«… Αντί να προσπαθούμε να αναπαράγουμε στον τόπο μας τις βιομηχανικές μορφές και τα βιομηχανικά επιτεύγματα της περασμένης εικοσιπενταετίας, κάτι που γίνεται όλο και περισσότερο στην περιφέρεια του παγκόσμιου καπιταλισμού, διεκδικούμε να προχωρήσουμε στις πρωτοπόρες βιομηχανικές δραστηριότητες και να συμμετάσχουμε στη μεγάλη, πράγματι συγκλονιστική θα ’λεγε κανείς, τεχνολογική επανάσταση που συντελείται…

Ανδρέας Παπανδρέου

Στην ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ

Έχοντας αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφικής μου- και προσωπικής- ζωής στην παρακολούθηση και στη μελέτη των τεχνολογικών εξελίξεων και έχοντας δώσει αληθινές μάχες από διάφορα έντυπα για την αναγνώριση της ανάγκης για τεχνολογική πρόοδο στη χώρα μας, άκουσα με μεγάλη προσοχή τον λόγο του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Σε περισσότερα από ένα σημεία αναφέρθηκε στην ανάγκη να βγει η χώρα από τον τεχνολογικό μεσαίωνα, κάτι που δεν σταμάτησε να υποστηρίζει η εκτός των όποιων τειχών ευρισκομένη αυτή υπογραφή. Όμως η φράση της αρχής μου προξένησε μεγάλη ανησυχία αφού δείχνει ή πως ο πρωθυπουργός δεν είναι καλά ενημερωμένος στον τομέα των τεχνολογικών εξελίξεων (κάτι απόλυτα φυσικό) ή ότι οι επιστημονικοί του σύμβουλοι δεν είναι ενημερωμένοι (κάτι απόλυτα αφύσικο).

Λέει ο πρωθυπουργός πως αντί να αναπαράγουμε στον τόπο μας τις βιομηχανικές μορφές της περασμένης εικοσιπενταετίας πρέπει να προχωρήσουμε στις πρωτοπόρες δραστηριότητες και να λάβουμε μέρος στη μεγάλη τεχνολογική επανάσταση που συντελείται…

Ίσως κανείς άλλος Έλληνας να μη συμφωνούσε τόσο μαζί του απ’ όσο ο υπογράφων αν ο τόπος μας είχε περάσει απ’ αυτή την «περασμένη εικοσιπενταετία» και είχε έστω και ένα «βιομηχανικό επίτευγμα» στο ενεργητικό του.

Όμως, δυστυχώς, για όλους όσοι έχουν αυτά τα αναπτυξιακά οράματα, ο τόπος μας όχι μόνο από την περιφέρεια του καπιταλισμού δεν έχει περάσει αλλά κινδυνεύει να μη μπει καν σ’ αυτήν για να πάρει τα μαθήματα που θα του χρειαστούν να προχωρήσει σε άλλους, περισσότερο σύνθετους τομείς.

Δεν μπορεί να καταλάβει π.χ. αυτός ο δημοσιογράφος, πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθούν στην Ελλάδα οι τομείς της μικροηλεκτρονικής και της βιοτεχνολογίας που ανέφερε ο κ. πρωθυπουργός, όταν είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι οι ερευνητές, η έρευνα, τα πανεπιστημιακά κέντρα και οι πυρήνες της βιοτεχνίας/ βιομηχανίας που θα αποτελέσουν τα θεμέλια της ανάπτυξης.

Ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν να κατασκεύαζε μια χώρα μικροεπεξεργαστές, όταν ακόμα δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ένα ποδήλατο ή ένα αυτοκίνητο ή έναν απλό κινητήρα εσωτερικής καύσης για χρήση στα φορτηγά και στα τεθωρακισμένα του στρατού της (για να μην αναφερθούμε στα υπό μόνιμο διωγμό ευρισκόμενα επιβατικά αυτοκίνητα των πολιτών της). Για να μετάσχουμε στη «μεγάλη πράγματι συγκλονιστική επανάσταση» που τόσο σωστά, επιτέλους, περιγράφει Έλληνας ηγέτης, πρέπει να διαθέτουμε μεγάλους, πράγματι συγκλονιστικούς «επαναστάτες» στον τομέα της Τεχνολογίας και τέτοιους ανθρώπους, τουλάχιστον αυτός ο δημοσιογράφος, δεν έχει ακόμα συναντήσει ή μάλλον έχει στο… εξωτερικό!

Εκεί, σε ειδικά κέντρα έρευνας και εξέλιξης, σε πολυτεχνεία και πανεπιστήμια, σε σχολεία και λέσχες Μηχανολογίας και Αεροναυτικής, σε κύκλους νεολαίων συντελείται η «συγκλονιστική επανάσταση» που ονειρεύεται ο κ. Παπανδρέου και μερικοί ίσως άλλοι Έλληνες, που δεν έχουν συνηθίσει να κραυγάζουν συνθήματα και να εκσφενδονίζουν κλισέ εναντίον των πάντων.

Όσο και να προσπαθούμε δεν καταφέρνουμε να ανακαλύψουμε παρόμοια κέντρα στην Ελλάδα.

Αυτό που ανακαλύπτουμε είναι δακτύλιοι και μονόζυγα και απαγορεύσεις των «γιωταχί» και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας (ΕΑΒ, Ολυμπιακή κ.λ.π.) που διοικούνται από ανθρώπους που, καμιά σχέση δεν είχαν ή έχουν με τη «μεγάλη τεχνολογική επανάσταση» που τόσο πολύ επιθυμούμε για την πατρίδα μας.

Για να κατασκευάζουμε ηλεκτρονικούς επεξεργαστές πρέπει πρώτα να «κατασκευάσουμε» τους ανθρώπους που θα τους σχεδιάσουν, που θα στήσουν τα εργοστάσια, που θα τα κάνουν να κινηθούν, να προχωρήσουν μπροστά, να γίνουν ανταγωνιστικά, να σταθούν στα «πόδια τους» μόνα τους και όχι με ενέσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Για να κατασκευάσουμε πρώτα κανένα φτηνό ανεμόπτερο (δεν ξέρω αν οι σύμβουλοι του κ. πρωθυπουργού γνωρίζουν το αντικείμενο), κάποιο μονοκινητήριο αεροπλανάκι που θα το πάρουν το Λιμενικό και η Αστυνομία και ο Στρατός και οι Αερολέσχες και η Αεροπορία αντί ν’ αγοράζουμε αεροπλανάκια από επιτήδειους στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, στην Ιταλία και στη… Βραζιλία.

Για να κατασκευάσουμε πλοία πολεμικά πρέπει πρώτα να σώσουμε τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία/ βιοτεχνία από τον χαμό που την οδηγούν οι αρχαίοι νόμοι, η γραφειοκρατία και οι «ομάδες κρούσεις» που έχουν αναλάβει τη διάλυση κάθεεπιχειρηματικής δραστηριότητας στο όνομα κάποιων πολιτικο- κοινωνικών νεφελωμάτων παρελθούσης χρήσης.

Για να κατασκευάσουμε ραντάρ για τα μαχητικά μας αεροπλάνα πρέπει πρώτα να φτιάξουμε κανένα ραδιοφωνάκι τρανζίστορ, κανένα ενισχυτή, κάποιο σωστό πυκνωτή, κάποιο σωστό τσιπάκι. Για να μπούμε στον χώρο της βιοχημείας (αν καταλάβαμε καλά αυτόν τον τομέα εννοούσε ο κ. πρωθυπουργός στον λόγο του) πρέπει πρώτα ν’ αποκτήσουμε κέντρα έρευνας- αληθινά- στα νοσοκομεία αλλά, για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα ν’ αποκτήσουμε… νοσοκομεία!

Για να προχωρήσουμε στον τομέα της Πολεμικής Βιομηχανίας δεν αρκεί μόνο η «πολιτική βούληση» αλλά χρειάζονται και γνώσεις τρομερές και παρακολούθηση των εξελίξεων στον διεθνή χώρο κάτι που, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε (και είμαστε πρόθυμοι ν’ αποδείξουμε) ότι δεν γίνεται στην Ελλάδα.

Τα παραδείγματα δεκάδες, γραμμένα άπειρες φορές σ’ αυτό τον χώρο που, ούτε για μια εβδομάδα, δεν σταμάτησε να «φωνάζει» για την ανάγκη ανάπτυξης της Τεχνολογίας στην Ελλάδα (και να εισπράττει τα ροζ χαμόγελα των οπαδών των δακτυλίων και των πεζόδρομων, των ανθρώπων που με τις πράξεις τους αποπροσανατολίζουν τον λαό και κάνουν τεράστιο κακό στην υπόθεση της ανάπτυξης της χώρας).

Δεν θα αναφέρουμε άλλα γιατί σκοπός μας δεν ήταν να κάνουμε κριτική στον πρωθυπουργό αλλά μόνο να εκφράσουμε την πικρία μας για τα όσα δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν, τουλάχιστον μέσα στο σημερινό πλαίσιο ανθρώπων και δομών. Μόνο θα ευχηθούμε ν’ αλλάξει γνώμη ο άνθρωπος και να αναγκάσει τα μέλη της κυβέρνησής του ν’ αντιγράψουν τα πρότυπα της «περιφέρειας του καπιταλισμού» μήπως και καταφέρουμε να κατασκευάσουμε κανένα ποδήλατο στην Ελλάδα και δεν εισάγουμε δίκυκλα από τις … Ινδίες, την Κορέα (τη νότια) και το… Πακιστάν.

Μήπως τύχει και σταματήσουν οι «κινητοποιήσεις» και μείνει όρθια καμιά «βιομηχανία» αυτοκινήτου στην Ελλάδα και φτιάξουμε κι εμείς κανένα φτωχικό τζιπάκι αντί να κάνουμε όλο και πιο πλούσιους τους Ιάπωνες, τους Ταϊβανέζους και τους Πολωνούς, Τσεχοσλοβάκους, Ιταλούς, Γάλλους και τελειωμό δεν έχει…

Οι «πρωτοπόρες» βιομηχανίες θ’ ακολουθήσουν αμέσως μετά και σε όχι πολύ μακρινό χρονικό διάστημα.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ