Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη…

Έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου πριν αρχίσει να λέει παραμύθι
Η φράση «έγραψε» κι’ ο λόγος (πρέπει να) είναι ότι πρόλαβα και την γιαγιά Μαρία να πλέκει, χρησιμοποιώντας κλωστή απ’ την ανέμη που δείχνει πόσο πολύ «παλαιός» είμαι διά να μην είπω μεγάλος ή ηλικιωμένος και ακολουθήσω την Δρόμο Χεμινγουέυ. Τον οποίο δεν ξέρω αν γνωρίζετε αλλά, γι’ αυτό υπάρχει ο Γουγλης με τον οποίο Γούγλη όλοι κάνουμε τον έξυπνο ενώ είμαστε τούβλα απελέκητα – όπως έλεγε ο μακαρίτης ο θείος μου, καθηγητής Γυμνασίου καλή του ώρα όπου κι’ αν βρίσκεται (η Πληροφορία του)
Η οποία Πληροφορία όπως πρότεινε ο Στίβεν Χοκινγκ, μπορεί να είναι για πάντα «φυλακισμένη» (σε χαοτική μορφή), στον ορίζοντα γεγονότων μιας μελανής οπής, ανήμπορη να ξεφύγει. Πράγμα που σημαίνει ότι, όταν πεθαίνουμε δεν «πεθαίνουμε» (αφού η Πληροφορία δεν χάνεται) αλλά, φυλασσόμεθα κάπου μέχρι να επιτρέψουμε (πάλι σε χαοτική μορφή) και, να πάμε νηπιαγωγείο, λύκειο, πανεπιστήμιο, να γίνουμε «άνθρωποι», να ψηφίσουμε στην 184^η εκλογική αναμέτρηση από την ίδρυση του Κρατιδίου το 1923

Σε αυτή την (άσχετη) εισαγωγή οι επιμελείς αναγνώστες διακρίνουν την μέθοδο που χρησιμοποιεί ο ΝΟΚ (ΝΑ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ) για να ξετυλίξει ιστορίες του απ’ την δική του ανέμη γεγονότων. Η οποία σύντομα θα ξεκινήσει το ταξίδι για τον event horizon μιας μελανής οπής, δεν ξέρει ακόμα σε πιο σημείο του σύμπαντος αλλά, τι σημασία έχει όταν δεν υπάρχει ένα αλλά, εκατομμύρια (σύμπαντα) οπότε πιασ’ το (θεωρητικό) αυγό και κουρευτο

Στην φωτό άνωθεν: The way we were…

Όπως ίσως οι αναγνώστες ενθυμούνται ο Ν.Ο.Κ είναι ο μόνος ήρωας του Τζόϊς που μου ‘μεινε στο μυαλό μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να διαβάσω (απ’ την αρχή ή απ’ το τέλος), την «Αγρύπνια των Φίνεγκαν», το βιβλίο που εξέδωσε ο πολύ αγαπημένος μου φίλος Οδυσσέας Χατζόπουλος (πριν η Πληροφορία του καταλάβει την θέση της στον Ορίζοντα που ανάφερα), σε μετάφραση ενός ακόμα αγαπητού (και σεβαστού) φίλου, του ιατρού Ελευθέριου Ανεβλαβή
O οποίος ιατρός δεν λέει να διακόψει τις διακοπές του στο νησί, για να τον συναντήσω και του δώσω ένα βιβλίο που, πραγματικά θαυμάζω: τον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» του Donald Kagan το οποίο «εξηγεί» τον Θουκυδίδη και που, όποιος το διαβάσει δεν χρειάζεται να διαβάσει τίποτα άλλο για να κατανοήσει τα όσα συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο

Αρκετά όμως με την εισαγωγή. Ας κάνουμε ένα άλμα και, απ’ το event horizon της μελανής οπής και το σύμπαν των 11 διαστάσεων, ας επιστρέψουμε σε αυτό των τεσσάρων και το γεγονός ότι, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ξεκαθάρισε, επιτέλους, την θέση του δηλώνοντας πως ναι, θα στηρίξει τον Κομαντάντε AlChip
Δεν ήταν όμως μόνο αυτός που έδειξε τον δρόμο προς τον 22^ο αιώνα. Με μια σειρά ομιλιών οι αρχηγοί των «2 μεγάλων κομμάτων» περιέγραψαν με ανατριχιαστικές λεπτομερείς τις «μάχες», τους «αγώνες», τους «πόλεμους» και τις «επιθέσεις», τις «στρατηγικές» που χρησιμοποίησαν προκειμένου για να κερδίσουν τον Μεγάλο Μνημονιακό/Αντιμνημονιακό Πόλεμο, που μπροστά του ωχριά ο Πελοποννησιακός και τρεμοσβήνουν η Γαλλική και η Ελληνική Επανάσταση και ο Πόλεμος Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ για να μην αναφερθώ στον 2^ο Π.Π που ήταν ένα απλό περιστατικό συγκρινόμενος με τις μάχες της ΛΑ.Ε και τους αγώνες του κόμματος της Place de Bidet

Να όμως που, στον ορίζοντα εμφανίζεται σκάφος εκπέμποντας ελπιδοφόρο φως με κυβερνήτη τον κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, αρχηγό της νεότερης Ν.Δ που σε όλες οι δημοσκοπήσεις έχει τα λιγότερα αρνητικά σχόλια

Στους παλαιότερους η δεξιά ρητορική/θυμοσοφία του κ. Ευάγγελου θυμίζει την αριστερή του σύντροφου Χαρίλαου αλλά, μπορεί να κάνω λάθος, τα χρόνια επηρεάζουν την κρίση –και την πολιτική «όραση»
Διά το «Ποτάμι» έχω να πω ότι, με τα σανδάλια που φοράει ο αρχηγός του αποκλείεται να πείσει τους οπαδούς του, απόδειξη ότι, το 25% των ψηφοφόρων του μετακινείται προς την νεότερη Ν.Δ αλλά, το αυτό γίνεται και με τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που, καθώς φαίνεται, δεν έμειναν ικανοποιημένοι με την ποιότητα και το χρώμα του σχοινιού που επέλεξαν να κρεμαστών ψηφίζοντας «όχι» στο τελευταίο Δημοψήφισμα
Διά τους ΑΝ.ΕΛ δεν μπορώ να ομιλήσω διότι, ο πόλεμος ανάμεσα στους μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς (δλδ Κρο Μανιόν εναντίον Νεάτερνταλ) ακόμα μαίνεται, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες τους οποίους μπορούν άνετα να διαχειριστούν οι στρατηγοί Παναγιώτης της Νικόλας-Τέρενς
Διά το Κ.Κ.Ε έχω εκφραστεί στο παρελθόν. Το Κόμμα εξακολουθεί να πουλάει «αυτοκίνητα» ενός εργοστασίου που έχει κλείσει εδώ και δεκαετίες; Με αποτέλεσμα οι οδηγοί να μη βρίσκουν ανταλλακτικά
Έμειναν κάποιοι που δεν ανέφερα;
Και βέβαια αλλά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, δεν επιθυμώ να τους «βλέπω»
Σημ: το Παρόν πόνημα θα τελεί υπό διαρκή ανανέωση έκτος αν, τις εκλογές κερδίσει ο κ. Παναγιώτης οπότε ο συγγραφέας θα επιλέξει να μετακομίσει στον Ορίζοντα Γεγονότων μιας Μελανής Οπής
Ακολουθεί extra bonus για τους παλαιότερους και νεότερους αναγνώστες. Ένα άρθρο του Master Yoda που δημοσιεύτηκε στο φύλο της 21^ης Ιανουαρίου 1996 της εφημερίδας «Το ΒΗΜΑ» με τίτλο…
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
Kαλή η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία, καλοδεχούμενες οι τεχνολογικές εξελίξεις που, κάποτε, θα απαλλάξουν την ατμόσφαιρα από το άγος της ρύπανσης, καλά και τα νέα μοντέλα που παρουσιάζονται στις διεθνείς εκθέσεις, καλή και η ελληνική αγορά που, το 1995, έφθασε τα 126.000 αυτοκίνητα.
Kαλή ακόμα και η διαφημιστική δαπάνη που, στο ίδιο διάστημα, παρουσίασε αύξηση της τάξης του 50% φτάνοντας τα 20 δισεκατομμύρια δραχμές και αποδεικνύοντας ότι, εμείς οι Έλληνες, δεν μπορούμε, ακόμα, να «κάνουμε» χωρίς αυτοκίνητο. Oι ειδικοί μάλιστα ομιλούν για περαιτέρω αύξηση το 1996 που θα φθάσει τα 30 δισ, η 200.000 για κάθε πωλούμενο αυτοκίνητο.
Aν, τα παραπάνω στοιχεία τα διάβαζε ένας Eλβετός θα πίστευε ότι οι όροι έχουν αντιστραφεί και η Eλβετία έγινε Eλλάδα
Oι αριθμοί ευημερούν, οι αγορά το ίδιο, οι δρόμοι έχουν γεμίσει με καινούρια αυτοκίνητα άρα, ποιος ο λόγος να μην αισθανόμαστε όλοι όσοι εμπλεκόμενοι στο «κύκλωμα» (οδηγοί, εισαγωγείς, έμποροι, αλλά και κράτος που εισπράττει εκατοντάδες δισεκατομμύρια από φόρους και εισφορές) ευχαριστημένοι;
Tι είναι εκείνο που, πίσω απ’ τη λαμπερή εικόνα, κάνει πολλούς να ανησυχούν και να πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι, σύντομα, ίσως έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις;
Tο ένα είναι η κατάσταση της οικονομίας. Διάβασα η όχι, σ’ αυτή εδώ την εφημερίδα και στη στήλη «Kοινός Nους» του Γιάννη Mαρίνου της 17.12.95 ότι το σύνολο των εσόδων του κράτους από άμεσους και έμμεσους φόρους για το 1996 προβλέπεται να είναι 7 τρισ. 710 δισ.;
Διάβασα η όχι (στο ίδιο άρθρο) ότι «…το σύνολο των τόκων και των χρεολυσίων που θα πληρώσει ο (οπωσδήποτε) το ελληνικό κράτος στους δανειστές του, Έλληνες και ξένους το 1996 είναι 7 τρισ. 126 δισ….».
Διάβασα η όχι ότι «…το 92% από όσα εισπράξει -αν εισπράξει- το κράτος θα τα πληρώσει για να εξοφλήσει φέτος ένα πολύ μικρό μέρος από το χρέος των …32 τρισ. που οφείλει σε ντόπιους και ξένους δανειστές;…».
Kαι, αν ούτως έχουν τα πράγματα πώς να μην αναρωτηθεί κανείς: γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
Kαι μια και δεν υπάρχει «πατέρας» για να μας απαντήσει, επιτρέψτε μου να επιχειρήσω να τον αντικαταστήσω.
O κόσμος χαίρεται γιατί δεν έχει, δυστυχώς, καταλάβει ακόμα ότι ζει πέρα και πάνω (όπως λέγεται στη γλώσσα των Ξύλινων) από τις δυνατότητές του.
Σε μια χώρα που ουδέποτε θέλησε η μπόρεσε να λάβει μέρος στο παραγωγικό παιχνίδι, που δανείζεται τρισεκατομμύρια για να αγοράσει από το εξωτερικό τα πάντα, από αυτοκίνητα μέχρι …πινέζες και από φιστίκια Aιγίνης «Tουρκίας» (υπήρχε δασμολογική κλάση στους παλιούς καταλόγους και ίσως ακόμα να υπάρχει) μέχρι τσολιαδάκια …Ταϊβάν.
Δείτε τώρα τι κάνω, εγώ ένας άνθρωπος «που γράφει γι’ αυτοκίνητα»…
Aντί να τρίβω τα χέρια μου με την έκρηξη των πωλήσεων και της διαφημιστικής αγοράς και να σκέπτομαι ότι, με τόσα νέα μοντέλα δεν θα μείνω χωρίς δουλειά, ανακαλύπτω δαιμόνια!
Mήπως πάσχω από διχασμό προσωπικότητας; Mήπως, κατά βάθος, δεν μ’ αρέσουν τ’ αυτοκίνητα και, με αυτά που γράφω, ψάχνω τρόπο να εξιλεωθώ επειδή μ’ αρέσουν οι Φεράρι F50 και οι Πόρσε Kαρέρα;
Mπααα…
Mάλλον βλέπω αυτό που και ο Kοινός Nους βλέπει. ‘Οτι, αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή στη Tζουτζία μ’ αυτόν το χαζοχαρούμενο τρόπο πολύ σύντομα θα βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να έχουμε, αντί νέα κυβέρνηση ΠAΣOK, κυβέρνηση του ΔNT (Διεθνούς Nομισματικού Tαμείου).
Ποία η πρόταση;
Aπλή… Tην θυμάμαι από τα χρόνια που πάσχιζα σαν φοιτητής στην Aγγλία.
Nα ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας. Tι σημαίνει αυτό; Ότι, σε όσα σπίτια έμεινα (σε ενοικιαζόμενα δωμάτια) παρατήρησα ότι οι οικογένειες αγόραζαν εκείνα τα αυτοκίνητα (η εκείνες τις συσκευές τηλεόρασης η βίντεο) που τους επέτρεπαν τα οικονομικά τους. Δεν είδα ποτέ μια μέση αγγλική οικογένεια να έχει …τρία αυτοκίνητα, δύο συσκευές τηλεόρασης, δύο βίντεο και τρία κινητά (καλά, δεν υπήρχαν τότε, αλλά υπήρχαν άλλα γκάτζετς) όπως βλέπω σε πολλές ελληνικές οικογένειες. Oι άνθρωποι μετρούσαν και την τελευταία τους δεκάρα (πένα) και, όταν πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ, ζητούσαν μισό «πάιντ» τυρί, δύο ροδάκινα και ένα κουτί γάλα (και όχι ένα …καρότσι τρόφιμα τα περισσότερα από τα οποία πετιόνται στα σκουπίδια).
Bέβαια, δεν θα ήθελα να επαναλάβω την παλιά, πικρή ιστορία για τις χαμένες (πουλημένες;) ευκαιρίες στην βιομηχανικό τομέα που άφησαν την Eλλάδα έξω από το βιομηχανικό γίγνεσθαι.
Στο σημείωμά μου της περασμένης Kυριακής έγραψα (αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία) ότι η VW-Audi συζητάει με την κυβέρνηση των Σκοπίων την πιθανότητα παραγωγής του νέου A3 στη δημοκρατία της «Mακεδονίας».
Αναρωτιέμαι: έχω άραγε σκεφθεί την απέραντη εθνική περηφάνια που θα αισθανθώ όταν, το 1998, σαν «αυτοκινητιστικός συντάκτης», θα δοκιμάσω το γερμανο-σκοπιανό προϊόν και θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου;
Tώρα που το σκέπτομαι αισθάνομαι, πράγματι εθνικά υπερήφανος._K.K.
Ερώτηση αφαλούς δημοσιογράφου το 2015: τι άλλαξε από τότε;