Η χώρα καταρρέει. Ο Γιουνκέρ έρχεται σήμερα για να στηρίξει (ή αποσταθεροποιήσει;) την κυβέρνηση και, το δικό μου σχόλιο είναι ότι, τη νύχτα “έφυγε” η Tatoo. Ποια ήταν; Μία μικρή Βέλγα λυκοσκυλίνα που την αγαπούσα πολύ.
Μου την είχε χαρίσει αναγνώστης από το Πόρτο Χέλι και την είχα φέρει στην Αθήνα στο δεξί κάθισμα ενός …ελικοπτέρου όταν, το 2004, μάθαινα να πετάω . Καθόταν ήσυχη και την φανταζόμουν σαν co-pilot στο ταξίδι της ζωής μου. Όσοι από σας αγαπάτε τα ζώα (και πρέπει να είστε πολλοί) καταλαβαίνετε τι εννοώ
Ζητάω συγγνώμη για το συναισθηματικό post αλλά, κανείς δεν είναι τέλειος
σημείωση για (ελαφρό) χαμόγελο: αν, η θεωρία για την ψηφιακή υπόσταση των πάντων είναι αληθινή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ξανασυναντήσω την Tatoo, τα 60 άλλα ζωάκια που έζησαν κοντά μας και, βέβαια, τους φίλους που έφυγαν και τα δικά τους ζωάκια!
RSS - Posts
12 Comments
Για την απώλεια τής Τατοο, διάβασε κι αυτό…
http://www.antinews.gr/2012/08/17/175126/
Καλημέρα Κ.Κ. !Πόσο σας καταλαβαίνω…Πριν λίγο καιρό “κοίμησα” τον Ροδεσιανό σκύλο μου μετά από 16 χρόνια φιλίας και αφοσίωσης..Ακόμα βλέπω στον ύπνο μου το βλέμμα του την στιγμή που ο γιατρός κλαίγοντας κι αυτός του έκανε την ένεση..Δεν το περίμενα πως η στεναχώρια μου θα ήταν τόσο μεγάλη,νόμιζα πως θα το διαχειριζόμουνα εύκολα,αλλά τελικά ακόμα μαθαίνω..(πάνω που νόμιζα πως τα είχα μάθει σχεδόν όλα!)
Πάλι καλά που υπάρχουν και τα ζώα για ν’ αγαπάμε και κάτι!
http://cell.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29209&blid=304
Η σχέση είναι …αμφίδρομη, αγαπητέ Κ.Κ
Να είστε καλά!
Τη ξέρω την είδηση… Έχω και τύψεις γιατί η Tatoo έφυγε μόνη της τη νύχτα στη Φιλοζωϊκή στο Κορωπί που την μετέφερα… Όπως είπα. Κάποια στιγμή θα συναντηθούμε…
R.I.P. Tatoo…
ΦαδερΓιονταΚαβ, ενδιαφερουσα αυτη η προοπτικη περι συναντησης-επανενωσης στο…meta-matrix, αλλα θα πρεπει να εχουμε και καποιο καλο κονέ με τον…Τεχνικο Συστηματων, ωστε να συναντουμε μονο αυτους που θελουμε!… 🙂
Κρίμα τι άλλο μπορώ να πω, καταλαβαίνω την συναισθηματική φόρτιση…. Τι να πω, σκέψου κάτι θετικό ώστε να μετριάσεις την στεναχώρια σου….
Δυστυχώς όλα έχουν ένα τέλος κάποια στιγμή, Μέρα που περνά δεν ξαναγυρνά, για αυτό δεν αξίζει να αναλώνουμε τον πεπερασμένο χρόνο μας για άτομα η πράγματα που δεν αξίζουν, κοιτάμε μπροστά και ευτυχούμε όσο μπορούμε, η ζωή είναι πολύ μικρή….
Όχι Δάσκαλε, δεν πρέπει να ζητάς συγνώμη γιά τον συναισθηματισμό σου. Τέτοιοι είμαστε κι εμείς..!
Συμπάσχουμε στον πόνο του συνανθρώπου, πόσο μάλλον του Δασκάλου..
Κάποιοι άλλοι δεν έχουν ίχνος αισθήματος σ’ αυτή τη χώρα..
Ολοι μας θα συναντηθούμε κάπου, κάποτε, ούτως η άλλως θα έχουμε αφήσει κάποιες εκκρεμότητες να τακτοποιήσουμε. Κανένας,ποτέ δεν πρόλαβε τίποτα. Μίσες τις κάναμε τις δουλειές μας.Καλή δύναμη αγαπητέ.
Η γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει “κάποτε” αλλά “τώρα”. Για να “συναντηθούμε” με οποιονδήποτε δεν έχουμε παρά να κλείσουμε τα …μάτια!
Εχετε δίκιο. Παλιότερα το κατόρθωνα, τώρα δεν μπορώ χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς φταίει. Σας αφιερώνω πάντως το στιχάκι του Σωκράτη Μάλαμα:
Τίποτα δε χάθηκε
ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι
δε ξεστράτισε ποτέ.
Κανένας δεν υπέφερε
για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ
ωραίε μου εαυτέ.
Κι αν είναι λόγια δύσκολα
είναι τ’ αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά
και φεύγω ήσυχα.
Τίποτα δεν πέρασε
ούτε και θα γυρίσει
όλα συμβαίνουν τώρα
όλα σε μια στιγμή.
Παράφορη εποχή
κι η μέρα όμορφη
η μέρα δύσκολη
μια πρόκληση ζωής
αθάνατοι θνητοί.
Dear Mr. Kavathas,
My deep condolences, truly! During this bad times and as the years go by, so fast, our true, devoted loving friends (maybe the only true ones), our animals are a single source of comfort and hope.
As the friend and house mate, for seven years now, of a male Belgian Malinois, Robbie, I share your loss.
Tatoo will come running to meet you, as you taxi to the ramp, at that grassy airfield someday..where we all hope to get, someday.
Semper Fi, Nikos Himaras