Κάθε φορά που ακούω πως, η Πολεμική Αεροπορία έχει ατύχημα η καρδια μου σφίγγεται, σχεδόν σταματάει απ’ το φόβο. Ο λόγος είναι ότι, οι περισότεροι και καλύτεροι μου φίλοι είναι (ήταν) πιλότοι του Όπλου. Η εμπλοκή μου με την αεροπορία πάει πολύ βαθειά πίσω στο χρόνο, στη δεκαετία του ’50 όταν με 3-4 άλλους πιτσιρικάδες και τον Πέτρο Τσακωνιάτη που, πετούσε Spitfire και Hurricane στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Χειριστών Αεροπορίας (ΕΚΕΧ) της Πολεμικής Αεροπορίας. Το πρώτο μου βιβλίο πτήσεων το έβγαλα το 1957. Εκεί είναι καταγραμμένη η πρώτη πτήση με διέσιο ανεμόπτερο Roda με τον εκπαιδευτή τον Πέτρο. Ακολούθησαν εκατοντάδες πτήσεις με πρώην χειριστές του ΕΚΕΧ: Φώτης Κατζούρος, Π. Αργυράκης (Spitfire), Μπράτσο Ούζελατς (Γιουγκοσλαύυος, πρώτα χειριστής Mig15 μετά καπετάνιος της JAT) και τα επίσης εκατοντάδες solo με κάθε τύπο ανεμοπτέρου (Zoeglin, Chavka, Mucha, Mosquito, Yandar, ASK 21, Grob Twin Astir και άλλα που πρέπει να ανακαλύψω στο βιβλίο πτήσεων. Από το 1975 που πήρα το πτυχίο χειριστού ελαφρών αεροσκαφών (PPL -Private Pilot’s License) μέχρι την ημέρα που, η επιμονή και το αεροπορικό μου παρελθόν με οδήγησε στη πρώτη πτήση Έλληνα δημοσιογράφου με μαχητικό Πολεμικής Αεροπορίας. Ήταν το 1982 όταν, στο Κέντρο Πτητικών Δοκιμών της Marcel Dassault στο Ίστρ όταν κάθισα στο πίσω κάθισμα ενός Mirage 2000 με κυβερνήτη τον chief test pilot της εταιρίας Γκι Μιτό. Ακολούθησε μία έξοδος με Fantrainer 600 με χειριστή πρώην πιλότο της RAF. Το 1983 πέταξα, στο αεροδρόμιο Δεκέλειας, το εκπαιδευτικό Τ41D με τον υποσμηναγό Κ. Θάνο. Το Τ41D είναι εμβολοφόρο αλλά, απ’ αγαπημένα μου αεροπλάνα. Ακόμα πετάνε στην 123ΠΜ στο Τατόι και, 3 απ’ αυτά φέρουν τα άγκιστρα με τα οποία τραβούσαν τα 5 ανεμόπτερα Grob Twin Astir “Acro”που αγοράστηκαν από την Π.Α μετά από δική μου πρόταση στο τότε Α/ΓΕΑ Πτέραρχο Νίκο Κουρή και, πολλά χρόνια μετά, παραχωρήθηκαν (πάλι μετά από δική μου πρόταση) στην Ανεμολέσχη Αθηνών και στην Αερολέσχη Εδέσης για να εκπαιδεύονται νέοι ιδιώτες χειριστές. 
Η πρώτη πτήση δημοσιογράφου με μαχητικό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, το Northrop F5B και κυβερνήτη τον Σμηναγό Παντελή Μήτσαινα που είναι φίλος μέχρι σήμερα, έγινε στις 13.10.83 στην Αγχίαλο αφού πρώτα έχασα 15 κιλά με «διαταγή» του Νίκου Κουρή. Η πτήση με το F5B ήταν τουλάχιστον …επεισοδιακή αφού ο Παντελής φρόντισε να μου δείξει όλους τους τρόπους επίθεσης στη διάρκεια μιαςκλειστής ααερομαχίας. Ακόμα θυμάμαι τ barel over the top που έκανε τον αντίπαλο να περνάει εμπρός «σουβλάκι» και εσύ να λες Fox2. Λίγες μέρες μετά, στις 30.10.83 πήγα στην 115ΠΜ στη Σούδα και έκανα τρεις εξόδους με Corsair A7H. Η πρώτη ήταν με τον υποσμηναγό Α. Λιόγρη (αποστολή βομβαρδισμού στη Ρω και πέρα), που έφυγε απ’ τη ζωή λόγω προβλήματος στη καρδιά. Η δεύτερη με τον σμηναγό Γ. Βόρρη (νυχτερινός βομβαρδισμός στη Σχίζα). Η τρίτη με τον Μοίραρχο Α. Ιωάννου (ημερήσιος “βομβαρδισμός” του αεροδρομίου της Σούδας). Το 1986 πέταξα με εκπαιδευτικό/μαχητικό Τ37 με κυβερνήτη τον Π. Μανωλάκο. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, με κυβερνήτη τον σημερινό Διοικητή της ΔΑΕ Κωνσταντίνο Πέτρουλα, μπήκα στο μαχητικό της Π.Α που, αν είχα λεφτά θα αγόραζα για …δικό μου! λΗταν το F4E Phantom με το οποίο δεν επιτρέπεται ούτε σήμερα να σας πω τι …κάναμε. Το 1988 βρέθηκα στο εμπρός κάθισμα ενός F104 Starfighter με κυβερνήτη τον Σμηναγό Χ. Γκιόκα. Το 1989 έκανα δύο εξόδους με εκπαιδευτιά/μαχητικά της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας Alpha Jet, το 91 NT και 147NE. Το 2001 ξεκίνησα την εκπαίδευση για πτυχίο χειριστού ελικοπτέρων με εκπαιδευτή τον πρώην χειριστή F104 της Π.Α Ηλία Σοφιανό. Στις 29.10.2003 πήγα στη Ρωσία και κάθισα στο εμπρός κάθισμα ενός Mig 25 με κυβερνήτη του Άλεξ Παβλόφ, γιό του Ήρωα της ΕΣΣΔ, Σμηναγού Παβλόφ που ήταν ο chief test pilot του εργοστασίου Mikoyan Gurevich και που σκοτώθηκε στο αεροδρόμιο Ζουκόφσκι. Με το Mig ανέβηκα στις 85.000 πόδια, στα όρια του διαστήματος και είδα τη καμπυλότητα του πλανήτη και το μαύρο του δισστήμοτος στις 12 το μεσημέρι. Ένα χρόνο μετά ξαναπήγα και κάθισα πάλι στο εμπρός κάθισμα ενός Sukhoi 30 με κυβερνήτη πάλι τον Άλεξ. Η πτήση μας ήταν πιστό αντίγραφο των επιδείξεων που, το εκπληκτικό αυτό μαχητικό κάνει στα μεγάλα air shows περιλαμβανομένου και του ελιγμού cobra που όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να δείτε στο ένα από τα τέσσερα βίντεο του ιστολογίου.
Στη δεύτερη επίσκεψη στο Yuri Gagarin Space Center μπήκα στο centrifuge που εκπαιδεύνται οι αστροναύτες και οι χειριστές της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, ακόμα μία δημοσιογραφική αποκλειστικότητα) και προσομοιώνει την εκτόξευση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) καθώς και σε δύο πτήσεις μηδενικής βαρύτητας σε ένα τεράστιο Ιλιούσιν
Mε F16D Block 30 πέταξα στην Ανδραβίδα το 2004 με κυβερνήτη τον Σμηναγό Χρυσανθόπουλο όπου και «είδα» τι σημαίνει να «τραβάς» 8.9G και να μένεις …ζωντανός. Το 2006 ξαναπέταξα F16 αυτή τη φορά Block 52+ στην 115M στη Σούδα και κυβερνήτη τον Σμηναγό Παναγιώτη Γεωργακόπουλο τμήμα της οποίας μπορείτε να δείτε σε άλλο βίντεο του ιστολογίου. Η τελευταία μου πτήση με μαχητικό της Π.Α έγινε πέρυσι στη Τανάγρα. Κάθισα στο πίσω κάθισμα ενός Mirage 2000 -5 με κυβερνήτη τον Σμηναγό Κ. Ξουλεή…
Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές ακούω και βλέπω τον υφυπ Άμυνας Πάνο Μπεγλίτη (τον άνθρωπου που αποκάλεσε στη τηλεόραση τα dog fights …dongle fires να «εκφράζει τη λύπη τουτ για τον «άδικο θάνατο» του «ατυχου» αξιωματικού της 340 Μοίρας της 115Π νότια της Κρήτης. Είπα να γράψω αυτό που πραγματικά σκάπτομαι αλλά, επειδή θέλω να συνεχίσω να δημοσιογραφώ και να στηρίζω τους φίλους μου στη Πολεμική Αεροπορία προτιμάω να σιωπήσω.Το ίδιο ισχύει για τα σχόλια που έκανε ο Υπουργός Άμυνας (;) Μπένι Βενιζέλος. Ας μείνω σιωπηλός για να τιμήσω τη μνήμη των νεκρών της Π.Α
RSS - Posts
33 Comments
Καλησπέρα
ΚΚ σου ζητώ την άδεια να το αναδημοσιεύσω στο
http://news-gr.com/
Νάσος
Αγαπητέ Κώστα έχεις κάνει ένα λαθάκι στην λεζάντα,δεν είναι της 339 αλλά της 343,να σαι καλά και συνέχισε την καλή δουλεια που κάνεις….
Είναι βράδι, είμαι κουρασμένος και στενοχωρημένος. Έχεις δίκιο…
Κύριε Καββαθά, είμαι υιός Ιπταμένου της Πολεμικής Αεροπορίας, και ξέρω τί σημαίνουν όσα λέτε. Σε σχέση με τις εμπειρίες σας, έχω μπει και πετάξει μόνο σε Τ-41 σε μια Αερολέσχη και C-130 ως επιβάτης αμέτρητες φορές. Την ίδια στιγμή που πολλοί άνθρωποι δεν έχουν περάσει ούτε έξω από αεροπλάνο, ακόμα και στις μέρες μας. Οι Υπουργοί και οι παρατρεχάμενοί τους δεν δικαιούνται να “θλίβονται” για τον χαμό 2 Ιπταμένων, 2 νέων ανθρώπων, όταν στο πλαίσιο της λαίλαπας του ΔΝΤ επιχείρησαν να τους κόψουν τους μισθούς και τα πτητικά επιδόματα και, μετά τις φυσιολογικές αντιδράσεις των Ιπταμένων, επιχείρησαν να τους λοιδορήσουν στα μάτια των Ελλήνων, ότι είναι κι αυτοί “Golden Boys”. Οι 2 νεκροί πλέον Ιπτάμενοι, τί να τα κάνουν τα λεφτά πια?!…
Λες να “θλίβονται” φίλε μου?
Υπάρχουν άνθρωποι που θλίβονται πραγματικά, προσωπικά δεν παριστάνω τον ήρωα αλλά θα ήθελα “αν και είναι μεγάλη κουβέντα” εάν μπορούσα να διαλέξω να “φύγω” κάπως έτσι παρά να μην μπορώ να σημαδέψω τη λεκάνη σε κανένα γηροκομείο.
Το θέμα φίλε μου δεν είναι να “φύγεις” ηρωικά ως “πεσών στο καθήκον”. Το θέμα είναι να “φύγεις” περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σε αγαπάνε, έστω και λίγο. Τα μικρά, καθημερινά πράγματα έχουν την πλάκα, όχι τα μεγάλα. Όποτε χρειαστεί, βέβαια, τα δίνουμε όλα. Μακριά από μας, είναι νωρίς ακόμη.
Δεν εννοούσα αυτό προσωπικά δεν έχω καμία επιθυμία να “φύγω” όπως οι περισσότεροι άλλωστε.
Εάν έπρεπε να επιλέξω – ήταν το θέμα….
Θλιψη για το χαμο τους.
Τιμη και δοξα στους πεσοντες καβαλαρηδες των μηχανικων πηγασσων.
Γιατί δεν έχουν δικαίωμα οι πολιτικόι (με τα όποια λάθη τους) να εκφράζουν τη θλίψη τους;
Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές των παλικαριών.
Δικαίωμα έχει ο πολιτικός που (τουλάχιστον) δεν αποκαλεί στη τηλεόραση τα dog fights …dongle fires ή ο άλλος που λέει ότι οι χειριστές της ΠΑ είναι δημόσιοι υπάλληλοι
Παρόλα αυτά δεν μπορεί κανένας να στερήσει από κάποιον να εκφράσει τη λύπη του.
Οι χειριστές τις ΠΑ λειτουργούν σε ακραίες συνθήκες και καταστάσεις και δυστυχώς τέτοια δυστυχήματα θα γίνουν και στο μέλλον. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το πόσα λεφτά παίρνει ο καθένας.
Δεν είναι δα και τόσο τραγικό ενας πολιτικός (ακόμα και ο υφυπουργός εθνικής άμυνας) να μην γνωρίζει εναν τεχνικό όρο και να κάνει δημόσια ένα λάθος. Αντίστοιχα δεν ήταν και ο καλύτερος υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Σπηλιωτόπουλος που γνώριζε αντίστοιχους όρους……
Αν είσαι υπουργός Υγείας οφείλεις να παρεακολουθείς και να γνωρίζεις τις τελευταίες εξελίξεις της ιατρικής.
Αν είσαι Άμυνας ΟΦΕΙΛΕΙΣ να μη προσβάλεις τη μνήμη των νεκρών λέγοντας ανοησίες
Αν είσαι δημοσιογράφος δεν μπορείς να λες ότι το “κάθισμα ανατινάχτηκε”
Αν είσαι πρωθυπουργός οφείλεις να ζητάς ταπεινά συγγνώμγη από τον λαό που κατέστρρεψες πριν ανοίξεις το έρμο σου για να μιλήσεις για “επανίδρυση” ή “παγκόσμια διακυβέρνηση”
Αν είσαι δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να είσαι καλόγερος, αναχωρητής, ερευνητής, επιστήμονας, προφήτης, γιατρός, άγγελος και χάρος μαζί…
Αυτά βέβαια τα λέει ένας “θιασώτης του γιωταχί” γι’ αυτό μη τον πέρνετε στα σοβαρά
Υπάρχει ακόμα ένα τμήμα (μικρό όντως) του ελληνικού λαού, το οποίο σέβεται, εκτιμά και αναγνωρίζει το λειτούργημα αυτών των λίγων εκατοντάδων Ελλήνων, που είναι ταγμένοι στην προστασία της χώρας μας. Η σκέψη και η καρδιά τους είναι μαζί με τους δύο χειριστές και τις οικογένειές τους (που η Πολιτεία “θα σταθεί δίπλα τους”, βλ. θα τους δώσει ένα μικρό ποσό για να εξορκίσει τις ενοχές της…).
Ο Κος Κ.Κ. είναι ίσως από τους λίγους μη στρατιωτικούς Αεροπόρους (προσοχή, όχι χειριστές!) στη χώρα μας, που μπορεί να εκφέρει βαρύνουσα γνώμη σε θέματα όπως αυτό. Ορθά μένει για την ώρα σιωπηλός για να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών της Π.Α. μας. Και όταν περάσει ο αναγκαίος χρόνος, περιμένουμε όλοι να διαβάσουμε τη γνώμη του, που σίγουρα δεν θα είναι αρεστή στους γνωστούς, γραφικούς όσο και επικίνδυνους καρεκλοκένταυρους. Γι αυτό άλλωστε είναι Αεροπόρος και όχι “διασημότητα”-πανελίστας…
Φίλε Κώστα,
Για κάποιους λόγους δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω πρόσωπα και ονόματα των πολιτικών που έχουν διαδεχθεί ο ένας τον άλλο στην πολιτική εξουσία.
Σάν ανθρωπάκια του Γαίτη μου φαίνονται όλοι, απαράλλαχτοι.
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα αυτό που λές για τη σαφέστατη σημασία του λόγου τους και τη σημειολογία της εκφοράς του όταν μιλούν για πράγματα που δεν γνωρίζουν, όπως δε γνωρίζουν ούτε την αξία της σιωπής ούτε και τη στιγμή που γίνεται επιβεβλημένη.
Σαν ένα μέρος μια άλλης κουβέντας όμως οι “αντιπρόσωποί” μας έχουν πάντα τα δικά μας χαρακτηριστικά.
Φοβάμαι πως τίποτα δε θα μπορέσει να μας παρηγορήσει για όλες αυτές τις δυσθεώρητες απώλειες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάζει τα παιδιά μας.
Ντροπή! Θέλετε να πείτε πως δεν ξεχωρίζετε την Ντορολίζα;
Να είναι καλά, μαζί με τους αγγέλους, οι αετοί μας.
Στις οικογένειες κουράγιο.Ακόμα και αν κάποιοι ξεχνούν , μερικοί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Καλή δύναμη.
δεν ειμαι ειδικος αλλα διαβασα οτι τετοιου ειδους δυστηχηματα θα ειχαν αποφευχθει αν ειχαν εναν ειδικο εξοπλισμο..
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=13914&Itemid=49
αλλα βεβαια κανεις δεν ενδιαφερεται για τετοια .. παρα μοναχα για της μημης τον κολο, το χρηματιστηριο, τη θεση στο δημοσιο, την αρπακτη, την διαφθορα…. και ομως υπαρχει λυση … την ημερα που στην βουλη ειναι και οι 300 και καθε λογης διαπλεκομενος δημοσιογραφος να περασει ενα F16 και να κανει ενα λαθος, ενα τυχαιο λαθος.. απο αυτα που δικαιολογουνται σε ολους τους δημοσιους υπαλληλους και σε ολους τους υπουργους, πρωθυπουργους, που γαμαναι τις ζωες μες με τα λαθει τους … κα τους καθαρησουν ολους μια και καλη…
Αστειεύεστε βέβαια. Πως θα ζήσουμε χωρίς Αβραμό, Τζοχατζό, Τζέφρι, Βραχύ, von Dimitraki et all?
σιγουρα καλυτερα….
Θα φύγουν όσοι λέτε, και έρχονται οι διάδοχοι. Πρώτος και καλύτερος, ο Μπακογιάννης Jr, καμαρωτός-καμαρωτός με τις ευλογίες της μάνας του και του παππού του, πατώντας στο αίμα και την μνήμη του πατρός Μπακογιάννη. Χώρια τον υιό Βαρβιτσιώτη, Κούλη Μητσοτάκη, την κόρη Έβερτ, την Φώφη, κλπ.
Εμένα, περισσότερο απ’ όλους μ’ αρέσει ο μικρός Κώστας Μητσοτάκης-Μπακογιπάννης
ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ο ΣΜΗΝΑΓΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ.ΠΕΝΘΕΙ Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΑΔΑ.
http://news-gr.com/?p=4008
Κάποιο λάθος έχει το link
To λινκ βγάζει άλλα αντ’ άλλων
Καλησπέρα
Tο λινκ κ. Κώστα είναι από 31/08/2010 .
Πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε!!
“Φίλε” Κώστα σε ξαναανακαλύπτω, μετά από 15 περίπου χρόνια. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές μου έρχονται στο μυαλό όλα εκείνα τα βράδυα που ρουφούσα κυριολεκτικά τις αφηγήσεις σου από τις πτήσεις με τα μαχητικά της ΠΑ και έβλεπα – 16χρονος τότε – τον εαυτό μου στο cockpit ενός Α7 στη θέση του Α.Λιόγρη, εκείνο το ομορφόπαιδο, που πολύ λυπήθηκα με την ανακοίνωση του θανάτου του. Πέρασαν πολλά χρόνια, 40ρισα, χώρισα από την ΠΤΗΣΗ, όμώς πάντα την αγαπώ και είμαι ακόμη ερωτευμένος με το αεροπλάνο. Μόνο που η ζωή μου πλούτισε με την γυναίκα και την κόρη μου. Τα αυλάκια όμως που χάραξε στη νιότη μου ο λόγος και οι αρχές σου, οι γραμμές του jonathan livingston, παραμένουν νωπά και ο σπόρος τους καρπίζει ακόμη. Θέλω να σε ευχαριστήσω για όσα έδωσες στη ζώη μου, γι αυτόν τον έρωτα προς το αεροπλάνο και όσα αντιπροσωπεύει, για τις αρχές που χάραξες βαθιά μέσα μου. Σου γράφω αυτές τις γραμμές , παραμονές θανάτου του πατέρα μου, μετά από κρίσεις αυτογνωσίας και συνεχείς αναδρομές σε ανθρώπους και καταστάσεις ορόσημα.
Υ.Γ.
Επειδή η μητέρα μου, μετά την μετακόμιση σε δικό μου σπίτι θεώρησε ότι πλέον δεν χρειάζομαι το αρχείο της “Π”, με συνέπεια να το εκπαραθυρώσει μαζί με τα εναπομείναντα μοντέλα μου, σε παρακαλώ έαν είναι δυνατή η ηλεκτρονική δημοσίευση όλων των άρθρων των πτήσεων με τα μαχητικά της ΠΑ.
Με απεριόριστη εκτίμηση
Σάνδρος Θωμάς
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000558496399
“Φίλε” Κώστα σε ξαναανακαλύπτω, μετά από 15 περίπου χρόνια. Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές μου έρχονται στο μυαλό όλα εκείνα τα βράδυα που ρουφούσα κυριολεκτικά τις αφηγήσεις σου από τις πτήσεις με τα μαχητικά της ΠΑ και έβλεπα – 16χρονος τότε – τον εαυτό μου στο cockpit ενός Α7 στη θέση του Α.Λιόγρη, εκείνο το ομορφόπαιδο, που πολύ λυπήθηκα με την ανακοίνωση του θανάτου του. Πέρασαν πολλά χρόνια, 40ρισα, χώρισα από την ΠΤΗΣΗ, όμώς πάντα την αγαπώ και είμαι ακόμη ερωτευμένος με το αεροπλάνο. Μόνο που η ζωή μου πλούτισε με την γυναίκα και την κόρη μου. Τα αυλάκια όμως που χάραξε στη νιότη μου ο λόγος και οι αρχές σου, οι γραμμές του jonathan livingston, παραμένουν νωπά και ο σπόρος τους καρπίζει ακόμη. Θέλω να σε ευχαριστήσω για όσα έδωσες στη ζώη μου, γι αυτόν τον έρωτα προς το αεροπλάνο και όσα αντιπροσωπεύει, για τις αρχές που χάραξες βαθιά μέσα μου. Σου γράφω αυτές τις γραμμές , παραμονές θανάτου του πατέρα μου, μετά από κρίσεις αυτογνωσίας και συνεχείς αναδρομές σε ανθρώπους και καταστάσεις ορόσημα.
Υ.Γ.
Επειδή η μητέρα μου, μετά την μετακόμιση σε δικό μου σπίτι θεώρησε ότι πλέον δεν χρειάζομαι το αρχείο της “Π”, με συνέπεια να το εκπαραθυρώσει μαζί με τα εναπομείναντα μοντέλα μου, σε παρακαλώ έαν είναι δυνατή η ηλεκτρονική δημοσίευση όλων των άρθρων των πτήσεων με τα μαχητικά της ΠΑ.
Με απεριόριστη εκτίμηση
Σάνδρος Θωμάς
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000558496399
Τελικά είμαστε σαν τος πρώτους …χρισταιανούς. Σέχτα! Μας κυνηγάνε οι …Ρωμαίοι και οι Φαρισαίοι. Ευτυχώς που αρχηγός μας είναι -ακόμα- ο Τζόνοθαν Λίβινγκστον Σίγκαλ
moron in the house
κι αν λεμε,αν βρεθει κανενας ηλιθιος, που απο την πεινα περασει τον seagull για roadrunner και τον κατεβασει με καμια καραμπινα δεν πειραζει…ε;…φανταζομαι θα διατηρηθει η “λαμπερη μικρη φλογα που καιει μεσα μας”…ναι…
15 και σημερα…
τον κακο τους τον φλαρο
εχω απλικεσο εχω και τον γλαρο
ΥΓ.Θωμα οπως τα λες ειναι για ολους μας εδω…οποιος τολμησει να πει οτιδηποτε αλλο για τον Δασκαλο, εντελως δημοκρατικα και χωρις καθυστερηση,καταδικαζεται…Αφεντη περιμενω νεα για την υγεια σου…μην με αναγκασεις να σε αναλαβω με τιποτα ποντιακα γιατροσοφια…την βαψαμε…
φιλιά,η φιλία ειναι συγγενεια…
Όπως ήλθαν ό λ α τα δεινά μαζί έτσι ξεκουμπίστηκαν. Από χτες το …απλικέσιο δουλεύει 100%. Το μόνο που λείπει είναι η …Τασούλα -για να μου πει ότι είμαι ..check machine!
αυτα ειναι νεα!!!
Φίλε Κώστα, δεν είναι αυτάρεσκο ότι θα γράψω, αλλά είμαστε η “μαγιά” της χώρας. Είμαστε αυτοί που θα την ξαναστήσουμε όταν όλοι θα μας νομίζουν τελειωμένους.
Καλώς ήλθες! Still alive