Τα του Ράλι Ακρόπολις εννοώ διότι τα άλλα, τα αποκαλούμενα εθνικά μας τέλειωσαν μετά την γλωσσική “μεταρρύθμιση” του Γεωργίου Ράλλη και την αφασία που επακολούθησε, το βιβλίο Ιστορίας της Στ Δημοτικού της Κας Ρεπούση και, βέβαια, την εκλογή του κ. Τρεμόπουλου με τους “πράσινους” στην euroβουλή.
Θα πείτε, και μεγάλο το δίκιο σας, τι σχέση έχει ο Ποδηλάτης με το Ράλι Ακρόπολις; Καμία. Σιγά μην είχε. Ο εν λόγω είναι πράσινος επειδή α. το δήλωσε β. καβαλάει ποδήλατο. Σιγά μην ήταν δουλεύοντας στην έρευνα των ΑΠΕ, σχεδιάζοντας καθαρούς κινητήρες η δοκιμάζοντας αεροσκάφη και πλοία που κινούνται με καθαρούς κινητήρες.
Όπως γίνεται πάντα σε αυτή και σε άλλες μεσογειακές χώρες οι ανεπάγγελτοι εκλέγονται και κυβερνούν και οι άνθρωποι που σχεδιάζουν, κατασκευάζουν, παράγουν, πηγαίνουν τον κόσμο μπροστά τους πληρώνουν για να τους ελέγχουν!
Τι μ’ έπιασε με τον Tremmens; Τίποτα. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο αλλά, βρε παιδάκι μου πως γίνεται και έχω την αίσθηση ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του;
Όμως το Ακρόπολις. Που θα γίνει σε διαδρομές με κέντρο το Λουτράκι. Άρχισε σήμερα μου είπαν αλλά, όπως γίνεται τα 3 τελευταία χρόνια, δεν μπήκα στον κόπο.
Το Ακρόπολις όπως και οι άλλοι αγώνες (Ράλι, ταχύτητας, αναβάσεις) ενδιαφέρουν μόνο τους λίγους που λαβαίνουν μέρος και τους στενούς τους φίλους. Ο λαός δεν δίνει μία και καλά κάνει αφού, τα τεράστια προβλήματα που δημιούργησε η δομική κρίση και η Ευρωπαϊκή Ένωση των Μπαρόζο, Αθνάρ, Μπράουν, Ντορολίζας, Σολάνα και λοιπόν Μεταλλαγμένων έχουν φέρει τους λαούς σε απόγνωση και, το τελευταίο που κόφτει τον καθημερινό πολίτη είναι το αν εγώ, ο τσούτσουλος και ο μπικαλοτσύτσουλος τερμάτισε 1ος, 2ος ή τελευταίος σε αγώνα που δεν ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους.
Κοίτα ποιος μιλάει θα πει ο παλιός αναγνώστης. Ο άνθρωπος που “γέννησε” τους αγώνες στην Ελλάδα. Τους γέννησε αλλά, έτσι που τους κατάντησε η ελληνική πραγματικότητα, δεν τους αναγνωρίζει
Γι’ αυτό προτιμάει να μείνει μακρυά με τις αναμνήσεις και την -όποια- προσφορά του στον χώρο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει -εκτός από τα θλιβερά αντίγραφα που και, μόνο η παρουσία τους, απαξιώνει περισσότερο τον χώρο
RSS - Posts
One comment
Μετέωρα 1983. Ύπνος με τον φίλο στο 318ι ε21 BMW.Ανοιξαν οι ουρανοί το βράδυ με κεραυνούς αστραπές και βροντές. Βάλτος ο χώρος, γύρω απ το παρκ-φερμέ, όπου και διανυκτερεύσαμε μέσα στο αμάξι.Πιασμένοι το πρωί αλλά η λαχτάρα και η αγάπη μεγάλη, η προσμονή του 00 μεγάλη και ο χρόνος φαίνεται ατέλειωτος.Κρεμασμένη στον ώμο μια zenit E με την ταχύτητα στό "500" και με την ελπίδα της απαθανάτισης ενός καλού πλάνου.Λάντσια 037, Αουντι κουάτρο, Φόρντ έσκορτ RS μακρυμούρικα, Ασκόνα 400, Φίατ Σούπερμιραφιόρι, Καντέττ GTE…Χρώματα, αγάπη, ενθουσιασμός..Τι έχει απομείνει απ όλα αυτά;Υ.Γ. Τελευταία φορά που σε είδα στιγμιαία ήταν έξω απ το Ολυμπιακό στάδιο το 2005 στην σούπερ ειδική. Φουριόζος, έτρεχες κάτι να προλάβεις.Τελευταία φορά που πήγα σε Ακρόπολις το 2006.Φέτος ξέχασα και τον αγώνα!!! Μου τον θύμησες εσύ με το άρθρο σου.