Σιιτών και κατ’ επέκταση του σιιτικού Ιράν. Όποια και αν είναι η κατάληξη των πραγμάτων, το σίγουρο είναι ότι η απόλυτη κυριαρχία της φυλής των Σαούντ θα τερματιστεί. Οι Αμερικανοί θα κάνουν την ανάγκη αρετή και θα επιβάλλουν αλλαγή καθεστώτος στη Σαουδική Αραβία – στα πρότυπα ίσως του κατακερματισμένου Ιράκ, έτσι ώστε να συνεχίζουν να ελέγχουν τη ροή του πετρελαίου.
Τις δεκαετίες του 1950
?Τις δεκαετίες του 1950 και 1960 οι Αμερικανοί βοήθησαν τα συντηρητικά αυτά καθεστώτα, μαζί με εκείνο του Σάχη, να κυριαρχήσουν έναντι του αραβικού εθνικισμού.Το κοινό σημείο όλων των αμερικανικών προεδρικών διακηρύξεων, ή αλλιώς δογμάτων, από τον Πρόεδρο Τρούμαν μέχρι τον πατέρα Μπους, υπήρξε ο έλεγχος του γεωπολιτικού αυτού χώρου.Η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευση του αμερικανικού συστήματος άρχισε το 1979, με την κατάρρευση του φιλοδυτικού καθεστώτος του Σάχη.
RSS - Posts
