Το παρακάτω άρθρο που ορίζει, κατά κάποιο τρόπο, τις αρχές του Κ.Κ.Λ δημοσιεύτηκε στις 14.10.07
Μετά την αποτυχία των συστημάτων του αποκαλούμενου «υπαρχτού» σοσιαλισμού όπου οι άνθρωποι προσποιούνταν ότι εργάζονταν και το κράτος ότι τους πλήρωνε και οι μισοί πολίτες παρακολουθούσαν τους άλλους μισούς η αναζήτηση της «Νέας Αριστεράς» μοιάζει με την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα το ερώτημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στην Ευρώπη των 27, απόδειξη η επανεμφάνιση στην Ιταλία του «νέου» κεντροαριστερού κόμματος της «Ελιάς» που, όπως πληροφορήθηκα, θα κάνει «ιδιωτικές» εκλογές (κλέβοντας την ιδέα του Frodo Baggins) για να επιλέξει αν, ο νέος αρχηγός θα φοράει κουστούμι Brioni ή Antichi Telai -όταν θα υπογράφει την συμφωνία για τον βομβαρδισμό μιας νέας «Γιουγκοσλαβίας». Είπα τον τελευταίο καιρό και «ξέχασα» το ελληνικό παράδειγμα, που η αριστερά έχει 1001 πρόσωπα (ΚΚΕ, ΚΚ Εσωτερικού, ΚΚ-ΜΛ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α, και, by a very long stretch of the imagination, το ΠΑΣΟΚ -για να αναφέρω τα πιο σημαντικά.
Πάνε χρόνια τώρα (πάνω από 40) που σκέπτομαι πως το γεγονός μοιάζει πολύ με κάτι που μας συμβαίνει συχνά. Αναρωτιόμαστε που είναι τα γυαλιά μας ενώ τα έχουμε στηρίξει στο μέτωπό μας. Κατά την πτωχή μου γνώμη η Νέα Αριστερά είναι, εδώ και χρόνια, μπροστά μας αλλά οι περισσότεροι κάνουμε ότι δεν την βλέπουμε. Η προηγούμενη φράση θέτει αυτόματα το ερώτημα ποιος είναι «αριστερός» και ποιος όχι.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη αριστερός είναι (και πάντα ήταν) εκείνος/η που δεν ζει για να συγκεντρώνει πλούτο, πατώντας σε πτώματα, διαλύοντας ζωές, βομβαρδίζοντας χώρες και λαούς, καταστρέφοντας το περιβάλλον. Αριστερός είναι εκείνος/η που αγαπάει τον τόπο του, προστατεύει το περιβάλλον ακόμα και με την ίδια του την ζωή, σέβεται την ιστορία και την γλώσσα, τιμάει (χωρίς εθνικιστικές υπερβολές), την μνήμη εκείνων που έδωσαν την ζωή τους για να ζει σήμερα όσο ελεύθερος ζει. Εκείνος/η που, όσο ψηλά και να φτάσει στον επαγγελματικό, επιστημονικό ή πολιτικό χώρο, ζητάει συγγνώμη πριν μιλήσει στους συνεργάτες και φίλους ή πριν απευθυνθεί στον λαό, και που η ταπεινοφροσύνη είναι κύριο στοιχείο του χαρακτήρα του.
Αριστερός είναι εκείνος που δεν προκαλεί με τον τρόπο ζωής ή, όπως το λένε (και γράφουν) οι αναγεννημένοι «βλάχοι», life style. Αριστερός είναι ο πολίτης που δουλεύει σκληρά και κερδίζει χωρίς να κλέβει το κράτος άρα, τους συν-πολίτες του. Εκείνος που παλεύει για να έχουν όλοι, Έλληνες και ξένοι, δωρεάν ιατρική περίθαλψη και καλή σύνταξη για τους μη έχοντες και κατέχοντες.
Για να μην νομίσετε ότι, με το άρθρο αυτό ξεκινάω την μεγάλη πορεία προς στην Σιέρα Μαέστρα θα προσθέσω πως αριστερός είναι εκείνος που σταματάει το «γιωταχί» του για να περάσουν οι πεζοί, που δεν στέλνει ή απαιτεί τα σκουπίδια του να πάνε στην αυλή του γείτονα, δεν διπλο και τριτο παρκάρει στραγγαλίζοντας την κυκλοφορία και μεταβάλλοντας την πόλη σε θάλαμο αερίων.
Αριστερός είναι ο ηγέτης που απλώνει γραμμές τρένου, φτιάχνει εργοστάσια αεροπλάνων, γέφυρες, και εργοστάσια που παράγουν οτιδήποτε από οδοντογλυφίδες μέχρι microchips. Εκείνος που δεν φέρνει εμπόδια στην ανάπτυξη των ΑΠΕ καταφεύγοντας στο ΣτΕ με δικαιολογία ότι οι ανεμογεννήτριες κόβουν το γάλα στις γίδες και καταστρέφουν την αισθητική του «νησιού των ανέμων» ή κάθε άλλου που έχουν χτίσει τις τεράστιες επαύλεις τους. Αριστερός είναι εκείνος που, όταν πάει σιγά στην Ε.Ο οδηγεί δεξιά, εκείνος που ντρέπεται να κάνει μπάνιο στο Parasite Beach και δεν θέλει να του πιάσει τον κώλο ο ιδιοκτήτης ή ο chef του κοσμικού εστιατορίου που έβγαλε τα λεφτά του πουλώντας κόκα στις κυρίες των νεόπλουτων κερατάδων της «υψηλής» κοινωνίας μιας χώρας που τα ’χει εντελώς χαμένα αλλιώς δεν εξηγείται πως είναι πρώτη σε πωλήσεις «μερσεντέ» ανά κάτοικο στην Ε.Ε.
Από τα λίγα που ανάφερα ίσως καταλάβατε ότι η αναζήτηση της νέας αριστεράς δεν είναι παρά πρόσχημα για την κατάκτηση μιας θέσης στον κρατικό μηχανισμό που θα επιτρέψει στον κύριο και την κυρία να κοιτάει αριστερά μέσα από τα φιμέ τζάμια της Καγιέν ή του ιδιωτικού χώρου πλατσουρίσματος στην Ανωκάτω Βούλα, στην Γλυφάδα, στη Εκάλη και στην Φιλοθέη και, τα τελευταία χρόνια με το κράτος «Μπάτε πράσινοι και γαλάζιοι σκύλοι κι’ αλέστε» στο Μπουρνάζι, στο Αιγάλεω και, όπως μου λέει ένας φίλος που πουλάει ένα Πολύ Ακριβό Προϊόν, σε κάθε χωριό και πόλη της Τζουτζίας, από την Αθήνα μέχρι τα Γιαννιτσά και από την Κρήτη μέχρι την Θράκη (προς το παρόν Δυτική, και σύντομα νατοϊκό προτεκτοράτο.
Ρωτάτε αν ο γράφων είναι αριστερός; Θα απαντήσω με ερώτηση: έχετε δει το «V for Vendetta»;
Σημείωση της 01.10.09. Ποιος είναι ο Frodo Baggins; Μα, πριν λίγο παρακολουθήσατε την ομιλία του στο αθηναϊκό κοινό!
RSS - Posts
