Ημερομηνία: (21-07-2008)
Αν κάποιοι εξακολουθούσαν να έχουν επιφυλάξεις για την ανάγκη μιας χώρας να διαθέτει κάποιας μορφής αποτρεπτική ισχύ το παράδειγμα της ισοπέδωσης του Λιβάνου από τη πολεμική μηχανή του Ισραήλ πρέπει να τους πείθει. Μόνο όσοι πάσχουν από βαρύ πολιτικό στραβισμό δεν βλέπουν ότι, οι χώρες που δεν διαθέτουν στρατιωτική ισχύ καταβροχθίζονται από τους χασάπηδες του πλανήτη σε χρόνο dt.
Μία από αυτές τις χώρες τείνει να γίνει και η Ελλάδα για λόγους που επανειλημμένα έχει παρουσιάσει το Επί Παντός.
Πριν λίγους μήνες και στη προσπάθεια να καταλάβω τον τρόπο λειτουργίας του Ιδρύματος έθετα το κρίσιμο ερώτημα: μπας κι’ είναι οι κάμποι τα βουνά, μπας οι ψηλές ραχούλες αλλά, κανείς δεν έκανε το κόπο να απαντήσει. Με τον όρο «Ίδρυμα» εννοώ τη συγκέντρωση περίπου 10.000 οργανισμών, υπηρεσιών, νομαρχιών, υπέρ και υπονομαρχιών, ΔΕΚΟ, γενικών γραμματειών, και υπουργείων και 450.000 (πάνω-κάτω) συμβουλίων, επιτροπών, και ανεξάρτητων αρχών που έχουν δημιουργηθεί μετά την (προσωρινή) αποχώρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τη Τζουτζία Χώρα, με δύο και μόνο σκοπούς: την αυτοεξυπηρέτηση και την αυτοϊκανοποίησή τους. Με τον όρο «αυτοεξυπηρέτηση» εννοώ τη αέναη προσπάθεια όλων αυτών των οργανισμών να εξασφαλίσουν την ύπαρξη και τη λειτουργία τους αδιαφορώντας πλήρως για τον γεγονός ότι, στον ίδιο χώρο κατοικούν κάπου 9 εκατομμύρια υπήκοοι οι οποίοι, από το 1830 και μετά, υπάρχουν για να μπορεί να λειτουργεί το Ίδρυμα!
Στις εφημερίδες της περασμένης Κυριακής υπήρξε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων για τον τρόπο που, το ’Ίδρυμα «ψωνίζει» αμυντικό υλικό το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι σε θέση, δεν μπορεί ή δεν θέλει να χρησιμοποιήσει για πρακτικούς λόγους (σε περιπτώσεις κρίσεων οι υπηρεσίες του δεν είναι σε θέση να συνεννοηθούν μεταξύ τους (δείτε πραξικόπημα στη Κύπρο, Ίμια, FYROM κ.ο.κ).
Δεν είναι η πρώτη φορά που η στήλη έχει επισημάνει ότι η κάθε υπηρεσία ή Οργανισμός του Ιδρύματος «ψωνίζει» οπλικά συστήματα. Να το θυμίσω σε περίπτωση που το ξεχάσατε. Εκεί που κάθεται και βλέπει ειδήσεις στα παράθυρα ο υπουργός αποφασίσει να «ψωνίσει» μαχητικά 4ης γενιάς. Φωνάζει τον διευθυντή του γραφείου του (που 99 στις 100 περιπτώσεις ουδεμία σχέση έχει με τα οπλικά συστήματα και τα αντισταθμιστικά οφέλη) και λέει: ρε σε συ Μήτσο είναι καλά αυτά τα Eurofighter, F16, Rafale, JSF, Grippen -το ερώτημα είναι ανάλογο με το μάρκετινγκ του τοπικού μανάβη.
«Ξέρω ’γω… Καλά είναι αλλά δε ξέρω τι θα πει η γυναίκα σας. Δεν της αρέσουν τα γερμανικά, γαλλικά, αμερικανικά, σουηδικά αυτοκίνητα και δε ξέρω πως θα αντιδράσει.
Μετά από ατέλειωτες επαφές, συζητήσεις, συσκέψεις (στο Da Cappo και στο Tops) και πάντα ανάλογα με τις κραυγές/υποσχέσεις/απειλές του μανάβη το ΔΣ του Ιδρύματος αποφασίζει να «ψωνίσει» 30 Mirage –5 ή F16 Block 52+.
Όταν μία πολιτισμένη, σοβαρή και, πραγματικά, ανεξάρτητη χώρα λαβαίνει μία τόσο σοβαρή για το παρόν και το μέλλον των παιδιών της απόφαση φροντίζει να επιτύχει το προφανές: να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο δυνατό «ποσό» σε αντισταθμιστικά. Το «ποσό» δεν είναι απαραίτητο να δίνεται σε μετρητά (ποτέ δεν γίνεται έτσι). Στις περισσότερες περιπτώσεις η (σοβαρή) χώρα απαιτεί (και επιτυγχάνει) τη συμπαραγωγή του μαχητικού, της φρεγάτας, του άρματος, του φορητού οπλισμού, των πυρομαχικών, οτιδήποτε τέλος πάντων είναι απαραίτητο για την άμυνά του. Με τον τρόπο αυτό το Κράτος ν(σε αντίθεση με το Ίδρυμα Ανιάτων) καταφέρνει να συν-παράγει F16 και να τα πουλάει στην Αίγυπτο και τοπ Πακιστάν (Τουρκία), να στήνει μία μεγάλη σειρά παραγωγής ελικοπτέρων με τα οποία εφοδιάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (Ισπανία με το Typhoon), να αναπτύξει την αεροδιαστημική του βιομηχανία (Ισραήλ), τις μεταφορικές του ανάγκες (Ιταλία) και γενικά, εκτός από το να πάρει πίσω μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από αυτά που πληρώνουν οι υπήκοοι (όπως στη περίπτωση του Ιδρύματος) να δημιουργήσει μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας, να εκπαιδεύσει τους νέους στις νέες τεχνολογίες, να λάβει μέρος διάβολε στη διαμόρφωση του μέλλοντός του.
Γίνεται τίποτα από όλα αυτά στο Ίδρυμα της ιστορίας μας: Τίποτα. Γιατί: Γιατί τα άτομα που αποφασίζουν αν δεν είναι παντελώς άσχετα (που δεν είναι όλα) δεν έχουν καμία σχέση με την τεχνολογία, την αμυντική ή τη διαστημική βιομηχανία, και το μόνο που τα ενδιαφέρει (τα περισσότερα) είναι να τα «κονομήσουν», να προωθήσουν τα ενεργούμενά τους σε νευραλγικές θέσεις (του Ιδρύματος) ή, σε πιο ήπιες περιπτώσεις, να αλλάξουν το τζιπ, το σκάφος, τη βίλα, ακόμα και τη γκόμενα.
Που καταλήγουμε; Στον Ηλιάκη και στον Σιαλμά, στα τέσσερις της νύχτας των Ιμίων και σε εκείνους που έπεσαν (ή πρόκειται να πέσουν) για να φυλάνε Θερμοπύλες.
Έχει καμία λογική; Δεν έχει. Αλλά μήπως είχε/έχει λογική το γεγονός ότι το 2006μ.Χ. το Ίδρυμα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο, σοβαρό και εθνικά υπεύθυνο Σώμα Ελλήνων, Ισπανών, Αμερικανών, Ιρλανδών δεν έχει σημασία η εθνικότητα αλλά η σοβαρότητα και η αποφασιστικότητα των ατόμων και των υπηρεσιών της χώρας (και όχι του Ιδρύματος Ανιάτων) να εργαστούν προς όφελος των πολιτών –σε αντίθεση με των υπηκόων.
Γίνεται αυτό; Η άποψη του γράφοντος είναι πως όχι._Κ.Κ.
RSS - Posts
