Μια ημέρα, ένας λαμπρός βασιλιάς, ο Βασιλιάς Χαλέντ της Σαουδικής Αραβίας, ξεκίνησε από τη μακρινή του πατρίδα για να πάει στη μυθική χώρα Αμερική. Μαζί του μετέφερε έναν πάπυρο που περιείχε ένα Σχέδιο Συμφωνίας ανάμεσα σ’ αυτόν και τον Πρόεδρο της χώρας Τζίμμυ Κάρτερ, έναν ανθρωπιστή, χριστιανό βαπτιστή πρόεδρο, που κάθε Κυριακή είχε συνήθειο να πηγαίνει στην εκκλησιά και να προσεύχεται για το καλό του κόσμου.

Το Σχέδιο αυτό πρόβλεπε τρόπους με τους οποίους ο βασιλιάς Χαλέντ κι ο πρόεδρος Κάρτερ θα μπορούσαν να αυξήσουν την επιρροή τους στην Αφρική ο καθένας για τους δικούς του- ανθρωπιστικούς- λόγους.

Ο καθένας από τους δύο θα έπαιρνε από ένα κομμάτι, δίνοντας στον άλλο κάτι σαν αντάλλαγμα. Οι Σαουδάραβες π.χ. δεν θα έκοβαν την παροχή πετρελαίου στους Αμερικάνους αν οι τελευταίοι βοηθούσαν τους Σομαλούς να κερδίσουν τον πόλεμο με την Αιθιοπία και να διώξουν τους σοβιετικούς συμβούλους που βρίσκονται στη χώρα τους. Ο βασιλιάς Χαλέντ θα έδινε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια πετροδολάρια στον πρόεδρο Μπαρρέ της Σομαλίας μόλις τα στρατεύματα του τελευταίου έφθαναν στην Αντίς Αμπέμπα. Έτσι, η Σομαλία που ελέγχει την είσοδο στον αραβικό κόλπο θα ξαναγύριζε στην αγκαλιά της «Δύσεως». Ο πρόεδρος Κάρτερ έκανε μεγάλες χαρές.

«Μπράβο» είπε. «Έτσι θ’ απελευθερώσουμε τον λαό της Σομαλίας από την καταπίεση».

Ο καλός βασιλιάς Χαλέντ όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα με τις προτάσεις του. «Περίμενε»,είπε στην βαπτιστή πρόεδρο, «έχω κι άλλα να σου πω».

Και του είπε, ότι η χώρα του θα μπορούσε να διαθέσει 2-3 δισεκατομμύρια πετροδολάρια για να «πείσει» τις δυο Υεμένες (στην απέναντι πλευρά της εισόδου) να επιστρέψουν κι αυτές στην αγκαλιά της Δύσεως παρέα με την Συρία και το Ιράκ.

«Σε αντάλλαγμα», είπε ο βασιλιάς Χαλέντ στο χριστιανό πρόεδρο, «θα πείσεις το Ισραήλ ότι η δημιουργία ενός παλαιστινιανού κράτους είναι απαραίτητη».

Και για να προφυλάξει τον εαυτό του και την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια στο Ριάντ από ένα μαρξιστικό παλαιστινιακό κράτος, ζήτησε από τον προστάτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εφοδιάσει την Σαουδική Αραβία με έναν τεράστιο αριθμό όπλων που θα της επέτρεπε: 1. Να ακούγεται περισσότερο από τις αραβικές χώρες. 2. Να προφυλαχθεί από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους.

Νέες χαρές έκανε ο πρόεδρος Κάρτερ και συμφώνησε να στείλει μερικές δεκάδες αεριωθούμενα στο Ριάντ. Τα αεριωθούμενα αυτά, σύμφωνα με το Σχέδιο.

Όταν τέλειωσε η συζήτηση και οι κινήσεις για την επιστροφή, ανατροπή και εκτροπή διαφόρων καθεστώτων αποφασίστηκαν, κι όταν οι τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων προγράφτηκαν, ο καλός βασιλιάς Χαλέντ επέστρεψε στο παλάτι του και, για να ξεκουραστεί, προσκάλεσε εκείνη τη νύχτα και τις 42 γυναίκες του χαρεμιού του.

Ο πρόεδρος Κάρτερ αναγκάστηκε να συνφάγει με τη Ρόζαλιν και να παρακολουθήσει τον Κρονκάιτ στην ΤV πριν αποσυρθεί για ύπνο.

Τους επόμενους μήνες το Σχέδιο άρχισε να εκτυλίσσεται άλλοτε σύμφωνα με το σχέδιο, άλλοτε όχι. Σε γενικές γραμμές όμως κι όπως αποδείχτηκε από την επίσκεψη του κυρίου Σαντάτ στο Ισραήλ, οι προσπάθειες του μυθικού βασιλιά Χαλέντ δεν πήγαν εντελώς χαμένες. Αυτή τη στιγμή δε μπορώ να σας πω σίγουρα, αλλά, αν διαβάσετε στις εφημερίδες ότι εξερράγη επανάσταση στη βόρεια Υεμένη (αν θυμάμαι καλά δολοφόνησαν τον αντισυνταγματάρχη Ιμπραήμ Αλ Χάμντι και τον αδελφό του Αμπντουλά και η βόρεια Υεμένη κατηγόρησε σαν υπεύθυνη τη… Σαουδική Αραβία που υποστηρίζει το «απελευθερωτικό» κίνημα «Χασίντ» του σεΐχη Αμπντουλά Αλ- Αχμάρ), τότε να είσαστε 100% βέβαιοι ότι οι συνεννοήσεις δεν πήγαν χαμένες.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τερματίσω την ξενάγησή μου, όχι διότι τέλειωσαν τα αξιοθέατα, αλλά γιατί δεν υπάρχει χώρος στη σελίδα. Από σας ζητώ να αλλάξετε τα ονόματα και τις τοποθεσίες, να θυμηθείτε τις επαγγελίες των νεράιδων από τα μπαλκόνια και να σκεφθείτε ότι η βάση του Γκουαντάναμο εξακολουθεί να υπάρχει στην Κούβα με περισσότερους από 4.000 Αμερικανούς πεζοναύτες και πως ούτε ο ίδιος ο Φιντέλ δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτή.

Και θα κάνει η δική μας, μαθητευόμενη, νεράιδα;

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ