Θυμάσθε κάποτε- τότε που ζητούσαν φαρμακεία στ’ αυτοκίνητα- που κάποιος πρότεινε να απαγορευθεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην περιοχή της πλάκας;

Μάλιστα! Πολύ όμορφο μέτρο. Θυμάσθε όμως που είπε ότι μόνο οι Πλακιώτες θα έχουν δικαίωμα να εισέρχονται και να παρκάρουν τ’ αυτοκίνητά τους εντός των τειχών;

Θα το θυμάσθε κι αυτό. Δεν μπορεί. Αφού είχε ήδη αρχίσει η μαύρη αγορά διαμερισμάτων, αποθηκών, οικοπέδων στην Πλάκα από προβλεπτικούς Αθηναίους που σκέφθηκαν ότι, αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμεναν όλη τους τη ζωή. Δεν είναι εύκολο να γίνεις φεουδάρχης στις ημέρες μας και οι Πλακιώτες πλησίασαν πολύ κοντά στον τίτλο.

Τώρα, νέες προτάσεις συζητούνται για το κέντρο των Αθηνών. Γνωστή σε όλους μας η πρόταση «δια την εκ περιτροπής κυκλοφορίαν των αυτοκινήτων Ι.Χ. κατά τας ώρας της αιχμής».

«Μπλε ζώνη» προτείνει η Τροχαία να εφαρμοσθεί σε κάμποσα τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τον Σεπτέμβριο. Θα εφαρμοσθεί; Δεν θα εφαρμοσθεί; Άγνωστο. Αλλά, στο μεταξύ, ας δούμε τι θα γίνει στην πρώτη περίπτωση.

Σκεφθήτε όλον αυτό τον κόσμο ο οποίος θα έχει την ατυχία να κατοικεί, ή να εργάζεται μέσα στη Ζώνη (κόκκινη ή μπλε ή κίτρινη, το χρώμα δεν έχει σημασία). Δευτέρα- Τετάρτη και Παρασκευή, από τη μία έως τις 2.30΄ και από τις 7.30΄ έως τις 8.30΄ απαγορεύεται να κυκλοφορήσουν τα «ζυγά».

Να λοιπόν «ζυγός» οδηγός που μένει «εντός». Τελείωσε την εργασία του στις 1.30΄. Και θέλει να πάει στο σπίτι του. Θέλει, αλλά δεν μπορεί. Πρέπει να περιμένει «εκτός» να πάει η ώρα 2.30΄ για να περάσει μέσα. Να πάει στο γκαράζ ή να ψάξει να βρει χώρο να παρκάρει, να πάει στο σπίτι του, να φάει, να ξαπλώσει λίγο και να φύγει στις 4 για να πάει στη δουλειά του. Και όταν πάει στη δουλειά του πρέπει να προσέξει. Διότι στις 7.20΄ πρέπει να πάρει το αυτοκίνητό του και να φύγει «εκτός», άσχετα αν τελείωσε, άσχετα αν έχει τρομερά προβλήματα να λύσει, άσχετα αν η έγνοια του μηχανήματος θα τον κατατρέχει σαν μαύρο πουλί. Αλλά και οι καταστηματάρχες, άνθρωποι που χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για να ζήσουν, που χωρίς αυτό είναι ανάπηροι, θα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν έναν ακόμη βραχνά. Είναι «μονοί» ή είναι «ζυγοί»; Είναι η ημέρα τους ή δεν είναι; Είναι η ώρα τους ή όχι;

Και, εκτός απ’ αυτόν τον βραχνά όλοι έχουν και τον βραχνά του Σαββατοκύριακου, του πολύτιμου χρόνου που έχουν στη διάθεση τους για να πάνε στη θάλασσα τις οικογένειές τους, τους ίδιους τους σκασμένους από την απάνθρωπη εργασία της εβδομάδας, εαυτούς τους. Πολλές φορές απ’ αυτό το περιοδικό έχουμε επισημάνει τα αψυχολόγητα, προσωρινά «μέτρα», που κατά καιρούς σκέπτονται οι αρμόδιοι, τα «μέτρα» τα οποία έχουν σαν μόνιμο στόχο τους τον περίφημο «γιωταχή».

Τώρα συζητείται ακόμα μια ιδέα. Που λίγο απέχει απ’ εκείνη του αποκλεισμού της Πλάκας.

Το «κυκλοφοριακό» πρόβλημα της πόλεως των Αθηνών δεν λύνεται με απαγορεύεις και περιτροπές. Λύνεται με μέτρα ριζικά. Με την απομάκρυνση των δημοσίων υπηρεσιών από το «κέντρο» που ασφυκτιά. Με την ελάττωση του αριθμού των «στάσεων» των λεωφορείων. Με το περίφημο «μετρό». Με την εκπαίδευση των οδηγών, οι περισσότεροι από τους οποίους κυριολεκτικά σέρνονται μέσα στην πόλη.

Ένα ταξίδι των αρμοδίων στη Ρώμη, το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Μιλάνο, θα βοηθήσει πολύ. Εκεί θα δουν πώς αντιμετωπίζουν οι αρχές αυτά τα προβλήματα. Εκεί θα δουν πως οδηγούν οι ξένοι.

Εκεί ΔΕΝ θα δουν παρά δυο- τρεις «τροχαίους» σε μια πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων ψυχών, και ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων.

Με λύπη μας βλέπουμε ότι, για μια ακόμη φορά, θα «πρωτοτυπήσουμε». Καμιά πόλη, ούτε κι αυτή η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, δεν τόλμησε ούτε καν να σκεφθεί ένα τόσο τερατώδες μέτρο σαν τα «μονά- ζυγά». Φαίνεται ότι οι κουτόφραγκοι είναι πράγματι κουτόφραγκοι κι εμείς είμαστε οι πρωτοπόροι και οι έξυπνοι.

Τι σημασία έχουν οι δρόμοι που «περικλείουν» την κόκκινη ή τη σκούρα μαύρη ζώνη; Τι σημασία μπορεί να έχει το ποιος θα την «γλιτώσει» τελικά και ποιος όχι;

Καμιά!

Σημασία έχει ότι το «μέτρο» είναι τόσο εξωπραγματικό, ώστε απορεί κανείς πως είναι δυνατόν να το γέννησε ανθρώπινο μυαλό. Αν επιμένουν τόσο πολύ, αν είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τα ελάχιστα (σε σύγκριση με άλλες πόλεις του εξωτερικού) αυτοκίνητα, τότε ας βάλουν ένα κόκκινο κορδόνι γύρω από την περιοχή που δημιουργεί «προβλήματα» και ας απαγορεύσουν την κίνηση κάθε αυτοκινήτου.

Βέβαια, τα προβλήματα που θα γεννηθούν τότε θα είναι ακόμη μεγαλύτερα, αλλά τότε μένει σ’ αυτούς που αποφασίζουν να ξεκαθαρίσουν ένα πολύ απλό γεγονός:

Το αν ζουν στην εποχή του αυτοκινήτου ή στην εποχή των ιππήλατων αμαξών.

Κώστας Καβαθάς