Κάποια όχι πολύ μακρινή ημέρα στις ειδήσεις θ’ ακούμε: «Αυξήθηκαν τον μήνα Σεπτέμβριο οι καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα. Σε σύγκριση με τον Σεπτέμβριο του 1990 υπήρχαν 40% περισσότερες καρδιές, 27% περισσότερα νεφρά, 12% περισσότεροι οφθαλμοί και 70% περισσότερα άκρα. Η αύξηση των καταθέσεων άκρων προέρχεται από τη σοβαρή άνοδο του αριθμού των αυτοκινητικών δυστυχημάτων λόγω του φθινοπώρου».

Αυτά σκεπτόμουν διαβάζοντας για μια νέα μέθοδο διατήρησης καρδιών δοτών που εξελίχθηκε στη σχολή χειρουργικής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου.

Ίσως πολλοί χαρακτηρίσουν την «είδηση» μακάβρια. Αυτό δε μειώνει τη σημασία της. Οι τράπεζες ανθρωπίνων οργάνων είναι πια γεγονότα της καθημερινής ζωής ακόμα και στην Ελλάδα. Σε μερικά χρόνια θα είναι τόσες πολλές ώστε, ειδήσεις σαν την προηγούμενη να είναι καθυστερημένες.

Πέρα απ’ τα συναισθήματα που γεννάει η ύπαρξη Τραπεζών που, στα υπόγειά τους αντί δολάρια κι ελβετικά φράγκα έχουν ανθρώπινες καρδιές, νεφρά, χέρια και μάτια, αναμφισβήτητη ορθώνεται η αναγκαιότητά τους.

Κι αυτό γιατί είναι τουλάχιστο αστείο να χάνεται ένας άνθρωπος, ένα ον λογικό, ένα άτομο που πέρασε τη μισή του ζωή διαβάζοντας ή και ονειροπολώντας, το ίδιο κάνει, επειδή… έπεσε θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος! Αρκούν ελάχιστα δευτερόλεπτα σκέψης απαλλαγμένης από τους ιστούς που έχουν πλέξει γύρω της η θρησκεία, η «ηθική» και άλλα παρεξηγημένα, για να αισθανθεί κανείς το μέγεθος της ανοησίας.

Αν ακόμα πιστεύει κανείς ότι το ατύχημα είναι «θέλημα Θεού» τότε καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει κι οι Τράπεζες Οργάνων είναι καταδικασμένες στον δια της πυράς70

 θάνατον. Οι δότες κινδυνεύουν να «αφοριστούν»κι οι δέκτες να «μη λιώσουν».

Αν όμως δέχεται ό,τι απλά παραπάνω είπαμε, τότε πρέπει, μ’ όλη του τη δύναμη να υποστηρίξει την ιδέα αποβάλλοντας τα ταμπού που έντεχνα του επιβλήθηκαν. Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο, οι γιατροί του Βασιλικού Κολεγίου κάνουν έρευνα πάνω στα προβλήματα που παρουσιάζουν οι μεταμοσχεύσεις καρδιάς.

Στην ανακοίνωσή τους τονίζουν ότι, δεν είναι μακριά η στιγμή που ανθρώπινες καρδιές με σοβαρές βλάβες θα μπορούν να «επισκευάζονται» και να φυλάγονται στις Τράπεζες Οργάνων μέχρι να ζητηθούν απ’ τον κατάλληλο δέκτη. Σήμερα, μια καρδιά πρέπει να μεταμοσχεύεται μέσα σε λίγες ώρες διαφορετικά καταστρέφεται ανεπανόρθωτα.

Οι χειρουργοί του King’s College δήλωσαν ότι τώρα μπορούν να διατηρήσουν καρδιές για τέσσερις ημέρες. Ο πρόσθετος χρόνος δίνει την ευκαιρία στους επιστήμονες να καθορίσουν καλύτερα τον τύπο των ιστών, επιτυγχάνοντας καλύτερη συμβατότητα ανάμεσα στις καρδιές δοτών και δεκτών αλλά και τη δυνατότητα της «επισκευής» που πριν λίγο αναφέραμε.

Μιλώντας στο 1ο παγκόσμιο συνέδριο τεχνολογίας εγχειρήσεων ανοιχτής καρδιάς στο Μπράιτον, ένας από τους ερευνητές του Κολεγίου εξήγησε τη μέθοδο διατήρησης: «… Ξεπλένουμε το αίμα της αφαιρούμενης καρδιάς μ’ ένα ειδικό διάλυμα υπό πίεση, πρώτα σε θερμοκρασία 20^οC και ύστερα 4^οC. Κατόπιν διατηρούμε την καρδιά σε χαμηλότερη θερμοκρασία.

Κι ο γιατρός προχώρησε λέγοντας τα εξής καταπληκτικά: «Μέσα στην περιοχή της θερμοκρασίας αυτής (γύρω στους 0^οC) παράγεται μια “περίεργη βιοχημεία και φυσιολογία”. Ανάμεσα στα παράξενα που την χαρακτηρίζουν είναι και το γεγονός ότι η καρδιά αρχίζει συχνά να ξαναχτυπάει μόνη της. Από 40 συνολικά καρδιές σκύλων που μεταμοσχεύτηκαν οι 14 διατηρήθηκαν με επιτυχία για 96 ώρες. Οκτώ απ’ αυτές είχαν απόλυτη επιτυχία από άποψη λειτουργίας του κυκλοφοριακού μέχρι και 12 ώρες. Αυτό, τόνισε ο ερευνητής, πρέπει να θεωρείται καλή δοκιμή και απόδειξη του βιώσιμου της διατηρημένης καρδιάς…».

Και τώρα το… σοκ!

«Το ίδιο σύστημα» είπε ο Βρετανός χειρουργός Δρ Ε. Πρόκτορ «χρησιμοποιήθηκε για νεφρά σκύλων. Διατηρήθηκαν μέχρι και 96 ώρες κι ένας σκύλος- δέκτης έζησε έξι μήνες».

Ένας άλλος ερευνητής στη Βρετανία, ο Δρ Τέρενς Ήνγκλις, πιστεύει ότι, η διατήρηση των καρδιών δοτών είναι το «κλειδί» που θ’ ανοίξει τις πόρτες για τη δημιουργία των μεγάλων Τραπεζών Οργάνων. «Η ψύξη της καρδιάς προσφέρει μεγάλες ελπίδες» είπε, διευκρινίζοντας ότι η ομάδα του από καρδιοχειρουργούς έχει αποθηκεύσει με μεγάλη επιτυχία καρδιές χοίρων για διάστημα μέχρι και 16 ώρες σε θερμοκρασία 2-4^οC. Από τις 20 μεταμοσχεύσεις που έκανε η ομάδα του σε ανθρώπους, το μεγαλύτερο διάστημα που έχει μεσολαβήσει ανάμεσα στην αφαίρεση και τη μεταμόσχευση μιας καρδιάς είναι 205 λεπτά. Ας μην απογοητεύονται λοιπόν όσοι κυκλοφορούν με την πινακίδα της… αυτοκαταστροφής. Σε λίγα χρόνια θα μπορούν άνετα να παθαίνουν τα εμφράγματά τους, ν’ αλλάζουν τις καρδιές τους παίρνοντας μια σε δεύτερο χέρι αλλά σε άριστη κατάσταση και να συνεχίζουν τη δουλεία της δουλειάς. Ούτε οι νεοέλληνες «οδηγοί» θα πρέπει ν’ ανησυχούν.

Οι Τράπεζες Οργάνων θα τους επιτρέψουν να συγκρούονται μετωπικά με μεγαλύτερη συχνότητα…

Ας σοβαρευτούμε όμως. Οι Τράπεζες Οργάνων ανοίγουν νέους εκπληκτικούς δρόμους στον άνθρωπο. 

Ανοίγουν διάπλατη την πόρτα της μακροζωίας, ανατρέπουν τις παλιές «ηθικές», γκρεμίζουν χάρτινους θεούς, ανοίγουν το δρόμο του διαστήματος.

Παράλληλα φέρνουν μαζί τους πανίσχυρες δυνάμεις καταστροφής, εξαναγκασμού, υποτέλειας και εξάρτησης. Ακόμα κουβαλάνε τον κίνδυνο που με τόση επιτυχία περιέγραψε ο Δρ Ρόμπιν Κουκ- οφθαλμολόγος- καθηγητής στη χειρουργική κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ- στο βιβλίο του «Κώμα».

Ο Κουκ γράφει για ένα μεγάλο νοσοκομείο στο οποίο μια ομάδα γιατρών χρησιμοποιεί την αναισθησία, που γίνεται λίγο πριν τις σοβαρές εγχειρήσεις, για να βλάψει ανεπανόρθωτα το νευρικό σύστημα των ασθενών αλλά όχι και να τους σκοτώσει.

Οι ασθενείς αυτοί, που έχουν πέσει σε κώμα, διατηρούνται στη ζωή σαν «φυτά» για ένα και μόνο σκοπό: για να πωλούνται τα μέλη τους στους ισχυρούς αυτού του κόσμου που τα έχουν ανάγκη!

Και μ’ αυτό σας αφήνω στις σκέψεις σας…

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ