Ήταν σα να έμπαινες σε ανηχοϊκό θάλαμο. Από τον τρομερό θόρυβο του δρόμου, από τις διαπεραστικές κραυγές και τα «ηρωικά» άσματα που εκτοξεύονταν από τα μπαλκόνια των υποψήφιων δημάρχων, στην ηρεμία.

Από το κυκλοφοριακό αλαλούμ, που προκάλεσε ο «μαραθώνιος της ειρήνης» μια μέρα εργάσιμη, στη γαλήνια ατμόσφαιρα της μεγάλης αίθουσας διαλέξεων του Πολεμικού Μουσείου όπου συνεχίζονταν οι εργασίες του 1ου Εθνικού Αεροπορικού Συνεδρίου.

Ήταν σα να περνούσες μια πόρτα και βρισκόσουν σ’ ένα εναλλακτικό σύμπαν!

Από τη λατρεία της κουρελαρίας, στην επιστημονική σοβαρότητα. Από τις μούντζες των «γιωταχίδων» και τους εμπρηστικούς μεγάτιτλους των εφημερίδων για τον επικείμενο «καταποντισμό» και το «θάνατο» της «δεξιάς» ή της «αριστεράς», ανάλογα με την τοποθέτηση της καθεμιάς, στη σοβαρή αντιμετώπιση προβλημάτων που ξεκινούσαν από το Μέλλον της Πολιτικής Αεροπορίας μέχρι τις προοπτικές ανάπτυξης της αεροπορικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, την Άμυνα της χώρας, τις δυνατότητες που προσφέρει για έρευνα…

Γι αυτόν το δημοσιογράφο, που δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να σωθεί από τους οχτάστηλους τίτλους, οι τρεις ημέρες του Οκτώβρη αποτέλεσαν αφ’ ενός μια ευχάριστη έκπληξη κι αφ’ ετέρου του έδωσαν την ευκαιρία να συζητήσει θέματα που αφορούν άμεσα τη χώρα.

Έτσι, πέρα από τις διαλέξεις που έγιναν για καθαρά τεχνικά και επιστημονικά θέματα, συζητήθηκε για μια ακόμα φορά και το καθεστώς των αερομεταφορών στην Ελλάδα, το παρόν και το μέλλον της Ολυμπιακής Αεροπορίας, το μέλλον του Μεγάλου Λευκού Ελέφαντα, που ακούει στο όνομα αεροδρόμιο των Σπάτων κ.ά.

Από πολλούς ομιλητές τονίστηκε η ανάγκη να αφεθούν ελεύθερες οι αερομεταφορές για αεροπλάνα μέχρι 12.800 λίβρες και, με πειστικά επιχειρήματα, διαγράφτηκαν οι άριστες προοπτικές που θα πρόσφερε στην περίφημη Τοπική Αυτοδιοίκηση μια παρόμοια απόφαση!

Η στήλη αυτή έχει πολλές φορές (ίσως… δέκα!) αναφερθεί στις δυνατότητες που προσφέρει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η απελευθέρωση των αερομεταφορών στην Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν έχει πάρει απάντηση. Αυτή η Σιωπή μπορεί να αποδοθεί σε δύο λόγους: α) Οι «αρμόδιοι» δε διαβάζουν «Επίκαιρα». β) Σκοτεινά συμφέροντα δε θέλουν να απελευθερωθούν οι αερομεταφορές για να μην απολεσθούν οφίκια και χαθεί το φαγητό.

Γιατί, διαφορετικά, πώς εξηγείται το παράδοξο, ότι ένας Γεωργικός Συνεταιρισμός ή μια ναυτιλιακή εταιρία λαϊκής βάσης μπορούν ν’ αγοράσουν ένα φορτηγό αυτοκίνητο (που στοιχίζει σήμερα εκατομμύρια) ή ένα φέρρυ μποτ (που στοιχίζει από 7 έως 40 εκατομμύρια) και δε μπορεί ν’ αγοράσει ένα μεταγωγικό αεροπλάνο για να μεταφέρει τα προϊόντα του (αγγούρια από το Τιμπάκι π.χ.) στις αγορές της Αθήνας ή της ΕΟΚ!

Απάντηση σ’ αυτό το πολύ απλό και απόλυτα λογικό ερώτημα δεν έχει δοθεί και ούτε στο 1ο Αεροπορικό Συνέδριο δε δόθηκε.

Όταν ρωτάς τους «αρμόδιους» σου απαντούν αόριστα για το «μονοπώλιο» της Ολυμπιακής Αεροπορίας, μιας εταιρίας που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει αν είναι ελληνική ή παναμέζικη, αν οι μετοχές της βρίσκονται στην Αθήνα ή στο Λιχνενστάιν και αν στο κάτω- κάτω, εξυπηρετεί άλλο σκοπό (πέρα απ’ το να δίνει δουλειά σε 10.000 ανθρώπους) από το να υποχρεώνει τους Έλληνες πολίτες να πληρώνουν τα τεράστια ελλείμματά της!

Τέθηκε, λοιπόν, ξεκάθαρα η ερώτηση, γιατί δεν αφήνονται ελεύθερες οι αερομεταφορές, έτσι που να μπορέσει ο Δήμος Ηρακλείου Κρήτης, αλλά και Δήμος Αθήνας και ο Δήμος Θεσσαλονίκης και όποιος άλλος Δήμος έχει τα κότσια, την οργάνωση, τις απαραίτητες γνώσεις και, το κυριότερο, τη φαντασία, ν’ αγοράσουν από ένα ή από δύο αεροπλάνα μεταφορικά ή επιβατικά και να τα δρομολογήσουν σε γραμμές που δεν πάει ή δεν πρέπει να πηγαίνει ένας μεγάλος «διεθνής» και ελλειμματικός αερομεταφορές σαν την Ολυμπιακή Αεροπορία!

Και ακολούθησε πάλι η… Σιωπή. Ύποπτη και ενοχλητική  και άκρως υποτιμητική για τη νοημοσύνη των ακροατών.

Η Σιωπή γύρω απ’ το θέμα της απελευθέρωσης των αερομεταφορών μου θυμίζει τη σιωπή γύρω απ’ τις συλλήψεις και τις δίκες των λεγόμενων «ραδιοπειρατών»!

Με άλλα λόγια, επιτρέπουμε την ελεύθερη έκφραση, αλλά μην το παρακάνετε γιατί κάηκαν τα οπίσθιά σας.

Όμως τίποτα δε μπορεί να αφαιρέσει το μανδύα του γελοίου από την απόφαση περί «μονοπωλίου» της Ολυμπιακής, όταν το μονοπώλιο αυτό έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά, το κυριότερο, και με τα ευρύτερα συμφέροντα, οικονομικά και αμυντικά, της Ελλάδας!

Πέρα απ’ το γεγονός ότι δεκάδες άνθρωποι (πιλότοι, μηχανικοί, μετεωρολόγοι, τεχνικοί κ.α.) θα βρουν δουλειά στις μικρές «κοινωνικοποιημένες» αεροπορικές εταιρείες που θα δημιουργηθούν, η χώρα θα αποκτήσει και ένα στόλο από ελαφρά και- γιατί όχι;- βαριά αεροπλάνα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης: Τ’ αεροπλάνα αυτά θα μπορούσαν να μεταφέρουν καύσιμα, τρόφιμα, τραυματίες, να κάνουν περιπολίες, να λαβαίνουν μέρους σε αποστολές ρίψης εφοδίων, να βοηθάνε σε περιπτώσεις καταστροφών από πλημμύρες ή χιόνια ή σεισμούς…

Τα υπέρ δε σταματάνε εδώ.

Οι αεροπορικές εταιρίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα εξυπηρετούν τις τοπικές γραμμές που δε μπορεί να εξυπηρετήσει μια μεγάλη αεροπορική εταιρία λόγω του τεράστιου κόστους λειτουργίας που έχει.

«Γιατί δεν κάνετε μια γραμμή Καστοριάς- Κέρκυρας, ώστε οι γούνες να μεταφέρονται στην τουριστική αγορά του κοσμοπολίτικου αυτού νησιού;», ρώτησε κάποιος.

«Γιατί δε συμφέρει την εταιρία», απάντησε ο αρμόδιος.

«Ρώτησε κανείς τι συμφέρει τους κατοίκους της Καστοριάς και της Κέρκυρας;» ενδιαφέρθηκε να πληροφορηθεί αυτός ο δημοσιογράφος αλλά δεν πήρε απάντηση.

Δεν επιτρέπονται, λοιπόν, οι ελεύθερες αερομεταφορές, γιατί «στα μικρά αεροπλάνα υπάρχει η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα».

Ε! Και λοιπόν; Και επειδή υπάρχει η Ολυμπιακή Αεροπλοΐα, που στην ουσία είναι 1500% Ολυμπιακή Αεροπορία, τι μ’ αυτό;

Γιατί να μην υπάρχουν δέκα μικρές αεροπορικές εταιρίες με ελαφρά δικινητήρια αεροπλάνα, που θα μπορούσαν να κάνουν την ίδια δουλειά με φθηνότερα εισιτήρια, μια και, εκ των πραγμάτων θα έχουν χαμηλότερο κόστος λειτουργίας;

Οι εταιρίες αυτές, κοινωνικοποιημένες ή ιδιωτικές, θα ένωναν όλα τα νησιά με τις ηπειρωτικές πόλεις, θα έδιναν δουλειά στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και θα… έκοβαν δουλειά από την Ολυμπιακή!

Ίσως, αυτό το τελευταίο να έκανε την εταιρία να εργαστεί πιο αποδοτικά ή να… κλείσει!

Από τις στάχτες της θα γεννιόταν μία ή δύο ή τρεις άλλες μικρότερες και περισσότερο ευέλικτες εταιρίες που ίσως να κατάφερναν να διατηρηθούν στη ζωή, ίσως όχι.

Και στην τελευταία περίπτωση, όμως, το Κοινό θα έβγαινε κερδισμένο, γιατί στη θέση του νεκρού λευκού ελέφαντα θα εμφανίζονταν μερικές μικρές επιθετικές αεροπορικές εταιρίες που θα έκαναν την ίδια και ίσως καλύτερη δουλειά.

Γιατί όμως δε γίνονται αυτά τα απλά πράγματα;

Γιατί οι ηγέτες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε βγάζουν άχνα για τις αεροπορικές μεταφορές;

Γιατί δεν επιτρέπεται να πετούν αεροπλάνα μέχρι 12.800 λίβρες;

Διότι, όπως είπε ο γραφικός πρώην υπουργός Συγκοινωνιών, η Ελλάδα «θα γίνει ξέφραγο αμπέλι»!

Όταν βγήκα στο δρόμο, οι «οδηγοί» είχαν μπερδευτεί στη διασταύρωση, τα μεγάφωνα ανάγγελλαν το θάνατο κάποιας πολιτικής παράταξης και τα φανάρια της Τροχαίας είχαν χαλάσει. Είχα ξαναπεράσει την πόρτα για το ελληνικό σύμπαν. Σπάνιο και ανεπανάληπτο και, ως συνήθως, εκτός πραγματικότητας.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ