Κυριακή, 1 Μαΐου 2011
Συνήγορος του πολίτη ή των τραπεζών; ‘Όταν το ΠΑΣΟΚ ανακαλύπτει τα «σκάνδαλα» του συνδικαλισμού!
Από τα: Επίκαιρα, 28.4.2011
Konstantakopoulos.blogspot.com
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
To ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα για να έρθει στην εξουσία, έκανε ότι μπορούσε για να το διαφθείρει και, τώρα, έρχεται να χρησιμοποιήσει την όποια, υπαρκτή ή ανύπαρκτη διαφθορά του, στον πόλεμο που διεξάγει, κατ΄επιταγήν της τρόικας, εναντίον του ελληνικού κράτους!
Πέρυσι, τα ωρυόμενα ΜΜΕ της διαπλοκής και το «Κόμμα του Μνημονίου» έλεγαν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν ενάμισυ ή δύο εκατομμύρια πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι κοπρίτες, κατά το ύφος και ήθος που επέλεξε ο αντιπρόεδρος του κ. Παπανδρέου. ‘Εγινε απογραφή και τι μάθαμε; Οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι ήταν, 384.000 (περιλαμβανομένων των δικαστικών), οι συμβασιούχοι περίπου 55.000, οι ιερείς 13.000, περίπου 20.000 διάφοροι αιρετοί άρχοντες (αυτοδιοίκηση) και μετακλητοί υπάλληλοι Βουλής/κυβέρνησης και 180.000 το προσωπικό στρατού και σωμάτων ασφαλείας. Η Ελλάδα είναι τελευταία μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ σε αριθμό απασχολούμενων και σε όγκο μισθοδοσίας δημοσίων υπαλλήλων (παρόλο που χρειάζεται μεγάλες ένοπλες δυνάμεις).
Επρόκειτο για ξεγυρισμένη και θρασύτατη απάτη, που στήθηκε για να απομονωθούν και να χτυπηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Θρασύτατη, γιατί, ανεξαρτήτως αριθμού υπαλλήλων και αποδοχών τους, αν κάποιος ευθύνεται για την κατάσταση του δημοσίου είναι αυτοί που, αφού κατέστρεψαν την Ελλάδα, υποδύονται τους σωτήρες της. Δεν άσκησαν εξουσία οι γραμματείς και οι κλητήρες στη χώρα, εξουσία άσκησαν επί δεκαετίες οι Παπανδρέου, Πάγκαλοι, Παπακωνσταντίνου και οι όμοιοί τους από το άλλο κόμμα αναξίας. Επί των ημερών τους, οι λίγοι, είναι αλήθεια, υπάλληλοι που επεχείρησαν να κάνουν τη δουλειά τους, πιστοί στους νόμους, βρήκαν άσχημο μπελά, αφού μπήκαν στα πόδια της κλεπτοκρατίας (όπως και της εξάρτησης), τις δραστηριότητες της οποίας «ανέχεται” και “συντονίζει” με το αζημίωτο, το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η αποδιοργάνωση του δημοσίου ήταν αναγκαία και ικανή συνθήκη, άλλη όψη του νομίσματος της λεηλασίας (και της ξένης εξάρτησης) του δημοσίου. Δεν καθόρισαν οι υπάλληλοι τη φύση του κράτους, η φύση του κράτους προσδιόρισε τον χαρακτήρα των υπαλλήλων που χρειαζόταν. Αυτά, για να μην χάσουμε, εκτός από τη χώρα, και το μυαλό μας.
Το «Μνημόνιο πίσω από το Μνημόνιο»
Την ίδια τακτική συκοφαντικών επιθέσεων και αμαλγαμάτων προς παραπλάνηση του ελληνικού λαού είδαμε και σε πολλούς άλλους τομείς. Στην πραγματικότητα εφαρμόζεται ένα «Μνημόνιο πίσω από το Μνημόνιο», σύνθετο πρόγραμμα διαχείρισης των κοινωνικών αντιδράσεων στο Μνημόνιο, που στηρίζεται στην πείρα δεκαετιών επεμβάσεων του ΔΝΤ, της CIA και άλλων ανάλογων ιδρυμάτων στις χώρες του τρίτου και δεύτερου κόσμου. Το εφαρμόζει η κυβέρνηση, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε όχι, υπό την επίβλεψη ενός ολόκληρου «λόχου» ξένων συμβούλων του Πρωθυπουργού. Η λογική των προγραμμάτων αυτών στηρίζεται σε μακροχρόνιες συνωμοσίες ελέγχου των πολιτικών και των media, σε βάθος χρήση μεθόδων κοινωνικής ψυχολογίας και πολύ μεγάλες απάτες, στις οποίες οι πολιτικοί μας ειδικεύονταν και από μόνοι τους, πριν εμφανισθεί το ΔΝΤ. Εκμεταλλεύονται τα υπαρκτά προβλήματα μιας κοινωνίας όχι για να τα αντιμετωπίσουν, αλλά για να καταστρέψουν την ικανότητα των ανθρώπων να σκεφθούν και να δράσουν ορθολογικά. Σου λένε π.χ. υπάρχουν τόσες χιλιάδες αναπηρικές συντάξεις-μαϊμούδες, όχι για να επαναφέρουν τη νομιμότητα, αλλά για να υπονομεύσουν την έννοια του κοινωνικού δικαιώματος, κόβοντας τελικά τα επιδόματα των αληθινών ανάπηρων!
Οι μέθοδοι αυτές προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα του να αποσυνθέσουν μια δομή χωρίς αντίσταση. Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι η αυτοκαταστροφή της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ από την ηγεσία τους. Η ουσία της μεθόδου έγκειται στο να βάλει το ίδιο το «ανοσοποιητικό σύστημα» του οργανισμού, τα πρόσωπα, τους θεσμούς, τα κόμματα, τα media που εμπιστεύεται μια κοινωνία για να αμυνθεί και να προστατευθεί, να δράσουν εναντίον του, αυτοκαταστροφικά, με τον τρόπο που δρουν στον άνθρωπο τα αυτοάνοσα νοσήματα. Ονόματα όπως Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ κλπ. επέχουν θέση υπερασπιστών του λαού και του έθνους στο συλλογικό ασυνείδητο. Η ζημιά που μπορούν να κάνουν στον λαό, στο έθνος είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη αυτής που θα μπορούσε να ονειρευθεί αίφνης ο κ. Μητσοτάκης, που κατέχει μια πολύ διαφορετική θέση στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι «σοσιαλιστές» είναι πολύ αποτελεσματικότεροι στην κατεδάφιση των κοινωνιών, όπως και οι “εθνικιστές” στην υπονόμευση εθνικών συμφερόντων.
Πόλεμος κατά του κράτους
Στην πρώτη φάση, το Μνημόνιο διέλυσε το ελληνικό κοινωνικό κράτος, με τίμημα όχι μόνο κοινωνικό, αλλά και ένα κραχ της ελληνικής οικονομίας από το οποίο ένας Θεός ξέρει πότε και αν θα μπορέσει να συνέλθει. Αυτό το κραχ κάνει τη χώρα πολύ πιο αδύνατη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων που επιχειρεί, υποτίθεται, να λύσει το Μνημόνιο, κάνει δηλαδή την Ελλάδα περισσότερο, όχι λιγότερο εξαρτημένη από εξωτερικό δανεισμό και δανειστές! Το επιβεβαιώνουν σπρεντς και επιτόκια, κατάρρευση των εσόδων, αύξηση του χρέους, η πολύπλευρη αποσύνθεση της χώρας σε όλους τους τομείς.
Τώρα, το πρόγραμμα περνάει στη δεύτερη φάση, την επίθεση στις τελευταίες εναπομείνασες λειτουργίες του ελληνικού κράτους και βασικούς τομείς της ιδιοκτησίας του, το περίφημο πρόγραμμα των 50 δισεκατομμυρίων, γι’ αυτό και άρχισαν οι νέες “αποκαλύψεις”, αυτή τη φορά με όποιο δάνειο «κύρος» διαθέτει ο Συνήγορος του Πολίτη, εναντίον του συνδικάτου της ΔΕΗ, της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Δεν θα τις συζητήσουμε επί της ουσίας. Υποθέτουμε ότι πολλά τρωτά μπορεί να ανακαλύψει κανείς στη λειτουργία του συνδικαλισμού, ο σκοπός όμως της επίθεσης κατά της ΓΕΝΟΠ δεν είναι ούτε η εξυγίανσή του, ούτε καν να πεισθούν οι καλόπιστοι. Με την εμπειρία που έχει πλέον ο μέσος ‘Ελληνας και στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, τον απασχολούν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τα συνδικαλιστικά πεπραγμένα της ΓΕΝΟΠ. Τότε ποιος είναι ο σκοπός της επίθεσης;
Πρώτον, αποσκοπεί στο να δώσει προσχήματα ώστε να ανεχθούν τουλάχιστο την κυβερνητική επίθεση στο ελληνικό κράτος, κατ’ επιταγή της τρόικας, τα μεσαία ιδίως, αλλά όχι μόνο στρώματα, που ελπίζουν, στην απελπισία και την όχι ευφυή ιδιοτέλειά τους, να τη βγάλουν «καθαρή» εν μέσω μιας διαλυόμενης χώρας, δεν πιστεύουν ότι έχουν δύναμη να αντιδράσουν συλλογικά στη λαίλαπα και δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Δεύτερο, αποσκοπεί στο να στερήσει προκαταβολικά τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ από την έξωθεν καλή μαρτυρία, ώστε να τους απομονώσει όταν έρθει η στιγμή της σύγκρουσης. Τρίτο, είναι πολύ πιθανό ότι παίζεται ένα παιχνίδι εκβιασμών των συνδικαλιστών, ώστε να αντιτάξουν μόνο εικονική αντίδραση (ή να προχωρήσουν, αντίθετα, σε πολύ έντονες, χωρίς σωστή κλιμάκωση και ελκυστικό πολιτικό περιεχόμενο κινητοποιήσεις, που θα οδηγήσουν σε παράδοση).
Η «μάχη της ΔΕΗ» τείνει, στις συνθήκες αυτές, να προσλάβει μεγάλη σημασία, πολύ ευρύτερη αυτής της (ήδη μεγάλης) της ίδιας της επιχείρησης, στη νέα σύγκρουση για το κράτος. Αν η Ελλάδα επιτρέψει την εκποίηση των βασικών περιουσιακών στοιχείων της, των τελευταίων μεγάλων υπό ελληνικό έλεγχο επιχειρήσεων, σίγουρων πηγών εσόδων όπως τα λαχεία ή τα αεροδρόμια, τη διάλυση του στρατού της στην οποία προσανατολίζεται, κατ’ επιταγήν της τρόικα, η κυβέρνηση, όταν θα πέσει αυτή η κυβέρνηση η χώρα δεν θα έχει που να στηριχθεί, θα καταβάλλει φοβερό τίμημα για να απελευθερωθεί ξανά, αν ποτέ τα καταφέρει. Επιπλέον είναι αστείο να λέγεται ότι με μερικά δισεκατομμύρια που θα βγουν από αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, (αν βγουν, γιατί μέχρι τώρα τα συνοδευτικά προγράμματα τους στοίχιζαν πολύ περισσότερο από τα έσοδά τους), θα αντιμετωπισθεί ένα χρέος 340 δις! Αντίθετα, θα ακρωτηριασθεί η χώρα, οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά.
Η Ελλάδα δεν διαθέτει μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Χρειάζεται περισσότερο από ποτέ δημόσιες επιχειρήσεις για να υπάρξει ως χώρα και κράτος, όχι θλιβερή αποικία, στο έλεος Γερμανίας, Τουρκίας, Ισραήλ και ΗΠΑ. Είναι γελοίοι ή ιδιοτελείς όσοι θέλουν να δώσουν τη χαριστική βολή στον κρατικό ρόλο στην οικονομία τη στιγμή που, μετά το 2008, κλείνει ένας τριακονταετής νεοφιλελεύθερος κύκλος. Οι ίδιες οι τράπεζες αναζητούν στα κράτη σωτηρία! Πέραν του κράτους του, ο ελληνικός λαός δεν έχει απολύτως κανένα θεσμικό πλαίσιο στοιχειωδώς δημοκρατικό να τον προστατεύει εσωτερικά και εξωτερικά.
Η «μπάλα» είναι στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Θα εξακολουθήσουν να στηρίζουν πολιτικές που υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση του ελληνικού κράτους; Τι νόημα έχει η διεισδυτική κριτική του τελευταίου στελέχους που φαίνεται να διαθέτει λίγο πολιτικό μυαλό σε αυτό το κόμμα, της Βάσως Παπανδρέου, αν δεν συνοδεύεται από πράξεις; Η «μπάλα» είναι ευρύτερα και στους ‘Ελληνες πολίτες, που θέλουν να γίνει επανάσταση, αλλά να την κάνει κάποιος άλλος και να μην απειλήσει τις καταθέσεις τους. ‘Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα βαδίζει σε καταστροφή πολύ μεγαλύτερη αυτής του 1922 και αντιδράσουν ανάλογα, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες σωτηρίας, τόσο μικρότερο το κόστος της.
RSS - Posts
