Εξαιρετικό άρθρο από το ιστολόγιο FIMOTRO που δείχνει πως μία πολιτισμένη χώρα αντιμετωπίζει τους μετανάστες._Κ.Κ
Από τη Νόρα Ράλλη
Το FIMOTRO έχει ανοίξει τα φτερά του και οι ανταποκρίσεις από το εξωτερικό όλο και πληθαίνουν. Εχθές, μετά από πολύωρη οδήγηση στη Νότιο Ιταλία, βρεθήκαμε στο χωριο Ριάτσε της Καλαβρίας (πριν από το Ρήγιο), όπου κάτι πρωτάκουστο και καταπληκτικό συμβαίνει… Σε ένα κόσμο τρελών, το αυτονόητο γίνεται είδηση. Πριν από δώδεκα χρόνια, στις 26 Δεκεμβρίου 1997, 336 Κούρδοι αποβιβάστηκαν σε ένα μικρό χωριό της Καλαβρίας, το Ριάτσε. Οι κάτοικοι τους υποδέχθηκαν με την πατροπαράδοτη φιλοξενία, τους περιέθαλψαν και τους προσέφεραν στέγη στο πάνω χωριό στο βουνό που οι ίδιοι είχαν εγκαταλείψει(!) για να μεταφερθούν παραθαλάσσια, για χάρη του τουρισμού, όπως έχει συμβεί κατά συροή και στα ελληνικά χωριά της υπαίθρου! Ο δήμαρχος της περιοχής σκέφτηκε να αξιοποιήσει δημιουργικά την παρουσία των φιλοξενούμενων. Κατέγραψε τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους και με μια γενναία χρηματοδότηση που απέσπασε από την Banca etica (Ηθική τράπεζα) και κυρίως με τον ενθουσιασμό τόσο των Κούρδων όσο και των κατοίκων, το μικρό άγνωστο Ριάτσε έγινε πρότυπο πολιτισμού και αλληλέγγυας ανάπτυξης. Αριστουργήματα αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα αναπαλαιώθηκαν, ξεχασμένες τέχνες αναβίωσαν, άνοιξαν ταβέρνες που προσέφεραν κουρδικές νοστιμιές, προσελκύοντας έτσι τους τουρίστες και στο ξεχασμένο ορεινό χωριό. Η ανάπτυξη υπήρξε ραγδαία, βρήκαν απασχόληση όχι μόνον οι μετανάστες αλλά και πολλοί κάτοικοι, όπως και άνεργοι από τις γύρω περιοχές. Όλα αυτά, βέβαια, σε ένα πλαίσιο σεβασμού του περιβάλλοντος. Τίποτα καινούργιο δεν χτίστηκε, τα δε γύρω δάση περισώθηκαν ως κόρη οφθαλμού, πάλι μέσα από ένα πρόγραμμα για τους μετανάστες. ‘Οσοι δεν είχαν συγκεκριμένη ειδικότητα ορίστηκαν να φυλάγουν τα δάση. Για κάθε στρέμμα που δεν καίγεται έχουν μια ορισμένη ανταμοιβή.
Αποτέλεσμα; Από τότε οι πυρκαγιές έχουν γίνει άγνωστη έννοια. Το πείραμα του Ριάτσε ενέπνευσε τον διάσημο σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς που τις μέρες αυτές βρίσκεται στην Καλαβρία για να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστές οι κούρδοι μετανάστες και οι ίδιοι οι κάτοικοι.
Εμείς βρεθήκαμε εκεί και καταγράψαμε τα πάντα με την κάμερα και τη φωτογραφική μηχανή. Μιλήσαμε στους κατοίκους, οι οποίοι πλέον αανήκουν στην τρίτη γενιά μεταναστών – έρχονται με ειδική άδεια από την Ε.Ε. και εντάσσονται με τον πιο ευγενή και αποδοτικό τρόπο στη μικρή κοινωνία του Ριάτσε. Αφρικανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί… παρέα με τους ντόπιους ηλικιωμένους κατοίκους και τα παιδιά τους! Όλοι μας χαμογελούσαν και επιδίωκαν να κουβεντιάσουμε… σε διάφορες διαλέκτους! Το χαμόγελο, όμως, φαίνεται να είναι παναβθρώπινη γλώσσα και το μικρό αυτό χωριό της Καλαβρίας τους το προσέφερε απλόχερα, ενώ και οι ίδιοι ανυταποδίδουν τη “φιλοξενία” έχοντας κάνει το Ριάτσε σπίτι τους: επισκευάζουν με σεβασμό στην παλιά, υπέροχη αρχιτεκρονική τα παλιά σπίτια, δουλεύουν με τα ζώα και βοηθούν στις αγροτικές εργασίες, οικοδομούν πολιτισμική ηθική, μεγαλώνουν τα παιδιά τους!
… Όλα αυτά δε θα μπορούσαν να μη με κάνουν να αναρωτηθώ: Πόσα, αλήθεια, εγκαταλελημμένα χωριά έχουμε στην Ελλάδα; Πόσες βόμβες, θύματα και θανάτους μικρών μεταναστών χρειάζονται ακόμη για να αναγθούμε, επιτέλους, στον πολιτισμό που αρμόζει σε ανθρώπινες κοινωνίες;
Το “πείραμα του Ριάτσε” ίσως και να μας δείχνει το δρόμο… Αν δεν έχουμε ακόμη όλοι “τυφλωθεί”, όπως και η μικρούλα Αφγανή.
RSS - Posts
0 Comments
μην αναπαράγεις ειδήσεις ήδη σε αναπαραγωγή από άθλια blogs όπως το fimotro. βρες τις αρχικές πηγές
Τις βρήκα!
Μία και μόνη σημείωση αγαπητέ: Τα εγκατελειμένα χωριά της Ελλάδας έχω την εντύπωση ότι βρίσκονται στα σύνορα με τις γειτονικές “φιλικές” χώρες. Οι μετανάστες που τυχόν θα τα αποικήσουν, υπάρχει η περίπτωση και να τα υπερασπιστούν; Από όσο γνωρίζω η Καλαβρία δεν είναι κοντά σε “φιλικά” σύνορα. Διορθώστε με παρακαλώ αν κάνω λάθος!
Και μία υποσημείωση για την σημαία που μπορούν να κρατούν και οι καλοί μαθητές, χωρίς να είναι Έλληνες.
Εχω επίσης την εντύπωση,ότι τιμάς κάτι- έστω και ένα “χρωματιστό πανί” για ορισμένους- όταν έχεις την διάθεση να το υπερασπιστείς σε κατάσταση ανάγκης.Αλλοιώς πως το τιμάς;
Απορίες………….
Μάλλον μου έκανε κακό το άρθρο του Χαριτόπουλου…..
1ον)εγκαταλελειμμένα χωριά υπάρχουν παντού! Στη Μεσσηνία, στη Μυτιλήνη, στην κεντρική Ελλάδ. Μπορώ και να τα ονοματίσω αν θέλετε.
2oν) Οι μετανάστες στο Ριάτσε έχουν γίνει ένα με τους ντόποιους. Το υπέροχο είναι ότι οι ντόποιοι άρχισαν να ενδιαφέρονται ακόμα περισσότερο για τον τόπο τους, μετά το ζήλο των μεταναστών να αναστήσουν το χωριό.
3ον) Όταν κάποιος νιώθει έναν τόπο σπίτι του, τότε τον υπερασπίζεται!
4ον) Οσο για τα … αθλια blogs, στο Fimotro εγώ η αθλία έκανα την ανάρτηση, μετά από προσωπικό οδοιπόρικό στα μέρη εκείνα – πράγμα διόλου εύκολο – με προσωπικά έξοδα, αλλά και πληροφόρηση, γιατί ακριβώς ήθλεα να γράψω γι’ αυτό το θέμα. Το αποτέλεσμα είναι ένα βίντεο – ντοκουμέντο και ένα άρθρο στο Fimotro και ακόμα ένα σε εβδομαδιάια εφημερίδα.
Αυτά, προς γνώση και συμμορφωση όσων γράφουν χωρίς πρώτα να σκεφτούν ή να ερευνήσουν.
nora polla sygxarhthria poly kalh douleia…
k as ginei ”to peirama tou Riatse” paradeigma..
Νομιζω οτι ως ιδοιπορικό ως προσπάθεια, ως καταγραφή μιας πραγματικότητας είναι εξαιρετικό. Είναι ένας άλλος τρόπος, μία άλλη ματιά στο θέμα της μετανάστευσης και πως αξιοποιούμε θετικά ανθρώπους που για Χ λόγους ξεριζώθηκαν απο τον τόπο τους.
Στα δικά μου μάτια το εγχείρημα φαντάζει σχεδόν απίστευτο γιατί:
-απαιτεί τεράστια αποδοχή στην διαφορετικότητα
-ικανότητα σύνθεσης ανομοιογενών ομάδων, συνηθειών και πολιτισμικών καταβολών, πράγμα που απ ότι φαίνεται έγινε απο ανθρώπους που ζουν στην ύπαιθρο και θεωρητικά τουλάχιστον, δεν δεν αποτελούν την αποκαλούμενη πνευματική “ελίτ” ενός τόπου.
-η θέληση του να παραχωρήσει κανείς τον τόπο του σε ανθρωπους διαφορετικής εθνικότητας, χωρίς τον φόβο της διάσπασης ή αλλοτρίωσης του ντοπιου στοιχείου ακούγεται αν μη τι άλλο εντυπωσιακή!
-προκαλέι εντύπωση η αναφορά οτι ενισχύθηκαν και άνθισαν οι υπάρχουσες δομές με την παρουσία αυτών των ανθρώπων και το γεγονός οτι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι υπερασπίζονται έναν νέο τρόπο ζωής σε έναν άλλο τόπο που τον θεωρουν πλέον δικό τους.
Θα με ενδιέφερε να διαβάσω περισσότερα στοιχεία για την δομή του εγχειρήματος.