του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως – Φιλολόγου – Ιστορικού (και για 12 χρόνια συνεργάτη των -παλαιών- 4Τ_Κ.Κ.)
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές…
Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε… Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.
Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ’ όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.
Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ’ έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν… Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα…
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
RSS - Posts
26 Comments
Δεν φαντάζεσαι πόσο μου έχει λείψει ο λόγος του και το πνεύμα του! Από τους συνεργάτες των παλαιών 4Τ που έχουν σταματήσει περισσότερο στεναχωρέθηκα για τον Δάσκαλο Καργάκο και για τη Ρέα Βιτάλη.
Και εμένα αλλά, τη Παρασκεύη η Νέα Διοικηση αποφάσισε την απομάκρυνση όλων των συνεργατών σαν τον κ. Καργάκο επειδή η Εταιρία είναι ζημιογόνος λόγω… ανικανότητας της νέας δίοικησης
ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ;!;!;! Μήπως να ακούσεις τη γνώμη κάποιου που εδώ παλιότερα είχε προτείνει να στήσεις τους νέους 4Τ; Ξέρεις πως όλοι θα ακολουθήσουμε τον Καββαθά κι όχι τους δήθεν.
Απόλυτα σωστό άρθρο κ. Καββαθά και ευχαριστώ που το δημοσιοποιήσατε.
Αλλά:
Ο κ. Καργάκος και όλοι οι κ.κ. στοχαστές, που σήμερα αναλύουν, πώς για τόσα χρόνια ανέχθηκαν αυτήν την κατάσταση και δεν επαναστάτησαν έμπρακτα;
Με την “ανατροπή” της επταετίας όλη η “φιλοσοφία” της καθημερινής ζωής μεταλλάχθηκε σε αυτό που τόσο καίρια διαγράφει ο κ. Καργάκος. Στο οικονομικό αξίωμα της ήσσονος προσπάθειας.
Η καθημερινή όμως ζωή “καθοδηγείται” από τους εκάστοτε ηγέτες. Κι αυτοί όλοι, το τονίζω όλοι, αρχής γενομένης από τον κακώς αποκαλούμενο “εθνάρχη” Κ.Καραμανλή, (προσωπική γνώμη εκφράζω), μας “εδίδαξαν” την διαφθορά, την ατιμία, την απάτη, την παρανομία, τον συνδικαλιστικό κομματισμό και ό,τι σάπιο.
Στην ηγεσία αυτή έχουν θέση και οι πνευματικοί ταγοί.
Έκαναν κάτι πρακτικό να σταματήσουν τον κατήφορο;
Και ας μην πουν τη δικαιολογία ότι δεν ήταν αρμόδιοι!
Όταν καίγεται το σπίτι μου δεν περιμένω την Π.Υ. να το σβύσει, αλλά με όλες μου τις δυνάμεις, σπάζοντας τζάμια, ή και γκρεμίζοντας τοίχους προσπαθώ!
Φοβάμαι ότι είναι αργά πια. Η Ελλάδα μας έγινε παρανάλωμα πυρός. Εκτός…, εκτός και εσείς οι εχέφρονες αλλά και ηθικοί ταγοί ανατρέψετε τους φαύλους. Ανατρέψετε. Ναι και γνωρίζω πως μπορείτε.
Ενωθείτε. Ενωθείτε και ίσως μέσα από τα ερείπια καταφέρετε να ζωντανέψετε τους νεκρούς. Η πίστη κινεί βουνά κ. Καργάκο.
Εμείς, ο λαός αδυνατούμε να ανατρέψουμε τους φαύλους. Εσείς μπορείτε.
γ.κ.
Πως να “ενωθούν”; Τα ΜΜΕ τους έχουν αποκλείσει (εκτός από 1-2 περιπτώσεις), ο λόγος τους δεν ακούγεται επειδή ενοχλεί, είναι “πατριωτικός”, δεν συμφωνεί με εκείνο των Σορότρόφιμων… Δεν θεωρώ τον εαυτό μου “διανοούμενο”, δεν έχω τα προσόντα αλλά, πιστεύω, πως με τη δουλειά και το όποιο παράδειγμα έδωσα κάτι έχω να πω ή κάνω για τη πατρίδα. Πότε με είδατε τελευταία φορά στη τηλεόραση;!
Ακόμα… Πλησιάζει η μέρα που θα σας πω με κάθε -φρικιαστική- λπεπτομέρεια τι έγινε και γίνεται στην εταιρία που δημιούργησα το 1970 και που, λόγω δικών μου παραλείψεων, κατέληξε στη Ψαρού! Αλλά, αυτό είναι το λιγότερο. Υπάρχουν άλλα, πιο χαριτωμένα που θα τα μάθετε σύντομα έτσι για την πλάκα μας και την ιστορία του Ειδικού Περιοδικού Τύπου
Τελείως φιλικά αλλά τα εισαγωγικά δεν χωράνε στην λέξη πατριωτικός,πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να ντρεπόμαστε να χρησιμοποιούμε αυτή την λέξη και εξάλλου ο Καργάκος είναι ειλικρινής και πραγματικός πατριώτης.
Υ.Γ. στο ιστολόγιο σας ταιριάζει το θέμα The Journalist v1.9 δοκιμάστε το.
Πατριώτης δεν είναι ο παλαβωμένος ναζί αλλά, ο σοβαρός, ολοκληρωμένος, μορφωμένος και αξιοπρεπής πολίτης της όποιας χώρας, στην όποια ήπειρο του όποιου …πλανήτη -πρός το παρόν!
Δεν νομίζω να διάβασα πουθενά κάποιον ναζί εδώ μέσα η κάνω λάθος;και αλήθεια έχεις γνωρίσει πολλούς κοσμο-πολίτες (με την πραγματική έννοια) που δεν είναι πατριώτες να μην αγαπάνε πρώτα από όλα τα πάτρια…αν θυμόμαστε τι σημαίνει αυτή η λέξη πια…
συγγνώμη για την ενόχληση αλλά μάλλον λάθος πόρτα κτύπησα.
Πολύ σωστά καταλήγουμε πάλι στη παντελή έλλειψη ΠΑΙΔΕΙΑΣ στο ελληνικό προτεκτοράτο.
Σαφώς και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την τεχνική εκπαίδευση και τη γενική νοοτροπία των πολλών. Θα πρέπει να τονιστεί όμως ότι οι προερχόμενοι από ελληνικά πανεπιστήμια επιστήμονες έχουν καλή πορεία στην εργασία και σε ακαδημαϊκές καριέρες στο εξωτερικό. Άλλο πράμα η τεμπελιά και άλλο το να θέλεις να αξιοποιήσεις επαγγελματικά αυτά που μέσω ενός εκπαιδευτικού συστήματος έμαθες. Το ότι η χώρα παράγει παντός είδους θεωρητικούς κατ’ αποκλειστικότητα, δεν καθιστά “κακιά” τη νέα γενιά. Μη ξεχνάτε πως εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει η διαρκής διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό επειδή διώκονται στο εσωτερικό. Φαινόμενο που θα ενταθεί ραγδαία σύντομα και είναι αυτό που θα κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τα χρέη.
Αφού ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, προς τον οποίο κοινοποιώ
αυτό το άρθρο, δέν διορίζει άμεσα τον κο ΚΑΡΓΑΚΟ υπουργό ΠΑΙΔΕΙΑΣ (το “δια βίου μάθησης” ας το κρατήσει η υπάρχουσα)
η Ελλάδα χάνεται.
Το πρωθυπουργός το καταλαβαίνω. Στο “Ιρλανδός” έχω μία δυσκολία
Για το λόγο αυτό το έγραψα με κεφαλαία.
Να καταλαβαίνουμε τί λέμε.
Μήπως ξυπνήσει το Ελληνικό φιλότιμο.
Θα περίμενα από το Δάσκαλο να μη μείνει μόνο στην καταγραφή και το διασυρμό,αλλά να προχωρήσει και λίγο παραπέρα και να εξηγήσει τα φαινόμενα,
π.χ. γιατί φτιάχνονται οι σημαίες στην Κίνα,γιατί οι εφοπλιστές προσλαμβάνουν ξένους και όχι Έλληνες,γιατί έφυγαν οι βιομηχανίες από τη χώρα,γιατί οι οικοδόμοι είναι Αλβανοί,γιατί στα χωράφια δουλεύουν Πακιστανοί,γιατί τα παιδιά από το σχολείο φεύγουν αμόρφωτα και τέλος γιατί ο κ. Καργάκος σπούδασε και δεν έγινε σοβατζής;
Μία ζωή τα εξηγεί ο άνθρωπος και κάνει και προτάσεις αλλά, τα επιπλέοντα σκουπίδια τον ειρωνεύονται...
Μια απτή απόδειξη… που τους γυρίζει μπούμερανγκ!
Απαντάει εκ των προτέρων σε όσα λες. Οι σημαίες φτιάχνονται στην Κίνα για φθήνια αλλά και γιατί δεν έχει μείνει καμιά μονάδα εδώ να τις παράγει. Οι εφοπλιστές προσλαμβάνουν ξένους γιατί οι Έλληνες δεν πάνε. Ομοίως στα χωράφια και τις οικοδομές. Τώρα στο τελευταίο δεν αξίζει κάποια σοβαρή απάντηση αλλά ας την δώσουμε. Κανείς δεν είπε να μην σπουδάζει κανείς. Να σπουδάζει αλλά όποιος μπορεί και αξίζει. Κακά τα ψέματα όταν υπάρχουν σχολές στις οποίες περνάς με 5 (άριστα το 20) υπάρχει πρόβλημα. ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχουν αυτές οι σχολές. Κλείσιμο, πως το λένε.
Στην πρόσφατη απεργία των ΜΜΕ ο… ΣΚΑΙ μετέδιδε ένα ραδιοφωνικό ντοκυμαντέρ που ο Δάσκαλος Καργάκος μιλούσε για Αρχαία Ελλάδα, μάχες, ιδανικά και πολιτισμό, συνδέοντάς τα διαχρονικά μέχρι και τις μέρες μας, απλά απολαυστικός. Θα σταθώ μόνο στην τελευταία παράγραφο, γράφει:
“Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της – δικαιώματα στην τεμπελιά – καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.”
Μου ήρθε στο μυαλό μια μικρή πραγματική (ιστορία)… και ένα κουίζ,,,
Πριν 10 και πλέον χρόνια σε κάποια ακριτική στρατιωτκή μονάδα που θα συμμετείχε στην τελική φάση της άσκησης Παρμενίωνας, κάποιος μαυροσκούφης παρακαλούσε τον διοικητή του να λάβει μέρος στην άσκηση παρόλο που σύμφωνα με τον σχεδιασμό την ημέρα που θα επέστρεφε στην μονάδα του θα ήταν ήδη… πολίτης! (θα μπορούσε κάλλιστα να μέινει πίσω ως ασφάλεια αραχτός με… την τσατσάρα του). Τελικά τα κατάφερε, και κάποιο απόγευμα Παρασκευής πάρκαρε το άρμα του στον όρχο, πέρασε από το Διοικητήριο και λίγο αργοτερα διάβαινε την πύλη και μας αποχαιρετούσε με ένα πλατύ χαμόγελο…
Και τώρα το κουίζ: Τι από τα παρακάτω ήταν ο στρατιώτης αυτός;
Α. Στρατόκα@λος
Β. Πατριώτης (με την κακή έννοια)
Γ. Άτυχος γιατί δεν είχα βύσμα
Δ. Απλά έκανε το ΚΑΘΗΚΟΝ του
(Δεκτή και οποιαδήποτε άλλη τεκμηριωμένη απάντηση)
Άραγε ΚΚ υπάρχει ελπίδα;
Όχι. Καμία -ελπίδα
εξαιρετικο… παντα υπαρχει ελπιδα…
πιστευω μετα την εφαρμογη του μεσοπροθεσμου και μετα το μακροπροθεσμο και το βραχιπροθεσμο η ελλαδα μακροπροθεσμα ή μεσοπροθεσμα εχει ελπιδα να αναπτυχθει αν συνεχιζει καθε χρονο να εφαρμαζει και απο ενα ή δυο βραχιπροθεσμα….
Λυπάμαι που το λέω κύριε Καβαθα αλλά θα διαφωνήσω μαζί σας. Αυτά που λέτε εσείς, εκτός από την παράμετρο της παιδείας που πολύ σωστά θέσατε, τα λέει και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και το λέω με την κακή έννοια. Διότι αυτή η ερμηνεία της ανεργίας αν και βασίζεται σε κάποια δεδομένα που ισχύουν είναι κατά την άποψή μου παραπλανητική, και εξηγούμαι.
Πολύ σωστά θέσατε το ρόλο της παιδείας και οτι δεν δίνει την κατεύθυνση στις τεχνικές σχολές και γενικά συμφωνώ σε όλα τα σχετικά. Συμφωνώ επίσης οτι ο νέος είναι καλομαθημένος. Που διαφωνώ; Στην ουσία του προβλήματος.
Η ανεργία δεν καθορίζεται από την προσφορά αλλά κυρίως από τη ζήτηση. Δεν μπορεί δηλαδή να έχουν κλείσει χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις όλα αυτά τα χρόνια και εμείς να θεωρούμε αιτία της ανεργίας την τεμπελιά των νέων και οτι δεν γνωρίζουν από τεχνικά επαγγέλματα. Ζω ο ίδιος κοντά στη Νάουσα που η ανεργία είναι γύρω στο 50%. Έχουν κλείσει όλες σχεδόν οι Ελληνικές επιχειρήσεις στις οποίες νέοι και μη έκαναν χειρωνακτικές δουλειές. Θα κατηγορήσουμε αυτούς τους νέους για τεμπελιά; Η ειρωνεία είναι πως γνωστοί μου στη Νάουσα αρχίζουν και αναπτύσσουν τα λιγοστά χωράφια που έχουν όχι για να σωθούν αλλά για να βγάλουν 1000 και 2000 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Με τα χωράφια δε σώνεσαι, τουλάχιστον όπως είναι έτσι τα πράματα.
Σε όλα αυτά όμως που λέω υπάρχει μια αντίφαση την οποία ο ίδιος θίξατε. Πώς γίνεται να βρίσκουν τόσοι μετανάστες δουλειά; Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν το καταλαβαίνω αλλά έχω μια εξήγηση. Η εξήγηση είναι οτι ναι μεν δουλεύουν αλλά φυτοζωούν.
Η δουλειά στα χωράφια είναι εποχική. Τι θα σου εξασφάλιζε 500 ευρώ το μήνα; Μήπως λέω πολλά; Αν είναι ο νέος να δουλέψει για 500 ευρώ το μήνα γιατι να μην πάει να δουλέψει σε super market ή πωλητής σε κατάστημα ρούχων;
Έχουμε τώρα και την περίπτωση της οικοδομής. Μα η οικοδομή, αν δεν κάνω λάθος και να με συγχωρέσετε, ήταν μια φούσκα. Μια φούσκα η οποία έσκασε. Αν υποθέσουμε πως δεν είχαμε μετανάστες και τις δουλειές στις οικοδομές καταλάμβαναν νέοι, τι θα κάνανε τώρα που οι οικοδομές σταμάτησαν; Δε θα είχαμε κύμα ανέργων; Η μήπως τώρα δεν έχουμε κύμα μεταναστών που φεύγουν για την πατρίδα τους;
Το πρόβλημα της ανεργίας είναι σύνθετο αλλά το μεγαλύτερο σφάλμα το έχει η πολιτεία η οποία πολύ σωστά είπατε πως δεν έστρεψε τους νέους στις τεχνικές σχολές. Το χειρότερο όμως είναι οτι εφαρμόστηκαν πολιτικές προκειμένου να κλείσουν Ελληνικές επιχειρήσεις και ίσως εσείς το ξέρετε αυτό καλύτερα από μένα.
Σχετική θέση στο ζήτημα της ανεργίας έχω και εδώ
http://www.veriorama.com/show_article.php?category=all&order=date&order_type=desc&group=1&id=158
Υ.Γ Πως γίνεται με τόσους πρόθυμους Αλβανούς να δουλέψουν στα ελληνικά χωράφια η αγροτική μας παραγωγή να μειώνεται αντί να αυξάνεται; (Το λέω εντελώς καλοπροαίρετα)
Aυτό παθαίνεις άμα στο ακριβό σου φροντιστήριο διδάσκεις μόνο γόνους πλουσίων, νομίζεις ότι όλος ο λαός είναι το ίδιο…κε Καργάκο οι έλληνες δεν μπαρκάρουν πια όχι γιατί εγιναν τεμπέληδες , αλλά γιατί οι έλληνες εφοπλιστές τσουρμάρουν φιλιππίνια για να προσθέσουν δυο ακόμα μέτρα στην θαλαμηγό τους , μεγάλοι “πατριωτες” , αν βέβαια δεν εχεις δει τον πατέρα σου να γυρίζει με τη βαλίτσα στο χερι μετά απο μηνα που πέρασε στο Πειραιά ψάχνοντας για μπάρκο που να το ξέρεις ….
Οι ελληνες οικοδόμοι πέθαναν για να κερδίσουν οι εθνικοί εργολάβοι το ΙΚΑ (αλήθεια πόσες εισφορές πληρώθηκαν για τα ολυμπιακά έργα;)
Βαριά ερωτήματα που δεν περιμένω απάντηση σε αυτά , αλλά τουλάχιστον τα παιδιά που δουλεύουν για εξακόσια ευρώ και δεν μπορούν όυτε απέξω να περάσουν απο επώνυμα φροντιστήρια είναι αδικη αυτή η γενίκευση…
Αλήθεια ο κος Καθηγητής διδάσκει αντί πινακίου φακής; πληρωνόταν με το βασικό στους τέσσερις τροχούς;
Πες τα βρε Κώστα πες τα… τα παιδιά σήμερα δεν έχουν τα κατάλληλα παιχνίδια που θα τα διδάξουν και θα τα βοηθήσουν στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό! Δυστυχώς μόνο σκουπίδια πουλιόνται που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, βιντεοπαιχνίδια ανερικανόφερτους ήρωες που σε συνδειασμό με τα παιδικά κινούμενα σκίτσα στην τηλεόραση καταστρέφουν αργά και ύπουλα τους αυριανούς πολίτες! Που είναι τα Mechano, τα ηλεκτρονικά κιτ για παιδιά, που υπήρχαν στην γενιά μας, παιχνίδια που δίδασκαν και έκαναν τα παιδιά να σκέφτονται και όχι να αποχαυνώνονται….
Για όσους δεν τα γνωρίζουν μπορούν να επισκευθούν τις ιστοσελίδες (http://www.collectvalue.com/exhibition/CONSTRUCTION%20SETS/3081) και (http://w2jig.blogspot.com/2007/12/electronic-kits-as-gifts.html) για να καταλλάβουν ακριβώς για τι ομιλώ.
Πόσα παιδιά ασχολούνται με τη μουσική που αποδεδειγμένα οξύνει το πνεύμα?
Δεν συνεχίζω γιατί δεν θα φτάσουν ούτε δέκα σελίδες
Πολύ φοβάμαι ότι θέλουν να βγαίνουν στην κοινωνία άνθρωποι άτεχνοι και χωρίς κρίση για ευνόητους λόγους…..
Για όλα όσα αναφέρεις υπεύθυνα είναι τα Πινόκιο που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Δεν έχετε παρά να δείτε τις …γραβάτες τους για να καταλάβετε το επίπεδό τους!
Θα σας αναφέρω κάτι που πραγματικά ντρέπομαι που το αναφέρω, σε δημόσια υπηρεσία που κατά καιρούς ερχόντουσαν και κανανε την πρακτική τους εξάσκηση σπουδαστες από τα ΤΕΙ, σε μια φουρνιά λοιπόν που ήμουνα στα συνεργεία εκείνο το διάστημα είχαν έλθη 10 παιδιά από τα ΤΕΙ, τα 8 από τα 10 όλο φραπέ τσιγαράκι και κους-κους…. Τα άλλα 2 παιδιά όμως ήταν φιλότιμα που είχαν ενδιαφέρον για την δουλειά, ρωτούσαν διάβαζαν, μάθαιναν και μετά από λίγο καιρό έβγαζαν και παραγωγή….
Οταν έμαθα ότι ο ένας εκ των δύο αυτών δουλευε και το απόγευμα σαν γκαρσόνι σε καφετέρια έμεινα με το στόμα ανοικτό, και όταν στη συνέχεια έμαθα ότι ήταν Αλβανικής καταγωγής έμεινα σαν χαζός!!!! Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια, μου συνέβη από πρώτο χέρι…..
Εχει δίκιο ο Καββαθας, δυστυχώς έχει δίκιο……
Στο κείμενο του Κου Καργάκου επισημαίνεται πολύ σωστά ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι τα νέα παιδιά εμποτίζονται με μια αποστροφή προς κάθε είδους δημιουργία.
Στις υγιείς κοινωνίες, όταν δημιουργείς και παράγεις αγαθά και υπηρεσίες χρήσιμες στην ανθρωπότητα το κέρδος κάποια στιγμή θα έρθει. Στην ψωροκώσταινα (κι όχι μόνο, άλλωστε είναι πλέον φαινόμενο που απαντάται και σε άλλες χώρες με έλλειψη στοιχειώδους Παιδείας) καλλιεργείται συνειδητά η λογική της ήσσονος προσπάθειας. Το βόλεμα στο Δημόσιο, ήταν μέχρι πρότινος η καραμέλα στο στόμα όλων των καθωσπρέπει γονιών που δεν ήθελαν το βλαστάρι τους να βγει έξω στην αγορά εργασίας και να παλέψει για να πετύχει τα όνειρα και τους στόχους του. Η Ελληνική νεολαία είχε πλέον σαν όνειρο να κερδίσει σε κάποιο σαβουροριάλιτυ, να γίνει μοντέλα-τηλεπερσόνα ή μπράβος σε νυχτερινό μαγαζί, να πάρει πρώτο τραπέζι πίστα σε σκυλομάγαζο και να κάνει διακοπές στο parasite beach μαζί με κάθε καταξιωμένο ή εκκολαπτόμενο πρωκτό, βυζί και μπούτι που ξημεροβραδιάζεται στα τηλεπαράθυρα των ριάλιτι.
Τα λίγα λάθη του κου Καργάκου δεν αναιρούν την αξία του κειμένου του. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω ότι:
– Δε φταίνε οι Έλληνες ναυτικοί για το γεγονός ότι οι πλοιοκτήτες έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο Καπετάνιο και Α’ Μηχανικό Έλληνα και στα υπόλοιπα πόστα Φιλλιπινέζους. Πως να πάει ο άλλος στη σχολή, αφού πρέπει να περάσει πολλά χρόνια πριν καταφέρει (κι αν) να φτάσει στο βαθμό του Πλοιάρχου Α’ και Μηχανικού Α’., κι όταν πλέον έχει να ανταγωνιστεί τους ΠΟΛΥ φθηνότερους Φιλλιπινέζους αξιωματικούς? (για κατώτερα πληρώματα ούτε καν συζήτηση). Επίσης πάλι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ΈΛληνες πλοιοκτήτες φέρουν στα καράβια τους σημαία ευκαιρίας αποφεύγοντας έτσι την υποχρέωση να έχουν Έλληνες ναυτικούς στη δούλεψή τους αλλά και μην αφήνοντας δεκάρα τσακιστή από φόρους στην Ελλάδα. Λίγες εξαιρέσεις όπως ο συγχωρεμένος καπτα-Βασίλης Κωνσταντακόπουλος (που είχε ΣΕ ΟΛΑ τα πλοία του τη γαλανόλευκη) δεν αρκούν δυστυχώς.
– Στον αγροτικό τομέα η Ελλάδα έχει πάψει από πολλού να είναι ανταγωνιστική πολύ απλά γιατί καλλιεργεί λάθος προιόντα. Μόνο αν δωθεί έμφαση στα βιολογικά προιόντα, για τα οποία υπάρχει τεράστια ζήτηση σε αγορές του εξωτερικού, θα επανακάμψει ο κλάδος.
– Η Αλβανία εφάρμοσε εν πολλοίς το μοντέλο ανάπτυξης της Ελλάδας. Παραγωγή μηδέν, σχεδόν αποκλειστικά μεταποίηση και εμπόριο και ξέφρενη ανάπτυξη της οικοδομής. Οι ούτως ή άλλως περιορισμένες δυνατότητες που έχει σαν οικονομία (χωρίς βασικές υποδομές και 80% ορεινή) την έχουν ήδη οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο. Ξέρω από πρώτο χέρι την κατάσταση στη γειτονική χώρα γιατί έχω ζήσει κι εργαστεί στα Τίρανα μερικά χρόνια και έχω κρατήσει φιλίες κι επαφές. Οι Αλβανοί όπως και οι Έλληνες άλλωστε, έχουν και θέληση και διάθεση για σκληρή εργασία όταν βρεθούν στο κατάλληλο όμως περιβάλλον.