Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε το 1999 στη διαδικτυακή μου στήλη Cyber View που διατηρούσα στον κόμβο της ιντερνετικής εταιρίας που δημιούργησα το 1993 – και υα το πω χωρίς να ντρέπομαι όταν οι “μεγάλοι” ήταν ακόμα στα δέντρα. Διαβάστε τη με προσοχή και με τη γλώσσα στο μάγουλο.
Η αλήθεια είναι ότι άργησα να καταλάβω ότι ζω σε μία χώρα που βρίσκεται εδώ και χρόνια στον 21ο αιώνα. Λίγο η κοινωνική μου θέση (αν και δικηγόρος ο πατέρας πέθανε πτωχός και η μητέρα δεν πήγε ποτέ στο Μιλάνο για ψώνια), λίγο το γεγονός ότι ποτέ δεν ήπια πρωινό (ή απογευματινό) καφέ με την εξουσία (πολιτική και οικονομική) συν το ότι γίνομαι «τούρκος» όταν βλέπω τη βρόμα να καλύπτει τους τοίχους των δημόσιων νοσοκομείων, αλλά και το γεγονός ότι δεν καπνίζω Κοχίμπα και, το σοβαρότερο, δεν οδηγώ Ρέιντζ Ρόβερ με έχουν κάνει δύσκολο και «γκρινιάρη». Και είναι αυτή η πλευρά του εαυτού μου που με εμποδίζει να «δω» τα άλματα που έχει κάνει η χώρα και να γίνω σαλπιγκτής της Νέας Εποχής.
Πιο απλά αντί να βλέπω το Ελσίνκι σαν μία μεγάλη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζω τις εξελίξεις με καχυποψία επειδή τη στιγμή που η Τουρκία δηλώνει πίστη και υποταγή στις «αρχές» της Ενωμένης Ευρώπης (όπως αυτές εκφράστηκαν με την επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας) αγοράζει 1000 άρματα μάχης προφανώς για να τα χρησιμοποιήσει στο πόλεμο εναντίον των ….Η.Π.Α) ενώ συγχρόνως παραβιάζει (λίγο, μέχρι τη Σκύρο και την Εύβοια) τον «εθνικό» εναέριο χώρο. Βάζω τη λέξη «εθνικός» σε παρένθεση για να μη προκαλέσω τη μήνη των «προοδευτικών» γραφίδων αν τύχει να διαβάσουν (αυτή τη χιλιετία) τη στήλη μου στο Net Daily).
Ακόμα, αντί να περάσω το καλοκαίρι δίνοντας εντολές στον προσωπικό μου χρηματιστή να «επενδύσει» σε μετοχές των εμπορικών, εισαγωγικών και, γενικώς, των μεταπρατικών εταιριών που συνωθούνται στο ταμπλό (και στην είσοδο) της Σοφοκλέους παρατηρούσα από μακριά το «πάρτι» όντας σίγουρος ότι πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις οι «επενδυτές» θα χύσουν μαύρο δάκρυ καθώς η αγορά θα φέρει τη Σοφοκλέους στη πραγματική της διάσταση (αυτή που παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες). «Πάνω από 60% έχασαν οι μικροεπενδυτές» γράφουν οι εφημερίδες «αλλά, το 2000 αναμένεται ανάκαμψη». Προφανώς, οι οικονομικοί εγκέφαλοι γνωρίζουν κάτι που δεν γνωρίζω εγώ, ίσως το γεγονός μετά το Ρέντη και το Παγκράτι η Village Road Show προγραμματίζει amusement parks στο Ηράκλειο, στη Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη και στη Τρίπολη γιατί, όπως είναι γνωστό, καμία χώρα δεν πήγε μπροστά χωρίς Τρουσάρντι, Αρμάνι, Τίμπερλαντ, Χάρλι Ντέιβιντσον, Καβασάκι και Γιαμάχα, για να μην αναφερθώ στις Μερτσέντες, στις BMW και στις Μαζεράτι. Βέβαια, η ανάκαμψη δεν αποκλείεται να επέλθει με την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ, αλλά και γι’ αυτό έχω αμφιβολίες επειδή η ελληνική βιομηχανία αυτοκινήτων, υπολογιστών, λογισμικού, αλλά και οι μεγάλες πετροχημικές και λοιπές παραγωγικές μονάδες ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, Ολυμπιακή κλπ) που λειτουργούν στη χώρα δεν βρίσκονται στα καλύτερα τους. Μετά με ανησυχούν και οι «κινητοποιήσεις των μαθητών και των καθηγητών που «πρόσκεινται» στο κόμμα της Μαντάμ Τισό. Όπως διαβάζω στις εφημερίδες στα σχολεία δημιουργήθηκαν δύο ακόμα μέτωπα: α. των μαθητών που θέλουν να μπουν στις τάξεις εναντίον μαθητών που δεν θέλουν β: καθηγητών που θέλουν να πάρουν απουσίες εναντίον καθηγητών που δεν θέλουν. Τα «μέτωπο» των «προοδευτικών» καθηγητών ενισχύθηκε, λένε οι εφημερίδες, από τη στάση της ΟΛΜΕ που παρέχει «κάλυψη» (κηρύσσοντας τρίωρες στάσεις εργασίας) σ’ εκείνους που δεν τηρούν απουσιολόγιο.
Όπως καταλαβαίνετε αυτές και άλλες εξελίξεις συν το γεγονός ότι στα «Λιπάσματα» θα γίνει το επόμενο μεγάλο φαγοπότι με τη δημιουργία χώρων αναψυχής και διασκέδασης, είναι που με κάνουν να «γκρινιάζω» για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά προφανώς έχω άδικο. Και έχω άδικο διότι δεν καταλαβαίνω τα τεράστια επενδυτικά και τεχνολογικά άλματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας έχοντας μείνει πίσω και έξω από το μεγάλο φαγοπότι που επιχειρείται σε όλους σχεδόν τους τομείς της δημόσιας ζωής από τους μεγάλους και ισχυρούς που πραγματικά κυβερνούν το τόπο. Νάμαι λοιπόν 10 μέρες πριν το Μιλένιουμ να γράφω απαισιόδοξα ενώ θα έπρεπε να πετάω απ’ τη χαρά μου. Όπως όμως έχω πει και άλλη φορά για τη κατάσταση μου αυτή φταινε οι μακαρίτες οι γονείς μου που δεν με έστειλαν στο Κολέγιο και στο Μπέρκλι ώστε να βρω κι εγώ μία δουλειά σαλπιγκτή της Νέας Τάξης Πραγμάτων._Κ.Κ.
RSS - Posts
6 Comments
Και όταν το ξαναδημοσιεύσεις μετά απο 13 χρόνια, πάλι θα είναι λίαν επίκαιρο.
Μακάρι να υπάρχει Ελλάδα μετά από 13 χρόνια και ας είναι και τότε επίκαιρο…..
Τραγικά επίκαιρο…
Μπορεί όμως να αλλάξει η κατάσταση;
Από τότε που φορούσα κοντά παντελονάκια, τα ίδια βιώνω.
Και πριν από όσο θυμάμαι εγώ, είχαμε φτάσει ακόμη και σε εμφύλιο πόλεμο.
Όσο οι κάτοικοι αυτού του τόπου (δε μπορώ να τους ονομάσω ούτε πολίτες, ούτε Έλληνες), δεν αποφασίζουν για το πως και προς τα που θέλουν να κινηθούν όλοι μαζί, τότε δε θα αλλάξει τίποτα και ποτέ.
Μα, δεν έχουν χαράξει πορεία εδώ και χρόνια? Εγώ πιστεύω πως κινούνται ακριβώς πάνω στην τροχιά που έχουν επιλέξει. Τα πάντα είναι αποτέλεσμα ατομικών επιλογών στη ζωή. Ο καθένας ατομικά αν σκέφτονταν λιγότερο βλακωδώς και έπραττε αναλόγως, τα πράματα συνολικά θα ήταν καλύτερα. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι τόσο συγκεκριμένες και κοινές για όλο τον κόσμο, οπότε αρκεί οι πολλοί να φερθούν ανθρώπινα προς τον εαυτό τους και το διπλανό τους. Όπως αρμόζει σε ανθρώπινα όντα δηλαδή. Έτσι μόνο θα εντοπίσουν, άρα και θα μπορέσουν να λύσουν τις κοινές για όλους αιτίες που καθιστούν τη ζωή τους απάνθρωπη. Συλλογικές αποφάσεις αγέλης ατόμων που έχουν χάσει πολλά από τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους, δύσκολα μπορούν να παρθούν και συνήθως είναι η απόφαση των λίγων ή του ενός που πείθει τους πολλούς ή τους επιβάλλεται όπως γίνεται τώρα επί “δημοκρατίας” και όπως γίνονταν από κάθε βασιλιά, μονάρχη, δικτάτορα στο παρελθόν.
Και τι βγηκε?
Τα εγραψες το 99, τα διαβασαν οι λιγοι που σε διαβαζαν, τα καταλαβαν λιγοτεροι (γιατι και αναμεσα στους αναγνωστες σου υπηρχαν “επενδυτες” με Κοχιμπα και Μερσεντε) και η ζωη πηρε το δρομο της.
Τα ξαναγραφεις (τοσο επικαιρα) σημερα, τα διαβαζουν ξανα μονον οι αναγνωστες σου, τα καταλαβαινουν (ξανα) λιγοτεροι (γιατι και σημερα υπαρχουν “ωχαδερφε” αναγνωστες) και η ζωη θα συνεχισει.
Το βραβειο για τον σκεπτομενο και προβλεπτικο σου λογο το πηρες πολυ νωρις. Ολοι οσοι “γραφτηκαν” στη (ας την ονομασω) “Σχολη του Κ.Κ.” ειναι η αναγνωριση του δημοσιογραφου. Για τους αλλους ολους εισαι (και θα εισαι) “αορατος”, οπως “αορατος” και “ανυπαρκτος” ειναι για μας ο καθε Χατζηνικολαου και ο καθε ομοιος εκεινου του θλιβερου και ανεκδιηγητου σχολιαστη-αναλυτη Κωνστα.
Αν δεν σου αρκουσε αυτο και ηθελες να εισαι “ορατος” σε ευρυτερο κοινο, αντι να στηνεις επιχειρησεις και περιοδικα, οφειλες απο νωρις να κανεις ενα βημα παραπερα και να δημιουργησεις κατι πιο επισημο και θεσμικα ισχυρο, κατι περα και πανω απο εντυπα, κατι που να εμπεριεχει δημιουργικη και ιδεολογια. Θελεις να το πουμε “κομμα”, θελεις να το πουμε “κινηση πολιτων” θελεις να το πουμε οτιδηποτε αλλο, να το πουμε. Η ουσια ειναι η ιδια.
Πιστευω οτι η δημοσιογραφια σε ανταμειψε αλλα φοβαμαι οτι περιμενες κατι περισσοτερο, κατι που δεν μπορουσε να σου δωσει. Απο τη στιγμη που επενδυεις οχι στα ευκολα (τις λαμογιες) και στα φτηνα (κωλους στην Ψαρρου) αλλα στα δυσκολα και στα ανωτερα (προοδος, εξελιξη, αναπτυξη, τεχνολογια), το κοινο δεν ακολουθει προαιρετικα αλλα συρεται και ωθειται υποχρεωτικα. Και η μονη μεθοδος να συρεις και να ωθησεις ενα κοινο προς μια τετοια κατευθυνση, ειναι η ιδεολογικη επενδυση οσων του επιβαλεις να κανει στην κινηση προς τα καλυτερα, προς τα πανω.
Οσο και να διαφωνεις, η αληθεια ειναι οτι τον καθε Χατζηνικολαου και Τριανταφυλλο και οποιον αλλον δεν θαθελες να κατονομασω, τον ξερουν περισσοτεροι αλλα θα τον ξεχασουν σχεδον ολοι καποτε. Δεν θα ειναι “αορατοι” αλλα “ανυπαρκτοι”. Αυτο δεν ισχυει για σενα αλλα μαλλον δεν σου αρκει. Θεμιτο, αλλα δεν αντιμετωπιζεται με τον τροπο αυτο. Ισως θα επρεπε, αντι για managers των εντυπων που ιδρυσες (και ηταν πολλα) να ειχες αναζητησει αγνωστα αλλα εμπιστα προσωπα για εναν πολιτικοκοινωνικο φορεα που δεν ιδρυσες (και θα ηταν ενας αλλα σημαντικος).
Μοιαζει να σε μαλλωνω αλλα μην ξεχασεις οτι οι διαφοροι “μανατζαραιοι” που κατα καιρους εμπιστευτηκες σημερα ¨την εχουν κανει” ενω εμεις ημασταν εδω απο την εποχη του Auto Express μεχρι και σημερα που ασπρισαν τα μαλλια μας.
Θα μου πεις “Τι με νοιαζουν ολα αυτα? Αυτο που μετραει ειναι οτι ειμα騔αορατος”.
Δικηο εχεις, “αορατος” εισαι για ολους αυτους αλλα θα επρεπε να το περιμενεις. Ο χωρος εδειχνε απο νωρις με ποιους κανονες παιζεται το παιχνιδι και δεν φταινε οι παλαιοι πιστοι αναγνωστες αν δεν ηθελες να το δεις. Αλλωστε “αορατοι” ειναι και πολλοι απο αυτους, ο καθενας σε διαφορετικο χωρο αλλα για τους ιδιους περιπου λογους.
Και, για να γλυκανω το μαλλωμα κλεινοντας, εμεις σε αγαπαμε (εστω και γκρινιαρη) και η αγαπη μας καθε αλλο παρα “αορατη” ειναι.
ΦαδερΓιονταΚαβ, εχεις το δυσαρεστο προνομιο να επιβεβαιωνεσαι-επαληθευεσαι-δικαιωνεσαι ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ…
Το παραπανω “μελλοντολογημα” σου, μαζι με πολλα αλλα, ηταν το “ξυπνητηρι” που ΔΕΝ ακουσαμε η ΚΛΕΙΣΑΜΕ ενοχλημενοι…
Υ.Γ.1
Το τελευταιο διαστημα, λογω… ΣΣ4Τ (Στερητικο Συνδρομο 4Τ),
ανατρεχω σε παλια τευχη των 4Τ και ΞΑΝΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ κειμενα σου, ειναι σαν να βιωνω μια…μικρη αποκαλυψη καθε φορα!…
Υ.Γ.2
Συμφωνω με tasos, αν ο καθενας ξεχωριστα, προσπαθησει για ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ (ηθικα σκεπτομενος…), τοτε ισως να αρχισει να αλλαζει κατι…
Υ.Γ.
Προς Κωνσταντινο:
Μην μου τον στεναχωρεις!…
Εχεις δικιο ομως… 🙂