Το είδα στο “Σοφοκλέους 10” και χαίρομαι που, διακεκριμένοι οικονομολόγοι λένε αυτό που έλεγε ο Boson de Higgs από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Η κρίση είναι κρίση υπερκατανάλωσης, αρπαγής των πόρων και του αίματος του πλανήτη. Η κρίση είναι Audi S4, Mercedes 600 Porsche Cayenne, BMW και πάει λέγοντας._Κ.Κ.
Κυριακή, 01 Ιούλιος 2012 23:57
Η σημερινή κρίση δεν έχει έρθει αναπάντεχα, τα σημάδια της ήταν εμφανή εδώ και χρόνια αν κάποιος είχε χρόνο να ασχοληθεί. Ένα γαϊτανάκι ευθυνών στημένο γύρω από τη λατρεία του φθηνού χρήματος – ακόμα δεν έχει μάθει η δύση το μάθημα της.
Ζούμε σήμερα μια μεγάλη ύφεση, αν όχι μια βαθιά ύφεση, που ακολούθησε μια περίοδο άνθησης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Αυτή η άνθηση συνδεόταν φυσικά με την παγκοσμιοποίηση, που επέτρεψε στις αναπτυσσόμενες χώρες να αναπτυχθούν όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Αλλά αυτή δεν είναι μια παγκόσμια κρίση. Είναι μια κρίση της δύσης -και των λαθών των δυτικών τραπεζών. Παρόμοιες σοβαρές κρίσεις δεν είναι καινοφανείς στον καπιταλισμό. Στην πραγματικότητα, έτσι λύνει τα προβλήματά του ο καπιταλισμός: τα προβλήματα σωρεύονται στις περιόδους άνθησης και επιλύονται στις περιόδους κρίσεων. Αυτές οι κρίσεις σηματοδοτούν επίσης διαδικασίες αναδιανομής του πλούτου: σήμερα συμβαίνει ακριβώς αυτό, με αναδιανομή του πλούτου από τη δύση στην ανατολή και τον νότο.
Ενώ αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, το αίσθημα της ανημποριάς καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου. Στο κάτω-κάτω πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως ο οικονομολόγος Τζον Μάιναρντ Κέινς (John Maynard Keynes) μας είχε εξοπλίσει με τα εργαλεία να αντιμετωπίζουμε κάθε μεγάλη ύφεση.
Εξ ου και υφίσταται η πλατιά διαδεδομένη άποψη πως αν τελικά βυθιστούμε στην ύφεση, θα ευθύνονται οι πολιτικοί μας, που δεν έχουν τη σωφροσύνη να αξιοποιήσουν αυτά τα εργαλεία. Αλλά αυτή η προσέγγιση παρεξηγεί εντελώς την ισχύουσα κατάσταση.
Ο Κέινς ουδέποτε προέβλεψε μια κρίση σαν τη σημερινή. Η σημερινή κρίση είναι κρίση υπέρμετρης δαπάνης και όχι ελλειμματικής (σαν κι αυτές που εξέτασαν τα κεïνσιανά οικονομικά).
Επίσης τα κεϊνσιανά οικονομικά αφορούν τη διαχείριση ανισορροπιών στις ροές, όχι στα αποθεματικά. Αλλά η σημερινή κρίση δεν οφείλεται στις κεφαλαιακές ροές, αλλά στο ότι η δύση δανείστηκε υπερβολικά ενώ ο αναπτυσσόμενος κόσμος αποταμίευσε υπερβολικά.
Αυτός είναι ο λόγος που στη σημερινή κρίση τα κεϊνσιανά εργαλεία δεν πρόκειται να δουλέψουν. Μια σκόπιμη αύξηση των κρατικών δαπανών δεν πρόκειται να δουλέψει, καθώς ο κόσμος θα επιλέξει την αποταμίευση για να απαλλαγεί από τα χρέη του, από την κατανάλωση και την πυροδότηση ενός νέου αναπτυξιακού κύκλου. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.
Κι αυτός είναι ο λόγος που η σημερινή κρίση μπορεί να χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο πριν επιλυθεί. Οι αποθεματικές ανισορροπίες διευθετούνται πολύ δυσκολότερα από τις ανισορροπίες στις ροές. Γιατί αυτό; Χρειάζεται πολύ περισσότερη αποταμίευση για να ξεπεραστούν τα σημερινά επίπεδα υπερχρέωσης.
Η σημερινή κρίση μπορεί να γίνει πολύ καλύτερα κατανοητή με μαρξιστικούς όρους, παρά με κεϊνσιανούς. Ο Μαρξ (Marx) θα την ερμήνευε εξετάζοντας τα περιθώρια κέρδους. Η κερδοφορία είναι καταδικασμένη να μειωθεί στη δύση και να αυξηθεί στον υπόλοιπο κόσμο. Κατά τη γνώμη του, αυτό θα εξηγούσε τα προβλήματα της δύσης.
Αλλά στην πραγματικότητα, τα σημερινά μας δεινά οφείλονται σε μια άλλη αιτία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο μέσος μισθός παραμένει στάσιμος εδώ και 40 χρόνια. Η συνήθης εργασία πλέον δεν αποτελεί ελκυστική πηγή υπεραξίας προς εκμετάλλευση. Οι μόνες επιχειρήσεις που μπορεί να είναι κερδοφόρες στη δύση είναι εκείνες με πολύ ψηλά καταρτισμένους εργαζόμενους, σε επιχειρήσεις πολύ υψηλής έντασης κεφαλαίου.
Η στασιμότητα, για να μην πούμε η υποχώρηση των εισοδημάτων στη δύση, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, οδήγησε σε κρίση μειωμένης αποταμίευσης. Το πρόβλημα αυτό προκάλεσε δυσκολίες στα συνταξιοδοτικά συστήματα καθώς τα προσωπικά εισοδήματα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων πλέον δεν αρκούν για να στηρίξουν σταθερά επίπεδα συντάξεων. Πόσο μάλλον που η μείωση της περιόδου που καλύπτει ο ενεργός βίος και η αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης διογκώνει τις ανάγκες χρηματοδότησής των απομάχων της εργασίας.
Οπότε, το πραγματικό ερώτημα είναι: τι μπορούμε να κάνουμε εμείς στη δύση για να στηρίξουμε το βιοτικό μας επίπεδο; Τι μπορούμε να πουλήσουμε στον υπόλοιπο κόσμο για να χρηματοδοτήσουμε αυτή τη στήριξη;
Δεν βοηθάει στην απάντηση στο ερώτημα αυτό το ότι το άλλοτε προφανές τεχνολογικό προβάδισμα της δύσης συρρικνώνεται γρήγορα. Είναι επίσης απατηλή η πεποίθηση, που φαίνεται να μοιράζονται διάφοροι αμερικανικοί επιχειρηματικοί κύκλοι, πως μπορούμε να διατηρήσουμε το προβάδισμά μας στην τεχνολογία και τον σχεδιασμό, εξάγοντας μεγάλα τμήματα της παραγωγής και της απασχόλησης σε φτηνότερους προορισμούς, εκτός δύσεως.
Η μάθηση είναι μια παγκόσμια αναζήτηση, που ίσως να γίνεται με πολύ μεγαλύτερη θέρμη στους προορισμούς αυτούς, αν ληφθεί υπόψη το χάσμα που έχουν να καλύψουν αλλά και οι μεγάλες προσδοκίες και επιθυμίες που κυριαρχούν εκεί, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Ως αποτέλεσμα αυτών των μεγάλων αλλαγών, ο κόσμος σήμερα είναι πολύ διαφορετικός από ότι δέκα χρόνια πριν. Σε εποχές ευημερίας οι δυτικοί θα υιοθετούσαν μια στρατηγική που θα προσέβλεπε στο μέλλον. Θα άλλαζαν τον τρόπο ζωής και κατανάλωσής τους. Αλλά σε φάσεις υποχώρησης του βιοτικού τους επιπέδου, οι άνθρωποι ατυχώς είναι πολύ λιγότερο έτοιμοι να αλλάξουν και αγκιστρώνονται στις ξεπερασμένες μορφές κατανάλωσής τους με όλη τη δύναμη της απελπισίας.
Αυτή η απλή αλήθεια της ζωής εξηγεί γιατί είμαι τόσο σκεπτικιστής όσον αφορά τη δυνατότητα για παγκόσμιες λύσεις στην τρέχουσα κρίση. Από την άποψη της οικονομικής θεωρίας, έχουν ήδη γίνει συζητήσεις για την ανάδυση μιας κοινωνικής-προνοιακής λειτουργίας. Αλλά στον πυρήνα των συζητήσεων αυτών βρίσκεται η έννοια της αναδιανομής του εισοδήματος -και τα μοντέλα λειτουργούν μόνον εφόσον δεν θίγονται τα καταναλωτικά πρότυπα. Κάτι που προφανώς δεν είναι πια δυνατό.
Λοιπόν, τι μπορεί να γίνει; Κατά τη γνώμη μου πρέπει να στραφούμε προς τα πίσω και να ανακαλύψουμε ξανά την αξία της τοπικής εμπειρίας. Αυτή την ιδέα είχε προβάλει και ο Φρίντριχ Χάγιεκ (Friedrich Hayek) το 1936, όταν μίλησε στο οικονομικό κλαμπ του Λονδίνου για τη σχέση γνώσης και οικονομίας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η ιδέα του μπορεί να αναβιώσει και να αποκτήσει νέο νόημα.
Καθώς η γνώση είναι διάχυτη και δεν είναι δυνατό να γνωρίζουν οι πάντες τα πάντα, το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να αξιοποιήσει τις τοπικές γνώσεις -και να τις συνδέσει με διαφόρους τρόπους. Διότι, παρά την ατέλειωτη φλυαρία περί παγκόσμιας συνεργασίας, αποδεικνύεται πως στον πραγματικό κόσμο δεν υφίσταται η παραμικρή διάθεση για συνεργασία μεταξύ των ευπόρων κρατών.
Αλλά τότε, ποια είναι η βέλτιστη συμπεριφορά σε ένα κατατεμαχισμένο κόσμο όπου οι άνθρωποι δρουν αποκλειστικά τοπικά και όχι πλανητικά; Πιστεύω πως θα έπρεπε να ενθαρρύνουμε διάφορες τοπικές λύσεις, που αναμφίβολα στην καλύτερη περίπτωση θα συντονίζονται ατελώς. Μπορεί να καταλήξουμε να ζούμε στον τρίτο ή τον τέταρτο από τους καλύτερους εφικτούς κόσμους αλλά αυτό κατά πάσα πιθανότητα είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να πετύχουμε.
RSS - Posts
9 Comments
Αλήθεια, ποιος έγραψε αυτό το άρθρο? Που να το πιάσεις και δεν θα βρεις ανακρίβειες? Αναπτύχθηκαν οι αναπτυσσόμενες χώρες ε? Από πού αντλεί στοιχεία ο αρθογράφος? Από το ΔΝΤ? Ναι, σίγουρα αναπτύχθηκαν κατά το ΔΝΤ. Οι λαοί τους βλέπουν χρόνια τώρα εισοδήματα τέτοια ώστε τα παιδιά τους να πεινούν. Ας ρωτήσει αυτούς που ζούνε με 1 δολάριο τη μέρα στην Ινδία και την Κίνα. Ας ρωτήσει τους αγρότες της Μονσάντο στην Ινδία και τα παιδιά του Μπαγκλαντές και της Ινδονησίας. Αυτοί είναι που αυξήσαν την αποταμίευση στην Ασία και δημιούργησαν κρίση? Αποταμιεύουν από το 1$ το μισό ε? Εξού και η κρίση δαπάνης στον δυτικό κόσμο… Βέβαια, την τοστιέρα που κοστίζει 2 ευρώ στη Φίλιπς να την κατασκευάσει στην Κίνα, την πουλάει 100 στη δύση και ο «σπάταλος» δυτικός άνθρωπος κάνει «άσκοπες δαπάνες». Να σου πάλι οι σπάταλοι λαοί στην επιφάνεια! Χρειάζεται περισσότερη αποταμίευση λέει. Από ποιους ρε μάστορα? Από αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια, από αυτούς που έχουν 1-2 άνεργους σε κάθε οικογένεια ή από αυτούς που πουλάν την τοστιέρα βγάζοντας υπερκέρδη? Πόσα τρις ακόμη πρέπει να βγάλουν ως αποταμίευση στους φορολογικούς παραδείσους? 600δις λέγεται ότι έχουν μόνο κάποιοι Έλληνες στην Ελβετία. Πόσα πρέπει να τα κάνουν για να τελειώσει η «κρίση»?
Φυσικά και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις συντάξεις οι επιχειρήσεις, τουλάχιστον αυτές που δεν φορολογούνται, όπως οι πολυεθνικές. Συντάξεις προκύπτουν από φορολογία και εισφορές, από οργανωμένα κράτη, όχι από έρμαια των τοκογλύφων! Ας αφήσουν λοιπόν οι δοκησίσοφοι και αμετανόητοι φιλελεύθεροι τις πωλήσεις αγαθών και την απόκτηση επιπλέον κέρδους ως λύση για την κρίση, και ας σκεφτούν καμιά ανθρώπινη λύση. Λύση που να βασίζεται στην εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών, κάτι που μπορεί πανεύκολα να γίνει με βάση τις σημερινές παραγωγικές ικανότητες της τεχνολογίας. Αιτία της κρίσης είναι η αχαλίνωτη απληστία αυτών που κατάφεραν να κρατάν τον πλανήτη στα χέρια τους.
Εχετε την καλωσυνη να μας αναφερετε την (αξιοπιστη υποθετω) πηγη σας, οπου αναφερεται οτι στη Φιλιπς η τοστιερα κοστιζει 2 ευρω και την πουλαει 100 (μικτο κερδος 98%)?
Απο το annual report (σελ 119) της εταιρειας διαβαζω για το 2011:
Sales: 22579 mln
Gross Margin: 8647 mln (38.3%)
Income after taxes: -792 mln (-3.5%)
Τα αντιστοιχα αποτελεσματα για το 2010 και 2009 ειναι +6.6% και +2.0%.
Ακομη και για τον μεγαλυτερο “μαγειρα” λογιστη θα ηταν αδυνατο να μετατρεψει το 98% (μικτο κερδος) σε -3.5% ή 6.6% ή 2.0% καθαρο κερδος. Αν αυτο ηταν δυνατο, τοτε καμια πολυεθνικη εταιρεια δεν θα εδειχνε καθαρο κερδος πανω απο 2-5%.
Θα μου πειτε, λεπτομερειες, αλλα με τετοιες υπερβολες δημιουργουμε λανθασμενες εντυπωσεις.
ΥΓ. Δεν εργαζομαι, ουτε εχω εργαστει ποτε στη Φιλιπς.
Αγαπητέ μου, εκεί όπου αναζητάτε πηγές, είναι δύσκολο να βρεθούν αξιόπιστες. Την απάντηση, σου τη δίνει η κοινή λογική (common sense όπως λες), τα μαθηματικά και ο… Κάρολος (ένας είναι ο Κάρολος).
Καταρχάς, το μικτό κέρδος με τέτοια σχέση τιμών 2 – 100 θα ήταν (100-2)/2=49 χ100 = 4900%.
98% αύξηση σημαίνει τα 2 ευρώ να γίνουν 2+2χ0.98= 3,96€ μόνο. Άρα μιλούμε για πολύ μεγαλύτερα κέρδη, δεδομένου ότι παράγουν στην ανατολή και πωλούν στη δύση.
Η Φίλιπς είναι μια τυχαία εταιρία και τα 2 ευρώ αφορούν το μεροκάματο του εργάτη. Η διαφορά του μισθολογικού κόστους μεταξύ της χώρας με μεροκάματο 2 ευρώ και μιας χώρας με 60 ευρώ (μετριοπαθής προσέγγιση όπου συμπεριλαμβάνονται εισφορές κλπ) είναι (60-2)/2= 29 χ100 = 2900%
Αυτά είναι τα νούμερα παρά το τι λένε επισήμως. Φαντάζομαι πως το κόστος των πρώτων υλών εκεί που το μεροκάματο είναι 2 ευρώ, θα έχει αντίστοιχη σχέση τιμής γιατί η τιμή τους διαμορφώνεται κυρίως με βάση το εργατικό κόστος της διαχείρισής τους από το σημείο εξεύρεσης έως τον τόπο επεξεργασίας. Σύμφωνα με τον Μαρξ, πάντα και παντού, οι εργατικές απολαβές τείνουν να αγοράζουν αγαθά που απαιτούν εργασία ίσου χρόνου για να παραχθούν. Δεδομένου ότι ο χρόνος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη έχει ίδια αξία (24ώρες ημερησίως), προκύπτει ότι η σχέση 2-100 θα ισχύει σε όλα τα επιχειρηματικά κόστη, σε όλες τις φάσεις της παραγωγικής διαδικασίας, που αφορούν 2 χώρες με σχέση αξίας εργασίας 2-100. Θα ήταν ωραίο βέβαια να ζει ο εργάτης των 2€ στην Ινδία όπως ζει ο εργάτης των 60€ στην Ευρώπη, αλλά η παραγωγή της Ινδίας (και κάθε Ινδίας) έχει εξαγωγικό προσανατολισμό, οπότε όλες οι τιμές είναι απλησίαστες για τους ντόπιους. Αυτός είναι και ο λόγος που κυριολεκτικά πεινούν και είναι εξαθλιωμένοι ενώ εργάζονται πολύ σκληρά. Αυτό το τελευταίο ας το έχουν υπόψη τους όσοι οραματίζονται ευθύ ανταγωνισμό μεταξύ του Ευρωπαίου και του Ινδού εργάτη σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο.
Ομολογώ πως δύσκολα θα σας πείσω στα πλαίσια ενός σχολίου, άλλωστε το “Κεφάλαιο” είναι πάνω από 2500 σελίδες. Αξίζει όμως, ειδικά ο πρώτος τόμος ξεδιαλύνει πολλές πλάνες.
Φιλικά.
Αγαπητε tasos,
Για να συνεννοηθουμε, θα πρεπει να συμφωνησουμε σε καποια βασικα πραγματα (πχ 1+1=2).
Αρχιζουμε λοιπον. Μικτο κερδος=Πωλησεις(τζιρος) – Κοστος παραγωγης.
Κοστος παραγωγης ειναι το κοστος εργατικων συν πρωτες υλες συν καποια αλλα μικροτερα κοστη.
Αν το κοστος παραγωγης ειναι 2 και ο τζιρος ειναι 100, τοτε το μικτο κερδος = 100-2=98
Σαν ποσοστο, μικτο κερδος(%) = 98/100 = 98%.
Προφανως, μπερδευεις (πιστευω οχι ηθελημενα) το μικτο κερδος (gross margin) με το mark-up.
Mark-up=gross margin/1-gross margin, δηλαδη
mark-up(%) = 0.98/1-0.98 = 4900%
Καταλαβαινω απολυτα οτι για ενα Μαρξιστη ή εναν αριστερο, που σε καθε ευκαιρια θελει να αποδεικνυει ποσο κακες ειναι οι πολυεθνικες, το 4900% ειναι πολυ πιο “πιασαρικο” απο το 98%. Τα μαθηματικα ομως λενε 98%.
Μου λες οτι αναζηταω την αληθεια σε πηγες που δεν ειναι αξιοπιστες (ισολογισμοι εταιρειων). Πες μου σε παρακαλω ποιες ειναι οι αξιοπιστες πηγες (μιλαμε για τα οικονομικα στοιχεια των εταιρειων) για να τις αναζητησω. Ειλικρινα με ενδιαφερει.
Μιλησες για ανακριβειες του αρθρου. Λυπαμαι, αλλα απαντας επισης με ανακριβειες (πχ μικτο κερδος 4900%).
Κάνεις ομως και αλλα λαθη. Ειπες, οτι η εταιρεια πουλαει τη συσκευη 100 ευρω. Το σωστο ειναι οτι η συσκευη πωλειται 100 ευρω απο το καταστημα λιανικης, που δεν ανηκει στην εταιρεια. Το πιο πιθανο ειναι η εταιρεια να πουλαει τη συσκευη 60-70 ευρω στο καταστημα, αρα ο τζιρος της εταιρειας δεν ειναι 100 αλλα 70 (-30%).
Παμε παρακατω. Για να παραχτει μια ηλεκτρικη συσκευη εκτος απο τους εργατες και τις πρωτες υλες χρειαζεται και ενα εργοστασιο με εξοπλισμο (κοστος αποσβεσεων?). Στο εργοστασιο αυτο εργαζονται και μηχανικοι και μανατζερς που δεν αμοιβονται με 2 ευρω.
Τα προιοντα πρεπει να φυγουν απο την Ινδια και να πανε σε καποιες κεντρικες αποθηκες. Αυτο σημαινει εξοδα μεταφορας, ασφαλισης και εξοδα αποθηκευσης.
Περα απο τα εργοστασια παραγωγης, μια εταιρεια απασχολει διοικητικο προσωπικο, στελεχη μαρκετινγκ και πωληεων, λογιστες κτλ. Τους απασχολει, οχι μονο στα κεντρικα γραφεια της εταιρειας αλλα και στις κατα τοπους θυγατρικες.
Δεν θελω να επεκταθω αλλο, γιατι υπαρχουν και αλλα κρυφα ή φανερα κοστη (πχ μιζες που πρεπει να δοθουν σε καποιες περιπτωσεις), αλλα απο τα παραπανω, χρησιμοποιωντας μονο την κοινη λογικη, γινεται φανερο οτι τα πραγματικα κερδη σε καμια περιπτωση δεν μπορει ειναι 98%, ποσο μαλλον 4900%.
Οποιος αγνοει τα παραπανω ή ειναι ασχετος ή σκοπιμα τα αποσιωπα για να δημιουργει εντυπωσεις και να παραμορφωνει την πραγματικοτητα.
Δεν με ενδιαφερει να υπερασπιστω τις εταιρειες, απλως εχω βαρεθει να ακουω ασυναρτησιες του στυλ, η ταδε εταιρεια αγοραζει το προιον 2 και το πουλαει 100 αφηνοντας σαν υπονοουμενο οτι βαζει στη “τσεπη” της τα 98.
Οσο για τον Καρολο, ελπιζω καποια μερα να τα καταφερω και να διαβασω το Κεφαλαιο γιατι πραγματικα με ενδιαφερει.
Φιλικα
Οικονομολόγος δεν είμαι. Αυτό που ξέρω είναι πως αν έχεις 1 μήλο και μετά έχεις πχ 3 μιλάμε για τριπλασιασμό. Ή αν φτιάχνεις ένα σπίτι με 100.000€ σήμερα και το ίδιο με 300.000€ αύριο, πάλι μιλάμε για τριπλασιασμό. Τριπλασιασμός σημαίνει 300% επί του αρχικού. Πιθανότατα οι οικονομολόγοι τα μετρούν αλλιώς.
Άλλωστε στο αρχικό μου σχόλιο δεν έκατσα να αναλύσω τι σημαίνει να βάζεις 2 και να παίρνεις 100. (Στο στοίχημα, πρέπει να βρεις ματς με απόδοση 50 ώστε να βάλεις 2 και να πάρεις πίσω 100!)
Τώρα το ποιοί πλουτίζουν σε αυτό τον πλανήτη και ποιοί πεινάν, φαίνεται εκ του αποτελέσματος.
Και αυτά φαίνονται, βγάζουν μάτι, δεν τα λέν οι άσχετοι, ούτε αυτοί που παραμορφώνουν την πραγματικότητα.
100δις $ συγκέντρωσε πέρσυ σε ρευστό η Apple σύμφωνα με ανακοίνωσή της και δεν ξέρει λέει τι να το κάνει. Την ίδια χρονιά, ο διευθύνων σύμβουλός της Τιμ Κουκ πήρε μισθό και μπόνους συνολικού ύψους 378 εκατομμυρίων δολαρίων. Πες μου, είναι ή δεν είναι αποτέλεσμα υπερκέρδους αυτά? Είναι ανακρίβειες και ψέματα των μαρξιστών ή τύφλα των υπολοίπων? Θα μου πεις: από πότε είναι κακό το μεγάλο κέρδος? Από τότε που απαιτεί εξαθλιωμένη παιδική εργασία και λεηλατημένες χώρες. Και πίσω από αυτά δεν κρύβονται λαοί, κρύβονται συγκεκριμένοι ιδιώτες.
Οικονομολογος δεν ειμαι ουτε εγω. Αυτα που γραφω ειναι βασει κοινης λογικης. Αυτην υπερασπιζομαι.
Αυτο που προσπαθω να εξηγησω ειναι οτι αν παραγω κατι που μου στοιχιζει 10 ευρω και το πουλησω 30 ΔΕΝ, επαναλαμβανω ΔΕΝ, τριπλασιαζω τα λεφτα μου (οπως στο παραδειγμα με τα μηλα) γιατι απλα απο τα 30 αυτα ευρω πρεπει να πληρωσω και πολλα αλλα εξοδα.
Τωρα, παιρνεις την πιο επιτυχημενη εταιρεια των τελευταιων ετων, την Apple, για να αποδειξεις τι? Ποσες εταιρειες μπορουν να δειξουν αποτελεσματα παρομοια με αυτα της Apple? Ποσα χρονια λειτουργει η Apple και σε ποσα απο αυτα ειχε κερδη? Για ποσα χρονια μπορει να συνεχισει να παρουσιαζει παρομοια εντυπωσιακα αποτελεσματα? Ποσες εταιρειες λειτουργουν με ζημιες? Ποσες εταιρειες ανοιγουν και κλεινουν πριν κλεισουν 5-10 χρονια ζωης?
Δεν παραμορφωνουμε την πραγματικοτητα οταν παιρνουμε ενα συγκεκριμμενο παραδειγμα, (πχ γνωρισα ενα Κινεζο και ηταν βλακας αρα ολοι οι Κινεζοι ειναι βλακες) και το γενικευουμε? Η Apple παρουσιασε υπερκερδη για ενα ή δεκα χρονια, αρα ολες οι εταιρειες βγαζουν υπερκερδη? Και πως οριζεται το υπερκερδος?
Ο Τιμ Κουκ πηρε καποια εκατ δολλαρια και ο Steve Jobs επαιρνε μισθο 1 (ενα) δολαριο το χρονο. So What? Ο Jobs, απο την αλλη πλευρα, ειχε καποιες χιλιαδες μετοχων της Apple.
Και κατι τελευταιο. Τα 100 δις ρευστο απο μονο του δεν λεει τιποτα. Σημασια εχει με τι τζιρο και με τι επενδεδυμενο κεφαλαιο και σε τι χρονικο διαστημα τα εκανε. Ειναι ενα πραγμα να ξεκιναω σημερα με κεφαλαιο 10 εκατ. και σε πεντε χρονια να κανω τζιρο 300 δις και να εχω 100 δις ρευστο και κατι αλλο να ξεκιναω σημερα με 1 δις κεφαλαιο και μετα απο 20 χρονια να κανω τζιρο 1 τρις και να εχω διαθεσιμα 100 δις.
Δεν παραγουν ολες οι εταιρειες κερδη απο εκμεταλευση παιδιων και λεηλατωντας ξενες χωρες. Καποιες το κανουν και καποιες αλλες, οι περισσοτερες, οχι. Ετσι πιστευω εγω. Τωρα, αν εχω τη τυφλα μου και δεν καταλαβαινω τι μου γινεται, ειμαι ετοιμος να υποστω τις συνεπειες. Μοναδικος υπευθυνος ειμαι εγω και δεν θα κατηγορησω ποτε τις πολυεθνικες, τους διεφθαρμενους πολιτικους και τα ΜΜΕ για τη δικη μου τυφλα.
Πηγή:
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9663
Η κρίση
Στίχοι: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι
Μουσική: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι
Οι φόροι και τα κόματα φέραν αυτή την κρίση
που κάνανε τον άνθρωπο να μη μπορεί να ζήσει
Κι όλο τη φτώχια πολεμά για να την αδικήσει
να βγάλει το ψωμάκι του το σπίτι του να ζήσει
Αλλά κι αυτό αδύνατο για να το κονομήσει
και κάθε μέρα βλασθημά την έρημη την κρίση
Όλος ο κόσμος τα ‘χασε κι όλοι παραμιλούνε
και κάθε μέρα βλασθημούν την κρίση που περνούνε
Κώστας Ρούκουνας: “Άντε να ζήσεις φτώχια και να πεθάνεις παλιο-κρίση. Γειά σου Ογδοντάκη μου παιδί μου, γειά σου”
1933…αυτο το “αντε να ζησεις φτωχια και να πεθανεις παλιοκριση” ειναι τοσο σουρεαλ που με γυριζει τα μυαλα…
Τελικα οι οικονομολογοι, ειναι τοσο “χρησιμοι” οσο και οι σεισμολογοι.
Αναλυουν παντα μετα το “συμβαν” και οι προτασεις-συμβουλες τους ειναι αοριστες-ανεφαρμοστες………..