Ασχετοσύνη ή διατεταγμένη υπηρεσία;

Απορίες και ερωτήσεις (που δεν θα τύχουν απάντησης) πάνω σε μία ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Η Κρίση» στον «Όμιλο Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας» (sic) που διάβασα στην «Ελευθεροτυπία». Απ’ την αρχή δηλώνω πως, τα σχόλια μου δεν είναι “αντικειμενικά” διότι, ο Κ.Σ κυβέρνησε την Ελλάδα για 8 χρόνια και, σαν καλός καθηγητής, αναλυτής και οικονομικός θα έπρεπε να έχει προβλέψει (όπως 10 άλλοι μεταξύ των οποίων και ο εκτός των τειχών της εξουσίας ιδιοκτήτης αυτού του blog) τον κοινωνικό και οικονομικό «μεσαίωνα» που δημιούργησαν τα διεθνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να ελέγξουν κυβερνήσεις και λαούς ασθενέστερων οικονομικά χωρών. Όχι μόνο δεν το πρόβλεψε αλλά, κατά την πτωχή μου γνώμη, έλαβε και λαβαίνει ενεργό μέρος στην δημιουργία του

Κ.Σ «…Η κρίση δεν έχει εκδηλωθεί στην Ελλάδα με όλη της την οξύτητα, καθώς η ελληνική οικονομία δεν έχει ακόμη επηρεαστεί από την συρρίκνωση των εξαγωγών, του τουρισμού, της διεθνούς ναυτιλίας, που θα εμφανίσουν τα συμπτώματά τους το φθινόπωρο». Στην Ελλάδα, είπε, οι υφέσεις διαρκούν πολύ περισσότερο και είναι πολύ πιο έντονες, με αποτέλεσμα όταν ξεκινά η διεθνής ανάκαμψη η ελληνική οικονομία να μην έχει τη δυνατότητα να την αξιοποιήσει…»

Είναι φανερό ότι, ο «καταλληλότερος» πιστεύει ότι «Η Κρίση» είναι κάτι σαν το μπουκάλι της Κόκα Κόλα που έπεσε απ’ τον ουρανό στην γνωστή κωμωδία. Την βρήκαν οι αυτόχθονες στην αυστραλιανή ενδοχώρα (Αβορίγινες), αναρωτήθηκαν “τι ’ναι τούτο», αποφάσισαν πως είναι ο… Θεός κι’ άρχισαν να ζητούν απ’ το Μπουκάλι να τους σώσει. Χωρίς να διαθέτω τις περγαμηνές του Κ.Σ είμαι βέβαιος πως η κρίση είναι αποτέλεσμα της «φιλοσοφίας» ενός συστήματος που:
α. παράγει τεράστιες ποσότητες κάθε λογής σκουπιδιών και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει για να πείσει τους ανθρώπους να τ’ αποκτήσουν.
β. όταν η αγορά κορεσθεί από τούρμπο, ιδιωτικούς χώρους πλατσουρίσματος, σωμόν μεζονέτες, “μερσεντέ”, “μπεμβέ”, χάμερ, σουζούκι με multimedia station, αρμάνι, γκούτσι, σούτσι και μούτσι και το χρήμα αρχίζει να λείπει επειδή οι Αργυραμοιβοί δεν δανείζουν πλέον αέρα κοπανιστό με “ευνοϊκό επιτόκιο”, τα “φιλανθρωπικά” ιδρύματα σαν την FED, την Bank of England και άλλες 30 τράπεζες που, επίσης πουλάνε χρήμα που δεν έχουν, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των «υπερδυνάμεων» τυπώνουν φρέσκο και το «ρίχνουν» στην αγορά, πάλι υπό μορφή «φθηνών» δανείων σε επιχειρήσεις (για να αναπτυχθούν) και σε ιδιώτες (για να αγοράσουν πάλι σπίτια, αυτοκίνητα, σκάφη, αεροπλάνα, ελικόπτερα κλπ).
γ. όταν το πληθωρικό χρήμα αρχίσει να κυκλοφορεί (βλέπε την πρόσφατη απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να “δανείσει” στους Αργυραμοιβούς 22 δις ευρώ) οι εξαρτημένοι καταναλωτές αρχίζουν πάλι να δανείζονται τα ίδια τα λεφτά που “παράγουν” με την εργασία τους και, οι πρώην και οι επόμενοι “ηγέτες” λένε ότι, η οικονομία είναι σε «ανάκαμψη». Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται μέχρι τη στιγμή που Αργυραμοιβοί και τράπεζες που ανήκουν σε 20-30 οικογενειακές δυναστείες, δεν είναι σε θέση να τυπώσουν άλλα δολάρια, ευρώ, γιεν, ρουπίες, ρούβλια…
Πως βγαίνουν απ’ τ’ αδιέξοδο; Με πόλεμο ή, στη περίπτωσή μας, πολέμους. Οι βιομηχανίες κάνουν “τρελές” δουλειές, οι μίζες πάνε σύννεφο, το ίδιο τα megayahcts, οι βίλες με αρχαϊκά αγάλματα (τα αρχιτεκτονικά εκτρώματα είναι παντού ακόμα και στην Ντελαγκράτσια), οι Φεράρι και τα Χάμερι στα χέρια χρυσών μπούρτζων και μαμόθρεφτων καλοπαιδαράδων -για να μη αναφέρω τις αρσενικές και θηλυκές βίζιτες και αρχοντοβίζιτες που έχουν κατακλύσει τις κοινωνίες τριτοκοσμικών χωρών σαν την δική μας.
Τι γίνεται στη περίπτωση; Ο Πρώην δεν έδωσε απάντηση στην ομιλία (και στο βιβλίο(;) που, ομολογώ, δεν αντέχω να διαβάσω). Πόλεμοι λοιπόν… Για το νερό, την ενέργεια, τις σφαίρες επιρροής σε χειρόγραφα σημειώματα(;) ή σε e-mail που θα ανταλλαγούν μεταξύ των ισχυρών στις νέες “Γιάλτες”. Πουθενά ο πρώην δεν αναφέρει ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Η απάντηση όμως είναι παντού. Οι λαοί του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, της Ελλάδας, του Κουρδιστάν, όλοι οι παρίες, όλα τα δάση, όλοι οι ωκεανοί, όλα τα παγόβουνα, όλοι οι ποταμοί, όλος ο κόσμος.
Ο πρώην αναφέρθηκε ακόμα στην “…αβεβαιότητα των διεθνών αναλυτών” και σημείωσε πως υπάρχει
α. κίνδυνος αποπληθωρισμού (όπως συνέβη στην Ιαπωνία για δέκα χρόνια)
β. κίνδυνος υπερπληθωρισμού (όπως συνέβη στην Γερμανία στη δεκαετία του 20) και
γ. σχεδόν στασιμότητα….»
Τα σημεία αυτά τα διαβάζεις καθημερινά στα ΜΜΕ που στηρίζουν το σύστημα «ανάμψη-ύφεση-ανάκαμψη-κατανάλωση-πόλεμος-ανάκαμψη». Μεγαλύτερο θύμα του συστήματος, μετά τους λαούς, είναι ο ΠΛΑΝΗΤΉΣ για τον οποίο ο ομιλητής δεν είπε λέξη.

«…Η Ελλάδα με την έναρξη της διεθνούς ανάκαμψης θα κληθεί να αντιμετωπίσει και την κρίση και την υστέρησή της και για αυτό χρειάζεται σχέδιο. Χρειάζεται βελτίωση της παραγωγικότητας, των συντελεστών παραγωγής, του ρυθμού επενδύσεων, κυρίως όμως απαιτείται καταγραφή προτεραιοτήτων στο σχεδιασμό των δαπανών…»

Θα θέσω μία και μοναδική ερώτηση: σε ποιο σημείο παρέλαβαν και τι έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (και της ΝΔ γιατί οι ερωτήσεις ισχύουν και τον έτερο Καππαδόκη), την ανάπτυξη π.χ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας; Η απάντηση είναι στο σημείο Μηδέν. Τώρα βρίσκεται στο 2 (με άριστα το 10)

Είπε: «η Επιτροπή Ανταγωνισμού πρέπει να ασχοληθεί με το καρτέλ των κατασκευαστών ακινήτων, καθώς δίνουν γραμμή στα μέλη τους να μην κατεβάσουν τις τιμές».

Σχόλιο: Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν, ψύλλοι στ’ άχυρα, πιασ’ τ’ αυγό και ‘κούρευτο

Είπε: “η κυβέρνηση κάνει επιλεκτικές παρεμβάσεις που γίνονται χωρίς προηγούμενη μελέτη” αναφέροντας χαρακτηριστικά “τη μείωση των τελών ταξινόμησης αυτοκινήτων που πέτυχε να περιορίσουμε την κρίση στο εξωτερικό και ταυτόχρονα να επιβαρύνουμε το δανεισμό της χώρας και το κυκλοφοριακό της πρόβλημα…”

Σχόλιο: Είναι φανερό ότι, ο πρώην με …διαβάζει μιά επαναλαμβάνει αυτά που γράφω για τουλάχιστον 20 χρόνια. Τα αστέρια των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή ενέγραψαν εις τα παλαιότερα τους υποδήματα τις προτάσεις για μία ολόκληρη σειρά ενεργειών που θα περιόριζαν τη στήριξη των ξένων οικονομιών.

Απαντώντας σε ερωτήσεις παρατήρησε πως «…η Ελλάδα έχει χάσει την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών και μόνο αν την ανακτήσει θα βρει την οικονομική συμπαράσταση που χρειάζεται…» και τόνισε πως «…η χώρα έχει δυνατότητες επανόδου στην αναπτυξιακή τροχιά. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη πολιτική προσπάθεια, πρέπει να αξιοποιηθεί η γλώσσα της αλήθειας, να ξεφύγουμε από τα κλισέ τύπου “φταίνε οι άλλοι” και να καταπολεμήσουμε τη μοιρολατρία…».

Στο σημείο αυτό έβαλα τα κλάματα, η υπομονή (και η διάθεση για αστεία) εξαντλήθηκε. Πήρα ξυράφι, έκοψα τις φλέβες μου, πέθανα και γράφω το κείμενο από το Καθαρτήριο αφού δεν έγινα δεκτός στον Παράδεισο, αλλά στη Κόλαση. Καταδικάστηκα να ζω στην Mordor και να διαβάζω κοινοτυπίες σαν τις παραπάνω.