Αυτός είναι ο τίτλος του κειμένου:
“Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας”
Αρθρογράφος Κ. Boetig από το Focus on line.
Η μετάφραση από τα γερμανικά του άρθρου, έχει ως εξής:
“Η Ε.Ε. ζητάει από την Ελλάδα όχι μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική αλλά απαιτεί και αλλαγή της νοοτροπίας. Οι ρίζες όμως της διαφορετικότητας είναι βαθιές και δεν θα αλλάξει τίποτα πέραν μιας αισθητικής εξωτερικής επέμβασης. Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;
Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν προβλήματα προσαρμoγής. Έχουν κατακλείσει τον κόσμο ψήνοντας και τηγανίζοντας γύρω τους, και παίζοντας σε ρόλο κομπάρσου σε κάποια μικρά εργάκια. Σε αυτόν τον συμπαθητικό μικρό λαό που φαίνεται να χορεύει συνεχώς τον Ζορμπά και να γλεντάει, δεν εκπλήσσεται ο γνωστής των πραγμάτων καθόλου με όσα γίνονται.
Πώς και να εκπλήσσεται εξάλλου με έναν λαό που ανακατεύει ρετσίνι με κρασί, τυλίγει ρύζι με χορταρικά σε αμπελόφυλλα, παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο σχεδόν χωρίς κανένα γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο;
Οι Έλληνες ένιωθαν πάντα σαν τους γονείς του πολιτισμού και δεν δίσταζαν όμως να περνούν με τα λεφτά των παιδιών τους. Σήμερα αυτό το κράτος μπαίνει στο γηροκομείο και δέχεται κηδεμόνα να το επιβλέπει.
Αλλά φυσικά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον Έλληνα πολίτη. Αυτός πότε δεν περίμενε κάτι από τον υπουργό του, πέρα από την ανταλλαγή της ψήφου του με την άδεια να κτίσει το αυθαίρετο του.
Δεν βαριέσαι σου λέει το ελληνικό κράτος θα επιβιώσει και χωρίς δική του κυβέρνηση. Εξάλλου γιατί να αλλάξει κάποιος όταν είναι τόσο τέλειος όσο ο Έλληνας.;
Γλώσσα και γραφή
Οι Έλληνες είναι μοναδικοί! Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να ξεφορτωθούν επιτέλους την 2500 χρονών παλαιά γραφή ούτε που το σκέφτηκαν πότε. Εξάλλου το ελληνικό αλφάβητο ήταν υπεύθυνο για τη δημιουργία της λατινικής και κυριλλικής γραφής. Στο πέρασμα των χρόνων δεν άλλαξε ιδιαίτερα πάρα μόνο στην έννοια των λέξεων. Φυσικά στα σχολεία είναι κύριο μάθημα και διδάσκεται από την πρώτη Γυμνασίου. Είναι σαν να μαθαίναμε εμείς τα αρχαία γερμανικά η τα γοτθικά.
Έχουν φροντίσει όμως να διευκολύνουν τους ξένους τουρίστες τους με πινακίδες που αναγράφουν τις τοποθεσίες με λατινικά γράμματα, αν και σε μια απόσταση μερικών μέτρων θα δεις την ίδια ονομασία με τρεις διαφορετικούς τρόπους γραμμένη. Agia, Aghia, Αyia.
Οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβιάζουν. Στα μικρά όσο και στα μεγάλα.
Εγωισμός και αίσθηση του “εμείς”. Ο ένας εναντίον του αλλού, αλλά όλοι μαζί εναντίον του εχθρού.
Ο καθένας προσπαθεί στους δρόμους είτε με αυτοκίνητο είναι είτε με μηχανάκι, να κόψει την προτεραιότητα του αλλού.
“Ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί ενάντια στον πεζό φυσικά”, είναι ο σκοπός.
Για να δοθεί μια λύση μπαίνει στη μέση ο τροχονόμος να ρυθμίσει την κίνηση. Και ξάφνου όλοι οι οδηγοί μαζί συμφωνούν και συνεργάζονται σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο κορναρίσματος που τελικά οδηγεί τον τροχονόμο στη φυγή.
Με ελεύθερο το πεδίο λοιπόν πάλι οι οδηγοί επιδίδονται στο εγωιστικό τους έργο.
Μεταξύ τους βασικά οι Έλληνες μισούνται.
Δεν είναι τυχαίο που στον ελληνικό εμφύλιο του 1944-1949 σκοτώθηκαν περισσότεροι Έλληνες απ’ ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Τον εισβολέα όμως τον αντιμετωπίζουν όλοι μαζί. Είτε Αριστεροί είναι είτε Δεξιοί. Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να αποσπάσεις από Έλληνα είναι το “είσαι δικός μας”.
Με την πλάτη γυρισμένη
Υπάρχουν άνθρωποι και Έλληνες.
Μέχρι και πριν 30 χρόνια οι Έλληνες μετρούσαν έξι ηπείρους. Τις γνωστές πέντε που ξέρουμε όλοι και την .Ελλάδα. Για μερικούς μάλιστα υπήρχαν και τεσσάρων ειδών ζωντανά πλάσματα. Τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και οι Έλληνες.
Την ΕΟΚ την περνούσαν κάποιοι για συνεργασία του διαόλου με τον Πάπα που σκοπό είχαν να καταδυναστεύσουν και να μυήσουν τους χριστιανούς ορθόδοξους σε ρωμαϊκές αιρέσεις.
Έτσι μάλιστα δεν υποδουλώθηκαν ούτε στους Τούρκους. Η “Ισταμπουλ” ονομάζεται ακόμη επισήμως Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και μοναστήρια.
Ακριβώς και πάντα δίπλα της έχει τη γαλανόλευκη ελληνική, του μόλις κατά το 1829 απελευθερωμένου ελληνικού κράτους.
Ωστόσο οι Έλληνες ως χριστιανοί δίνουν ονόματα αρχαιοελληνικά στα παιδιά τους χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι έρχεται σε αντίθεση η μεγαλοπρέπεια της ελληνικής αρχαιότητας με τη σημερινή τους εικόνα.
Η παρέα μετράει. Όμως είναι παρέα της μιας στιγμής
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι πολύ της παρέας. Δεν τους αρέσει να τρώνε μόνοι τους ή δυο -δυο. Θέλουν μεγάλες παρέες και ο ένας φέρνει και τον άλλο μαζί του.
Οπότε βλέπεις συχνά μεγάλες παρέες στα τραπέζια τους. Η πίστα στο χορό μονοπωλείται και θεωρούν αγένεια να μπεις μαζί τους στο συρτάκι ή στο χασάπικο.
Και το πουρμπουάρ στην ορχήστρα πάει για την ατομική του ευχαρίστηση σε δική του παραγγελία.
Τρώνε διαφορετικά, και τσακώνονται ψεύτικα για το λογαριασμό. Οι Έλληνες παραγγέλνουν όλοι μαζί στο τραπέζι και όχι ο καθένας το πιάτο του. Το κρασί ρέει άφθονο στα ποτήρια και πάντα πρέπει να φροντίζουν να υπάρχει ανεφοδιασμός.
Δεν αδειάζει κάνεις το πιάτο του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως το φαγητό έπεσε λίγο και ίσως δεν θα χόρτασαν όλοι.
Όταν έρχεται ο λογαριασμός όλοι προθυμοποιούνται δήθεν να πληρώσουν ενώ ξέρουν πολύ καλά ποιανού η σειρά είναι. Όσο για το πουρμπουάρ, τους είναι πιο βολικό να αφήνουν τα ψιλά στο τραπέζι, αντί να στρογγυλοποιήσουν το ποσό λεκτικά στο σερβιτόρο.
Ο Θεός βοηθός: Καινούργιοι άγιοι για καινούρια προβλήματα
Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί κανείς να φανταστεί.
Έχουν ρόλο υπουργού και γενικού γραμματέα του Θεού και κρέμονται εκτός από τις εκκλησίες και στις ταβέρνες στα σπίτια, στα σούπερ μάρκετ δίπλα στο ταμείο.
Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται σε αυτούς και μάλιστα κατευθείαν στους ειδικούς. Στον Άγιο Νικόλαο (οι ναυτικοί) ή στην Άγια Παρασκευή (όσοι έχουν προβλήματα οράσεως). Όταν βέβαια εμφανιστεί καμιά καινούρια ασθένεια, τότε βαφτίζουμε κάποιον καινούριο Άγιο όπως το 1959 τον Άγιο Ραφαήλ για τους καρκινοπαθείς.
Μόνο που για τους πολιτικούς τους δεν βρέθηκε ακόμη κανένας.
Χωρίς χρόνο και χώρο
Οι Έλληνες ζουν μέσα σε ανοιχτό όριο του αιωνίου χρόνου. Ο χρόνος δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος… Το “τώρα” σπάνια το συναντάς και η λέξη “αύριο” είναι πολύ συχνή. Όμως τα λεωφορεία και τα τρένα πρέπει να κρατήσουν ένα ωράριο και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Όσο για τους δρόμους που έχουν ονομασίες, αυτές τις γνωρίζει μόνο ο ταχυδρόμος γιατί σχεδόν πότε δεν βλέπεις τις πινακίδες στη θέση τους.
Μια προφορική κοινωνία
Ο Έλληνας πολύ εύκολα θα ρωτήσει να μάθει το δρόμο παρά θα χρησιμοποιήσει το χάρτη. Δεν ξέρει ούτε να τον διαβάζει και έτσι γέλασε πολύς κόσμος όταν ένας νταλικέρης ερχόμενος από τη Βενετία έκανε τον κύκλο της Ελβετίας για να φτάσει στη Νυρεμβέργη. Είχε σημειώσει στο χάρτη που αγόρασε για πρώτη φορά στη ζωή του τη διαδρομή που του φάνταζε πιο ωραία.
Συνάδελφοι του εξήγησαν ότι θα ερχόταν πολύ πιο σύντομα μέσα από τη σήραγγα του Brenner. Πέταξε το χάρτη του και από δω και στο εξής λέει θα ρωτάει.
Με τα τυπωμένα γράμματα φαίνεται δεν τα πηγαίνουν γενικώς καλά οι Έλληνες. Έτσι και τα ωράρια των μουσείων στις ηλεκτρονικές σελίδες του υπουργείου Πολιτισμού ποτέ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Πνεύμα δημιουργικό: I have inspiration
Πολλοί Έλληνες είναι πνεύματα δημιουργικά και αυτό όχι μόνο στο να παραποιούν στατιστικά στοιχεία.
Έτσι και ο Κρητικός Γιώργος Πετράκης που έχει το δικό του μουσείο που μας ξεναγεί από την εποχή των πρώτων ανθρώπων έως την εφεύρεση του τροχού έως και την προσγείωση στη σελήνη.
Το ίδιο και ο Κώστας Κοτσανάς από το Κατάκολο που λειτουργεί έκθεση με τίτλο την τεχνολογία από το πρώτο ρομπότ έως και το ξυπνητήρι.
Όσο για τη ζωγράφο στα νότια της Κρήτης, που διατηρεί και πλυντήριο ρούχων, αυτή έχει την έκθεσή της ανάμεσα στα πλυντήρια και συχνά μια ταμπελίτσα στην πόρτα που γράφει: “I have inspiration. Come back tomorrow”
Οι Έλληνες στις διακοπές τους
Οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν διακοπές με παρέες και στην πατρίδα τους. Το καλοκαίρι στη θάλασσα και το χειμώνα στα βουνά.
Όπως επίσης και στα αρκετά χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν.
Τα καταλύματα τους κάθε άλλο πάρα ταπεινά χαρακτηρίζονται και έχουν συνήθως το τζάκι τους και το τζακούζι τους.
Οι παραγγελίες στο φαγητό γίνονται προφορικά και τα γκαρσόνια γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ έχουν να κάνουν με ντόπιους και όχι με τουρίστες.
Βλέπετε οι Ελληνίδες μαμάδες μπορούν να κρίνουν το καλό φαγητό.
Πολλά από αυτά τα καταλύματα φτιάχτηκαν με χορηγήσεις της Ε.Ε. και έχουν πάρει τέτοια μορφή ώστε αργότερα να μπορούν να τροποποιηθούν σε κατοικίες για τα παιδιά τους”.
Σημείωση του μεταφραστή:
Αυτό ήταν εν ολίγοις το κατεβατό που δεχτήκαμε από τη Γερμανία.
Δεν ξέρω τις αντιδράσεις των εκεί Ελλήνων και την αντιμετώπισή τους αυτό το διάστημα. Οι παραπάνω απόψεις δεν αντιπροσωπεύουν σίγουρα τον μέσο Γερμανό.
Και είναι φυσικό όπως όλος ο κόσμος και αυτοί να παρακινούνται και να επηρεάζονται από τα ΜΜΕ.
Στα παραπάνω λόγια υπάρχουν πολλές αλήθειες, αρκετές υπερβολές και πολλά ψέματα.
Όμως δεν έχει κατά τη γνώμη μου κανείς το δικαίωμα να κατακρίνει έναν λαό για την πολιτιστική του κληρονομιά, τη γλώσσα του και τη θρησκεία του.
Να διασύρει τα ήθη και έθιμα και τον πράο χαρακτήρα ενός λαού.
Όλα επιτρέπονται πια στα ΜΜΕ αλλά όπως είπαν οι ένδοξοι πρόγονοι μας: “Μέτρον άριστον”.
RSS - Posts
11 Comments
Επιεικώς αστείο.
Κωνσταντινε,για να μην τρελαθω δηλαδη, καταλαβαινω οτι καποιοι δεν ανεχονται το δακτυλο ομως με το κειμενο σαν τι προβλημα υπαρχει?Ειμαι σχεδον σιγουρος οτι διαβαζοντας κανεις το πρωτοτυπο, αν ηταν γνωστης της γερμανικης,θα καταλαβαινε οτι αυτα που αντιλαμβανομαστε ως ειρωνεια ισως στη μεταφραση,ειναι η αντικειμενικη περιγραφη μιας πραγματικοτητας, με χιουμορ και σιγουρα με διαθεση να κλεισει το ματι στη ρουτινα και στα ηθη τα γερμανικα.Σε κανω πλακα?Πλακα με κανεις εσυ.Εγω ξερω γερμανικα.Δηλαδη ελεος με την ομφαλοσκοπηση,και με τα νησια που θα μας παρουν,και την επιστροφη στην αγκαλια της μαμας τουρκιας,και τη γλωσσα που χανεται,και τη Θρακη και και…οχι καλα κανεις και τα λες ομως πραγματι μετρον αριστον.Η΄οχι?Ασε μη πεις τιποτα υπαρχει πραγματι ενα θεμα μεταξυ Ελληνα και Τουρκου,ειναι και οι δυο πεπαλαιωμενοι αγαστες της ανδρικης φιλιας κοινως …παλιοπουστες στις σχεσεις μεταξυ τους.Καμια μπεσα αφου ετσι τους εμαθαν.Αλλιως θα εκαναν μια χαρα κουμαντο σ’ ολη τη περιοχη.Α δεν σου ειπα και το αλλο,επιασα τον roadrunner και ετοιμαζω το νεο DVD για τα περιπτερα. Το πουστοπουλο θα πει τον μπιρ αλλαχ.
Με απεριοριστο και ειλικρινη θαυμασμο το πυραυλοκινητο τσιρακι σου…ψουοτεραψινγ…γαμω τα πληκτρολογια…coyoteracing.
ΥΓ.Οι Τ.Ε. να ναι καλα και οι αλλοι οπως οπως.punkt
Τι εννοείς; ότι υπερβάλω για τον 25ο Παράλληλο; Για τό “όνομα”; Για το πόσο “σταθερή αξία είναι η Ελλάδα για τα δυτικά Βαλκάνια”;
Λες ότι η Θεσσαλονίκη ΔΕΝ θα γίνει επίνειο των …Σκοπίων;
Μακάρι το coyote να βγει αληθινό και όσοι γράφουν αυτές τις ανοησίες να γίνουν ο περίγελος της ισχυρής (σημιτικής) Ελλάδας…
Respect…
Η αμετροέπεια βρήκε το Γερμανό του.
Τι τσουλάει στα media ρε γαμώτο.
Κανείς… μια επίμονη ερώτηση στον κύριο Δελαβέκουρα μήπως μάθουμε καμιά πραγματικότητα κατά τον κύριο γραμματέα πάντα.
το παρακάτω σχόλιο είναι κλεμμένο από εδώ (σ.σ. η διεύθυνση δεν “ανοίγει”)
“Το αρχικό κείμενο δημοσιεύθηκε από τη πρώτη εφημερίδα της Ουάσιγκτον που προκήρυξε διαγωνισμό με χρηματικές αμοιβές για το χαρακτηρισμό των διαφόρων λαών και της ψυχολογίας των. Το διαγωνισμό παρακολούθησαν 1.000.000 αναγνώστες και με την ομόφωνη απόφαση 15μελούς επιτροπής επιστημόνων βραβεύθει ο Αμερικανός δικαστής Ν. Κέλλυ για το χαρακτηρισμό του Έλληνα.
Η απάντηση δημοσιεύθηκε σε Ελληνική εφημερίδα απ’τον Γιώργο Λασκαρίδη:
Εντιμότατε,
Πάνε μερικά χρόνια τώρα που κερδίσατε κάποιο βραβείο από διαγωνισμό της πρώτης εφημερίδας της Ουάσιγκτον, βρίζοντας τους Έλληνες. Όχι βέβαια καπηλικά, αφού είσθε άνθρωπος μορφωμένος, αλλά με τρόπο πολύ καθώς πρέπει, αν και κάπως παραμορφωμένο. Η μόρφωση και η παραμόρφωση φαίνεται ότι συμβαδίζουν. Άλλωστε το φταίξιμο δεν είναι ολότελα δικό σας. Σεις απλώς συμμετείχατε στο διαγωνισμό για το καταλληλότερο χαρακτηρισμό των διαφόρων λαών και της ψυχολογίας τους, με την προσδοκία φυσικά να κερδίσετε τιμές και δόξα, αυτήν που κανείς δεν μίσησε όπως και σεις μπορεί να μισήσατε τον πλούτο, ίσως και εμάς τους Έλληνες. Συνυπεύθυνη είναι και η 15μελής επιτροπή εξ επιστημόνων που σας βράβεψε και φυσικά και η πρώτη εφημερίδα της Ουάσιγκτον, η Πόστ ή η Σταρ, δεν ξέρω, δεν έχει σημασία. Κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι.
Ας αφήσουμε όμως τις προεισαγωγές και ας έρθουμε στο προκείμενο ή μάλλον στο ίδιο το κείμενο του χαρακτηρισμού σας, που μας περνάει γενεές δεκατέσσερις, ή για την ακρίβεια, πολύ περισσότερες, αφού δεν περιορίζεται στον σύγχρονο Έλληνα, αλλά ξεκινά από τότε που αρχίζει και η ιστορία μας.
Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός σας έχει και ένα θετικό στοιχείο, αφού μας είδατε σαν γνήσιους απόγονους και των αρχαίων και των Βυζαντινών, κάτι που οι άλλοι πασχίζουν να μας το αρνηθούν, διαχωρίζοντας το ασύγκριτο παρελθόν από το σήμερα. Ψωροκώσταινα η Ελλάδα, προγονοπληξία η προσήλωση στο παρελθόν και άλλα, που αν τα απαριθμήσουμε, θα ήταν σαν να παραχωρούσαμε την θέση μας στους Γραικύλους.
Λέτε λοιπόν στο χαρακτηρισμό σας , ότι “Προ του δικαστηρίου της αδεκάστου ιστορίας, απεκαλύφθει ο Έλλην ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων, καίτοι από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία”. Είναι λοιπόν “ανέκαθεν” ο Έλληνας κατώτερος των περιστάσεων αδέκαστε δικαστή. Εκτός ίσως από τις μάχες στον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες, την Σαλαμίνα, τον Γρανικό ποταμό, ή το έπος του Σαράντα που ασφαλώς θα το γνώρισες ως σύγχρονος. Δεν ξέρω πως το μετράτε το ύψος των περιστάσεων και το ανάστημα των Ελλήνων στην πατρίδα σας, ούτε πως ελέγχονται αγορανομικώς τα μέτρα και τα σταθμά σας. Εμείς εδώ έχουμε ένα καλό μάστορα. Ηρόδοτο το λεγόμενο, που τα μέτρησε, τα ζύγισε και τάβγαλε σωστά. Ή για να πούμε ανάποδα για σας και την επιτροπή σας, εμετρήθητε, εζυγίσθητε και ευρέθητε ελλιπείς. Ομολογούμε ότι ύστερα από μια τέτοια αρχή δεν μπορέσαμε να χαρούμε την ομολογία σας ότι από απόψεως διανοητικής ο Έλληνας κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Και συνεχίζετε στο κείμενό σας: “Ο Έλλην είναι ευφυέστατος, αλλά και οιηματίας, δραστήριος, αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος, αλλά και πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος, ανυπόμονος, αλλά και πολεμιστής”. Δεν ξέρω αν πάσχετε από λεξιθηρία και παρασυρθήκατε να κολλήσετε τους χαρακτηρισμούς τον έναν πλάι στον άλλον, ή αν ζυγίζετε καλά την κάθε σας λέξη για κάθε κουσούρι μας, πριν την κολλήσετε πλάι στο χάρισμα. Ευφυέστατος λοιπόν ο Έλληνας και οιηματίας, δηλαδή άνθρωπος με μεγάλη ιδέα του εαυτού του, που δεν θεωρεί κανέναν καλύτερό του. Ένα ελάττωμα που ασφαλώς θα συνέβαλλε στην δημιουργία του πολιτεύματος που εκείνος ανακάλυψε και χάρισε στον κόσμο, της Δημοκρατίας. Ένα πολίτευμα που κανείς δεν είναι καλύτερος από τον άλλον, όπως και σεις σαν Δικαστής θα πρέπει να το ξέρετε.
Αμέθοδος λοιπόν ο Έλληνας; Εμείς τον ξέρουμε και καλό νοικοκύρη και καλό οικογενειάρχη. Και δουλειές να στήση και να τις μεγαλώση. Και δική του αρχιτεκτονική έχει και πολεοδομία. Για πηγαίνετε στα νησιά μας… :Αν τώρα οι συμφορές έριξαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες μαζωμένους στο ίδιο μέρος σε μια νύχτα, τι να πούμε για τη Νέα Υόρκη; Αν βέβαια κριτήριά σας είναι η μεθοδική λεηλασία του πλανήτου, τότε πάμε σε άλλη κατηγορία. Γιατί θα πρέπει να κρίνομε την μεθοδική τεχνολογία που μας γέμισε απόβλητα, κατάλοιπα και καυσαέρια και απειλεί να τινάξη τον πλανήτη μας στον αέρα. “Φιλότιμος, αλλά και πλήρης προλήψεων”. Δίκιο έχετε, αν στις προλήψεις μας περιλαμβάνεται η προσήλωση στην παράδοση, η λατρεία μας προς το παρελθόν, αυτή που μας ανέστησε. Πάντως όχι περισσότερο προληπτικοί από τον μέσο παγκόσμιο όρο, καθόλου δεισιδαίμονας, ούτε μισαλλόδοξος, ούτε σατανιστής. Θερμόαιμος, ίσως, σαν καλός πολεμιστής που τον παραδέχεσθε ότι είναι και εν πάση περιπτώσει όχι εγκληματίας εν ψυχρώ. Ίσως και ανυπόμονος να χαρεί όσα του στέρησαν αιώνες δουλείας, ίσως ανυπόμονος να αποτινάξη τον ζυγό. Μια ανυπομονησία που είναι η αντίθετη της υπομονής του σκλάβου.
Και περνάμε στο ιστορικό μέρος του χαρακτηρισμού. Για τον Παρθενώνα, τον Σωκράτη, το Βυζάντιο, τον Βενιζέλο, αυτή η αδιάσπαστη ενότητα της ιστορίας μας που αναγνωρίζετε. Δεν έκτισε μόνο τον Παρθενώνα. Έκτισε άπειρα άλλα αριστουργήματα, που τα χάρηκε όσο μπόρεσε και ‘υστερα άλλοι του τα έκλεψαν. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν ο Παρθενώνας έγινε στόχος ερίδων –όπως λέτε- έχει όμως σημασία ότι έγινε στόχος του Μοροζίνη που τον τίναξε στον αέρα.
Δεν ανέδειξε τον Σωκράτη –όπως λέτε- για να παίξουμε και εμείς λίγο με τις λέξεις. Αναδείχθηκε μόνος του. Κι αν η θανάτωσή του βαρύνει μια μειοψηφία κακών συναδέλφων κριτών, κάτι που υπάρχει σε όλο το κόσμο, εσείς σα δικαστής θα πρέπει να ξέρετε ότι δεχόμενος να πιή το κώνειο ο Σωκράτης έγινε παγκόσμιο σύμβολο υπακοής εις τους νόμους της πατρίδος.
Δεν εθαύμασε τυφλά τον Θεμιστοκλή, τον αντέκρουσε πρώτα την παραμονή της Σαλαμίνας, με το δικαίωμα κρίσεως που του έδινε το ελεύθερο πνεύμα του. Άλλωστε ο Θεμιστοκλής δεν ήταν άρχοντας, ο Ξέρξης που τον υπάκουαν τυφλά οι ορδές του. Δεν καταλαβαίνετε ότι εκεί είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη, κι αν πάλι ένα μικρό ποσοστό τον κατεδίωξε, πάλι όμως Έλληνες ήταν εκείνοι που διατήρησαν το έργο του στους αιώνες και το παραδώσανε στους απογόνους τους και σε σας τον ίδιο, μαθαίνοντάς σας τι είναι η ανθρώπινη λογική.
Γέννησε τον Βενιζέλο και τον καταψήφισε αργότερα σαν δημοκρατικός λαός που είναι. Η άλλη λύση θα ήταν να τον ψήφιζε με ποσοστό 99,9% σε κάθε εκλογή. Αυτό που και σεις θα πρέπει να το βρίσκετε γελοίο.
Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίση. Όχι κι έτσι. Το Βυζάντιο αλώθηκε για πρώτη φορά από τους Φράγκους κι αν έπεσε στα χέρια των Τούρκων, ύστερα από 1100 χρόνια ιστορία δεν ήταν παρά η φυσιολογική παρακμή μιας αυτοκρατορίας. Πόσα χρόνια κράτησε η ρωμαϊκή, πόσα η βρεταννική, πόσα η γαλλική, πόσα οι άλλες; Πόσο θα κρατήση η αμερικανική;
Το εικοσιένα, ο πλέον άνισος αγώνας στην σύγχρονη Ιστορία, διακυβεύτηκε πολλές φορές, είναι αλήθεια. Λόγου χάρι στο Μεσολόγγι. Ή ακόμη όταν με την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία συνέπραξε και ο Μπραΐμης. Σε μια εποχή που η γενοκτονία ήταν αναγνωρισμένη σαν μέσο καταστολής των εξεγέρσεων και η χώρα είχε περάσει δια πυρός κι σιδήρου. Γι αυτό δεν είπατε λέξη. Όσο για το 1909, το δημιούργησε, αλλά δε το λησμόνησε –όπως λέτε. Χρονολογικά ακολουθούν οι πόλεμοι του 12 -13 που τριπλασίασαν την Ελλάδα –όπως λέτε. Κι αν παρά λίγο να την κηδεύσει ας είναι καλά το “εμπάργκο” του καιρού εκείνου.
Το υπόλοιπο μέρος του χαρακτηρισμού είναι σκέτο υβρεολόγιο. Μας αποκαλείτε, μεταξύ ‘άλλων, ψεύτες, ημίκαλους και ημίκακους. Χωρίς καν την τόσο προσφιλή σας μέθοδο των ποσοστών και στατιστικών. Αλλά και χωρίς συνέπεια. Γιατί ξεχάσατε ότι στην αρχή μας λέγατε ότι από απόψεως διανοητικής ο Έλλην κατείχε πάντοτε τα πρωτεία και ότι είναι ευφυέστατος και καταλήγετε με τον χαρακτηρισμό του “σοφόμωρου”. Όταν αυτός που έχει τα διανοητικά πρωτεία είναι “σοφόμωρος” σκέψου τι είναι οι άλλοι και μεταξύ αυτών και ο κρίνων που από απόψεως διανοητικής –κατά την ομολογία του- έρχεται μια σκάλα πιο κάτω.
Ίσως μόνο η τελευταία φράση σας να είναι σωστή. Ταξινομήστε τον αν μπορείτε τον Έλληνα. Ναι, είναι αλήθεια, δεν μπορείτε να τον ταξινομήσετε. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο λαό στον κόσμο.
Μοναδικός, χωρίς φυλετικούς, γλωσσικούς, ακόμη και θρησκευτικούς δεσμούς με άλλους λαούς, υπήρξε αριθμητικά κατώτερος –ένα στοιχείο που θα εξαφάνιζε οποιονδήποτε άλλο λαό στην Ιστορία. Αν συνεχίσουμε θα πάμε πολύ μακριά. Και δεν έχουμε την πρόθεση, ούτε τα μέσα. Άλλωστε ούτε καν θα καταδεχόμασταν να σας απαντούσαμε, αν δεν τον βλέπαμε τον χαρακτηρισμό σας δακτυλογραφημένο, φωτοτυπημένο, να κυκλοφορή και σήμερα ακόμη στην Αθήνα, καλλιεργώντας την ηττοπάθεια, τον Γραικυλισμό, το πλέγμα της μειονεξίας.
Θυμόμαστε μόνο κάτι στίχους του Καρυωτάκη από την “μικρή ασυμφωνία εις α μείζον”, που λένε:
Ά κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει,
μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο,
ίδια τον ένα με τον άλλο;
Ο Μαλακάσης δεν είναι ο γνωστός μας ποιητής, αλλά ένας “κοσμικός κύριος”, ίσως κάποιο φανταστικό πρόσωπο, ένας άνθρωπος για όλες τις χώρες και για όλες τις εποχές.”
Δεν κατάφερα να διαβάσω το εγγλέζικο κείμενο. Ο σύνδεσμος δεν “ανοίγει”
Pingback: Top post 11-03-2010 « σκάνδαλα
Σας έχασα!
copy/paste σε καινούργια καρτέλα το πιο κάτω…ελπίζω έτσι να δουλεύει
heliotypon.wordpress.com/2006/10/18/τι-είναι-τέλοσπάντων-αυτός-ο-ελληνας/
κλειδί νομίζω είναι η φράση αυτή
“καλλιεργώντας την ηττοπάθεια, τον Γραικυλισμό, το πλέγμα της μειονεξίας.”
τα τελευταία 35 χρόνια τονίζουν τα ελαττώματα μας και μόνο αυτά…
η προπαγάνδα σε όλο της το μεγαλείο…