19 Νοε 2008
Από τα ιστολόγια Taxalia & Πολιτικό Σαφάρι
Αν αυτά που καταγγέλονται είναι αληθινά υπάρχει κανείς να μου νοικιάσει μία …σπηλιά;_Κ.Κ.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΛΑΣΠΗ, ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 21
Μία απλή χρονική παράθεση των στοιχείων που δημοσιοποιούνται για το Βατοπέδι (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ ΤΟ 1998-2003).
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2008:
Η δικαιοσύνη παραπέμπει τον ασφαλιστή Κοντομηνά της Interamerican για οικονομικές ατασθαλίες με ΕΞΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ (αρχές Νοεμβρίου έγιναν ΔΕΚΑ).
1. Ο Κοντομηνάς πάει το δεκαπενταύγουστο στη Μεγίστη Λαύρα στο Αγιο Όρος
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ + ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2008
2. Από αρχές Σεπτέμβρη και σχεδόν επί τρίμηνο ο ALPHA (ιδοκτησίας Κοντομηνά) ξοδεύει το 80% των ειδήσεών του κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι έχει μεροληπτήσει υπέρ του Βατοπεδίου, ουσιαστικά προσφέροντας της κρατική ακίνητη περιουσία. Κύριοι κατήγοροι τηλε-δημοσιογράφοι είναι ένας αριστερο-δεξιών καταβολών εκδότης (Κύρτσος), και ένας πρώην αρθρογράφος/διευθυντής του Ριζοσπάστη (Βερύκιος).
3. Ο Γιωργάκης και δεκάδες στελέχη του πασόκ παρελαύνουν καθημερινά από τον ALPHA, μιλώντας για το σκάνδαλο του αιώνα.
4. Κύριος στόχος των τηλε-ηθοποιών του Κοντομηνά είναι ο Ρουσόπουλος και κύριος πολιτικά ωφελημένος είναι το πασόκ.
5. Αρχίζουν να βγαίνουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν να πέφτει η Ν.Δ. και να ανεβαίνει το πασόκ
6. Μοναχοί της Μεγίστης Λαύρας, αντίπαλο μοναστήρι του Βατοπεδίου, βγαίνουν στον ALPHA και ψιθυρίζουν υπονοούμενα, φήμες και σενάρια για την υπόθεση, χωρίς να λένε τίποτε συγκεκριμένο (άκουσα, συζητείται, δεν είμαι σίγουρος, κλπ)
7. Ο οδηγός του Εφραίμ (Αποστολίδης) λέει ότι πήγα τους καλόγερους στα υπουργεία και μία φορά στο σπίτι του Ρουσόπουλου.
8. Η ακίνητη περιουσία και τα δάνεια του Ρουσόπουλου είναι πεντακάθαρα (όχι μόνο το έσχες αλλά και το πόθεν).
9. Υπό την πίεση των τηλεοράσεων γκρινιάζουν τα στελέχη της Ν.Δ. και παραιτείται ο Ρουσόπουλος για να μην πέσει η κυβέρνηση.
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2008
10. Αρχίζει η εξεταστική. Κάποια κυρία Σωτηροπούλου (δικηγόρος ακτημόνων της Ραιδεστού) καλείται από το πασόκ για μάρτυρας κατηγορίας λέγοντας ότι ο νομάρχης Ψωμιάδης της είπε ότι έχει εντολές άνωθεν. Η Β.Πατουλίδου του πασόκ επιβεβαιώνει τη Σωτηροπούλου και λέει στα κανάλια ότι το γράφουν και τα πρακτικά.
11. Δημοσιοποιούνται τα πρακτικά όπου δεν αναγράφονται τέτοια πράγματα και η Πατουλίδου του πασόκ λέει ότι εννοούνται (έτσι το ερμηνεύει αυτή).
12. Δημοσιοποιείται βίντεο του συζύγου της Σωτηροπούλου Κοκοβίνου που τον δείχνει να ζητάει τεράστια μίζα για να μην χαλάσει τη δουλειά, ρίχνοντας τους ακτήμονες της Ραιδεστού.
13. Η σύζυγός του δικηγόρος λέει εγώ δεν έχω σχέση με αυτά που κάνει ο Κουκουβίνος και η μαρτυρία μου εναντίον του Καραμανλή είναι αληθινή.
14. Ο Κουκουβίνος είχε διορισθεί από τον Κοντομηνά σαν μέλος του Δ.Σ. του Άρη Θεσσαλονίκης.
15. Ο οδηγός Αποστολίδης λέει ότι γνώριζε τον Πρόεδρο της ΚΕΔ Παπαγεωργίου. Του ζήτησαν να τον περιγράψει και είπε ότι ήταν 40 χρονών και έχει 1.80 ύψος ( ο πραγματικός Παπαγεωργίου είναι 70 ετών και έχει 1.70 ύψος)
16. Την ώρα που κατέθετε ο Αποστολίδης πιάστηκε από τον Πρόεδρο της Εξεταστικής να διαβάζει την κατάθεσή του από Fax που είχε σταλεί από τον ALPHA του Κοντομηνά. Ο Αποστολίδης έχει δικηγόρο το Ραγκούση, που ήταν συνήγορος της 17 Νοέμβρη και του έκπτωτου Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου.
17. Ο μάρτυς κυρία Κανά που υποτίθεται ότι θα επιβεβαίωνε τα λεγόμενα της Σωτηροπούλου λέει ότι είναι όλα ψέμματα και μάλιστα ότι μαγνητοφώνησε τηλεφωνική επικοινωνία που η Σωτηροπούλου την προέτρεπε να πεί ψέμματα.
18. Την προηγούμενη της κατάθεσης στην εξεταστική ο Κουκουβίνος μπαίνει στο νοσοκομείο ισχυριζόμενος ότι έχει ζαλάδες και αρρυθμίες (Θυμίζει μήπως άλλο πράσινο δικηγόρο της ΓΣΕΕ πριν από λίγους μήνες;).
19. Το πασόκ που είχε προκαλέσει την εξεταστική μετά τις μεθοδεύσεις Κοντομηνά, αλλάζει κουβέντα και αρχίζει να μιλάει για την ακρίβεια και τη διεθνή οικονομική κρίση.
20. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες, τα πασοκικά blogs και τα κανάλια εξαφανίζουν το τεράστιο αυτό θέμα από την επικαιρότητα και αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο τους στα προβλήματα των νοσοκομείων και την ακρίβεια.
21. Ο Παπακωνσταντίνου του πασόκ επίσης λέει ότι η Σωτηροπούλου είναι Νεοδημοκράτισσα (τόσο νεοδημοκράτισσα που έλεγε ότι ο Καραμανλής ήταν πίσω από το Βατοπέδι, το άτομο είναι ΠΟΛΥ γελοίο).
Κατά τα άλλα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΥΝΕΝΟΗΣΗ Κοντομηνά και Γιωργάκη (όχι πως δεν έχουν γίνει επικοινωνιακές ηλιθιότητες από τον Καραμανλή που δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει τις ανεπάρκειες του Ρουσόπουλου).
RSS - Posts
28 Comments
ΚΚ
Σε άλλες (ίσως πιο αθώες φαινομενικά) εποχές είχες γράψει
σε – ένα εν λευκώ- “από τους δεξιούς στους αδέξιους” τώρα τι θα έγραφες ???
Νάσος
Ευχαριστώ για τη βαθμολογία 🙂 τον ευγενικό αναγνώστη…
Στούς πιο …δεξιούς!
Όπως πάντα εύστοχος….
Και προσεκτικός 🙂
Τί είναι αυτά τα καραγκιοζιλίκια κύριε Καββαθά? Ήμαρτον! Τόσο ανίκανοι είναι οι πασόκοι στις μηχανορραφίες και γελάει ο κόσμος μαζί τους? Εδώ ο Μαντέλης, κατηγορούμενος για ξέπλυμα και δωροδοκία, λέει φόρα παρτίδα στην απολογία του ότι βάσει του νόμου περί ΜΗ ευθύνης Υπουργών, δεν λογοδοτεί σε δικαστήριο αλλά στην Βουλή και τα αδελφάκια του, και ότι το αξιόποινο δεν υπάρχει στην υπόθεσή του και κανείς δεν ντρέπεται μ’ αυτά που λέει, ούτε ο ίδιος, για τα μαύρα λεφτά. Τονίζω ότι δεν υπερασπίζομαι τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του. Αν όμως οι κατηγορίες δεν στοιχειοθετούνται, πώς και ο θιγόμενος δεν κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά παντός υπευθύνου? Τα καταντήματα μοναχών που είναι “αντίπαλοι” και αλληλοκαρφώνονται, είναι για γέλια.
@ Τονίζω ότι δεν υπερασπίζομαι τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του – μαζί σου σε αυτό.
Αλλά στο ( Τόσο ανίκανοι είναι οι πασόκοι στις μηχανορραφίες και γελάει ο κόσμος μαζί τους? ) για σκέψου λίγο μήπως λέω μήπως πρέπει να “δώσουνε” τα μικρά ψαράκια για να τη γλυτώσουν οι “καρχαρίες” λέω μήπως………….
Συγγνώμη για τη καθυστέρηση στην απάντηση αλλά, οι μέρες περνάνε σαν σε κακό όνειρο. Ένα απίθανο πλήθος από πολιτικές καρικατούρες προσποιείται ότι κυβερνάει μία χώρα από την οποία …έλλειπε τα τελευταία 30 χρόνια!
Φήμες που έχω ακούσει:
Το Βατοπέδι είναι μαζί με τους Κύπριους και τον Κάρολο της Αγγλίας οι κύριοι μέτοχοι της Τράπεζας Κύπρου. (Εξ ού και οι επισκέψεις του γαλαζοαίματου, παρ’ όλο που κληρονομικά είναι η κεφαλή της μεγάλης στοάς της Αγγλίας)
Το Βατοπέδι είναι απο τις μεγαλύτερες μηχανές ξεπλύματος χρημάτων στην Ελλάδα.
Παρά τα λεγόμενα, καμμιά ενέργεια του Εφραίμ δεν ζημίωσε το Ελληνικό δημόσιο.
Δεν χρειαζόταν να λαδώσει, για τον ίδιο λόγο που ο Κόκκαλης ποτέ δεν χρειάστηκε να το κάνει ο ίδιος:
Είτε τον φοβόντουσαν, είτε το έκαναν άλλοι γι’ αυτόν.
Γι’ αυτό αποκλείεται η επιτροπή να βρεί στοιχεία χρηματισμού.
Βέβαια, επειδή αυτά είναι φήμες, μπορεί να λέω και π@π@ριές.
Είδωμεν…
To μονο σιγουρο ειναι οτι το βατοπεδι® ειτε ειναι σε διαμαχη με την αγια λαυρα® ειτε οχι και απλως συνυπαρχουν υπο την σκεπη της εκκλησιας της ελλαδος® κανει πολυ καλες μπιζνες.
Η συγκεκριμενη μπιζνα δεν ειναι πολυπλοκη ενα απλο “follow the money” λυνει ολες τις αποριες.
Λοιπον το βατοπεδι® μεσω καραμανλη και υπουργων του και ολοκληρου μηχανισμου ανταλλαξανε λιμνη στην βορειο ελλαδα που διεκδικουν ως δικη τους , με ολυμπιακα ακινητα που χρυσοπληρωσε ο ελληνικος λαος.Φυσικα μολις εγινε η ανταλλαγη ως εξπερτακια στο ριαλ εστεητ οι βατοπεδινοι το πουλησαν και γεμισαν τα παγκαρια τους με πλουτο ψαλλωντας ο σκοπος αγιαζει τα μεσα.Φυσικα ολα τα γραναζια της μηχανης που στηθηκε λαδωθηκαν καλα.
Κλασσικο παραδειγμα κλοπης δημοσιας περιουσιας/χρηματος στο γαμησετασταν κρατος μας.
χαρακτηριστικο παραδειγμα αντιδρασης μεταξυ απατεωνων … οταν ενας ριχνει των αλλων στην μοιρασια, τοτε ο ενας καρφωνει των αλλο και ο ποιο διαπλεκομενος θα την γλυρωση… αλλοιως θα μετραγαμε πτωματα … δεν πανα να γαμ.. ολοι τους ….
Ο αναζητών σπηλιά μπορεί να νοικιάσει μία δίπλα στη δική μου, σε γνωστό “in” κοσμικό νησί, όπου “ο κάθε άντρας μπορεί να ζήσει με ελάχιστα χρήματα ως βασίλισσα” (sic).
Από εκεί, θα μπορούμε ως αναχωρητές να εξακοντίζουμε παρέα την περιφρόνησή μας, σε όσους κοσμικούς μεγαλοκαρχαρίες τιμούν τα άγια αυτά χώματά κάθε καλοκαίρι (βλ. μερικούς που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο αλλά και πολλούς άλλους που μας οδήγησαν με την απληστία τους στα σημερινά μας χάλια).
Αν και φοβάμαι, πως ούτε την περιφρόνησή μας δεν αξίζουν.
Papadario Real Estate and Co.
Μέγα σφάλμα: άλλο Εκκλησία (εμείς), άλλο το παπαδαριό.
Δείτε την ετυμηγορία της λέξης “Εκκλησία”, αν αμφιβάλετε.
Απορίες:
1. Από που κι ως που υπάρχει επάγγελμα καλόγερος; Ιστορικά, ποιός ευθύνεται για την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την επέκταση της Ασίας προς τας Ευρώπας;
2. Ποιός ο λόγος το παπαδαριό να μπορεί να εκμεταλλεύεται ακίνητα σαν να ήταν προσωπική του περιουσία; Δεν παίρνουν μισθό; Ποιά ήταν η τελευταία φορά που είδατε να τελείται μυστήριο δωρεάν;
3. Υπάρχει κάτι που λέγεται “Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση – Ίδρυμα”. Αυτό δεν θα όφειλε να είναι η Εκκλησία;
4. Από την άλλη, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Και δεν είναι αναγκαία καλύτερος ο χωρισμός κράτους – εκκλησίας: για φανταστείτε τι θα γίνουν τα χωράφια του παπαδαριού όταν περιέλθουν στους βλαχοδήμαρχους, τους βλαχονομάρχες και τους βλαχοβουλευτές. Το τι ξενοδοχείο -μεζονέτα – βίλα – πισίνα -“νεοκλασικό” έχει να αναγερθεί, μην το πείτε ούτε του Τσοχατζόπουλου.
Προσωπικά, δεν είμαι υπέρ της αποχριστιανοποίησης μας a la Simitis.
Απλά η Εκκλησία πρέπει να ανακτήσει τον πνευματικό της ρόλο.
Είναι προφανές ότι ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι να αγοράζει call options, να μιζάρει στο real estate και να “τοποθετείται” στην Παράλληλη Αγορά. Είναι να τελεί συνάξεις συνανθρώπων σε ένα εθιμοτυπικό ντεκόρ στο οποίο δεν χωρούν τσαμπουκάδες, κόντρες, φθόνος, αποκτήνωση. Είναι η αναζήτηση της Αρετής κατά Σωκράτη (του παλιού, όχι του Κόκκαλη, αυτός είναι Ολυμπιακός). Όλα τα άλλα, είναι περιττά._Κ.Π.
ΥΓ: 1. Όλοι οι κορυφαίοι κομμουνιστές / νεοφιλελεύθεροι / άθεοι στοχαστές συνηγορούσαν υπέρ της έννοιας των τελετών μέσα στην Κοινότητα. Απαλύνουν κατά πολύ το ανθρώπινο δράμα.
2. Ως Έλληνες, έχουμε το προνόμιο να έχουν γραφεί τα Ευαγγέλια στην γλώσσα μας, είναι εύκολο να δεις την ιστορική συνέχεια από τους πολύ παλιούς, εξαιρετική η προσπάθεια χούντας και εθνομηδενιστών ρίξουν λάσπη, να προσπαθήσουν διακαώς να μας πείσουν ότι δεν συνάδει Έλληνας και Χριστιανός. Δυστυχώς, χρειάζονται πολλές ώρες διαβάσματος για να αποκτήσεις δική σου οπτική γωνία, μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα όσο το να διαβάζεις μια φυλλάδα, να βλέπεις τους τηλεαστέρες τρώγωντας ή να τους ακούς αλλάζοντας ταχύτητες.
3. Εξαιρώ βέβαια την Παλαιά Διαθήκη. Ακούστε το WORMWOOD των Residents για μια συνοπτική περιγραφή.
“εξαιρετική η προσπάθεια χούντας και εθνομηδενιστών ρίξουν λάσπη, να προσπαθήσουν διακαώς να μας πείσουν ότι δεν συνάδει Έλληνας και Χριστιανός”
Συγνωμη ρε ΚΠ τι λες?Η χουντα ελεγε “πατρις,θρησκεια ,οικογενεια” και ο παπαδοπουλος εσκαβε για να χτισει εκκλησια επειδη τοχε ταμα…μη μας τρελαινεις τωρα.
Απο κει και περα κατα την αποψη μου εχοντας ως γνωμονα ολη τη κλασσικη ελληνικη παιδεια που εχω διδαχθει και διαβασει ευκολα διαπιστωνω πως βρισκεται σε πληρη διαστολη με το μεσσιανισμο-χριστιανισμο και ειναι πασιφανες οτι οι εννοιες Ελληνας και χριστιανος ειναι ασυμβατες.
Αλλα και ιστορικα να το παρεις με τις σφαγες των ελληνων απο τους χριστιανους για να τους προσυλητισουν επι θεοδοσιου κτλ.
Αν εχεις ακομα αμφιβολιες μπορεις να ψαξεις τους αναθεματισμους της εκκλησιας σου κατα την ελληνων καθε κυριακη της ορθοδοξιας, ομολογια εκ των εσω της ασυμβατοτητας ελληνισμου και ορθοδοξιας.
Εαν εχεις και το κουραγιο η το θαρρος για περισσοτερο ψαξιμο σε παραπεμπω στο βιβλιο του λιαντινη γκεμμα.
Οσο για το χωρισμο κρατους εκκλησιας εννοειται οτι πρεπει να γινει , καμμια δουλεια η εκκλησια ΑΕ® με το ελληνικο κρατος.
1. Μα προφανώς κάποιος που λέει “Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών” και σε υποχρεώνει να το επαναλάβεις δια της βίας, καταστρέφει όλη την “πρόσοψη”. Άρα, μην τρελλαίνεσαι, δεν τρέχει μια, η CIA έκανε καλή δουλειά και με το χωράφι και με την συρματόπλεξη (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, ξεκίνησαν από τα χουντικά καθάρματα).
2. Κανένας μεσιανισμός στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ παράδοση, πάλι μπλέκεσαι. Κατ’ αρχήν διάβασε Καινή Διαθήκη. Όλη. Δες ότι π. χ. πουθενά δεν αναφέρεται ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή και ότι ο Μεσσίας είναι το αφεντικό εκεί. Κάπου λέει για δευτέρα παρουσία, αλλά είναι μεταφορά. Όλο το βιβλίο παραθέτει απλές παραβολές περί Αρετής. Κατά δεύτερον, δεν μπορεί, μια αυτοκρατορία που άντεξε σε τόσα δεινά επί χίλια χρόνια, κάπως κάτι καλά θα έκανε ότι έκανε. Μην ξεχνάς ότι τα πάντα άρχισαν να καταστρέφονται όταν την κοπάνησαν οι Γότθοι με το σχίσμα. Κι αυτοί είναι εκείνη που την μισούσαν και την μισούν, αυτοί ονόμασαν μια ολόκληρη Αυτοκρατορία με τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό “Βυζάντιο” (όνομα της παλιάς Πόλης). Επίσης, φυσικά και δεν είναι πασιφανές ότι Έλληνας και Χριστιανός είναι ασύμβατες έννοιες, αυτά τα λέει η “Γενιά του Πολυτεχνείου”. Η βασική διαφορά που μας έμαθαν στο σχολείο, είναι ότι ο Έλληνας ερευνά, ο Χριστιανός υπακούει στο “Πίστευε και μη ερεύνα”. Δες όμως σε ποιόν αιώνα γράφτηκε το παραπάνω και ανέτρεξε στα γραπτά των φιλοσόφων της εποχής. Διάβασε και ιστορικούς όπως ο Χαλκοκονδύλης, και φιλοσόφους, όπως ο Ράμφος και βυζαντινολόγους, όπως η Αρβελέρ. Μην πιπιλάς την καραμέλα που σου δίνουν. Ρώτα επίσης και όποιον γνώστη βρεις σε όποιαν Εφορία Αρχαιοτήτων βρεις: ποια η σχέση του δωδεκάθεου με τον χριστιανισμό; Που έχτιζαν οι χριστιανοί τα ιερά τους και πως αντικαταστάθηκαν οι Έλληνες Θεοί από τους Εβραίους Θεούς; Έλα μια βόλτα Ελευσίνα να περπατήσουμε την Ιερά Οδό μέσα στην εγκατάλειψη, να σου δείξω πράγματα και θάματα, να φρικάρεις.
3. Δεν τα κατάλαβα αυτά για κουράγιο και θάρρος. Θέλει κουράγιο και θάρρος να διαβάζεις, να ερευνάς και να κριτικάρεις εποικοδομητικά; Πλάκα μάλλον μου κάνεις ή είσαι αναιδής, ή πιτσιρικάς. Τέλος πάντων, το ότι η ανωνυμία μας προφυλάσσει από τις κακοτοπιές, δεν σημαίναι ότι πρέπει να αρχίσουμε τις χριστοπαναγίες για ξεχαρμάνιασμα (άλλη συνήθεια κι αυτή, ρώτα τους νότιους Πελοποννήσιους, ιδίως Καλαμάτα, από που προέρχεται ιστορικά η έφεση τους στην βωμολοχία, ιδίως εναντίον των θεών).
_Κ.Π.
Επειδη η μπουρδολογια ημιμαθων αντιμετωπιζεται μονο με επιχειρηματα…
Επτά αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων ψέλνονται από το 787μχ, από τους ιερείς της ορθοδοξίας, κάθε πρώτη κυριακή της σαρακοστής.
Συντάχθηκαν επίσημα κατά την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο στην οποία παρευρέθηκαν 367 συνοδικοί επίσκοποι.
Οι αναθεματισμοί στη μετάφραση….
ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜ ΑΝΑΘΕΜΑ.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους προτιμούν τη λεγόμενη σοφία των εκτός χριστιανισμού Ελλήνων την ανόητη και ακολουθούν τους δασκάλους τους και δέχονται ότι υπάρχει μετεμψύχωση ή ότι οι ανθρώπινες ψυχές χάνονται όπως τα άλογα ζώα και ξεπέφτουν στην ανυπαρξία και εξαιτίας αυτών των ιδεών τους αθετούν την ανάσταση, την κρίση [κατά τη δευτέρα παρουσία] και την τελική ανταπόδοση σύμφωνα με όσα έπραξε στη ζωή του ο καθένας, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ
ΤΡΙΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους λένε ότι είναι καλύτεροι κατά πολύ οι σοφοί των ΕΛΛΗΝΩΝ και οι πρωτοστάτες στις αιρέσεις, στους οποίους οι επτά άγιες και Καθολικές Σύνοδοι και όλοι οι Πατέρες που έλαμψαν μέσα στην Ορθοδοξία τους επέβαλαν ανάθεμα, ως ξένους στην Καθολική Εκκλησία, καθώς πλεόνασαν τα ψεύτικα και βρόμικα λόγια τους και εδώ και στη μέλλουσα κρίση, και σε κείνους που είναι ευσεβείς και ορθόδοξοι αλλά αμάρτησαν από ανθρώπινο πάθος ή από άγνοια, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους αποδέχονται τις διδασκαλίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και δεν τις σπουδάζουν μόνο για μόρφωση, αλλά ακολουθούν και τις ιδέες τους τις μάταιες και τις πιστεύουν ως αληθινές, και μάλιστα ωσάν αυτές να περιέχουν τη βεβαιότητα, και επιμένουν να παρασύρουν σ’ αυτές άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά και να τις διδάσκουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ
ΠΕΜΠΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους με δική τους πρωτοβουλία, μαζί με τα άλλα μυθικά πλάσματα, διαστρεβλώνουν τα της δημιουργίας του ανθρώπου και δέχονται ως αληθινές τις πλατωνικές ιδέες και ισχυρίζονται ότι οι ίδιοι από μόνοι τους διαμορφώνουν άποψη και προφανώς αμφισβητούν την απόλυτη εξουσία του Δημιουργού, ο οποίος από την ανυπαρξία έφερε στην ύπαρξη τα πάντα και ως Ποιητής έθεσε σε όλα αρχή και τέλος με τη δύναμη του εξουσιαστή και δεσπότη, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ
ΈΚΤΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους δέχονται και διαδίδουν τις μάταιες αντιλήψεις των ΕΛΛΗΝΩΝ, και ότι οι ψυχές προϋπήρχαν και ότι δεν προήλθαν ούτε προέκυψαν από την ανυπαρξία τα πάντα και ότι ήρθε το τέλος της κολάσεως από τη στιγμή που δημιουργήθηκε και η κτίση και το ανθρώπινο είδος, και διαδίδουν με τέτοια λόγια ότι η Βασιλεία των Ουρανών έχει τελείως καταργηθεί και εκλείψει, την οποία και ο ίδιος ο Χριστός και Θεός μας δίδαξε ως αιώνια και ακατάλυτη, παρέδωσε και εμείς από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη παραλάβαμε ότι και η Κόλαση είναι ατέλειωτη και η Βασιλεία παντοτινή, καταστρέφουν με τέτοια λόγια και τους εαυτούς τους και προξενούν σε άλλους αιώνια καταδίκη, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ
ΕΒΔΟΜΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ: Σε όσους ακόμη φρονούν και λένε ότι κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας είναι εκ των υστέρων δημιουργημένη, αναγκάζονται ως εκ τούτου να δεχτούν ότι θεία ουσία είναι χωρίς άλλο εκ των υστέρων δημιουργημένη· γιατί αν εκ των υστέρων δημιουργημένη ενέργεια κατά τους Αγίους, θα φανερώσει ότι είναι εκ των υστέρων δημιουργημένη και η φύση. Αυτή όμως είναι άκτιστη, θα τη χαρακτηρίσει κανείς άκτιστη ουσία και εξ αυτού του λόγου και όσοι ζουν με την καθαρή και αμόλυντη χριστιανική πίστη κινδυνεύουν να περιπέσουν σε πλήρη αθεΐα και να δεχτούν την ελληνική μυθολογία και τη λατρεία των δημιουργημάτων. Σε όσους άρα δεν ομολογούν, σύμφωνα με τις θεόπνευστες θεολογικές ερμηνείες των Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας, ότι είναι άκτιστη κάθε φυσική δύναμη και ενέργεια της τρισυπόστατης Θεότητας, ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ.
ΥΓ:αφιερωμενο στο ΚΠ
Ψιλοκαρασυγγνώμη, είσαι πραγματική οντότητα; Μήπως είσαι virtual; Διαθέτεις λογισμικό ανάγνωσης της Ελληνικής; Γνωρίζεις ότι τα κείμενα των αφορισμών σταμάτησαν να διαβάζονται την 8η Μαρτίου 2009; Καταλαβαίνεις ότι τότε “ελληνικό έθνος” έλεγαν τους ειδωλολάτρες; Επίσης, το ότι η Ορθοδοξία είναι ζωντανός οργανισμός, σε αντίθεση με τους παπικούς, αλλιώς δεν θα καταργούσαν την εν λόγω ανάγνωση επί Παπούλια και Τζερόνιμο; Επίσης, ότι οι μαλακίες που είχαν γραφτεί επί Ταρασίου στο «Συνοδικό», δηλαδή στα Πρακτικά της Ζ’ Οικουμενικής και καθιερώθηκαν ως μέρος της επίσημης ακολουθίας είναι κάτι που με αφορά, όσο η κωπηλασία; Δηλ. τόση ώρα χάνω την ώρα μου λέγοντας ότι άλλο οι πιστοί κι η πίστη, άλλο το παπαδαριό που αποτελεί ένα κλειστό σύστημα εξουσίας; Χωρίς φυσικά να το γνωρίζεις, βρίσκεσαι από την πλευρά του Γιανναρά με τα δούρεια περί θρησκειοποίησης της Ορθοδοξίας. Εγώ γουστάρω Παπανικολάου, όντας αριστερός και ελάχιστα χριστιανός. Παραθέτω ένα μικρό κείμενο του Θύμιου:
“Οι γραφειοκρατικές ηγετικές κλίκες (είτε είναι πολιτικές, είτε συνδικαλιστικές, είτε πνευματικές κλπ) πρωτίστως νοιάζονται για τα προνόμιά τους και ουδέποτε για το πολιτικό ή πνευματικό τους «ποίμνιο». Οι διαχειριστές κάθε εξουσίας την εξουσία τους διαφυλάσσουν και ισχυροποιούν και ο λαός πάντα αποτελεί γι αυτούς το αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ποτέ το υποκείμενο της εξέλιξης και των αποφάσεων. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να προβληματίζεται, να αγωνιά και να ανησυχεί ο κάθε «καθαρός» άνθρωπος με αυτές τις τελετουργικές συναντήσεις των διαχειριστών του κράτους του Βατικανού με τους διαχειριστές του Ορθόδοξου δόγματος.
Δεν είμαι ειδικός να εξετάσω το ζήτημα από τη θεολογική του σκοπιά. Αυτό το έχουν αναπτύξει τεκμηριωμένα οι άνθρωποι της Εκκλησίας που γνωρίζουν. Η ρηξικέλευθη τοποθέτηση του π. Μεταλληνού δεν με «φώτισε» απλώς, αλλά μου έδωσε και το έναυσμα για αυτό το άρθρο. Επαλήθευσε από τη «θεολογική σκοπιά» τη δική μου πολιτική θεώρηση.
Θα προσεγγίσω, συνεπώς το ζήτημα πολιτικά με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων.
Παρατήρηση πρώτη.
Το υπερεθνικό κεφάλαιο και η πλανητική πολιτική του παράμετρος (Νέα Τάξη) έχουν κηρύξει σήμερα έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον κάθε «εθνικής οντότητας», εναντίον κάθε συνεκτικού πολιτικού, πολιτισμικού και πνευματικού ιστού, εναντίον της συλλογικής ιστορικής μνήμης και συνείδησης, εναντίον των θρησκευτικών δογμάτων που αποτελούν ιστορικό μυϊκό σκελετό και πνευματικό νευρικό σύστημα των λαών. Η Ορθοδοξία αποτελεί, για λόγους που δεν θα αναλύσουμε εδώ, το μεγάλο εμπόδιο στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Παρατήρηση δεύτερη
Η άλωση των εθνών, η διάλυση των κοινωνιών, η ισοπέδωση των λαϊκών κατακτήσεων και του πολιτισμού περνάει και μέσα από την άλωση των θρησκειών και Εκκλησιών. Η άλωση της Ορθοδοξίας περνάει μέσα από τον «εκσυγχρονισμό» της, μέσα από τη θεσμοποιημένη εκκοσμίκευσή της.
Δεν μπορεί να κτυπηθεί η Ορθοδοξία με μετωπικές επιθέσεις. Μπορεί να νοθευτεί και να αλλοιωθεί εσωτερικά. Κάθε κοσμοαντίληψη, κάθε σύστημα ιδεών «μεταλλάσσεται» από τους διαχειριστές του και δεν θανατώνεται από «εξωτερικούς εχθρούς». Αυτό συνέβη και με την κοσμοθεωρία του μαρξισμού.
Παρατήρηση τρίτη
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται σήμερα ένα συνδυασμό επιθέσεων: Εσωτερική υπονόμευση, εξωτερικά κτυπήματα από το νεοταξικό κράτος και τις «προοδευτικές» και «αριστερές» ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Κατακλυσμός της Ελλάδας από Ισλαμιστές. Εδώ προωθείται η θρησκευτική αντιπαλότητα και σύγκρουση με τον Ισλαμισμό, τον άλλο μεγάλο εχθρό της Νέας Τάξης. Αυτό που επιχειρείται είναι ο «εμφύλιος σπαραγμός» των «πιστών» των δύο επικίνδυνων δογμάτων
, μέσω της τεράστιας εισαγωγής ισλαμιστών στην Ελλάδα. Η ανέγερση των Τζαμιών σε αυτό αποσκοπεί. Το ισλαμικό στοιχείο αποτελεί μέγα κίνδυνο για την ελληνική κοινωνία. Αυτό όμως το ζήτημα θέλει ιδιαίτερη ανάλυση…
Παρατήρηση τέταρτη.
Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες των Εκκλησιών και οι διαχειριστές των θρησκευτικών συναισθημάτων των λαών ήταν πάντα με το μέρος της εξουσίας: Οι πνευματικοί ροπαλοφόροι του καθεστώτος.
Αντίθετα ο κλήρος και ιδιαίτερα ο Ορθόδοξος κλήρος, το σώμα δηλαδή της Εκκλησίας, ήταν με το λαό, ήταν ζυμωμένος με το λαό. Γι αυτό σε όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα και τα λαϊκά κινήματα η γραφειοκρατική ηγεσία στεκόταν απέναντι από το σώμα του κλήρου που ήταν με το λαό και τους αγώνες του. Αυτή τη «λεπτομέρεια» την αγνόησε η Αριστερά και ταύτισε τους διαχειριστές της Ορθοδοξίας με το συνολικό σώμα της Εκκλησίας, προκαλώντας καταστροφικούς «διχασμούς». Και σήμερα συνεχίζει το ίδιο βιολί, μη διακρίνοντας ότι η Ορθοδοξία και το σώμα της Εκκλησίας όχι μόνο δεν είναι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, αλλά βρίσκεται και στο στόχαστρο της πλανητικής εξουσίας και των εσωτερικών εντολοδόχων της.
Παρατήρηση πέμπτη
Σήμερα στη φάση της παγκοσμιοποίησης και του πλανητικού ολοκληρωτισμού οι «εθνικές» και «τοπικές» εξουσίες (πολιτικές ή πνευματικές) δεν έχουν καμία ισχύ, αποτελούν «βάρος», «βλαβερή πολυτέλεια» για τη Νέα Τάξη. Το πολιτικό ισοδύναμο του υπερεθνικού, αυτοκρατορικού ιμπεριαλισμού είναι το πλανητικό κράτος και το πνευματικό ισοδύναμο το πλανητικό θρησκευτικό («Εκκλησιαστικό») κράτος. Το κράτος του Βατικανού εκπληρώνει αυτές τις νεοταξικές προδιαγραφές. Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία, είναι θεσμοθετημένο εκκοσμικευμένο κράτος!!!
Παρατήρηση έκτη
Το κατεστημένο της Ορθόδοξης Εκκλησίας θέλει να ενσωματωθεί σε αυτό το πλανητικό πνευματικό κράτος. Δεμένο πάντα με την εκάστοτε εξουσία θέλει να ενσωματωθεί στις νέες διεθνείς ανακατατάξεις διαπραγματευόμενο ένα μεγάλο του ατού: Την ορθόδοξη Εκκλησία. Γιατί μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία παρέχει το πνευματικό άλλοθι, δηλαδή δίνει την ταυτότητα της Εκκλησίας στο Βατικανό, στο παγκόσμιο «χριστιανικό» κράτος!!!
Αν επιτευχθούν αυτοί οι νεοταξικοί σχεδιασμοί (δεν το βλέπω, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο) τότε η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία θα έχει αλωθεί, θα έχει μεταλλαχτεί σε εκκοσμικευμένο Παπισμό, σε θεσμοθετημένο κράτος της Νέας Τάξης.
Τελευταία παρατήρηση
Το επιχείρημα ότι ο Πάπας μιλάει κατά της παγκοσμιοποίησης είναι για τους αφελείς. Και οι γενίτσαροι της παγκοσμιοποίησης μιλούν εναντίον της!!!
Το ίδιο πολιτικά ανόητο είναι και το επιχείρημα ότι ενωμένος ο «Χριστιανισμός» θα πολεμήσει πιο αποτελεσματικά τη Νέα Τάξη. Ο «Χριστιανισμός» όμως αυτός δεν θα είναι Εκκλησία, αλλά παγκόσμιο κράτος για τη χειραγώγηση των «πιστών». Κανένα κράτος και καμία κοσμική εξουσία δεν αυτοαναιρείται. Η μόνη εξουσία που είναι ικανή να αντισταθεί στον εφιάλτη της Νέας Τάξης είναι αυτή που εκπορεύεται από τα κάτω: Από το λαό, από τον κλήρο, από τη δημοκρατική αυτό-οργάνωση των «πιστών», από την Εκκλησία του λαού και όχι τις γραφειοκρατικές κλίκες κορυφών… ”
Σου ‘μω την πολυμάθεια._Κ.Π.
Γραφικος κλασσικος χριστιανοταλιμπαν.
Μετα τον οχετο μπουρδας που παρεθεσες βλεπω και τη κατακλειδα “Σου ‘μω την πολυμάθεια”.
Λοιπον εισαι αναξιος για διαλογο και κυριως αυτα που λες τα βρισκω τοσο βλακωδη οσο και βαρετα , οποτε συνεχισε να σολαρεις τη μαλακια σου απερισπαστος.
Τα επιχειρήματα του κακογραμμένου LISP κώδικα που τολμά να χρησιμοποιεί ως ψευδώνυμο το όνομα του μεγάλου Σαμιώτη Φιλοσόφου, περί θρησκειοποίησης της Ορθοδοξίας (ανάθεμα κι αν καταλαβαίνει τι είναι) και ρίχνει το επίπεδο μας υπό του εδάφους, είναι:
1. Ότι είμαι “γραφικος” “κλασσικος” “χριστιανοταλιμπαν” (sic)(Από που άραγε προκύπτει; Τελικά, το “λογισμικό” δεν αναγιγνώσκει τα γραφόμενα. Μάλλον ισχύει η θεωρία περί ξεχαρμανιάσματος που γίνεται εκ του ασφαλούς, λόγω ανωνυμίας. Ανταλλαγή απόψεων; Τι είν’ ετούτονά;). Υπερεπιχείρημα! Ενώ αν λέμε αυθαίρετα ότι χριστιανισμός και ελληνισμός είναι άκρα αντίθετα, έτσι, μόνο του, αυτό κι αν είναι επιχείρημα.
2. Ότι η διαλεκτική σχέση μεταξύ υποκειμένου και εξουσίας είναι “οχετο” “μπουρδας” (sic). Μεγάλε, συνέχισε, πας κατ’ ευθείαν για έδρα στην Φιλοσοφική! Και ‘μώ τα απύθμενα διανοητικά βάθη, αδυνατώ.
3. Ότι πρέπει να πεισθούμε για την αντίθετη θέση (διότι, ρε φιλαράκο, στην ουσία περί αυτού πρόκειται, μην δραματοποιείς έτσι το πράμα) από λίγες βρισιές. Βέβαια, όπως κάθε γνήσιος νεοέλληνας που πρόσφατα αναβαθμίστηκε από Βοσκός σε ΒίΆιΠί (στο μυαλό του, πάντα), προσβάλλεται όταν γίνεται αντικείμενο ειρωνικών σχολίων. Αυτό δεν τον εμποδίζει να διατηρεί για τον εαυτό του το προνόμιο της προσβολής (η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους – ιλούζιον οφ γκρέιτνες για να καταλαβαινόμαστε- είναι ίδιον των αμόρφωτων και των αλκοολικών ή και των δύο μαζί) και να αυταναπαράγει τον κώδικα βρισιών που έμαθε προφανώς από το σύστημα παιδείας που ενετάχθη (Οικογένεια, Σχολείο). Πλάκα έχει βεβαίως ότι θεωρεί τον εικονικό εαυτό του άξιο για διάλογο, όπως έτσι ο ίδιος αντιλαμβάνεται τον ακατάληπτο, παιδικό του μονόλογο.
4. Ότι η σκέψη των Στωικών, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη που εγκωμιάστηκε και εμπλουτίστηκε από τον Κλήμη τον Αλεξανδρινό, τον Τερτυλλιανό, τον πατρ. Γρηγόριο τον Κύπριο, τον Μιχαήλ Ψελλό, τον Βασίλειο, τον Γρηγόριο Νύσσης, τον Μάξιμο τον Ομολογητή με πρώτο “σκαλοπάτι” τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, εξαφανίστηκε ως δια μαγείας κατά την εποχή της βαρβαρότητας στην Δύση από τον 5ο ως τον 11ο Αιώνα, ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ -ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙ ΗΜΩΝ-, και επανεμφανίστηκε μέσω εξωγήινων και πνευμάτων του δάσους, αρχικά στους άραβες, μετά στους παπικούς και στην συνέχεια σε newspeak internet greeklish στις οθόνες των PC μικρών ορκ.
Κλείνω τα παραπάνω βλακώδη και βαρετά για να πάω να σολάρω γενικώς, για “μαλακία” μην παίρνεις όρκο, μη κρίνεις εξ’ ιδίοις τα αλλότρια. Έχουμε και κάποια πέραση εις το ωραίον φύλον._Κ.Π.
ΥΓ Δυο μίνι αναλύσεις για όσους ενδιαφέρονται (εκτός “ορκ”, διότι είναι “μπουρδε” και μάλιστα, “οχετο”) προκειμένου να μην κομπλεξάρονται αν νιώθουν/γουστάρουν/είναι Έλληνες:
1. Αξιοποιώντας τη γλώσσα και τις κατηγορίες της Ελληνικής φιλοσοφίας, οι χριστιανοί διανοούμενοι μετέτρεψαν τον Χριστιανισμό από ένα απλό και ηθικό «πιστεύω» σε ένα θεολογικό σύστημα, μία θεολογία. Η ελληνική φιλοσοφία βοήθησε τους χριστιανούς να εξηγήσουν λογικά την ύπαρξη του Θεού και να δείξουν ότι τα χριστιανικά διδάγματα δεν παραβιάζουν τους νόμους της λογικής. Ο Χριστός απεικονίστηκε ως η ενσάρκωση του λόγου σε ανθρώπινη μορφή. Οι μορφωμένοι πιστοί μπορούσαν πλέον να υποστηρίξουν ότι οι θεμελιώδεις αρχές που οι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούσαν ήδη πως υπάρχουν στο συμπάν, θεσπίστηκαν από τον Θεό -Πατέρα. Η βασική φιλοσοφία των Στωικών που υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, επειδή μοιράζονται τoν παγκόσμιο Λόγο, θα μπορούσε να διατυπωθεί και με χριστιανικούς όρους: Τα πάντα είναι ενωμένα στον Χριστό. Έτσι, οι χριστιανοί μπορούσαν να ερμηνεύσουν την Εκκλησία ως την εκπλήρωση της στωικής ιδέας. Δηλαδή, μιας πολιτείας που θα αγκάλιαζε όλο τον κόσμο. Η στωική ηθική , που έδινε έμφαση στη μετριοπάθεια, τον αυτοέλεγχο και την αδελφοσύνη, μπορούσε να εξομοιωθεί με την χριστιανική ηθική. Στον Πλάτωνα, ειδικά, οι χριστιανοί στοχαστές ανακάλυψαν έναν ιδανικό όχημα για να εκφράσουν την χριστιανική πίστη, καθώς διαχώριζε έναν κόσμο αντιληπτό από τις αισθήσεις, από έναν ανώτερο κόσμο, όπου το κεντρικό ζήτημα θα ήταν η ανθρώπινη ύπαρξη. Οι «ιδανικές μορφές» (ή ιδέες) που υποστήριζε ο Πλάτωνας (Σωκράτης) ότι ήταν οι πραγματικοί στόχοι της γνώσης και οι πηγές των ηθικών προτύπων, οι χριστιανοί θεώρησαν ότι υπήρχαν στο μυαλό του Θεού. Το γεγονός ότι η ελληνική φιλοσοφία είχε ισχυρό αντίκτυπο στο χριστιανικό δόγμα ήταν εξαιρετικά σημαντικό, διότι σήμαινε πως η λογική σκέψη, αυτό το ανεκτίμητο επίτευγμα του ελληνικού νου, δεν είχε χαθεί. Όμως, η ελληνική φιλοσοφία έπρεπε να θυσιάσει την ικανότητα της ελεύθερης σκέψης για τις ανάγκες της χριστιανικής αποκάλυψης. Ο λόγος έπρεπε να υπηρετεί την πίστη. Και σε κάθε σύγκρουση μεταξύ του λόγου και της πίστης, η πίστη θα υπερίσχυε. Παρά το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε την ελληνική φιλοσοφία, η χριστιανική αλήθεια τελικά στηρίχθηκε στην πίστη, όχι στην λογική. Όπως ανάφερε και ο Τερτυλλιανός, ακριβώς επειδή με το να πιστεύεις σε έναν Εσταυρωμένο Θεό διαψεύδεται όλη η ανθρώπινη λογική που αυτός θα πίστευε: Και ο Υιός του Θεού πέθανε. Πρέπει να το πιστέψεις με κάθε τρόπο, επειδή είναι παράλογο. Και τον κηδεύσαν και αναστήθηκε. Το γεγονός είναι βέβαιο, επειδή είναι αδύνατο». “Western Civilization”, Houghton Mifflin Company, 2007
2. Το ζήτημα της σχέσης αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε αντικείμενο μιας έντονης ιδεολογικής και εν τέλει πολιτικής διαμάχης. Αφετηρία της υπήρξε η ανάπτυξη της «εκσυγχρονιστικής» ιστοριογραφίας στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η οποία θεωρεί ως απαρχή της δημιουργίας του ελληνικού έθνους την συγκρότηση του… κράτους. Η κρατοκεντρική αυτή αντίληψη αποκόπτει ουσιαστικώς τον «ελλαδικό» ελληνισμό από την ιστορική του συνέχεια. Οι πολιτικοί δε και ιδεολογικοί στόχοι του εγχειρήματος είναι σαφείς: Εάν το ελληνικό έθνος είναι ένα πρόσφατο δημιούργημα του κράτους, τότε γίνεται πιο εύκολα και η ενσωμάτωση των Ελλήνων σ’ ένα υπερεθνικό μόρφωμα _ευρωπαϊκό υπερκράτος ή ευρωατλαντική αυτοκρατορία. Εάν αντιθέτως, όπως πράγματι συμβαίνει, το ελληνικό έθνος και ο ελληνικός λαός συγκροτούνται τουλάχιστον από την εποχή των ομηρικών επών και της πρώτης Ολυμπιάδας, το 776 π.Χ., και επιβιώνουν για δυόμισι ή τρεις χιλιάδες χρόνια, παρά τις σαρωτικές οικονομικές, κοινωνικές, πολιτειακές και πολιτικές αλλαγές που μεσολάβησαν, τότε δυσχεραίνεται κατά πολύ και το έργο της απορρόφησής τους από τα νέα παγκοσμιοποιητικά μορφώματα. Αποφασιστική σημασία γι’ αυτό το εγχείρημα αποεθνικοποίησης και υποταγής αποκτά, στο πεδίο της ιδεολογίας και της ιστορίας, η αποσύνδεση μεταξύ νεώτερου ελληνισμού και αρχαίας Ελλάδας. Και αυτή η αποσύνδεση μπορεί να επιτευχθεί όταν και εάν «αποσπαστεί» ο ενδιάμεσος κρίκος, δηλαδή ο ελληνισμός των Μέσων Χρόνων. Εάν όντως το Βυζάντιο δεν αποτελεί συνέχεια του ελληνισμού, τότε αυτομάτως καταργείται και η σχέση μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας. Κατά συνέπεια, ΕΙΝΑΙ αυτός ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ αρχαίας και νεώτερης Ελλάδας ο οποίος «δένει» το οικοδόμημα της ελληνικής διαχρονίας. Υπ’ αυτό το πρίσμα η άποψη των εκσυγχρονιστών-οπαδών της παγκοσμιοποίησης είναι συνεπής με τους επιδιωκόμενους στόχους της αποεθνικοποίησης. εντελώς ακατανόητη εντούτοις παραμένει η στάση όσων «ελληνολατρών» υπερασπίζονται την αρχαία Ελλάδα ως «προπάππου» του σύγχρονου ελληνισμού ενώ ταυτόχρονα βδελύσσονται τον «πατέρα» του, το Βυζάντιο. Κόβοντας όμως κανείς τον ενδιάμεσο σύνδεσμο είναι σαφές ότι καταστρέφει την αλυσίδα και ακυρώνει την συνέχεια. Επιθυμώντας ΛΟΙΠΟΝ να ρίξουμε, για άλλη μια φορά, λίγο περισσότερο φως στο επίμαχο αυτό ζήτημα, ανοίγουμε εκ νέου τη συζήτηση γύρω από τη σχέση μεταξύ αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου: Η συνάντηση ελληνισμού-χριστιανισμού. Από μεθοδολογική άποψη μπορούμε να διακρίνουμε την επίδραση της αρχαίας Ελλάδας στο Βυζάντιο σε άμεση, δηλαδή την επιβίωση και συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού στις παραδόσεις, στην παιδεία, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες, την τεχνική κ.ο.κ. και έμμεση, δηλαδή την επίδραση του ελληνικού πνεύματος στο νέο κυρίαρχο πολιτιστικό υπόδειγμα, το χριστιανικό. Σε ό,τι αφορά στο τελευταίο, η συνάντηση ελληνισμού-χριστιανισμού υπήρξε ίσως η σημαντικότερη για τις συνέπειές της πνευματική «συνάντηση» στην ιστορία της Ευρώπης.
Διερευνώντας τις σχέσεις ελληνισμού-ορθοδοξίας επισημαίναμε πως «η ορθοδοξία αποτελεί εκείνη τη χριστιανική εκδοχή που διαμορφώθηκε μετά από μακρόχρονη αντιπαράθεση-αλληλοδι¬είσδυση με την ελληνική σκέψη προς την οποία και προσομοιάζει: η άρνηση του παπικού/ρωμαϊκού ολοκληρωτισμού και του «ιουδαϊκού» προτεσταντισμού. η βαρύνουσα σημασία που αποδίδεται στην τριαδικότητα, στη Θεοτόκο (από κοινού με τον καθολικισμό), στους Αγίους (ας μη ξεχνάμε πως και οι Απόστολοι τελικώς κατέληξαν να είναι δώδεκα, όπως και το δωδεκάθεο). η απόρριψη της λογικής του Καθαρτηρίου και η διάκριση μεταξύ θεϊκής ουσίας και θεϊκών ενεργειών. Επί πλέον, η ορθόδοξη εκκλησία θα κρατήσει, ακόμα και μέσα στο αυτοκρατορικό βυζαντινό κράτος, κάτι από το δημοκρατικό και αντι-ολοκλη¬ρωτικό πνεύμα του αρχαίου ελληνισμού: αυτό μαρτυρεί η μετάφραση του Ευαγγελίου σε άλλες γλώσσες, η αυτονόμηση των εκκλησιών, οι ατελείωτες δογματικές έριδες και αιρέσεις, η αδυναμία να συγκροτηθεί ένα ιεραρχικό σύστημα αντίστοιχο με το παπικό. Ως προς αυτό, η Ρώμη θα κληρονομήσει τη ρωμαϊκή συγκεντρωτική παράδοση ενώ η Ορθοδοξία την ελληνική και ελληνιστική «αναρχία». Και αν πάμε ακόμα πάρα πέρα, η Ορθοδοξία θα αποδειχθεί η λιγότερο προσαρμοσμένη στο ωφελιμιστικό πνεύμα της «προόδου» των νεώτερων χρόνων, πράγμα που εξηγεί εν πολλοίς την «καθυστέρηση» του ορθοδόξου κόσμου έναντι του άλλου άκρου, του καπιταλιστικού κόσμου, του οποίου η ιδεολογία είναι η πλέον προσαρμοσμένη στο πνεύμα του προτεσταντισμού (όπως γνωρίζουμε από τον Μαξ Βέμπερ και μετά), αλλά και του ιουδαϊσμού.
Αυτή η «καθυστέρηση» της ορθοδοξίας έναντι του πνεύματος της νοησιαρχίας και της αποδοτικότητας καταδεικνύει ασφαλέστατα τον ισχυρότατο επηρεασμό της από το πνεύμα του ελληνικού και ελληνιστικού κόσμου, όπου η γνώση και η επιστήμη δεν μπαίνουν στην υπηρεσία της τεχνολογίας και όπου η «θέαση» του κόσμου παραμένει το υψηλότερο αγαθό. Θα λέγαμε κάτι το αντίστοιχο με την «ησυχία» των Πατέρων και του Γρηγορίου Παλαμά. Ένας από τους σημαντικότερους μελετητές και θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ο Κώστας Παπαϊωάννου, υπογραμμίζει πως εκείνο το στοιχείο που εξασφάλιζε την ενότητα των είκοσι διαφορετικών λαών που ζούσαν στην αυτοκρατορία ήταν η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη πίστη, ενώ «το Βυζάντιο αποτελεί μια δεύτερη άνθηση του ελληνισμού» και ο χριστιανισμός που μπολιάστηκε πάνω του «είχε ένα ανανεωτικό αποτέλεσμα κεφαλαιώδους σημασίας». Μέσα σ’ ένα τέτοιο σύμπαν όπου ο,τιδήποτε υπάρχει είναι «Θεοφάνια», κάθε ον είναι ένα αγαθό και το κακό δεν είναι παρά μια εξωπραγματική σκιά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η βυζαντινή τέχνη αρνήθηκε να υιοθετήσει τις δαιμονικές στρεβλώσεις και τα «τερατόμορφα αγρίμια» με τα οποία τα αποκαλυψιακά οράματα στόλισαν τις πύλες των μητροπόλεων του Βορρά…
Ρωμιοί, Γραικοί, Έλληνες
Για χίλια χρόνια, η αρχαία ελληνική υπήρξε η γλώσσα των γραμμάτων, σε τέτοια έκταση ώστε οι μορφωμένες τάξεις θα απαρνηθούν την ελληνική δημώδη γλώσσα, την πραγματικά εθνική γλώσσα, προς όφελος της γλώσσας που μιλιόταν στην Αθήνα και στην Αλεξάνδρεια κατά την ελληνιστική εποχή. «Από τη φυλή και από τη γλώσσα είμαστε συμπατριώτες και κληρονόμοι των αρχαίων Ελλήνων» έλεγε ο Θεόδωρος Μετοχίτης στα τέλη του 13ου αιώνα. Από εκεί προέρχεται επίσης η λατρεία για τον Όμηρο και τον Πλάτωνα, η αγάπη για τη μυθολογία και η σταθερή αφοσίωση στα πρότυπα της αρχαιότητας. Εξακολουθούσαν πάντα να διδάσκουν και να αποστηθίζουν τον Όμηρο, ενώ είναι γνωστοι οι ύμνοι για την Παναγία και τον Ευαγγελισμό, οι «κέντρωνες», των οποίων οι στίχοι αποτελούν δάνεια είτε από την Ιλιάδα είτε από την Οδύσσεια. Ο ιστορικός Norman H. Baynes τοποθετεί τη βυζαντινή παράδοση στην άμεση συνέχεια του ελληνιστικού κόσμου και υποστηρίζει πως η παιδεία που αναπτύχθηκε στα βασίλεια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνεχίζεται και επηρεάζει βαθιά τα επιτεύγματα του Βυζαντίου. «Γιατί οι Βυζαντινοί είναι χριστιανοί Αλεξανδρινοί». Στην τέχνη ακολουθούν τα ελληνιστικά πρότυπα, κληρονομούν τη ρητορική παράδοση, τη φιλομάθεια και τον θαυμασμό για τον μεγάλο αιώνα της κλασικής Ελλάδος. Όσο μάλιστα απομακρύνεται χρονικά η ανάμνηση της αντίθεσης με την αρχαία ελληνική θρησκεία, υποχωρεί σταδιακώς και η ονομασία «Ρωμαίοι» και επανεμφανίζονται οι ονομασίες «Έλληνες» και «Γραικοί» ως συνώνυμες του «Ρωμαίοι» (Ρωμιοί). Έτσι, όταν το 1453 θα πέσει οριστικώς η αυλαία για τον βυζαντινό ελληνισμό, οι τρεις αυτές λέξεις είχαν γίνει ταυτόσημες και στο εξής θα χρησιμοποιούνται αδιακρίτως και εναλλακτικώς για να δηλώσουν τους νεώτερους Έλληνες. Έως και τον 6ο αιώνα, το «Έλλην» ήταν συνώνυμο του «εθνικός» και «ειδωλολάτρης», ενώ οι κάτοικοι της ανατολικής Αυτοκρατορίας αυτοαποκαλούνταν Ρωμαίοι, παρόλο που τα ελληνικά ήταν ήδη η κυρίαρχη και σύντομα η αποκλειστική γλώσσα του κράτους, για να μην αναφερθούμε στον λαό που, σε όλη την ανατολική ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν ανέκαθεν ελληνόφωνος. Η δε επιβίωση των αρχαίων ελληνικών παραδόσεων, ακόμα και της αρχαίας θρησκείας ή υπολειμμάτων της, μαρτυρείται μέχρι τους μεσοβυζαντινούς χρόνους και εξηγεί εν μέρει την εμμονή των χριστιανικών πηγών και της κρατικής ιεραρχίας στην αποφυγή της προσωνυμίας «Έλλην». Ο ελληνικός λαός, ιδιαίτερα στην επαρχία της Ελλάδας και κατ’ εξοχήν στις πιο απομονωμένες περιοχές, όπως στην Αρκαδία και στη Μάνη, διατηρούσε τις αρχαίες παραδόσεις, όπως μαρτυρείται από πάμπολλα και συγκλίνοντα στοιχεία. Ορισμένοι απαγορευτικοί κανόνες της «Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου» του 691/2 μας προσφέρουν σοβαρές ενδείξεις για τη συνέχεια του ελληνισμού και των παραδόσεών του, όπως οι υπ’ αριθμόν 51, 57, 61, 62, 65, 71. Με τον 51ο κανόνα απαγορεύονται οι «μίμοι. Τὰ τούτων θέατρα… καὶ αἱ ἐπί σκηνῆς ὀρχήσεις». Ο κανόνας 57 ορίζει ότι δεν πρέπει να προσφέρεται μέλι και γάλα κατά τη θεία Ευχαριστία («οὐ χρῆ ἐν τοῖς θυσιαστηρίοις μέλι καὶ γάλα προσφέρεσθαι»). Ο κανόνας 62 απαγορεύει τις εορτές προς τιμήν του Πανός, τα Βοτά, τη γιορτή του Διονύσου, και την επίκληση του ονόματός τους κατά τη διάρκεια του τρύγου και το πάτημα των σταφυλιών «ἐν τοῖς ληνοῖς», τη χρήση κωμικών προσωπείων και τις ανάλογες μουσικές. Ο 71ος κανόνας απαγορεύει στους σπουδαστές της νομικής να φορούν προχριστιανικά ενδύματα και να επιμένουν στα αρχαία ήθη («τοὺς διδασκομένους τοὺς πολιτικοὺς νόμους μὴ δεῖν τοῖς ἑλληνικοῖς ἔθεσι κεχρῆσθαι… ἢ παρὰ τὴν κοινὴν χρῆσιν στολὰς ἑαυτοῖς περιτιθέναι», κ.λπ. Ωστόσο οι συνήθειες αυτές επιβίωσαν παρά τις απαγορεύσεις για πολλούς αιώνες μετά. Σύμφωνα με τον Δ. Κωνσταντέλο στο «Μαρτύριο του αγίου Δασίου» που γράφηκε κατά τον 11ο αιώνα καταδικάζονται τα άσεμνα και αθέσμια παίγνια, τα μυσαρά είδωλα, και ό,τι διαδραματιζόταν κατά την εορτή των αρχαίων Κρονίων. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Μάρτυρα Δασίου, διατηρούνται σχεδόν αναλλοίωτες οι γιορτές στις Καλένδες του Ιανουαρίου, όπου οι εορτάζοντες μεταμφιέζονται, συμμετέχουν σε ανόσιες πομπές, φορούν δέρματα τράγων και παίρνουν την μορφή του διαβόλου αποβάλλοντας την χριστιανική ταυτότητά τους.
Τα «Κρόνια», αρχαία γιορτή προς τιμήν της χρυσής εποχής του Κρόνου, που συνδέθηκαν μετέπειτα με το φαγοπότι, την ελευθερογαμία, τις οργιαστικές συμπεριφορές και τα οποία ταυτίστηκαν από τους Ρωμαίους με τα Σατουρνάλια ή Βρουμάλια, φαίνεται πως επιβίωναν ακόμα τον 12ο αιώνα. Είναι γνωστή και έχει προκαλέσει πάμπολλες συζητήσεις και διχογνωμίες η αναφορά του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου (905-959) σε κατοίκους της Μάνης, οι οποίοι συνεχίζουν ν’ αποκαλούνται «Έλληνες» από τους ντόπιους διότι τα παλιότερα χρόνια συνέχιζαν να προσκυνούν τα είδωλα «μέχρι τοῦ νῦν παρὰ τῶν ἐντοπίων Ἕλληνες προσαγορεύονται διὰ τὸ ἐν τοῖς προπαλαιοῖς χρόνοις εἰδωλολάτρας εἶναι προσκυνητὰς τῶν εἰδώλων κατὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας…» και είχαν βαπτιστεί επί Βασιλείου του Μακεδόνος (830-886) «οἵτινες ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ ἀοιδίμου Βασιλείου βαπτισθέντες χριστιανοὶ γεγόνασιν». Ο όσιος «Νίκων ο Μετανοείτε» επισκέφθηκε τη «γῆν Δωριέων», «τῶν εθνικῶν χώρας» όπου ολοκλήρωσε τον εκπολιτισμό (και εκχριστιανισμό;) των σλαβικών φύλων, των Μηλιγγών, των Νεζεριτών κ.λπ., που είχε εγκαινιάσει ο Βασίλειος. Το εάν υπήρχαν ακόμα και γηγενείς Έλληνες «εθνικοί», σύμφωνα με τον Δ. Κωνσταντέλο, ή εάν πρόκειται πλέον για χριστιανικούς πληθυσμούς, όπως υποστηρίζει ο εκδότης του «Βίου του Οσίου» Οδ. Λαμψίδης, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Απλώς επιβεβαιώνεται πως έναν αιώνα μετά τον Βασίλειο εξακολουθούσε μέρος της περιοχής να αποκαλείται «χώρα των εθνικών» και ο όσιος Νίκων εκεί επρόκειτο να αφιερώσει τον ιεραποστολικό ζήλο της τελευταίας περιόδου της ζωής του. Ο Ιωάννης Ζωναράς, που έζησε τον 12ο αιώνα (+1159) γράφει ότι κάποιοι συνεχίζουν να ακολουθούν τα εθνικά ήθη χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνουν, «ἔθη ἑλληνικά τε καὶ ἐθνικὰ κατὰ παράδοσιν ἐποίουν τινές, καὶ ποιοῦσι, μηδὲ εἰδότες τι δηλοῦσι τὰ γινόμενα…». Όπως υπογράμμισε ο Σεβτσένκο, «ο Ελληνισμός, καταβληθείς από τον Χριστιανισμό, με την σειρά του κατέκτησε τον Χριστιανισμό», όπως είχε γίνει παλαιότερα με τη Ρώμη. Η ισχυρότερη μάλιστα παρουσία της ελληνικής παράδοσης στην ελλαδική χερσόνησο τεκμαίρεται και από τη στάση των ελλαδικών πληθυσμών στην εικονομαχική έριδα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία συντάχθηκαν με τους εικονόφιλους. Μάλιστα, το 727, οι κάτοικοι της Ελλάδας και των Κυκλάδων («συμφωνήσαντες Ἑλλαδικοί τε καὶ οἱ τῶν Κυκλάδων νήσων») επαναστάτησαν κατά του Λέοντα Ίσαυρου, με αρχηγούς τον Αγαλλιανό, «τουρμάρχη» της Ελλάδας, και τον Στέφανο. Ανακηρύχθηκε μάλιστα και βασιλέας στην Ελλάδα ο Κοσμάς ο οποίος, με ικανές στρατιωτικές δυνάμεις και ισχυρό στόλο, στις 18 Απριλίου, κατέπλευσε έμπροσθεν της Κωνσταντινούπολης. Ο στόλος καταστράφηκε με το υγρόν πυρ και ο μεν Αγαλλιανός έπεσε μόνος του στη θάλασσα («ἔνοπλος ἑαυτόν ἐπόντωσεν»), ο δε Στέφανος και ο Κοσμάς παραδόθηκαν και αποκεφαλίσθηκαν. Για τον Νίκο Σβορώνο, η εξέγερση του Κοσμά είχε και λαϊκό κοινωνικό χαρακτήρα. Στον βαθμό όμως που αναπτύσσονται οι εθνικές και εθνοτικές διαφοροποιήσεις, ιδιαίτερα μετά τις σλαβικές εισβολές, η προσωνυμία «Ρωμαίοι» δεν φαίνεται πλέον αρκετή και γι’ αυτό χρειάζεται κάποιος επιπλέον προσδιορισμός που να υποδηλώνει τους ελληνόφωνους και ελληνικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας. Και αυτός ήταν συνηθέστερα στους μέσους βυζαντινούς αιώνες το «Γραικός-Γραικοί», ο οποίος δήλωνε τους ελληνικούς πληθυσμούς, χωρίς να χρησιμοποιεί την ακόμα ύποπτη για ειδωλολατρία ονομασία «Έλλην». Η λέξη Γραικός, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη και τον Απολλόδωρο, όχι μόνο είναι ταυτόσημη με το Έλλην αλλά και αρχαιότερη, ενώ είναι η λέξη με την οποία οι περισσότεροι ξένοι λαοί και ειδικά οι δυτικοί αποκαλούσαν τους Έλληνες. Τον 5ο αιώνα, ο ιστορικός Πρίσκος αναφέρεται ήδη σε έναν Έλληνα που στην αυλή του Αττίλα αυτοχαρακτηρίστηκε ως «Γραικός εκ γενετής». Ο Θεόδωρος Στουδίτης (759-826) αναφέρεται επανειλημμένα στην «Γραικία», και τους «Γραικούς», γεγονός που καταδεικνύει πως εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα συχνή η χρήση της προσωνυμίας. Ακόμα χαρακτηριστικότερα, ο Λέων Στ΄ο Σοφός, αναφερόμενος στον εξελληνισμό των σλαβικών φύλων από τον πατέρα του Βασίλειο, γράφει στα Τακτικά του: Ταῦτα δὲ (τὰ σλαβικὰ φῦλα) ὁ ἡμέτερος ἐν θείᾳ τῇ λήξει γενόμενος πατὴρ καὶ αὐτοκράτωρ Ῥωμαίων Βασίλειος τῶν ἀρχαίων ἠθῶν ἔπεισε μεταστῆναι καὶ γραικώσας καὶ ἄρχουσι κατὰ τὸν ῥωμαϊκὸν τύπον ὑποτάξας καὶ βαπτίσματι τιμήσας…
Πρόκειται για μια αναφορά με ιδιαίτερη και γενικότερη ιστορική σημασία, μια και αναφέρεται στον εξελληνισμό και τον εκχριστιανισμό των σλαβικών φύλων, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει η χρήση της μετοχής «γραικώσας». Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, εκτός από την υποταγή στο κράτος («κατά τὸν ρωμαϊκόν τύπον ὑποτάξας») και τον εκχριστιανισμό («βαπτίσματι τιμήσας»), πραγματοποιείται και ο εξελληνισμός («γραικώσας») που καταδεικνύει τη συνείδηση του αυτοκράτορα συγγραφέα για την οιονεί εθνική διάσταση του ελληνισμού, παράλληλα με την κρατική και τη θρησκευτική. Τέλος, καταδεικνύεται για μια ακόμα φορά η εκτεταμένη χρήση της λέξης «Γραικός» και των παραγώγων του. Οι δε Δυτικοί αποκαλούν συχνότατα τους Έλληνες «Γραικούς», ήδη από τον 5ο αιώνα, ακριβώς για να τους ξεχωρίζουν από τους Λατίνους «Ρωμαίους» και, σταδιακώς, να διαφοροποιήσουν τη Ρώμη από το Βυζάντιο. Βέβαια, δεν παύει να χρησιμοποιείται και το «Ρωμανία».
Καθώς αποδυναμώνεται η ταύτιση των Ελλήνων με τους ειδωλολάτρες και επιβεβαιώνεται η αναφορά στην ελληνική παιδεία, από τον Φώτιο και εφεξής, αρχίζει να χρησιμοποιείται, παράλληλα με το Ρωμαίος και Γραικός, και το «Έλλην». Αρχικά σε ό,τι αφορά στην παιδεία, για να καταλήξει, μετά τη λατινική κατάκτηση, και στους Έλληνες ως έθνος. Όπως γράφει ο Π. Χρήστου: Η επανεμφάνισις του ονόματος Έλλην με την εθνική του σημασία έγινε όταν είχε λησμονηθή πλέον η ύπαρξις των ειδωλολατρών και η χρήσις του ήταν ακίνδυνη για τον Χριστιανισμό. Η επανεμφάνισις ακολούθησε την ίδια οδό με την εξαφάνισι. Το όνομα από εθνικό είχε εκπέσει πρώτα σε πολιτιστικό κι έπειτα σε θρησκευτικό και τέλος εξαφανίστηκε. [ ] Με την επανεμφάνισί του τώρα, για την δήλωσι καταστάσεων του παρόντος, γίνεται πρώτα πολιτιστικό κι έπειτα πάλι εθνικό. Ήδη ο Μιχαήλ Ψελλός επαινεί τον Ρωμανό Γ΄ διότι ήτο αναθρεμ¬μένος «λόγοις ἑλληνικοῖς», ενώ αντίθετα ψέγει τον εντελώς άμοιρον «παιδείας ἑλληνικῆς» Μιχαήλ Δ΄22. Εκατό χρόνια αργότερα, χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα της Άννας Κομνηνής στην Αλεξιάδα που αναφέρεται στο ορφανοτροφείο-εκπαιδευτήριο που είχε δημιουργήσει ο Αλέξιος: «Καί ἐστιν ἰδεῖν καὶ Λατίνον ἐνταῦθα παιδοτριβούμενον καὶ Σκύθην ἑλληνίζοντα καὶ Ῥωμαῖον τὰ τῶν Ἑλλήνων συγγράμματα μεταχειριζόμενον καὶ τὸν ἀγράμματον Ἕλληνα ὀρθῶς ἑλληνίζοντα». Οι μορφωμένοι Βυζαντινοί, προερχόμενοι από τη διοικητική ή τη στρατιωτική γραφειοκρατία, είναι ακόμα Ρωμαίοι ως προς το κράτος αλλά ήδη Έλληνες ως προς την παιδεία, γι’ αυτό και διαφοροποιούνται από τους «Λατίνους», οι «Σκύθες», δηλαδή οι Σλάβοι, εξελληνίζονται, ενώ οι αγράμματοι άνθρωποι του λαού αποκαλούνται ήδη «Έλληνες». Ο Ανώνυμος Αθηναίος σχολιαστής της Ρητορικής του Αριστοτέλους, αναφερόμενος σε λεηλασίες των Δανισμενιτών Τούρκων στη Μικρά Ασία στα τέλη του 11ου αιώνα, εκφράζει τη συμπαράστασή του στους Έλληνες Μικρασιάτες: «δεῖ λοιπὸν καὶ ἡμᾶς τοὺς Ἀθηναίους, ὅπως φροντίζωμεν πῶς ἂν οἱ ἄλλοι Ἕλληνες δοξάζωνται». Ο Νικήτας Χωνιάτης περατώνει την Ιστορία του με την Άλωση της Πόλης από τους «βαρβάρους δυτικούς» διότι δεν μπορεί να δεχθεί να συνεχίζει την συγγραφή, το «κάλλιστον εὕρημα τῶν Ἑλλήνων», «χαριζόμενος» σε βαρβαρικές πράξεις κατά των Ελλήνων25. Τον 13ο αιώνα, ο Ιωάννης Βατάτζης (1222-1254), βασιλιάς της Νικαίας, διεκδικεί την ελληνική ταυτότητα του Βυζαντίου. Στην επιστολή του στον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ υποστηρίζει πως, «ἐν τῷ γένει τῶν Ἑλλήνων ἡμῶν ἡ σοφία βασιλεύει…». Ο διάδοχός του Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις (1254-1258) θα ονομάσει την Αυτοκρατορία της Νικαίας «Ελληνικόν» και «Ελλάδα», ταυτίζοντας την κρατική υπόσταση με την ουσία της ελληνικής ταυτότητας. Επί πλέον ο Λάσκαρις αναφέρεται ήδη στο ελληνικό γένος –«ἁπασῶν γλωσσῶν τὸ ἑλληνικὸν ὑπέρκειται γένος»– και διεκδικεί την πνευματική ανωτερότητα των Ελλήνων, «Πᾶσα τοίνυν φιλοσοφία καὶ γνῶσις Ἑλλήνων εὕρεμα… Σύ δέ, ὢ Ἰταλέ, τίνος ἕνεκεν ἐγκαυχᾶ;». Ο Νικηφόρος Βλεμμύδης, τον ίδιο αιώνα, θα αναφέρεται στην «ελληνίδα επικράτειαν» ενώ «ο Δημήτριος Κυδώνης στα τελευταία του έργα χρησιμοποιεί τη λέξη Ελλάς ως ισοδύναμη της λέξεως Βυζάντιον». Παρ’ ότι συχνά υποστηρίζεται πως την προσωνυμία Έλληνες χρησιμοποιούσαν μόνον οι λόγιοι και οι πολιτικοί και καθόλου οι κληρικοί και οι μοναχοί ωστόσο πληθαίνουν και αυτών οι αναφορές στην «Ελλάδα». Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Κύπριος, αναφερόμενος στην Καππαδοκία, την ιδιαίτερη πατρίδα του Αγίου Γεωργίου, λέει πως «τοὺς οἰκήτορας ἐφάνη πλουτίσασα τὸ ἀνέκαθεν Ἕλληνας, γένος ἀφοσιωμένον τῇ τῶν λόγων φύσει» ενώ, μιλώντας για την πατρίδα του την Κύπρο την οποία κατείχαν οι Λουζινιάν, διερωτάται μέχρι πότε οι Έλληνες θα παραμένουν υπόδουλοι στους βάρβαρους Ιταλούς: «ἕως οὔπω βαρβάροις ἔλαχεν Ἰταλοῖς τὸ ἐκείσε δουλεύειν Ἑλληνικὸν». Στη Θεσσαλονίκη, επίκεντρο της Παλαιολόγειας, ελληνοκεντρικής, Αναγέννησης του 14ου αιώνα, οι αναφορές των κληρικών γίνονται πυκνότερες. Ο Νικόλαος Καβάσιλας Χαμαετός, απευθυνόμενος στον πατέρα του, θα μιλήσει για τους «ἐν ὑμῖν Ἕλληνας», «τὸ κoιvόv τοῦτο πάσης Ἑλλάδος», «τῶν νῦν ἁπανταχοῦ τῆς ἡμετέρας Ἑλλήνων». Ο δε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ισίδωρος θα αναγάγει τους αρχαίους Έλληνες σε πρότυπο συμπεριφοράς και αλληλεγγύης καθώς εκείνοι δεν έκλεβαν και βοηθούσαν τους φτωχούς, σε αντίθεση με τους σύγχρονούς του, που αρνούνταν να ενισχύσουν τους ενδεείς αδελφούς τους. Έτσι θα φθάσουμε, από τους Έλληνες ειδωλολάτρες, στους Έλληνες πρότυπο:
Καὶ Ἕλληνες μὲν αὐτὴν τὴν φύσιν διδάσκαλον προστησάμενοι καὶ φιλαδελφίαν ἐτίμησαν καὶ οὔτε ἥρπαζον ἀλλότρια, καὶ τῶν ἰδίων ἐκοινώνουν τοῖς ἐνδεέσι τῶν ὁμοφύλων˙ ὁ δὲ πρὸς τῷ μὴ χορηγεῖν τι τῷ ἀδελφῷ τῶν παρ’ αὐτοῦ, καὶ ἡδείαν ἑαυτῷ ποιούμενος τὰ ἐκείνου τράπεζαν, οὐ χείρων καὶ τῶν Ἑλλήνων. Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων τονίζει προς τον Μανουήλ Παλαιολόγο ότι οι άνθρωποι των οποίων ηγείται είναι «Έλληνες το γένος ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης α-παιτεί να αντικατασταθεί πλήρως η ρωμαϊκή με την ελληνική εθνική προσηγορία, ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θα είναι πλέον «βασιλεύς των Ελλήνων» όπως θα αναγορεύει πλέον τους αυτοκράτορες ο Ιωάννης Αργυρόπουλος ( ):
Oὐ γὰρ ᾤετο πρὸς βασιλέως Ἕλληνος, (σ. 4)… μηδενὸς δὲ ἀφιστάμενος τῶν ὅσα πρὸς τὴν τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίαν τείνει (σ. 5)… ὢ κοινῆς εὐζωίας ἐκείνης, ἢ τότε μὲν ἀγαθῇ τύχῃ ξυνῆμεν ἅπαν γένος Ἑλλήνων, ὢ τῆς Ἑλλάδος ἥλιε βασιλεῦ (σ. 7). Σοῦ τῶν Ἑλλήνων ἀγαθῆ τύχη νυνὶ βεβασιλευκότος (σ. 29), ὁ Θεὸς Ἑλλήνων ἀνέδειξε βασιλέα (σ. 45)… ἥ μόνη λέλειπται σωτηρία, τοῖς Ἕλλησι. (σ. 45)
Τέλος, οι Δυτικοί, Φράγκοι και Λατίνοι, παρόντες πλέον στην ελληνική Ανατολή, αποδίδουν στα ελληνικά το πατροπαράδοτο Graeci ως Έλληνες, όπως δείχνει το σχετικό χωρίο του Χρονικού του Μορέως. Διαβάντα γὰρ χρόνοι πολλοὶ αὐτείνοι οἱ Ῥωμαῖοι Ἕλληνες εἴχαν τὸ ὄνομα, οὕτω τοὺς ὀνομάζαν, πολλὰ ἦσαν ἀλαζονικοί, ἀκόμα τὸ κρατούσιν– ἀπὸ τὴν Ῥώμην ἐπήρασι τὸ ὄνομα τῶν Ῥωμαίων.
Περιοδικό Άρδην, τ. 57, 2005
Οντως, άλλο εκκλησία και άλλο παπαδαριό (όπως και αν λέγονται σε κάθε θρησκεία).
Η Εκκλησία (οφείλει να) ενώνει, ενώ το παπαδαριό/ιερατείο οφείλει να διαιωνίζει τη μισαλλοδοξία για να επιβιώσει. Να χωρίζει τους ανθρώπους σε “εμάς” και τους “άλλους”, ώστε να αποκτά λόγω ύπαρξης, εξουσία και έτσι να διασφαλίζει την δύναμή του.
Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις φωτισμένων ανθρώπων ανάμεσά στους Ιεράρχες, που ξεχωρίζουν “σαν τη μύγα μεσα στο γάλα” από τους προβληματικού ψυχισμού διεφθαρμένους ή/και ανώμαλους που στελεχώνουν το δικό μας Ιερατείο (και όχι μόνο). Υπάρχουν όμως πολύ περισσότεροι αξιόλογοι “λαϊκοί” Ανθρωποι εκεί έξω, που επιτελούν τεράστιο κοινωνικό και πνευματικό έργο αλλά δεν έχουν ούτε δημοσιότητα (δεν τη θέλουν άλλωστε), ούτε διεκδικούν το αλάθητο, ούτε κραδαίνουν ποιμαντορικές ράβδους στα μούτρα μας.
Ο καθένας μας ας ψάξει να τους βρει. Και όταν θα είναι έτοιμος, σίγουρα θα βρεθεί ένας μπροστά του.
αν αυτα που καταγγελονται ειναι αληθινα,τοτε πρεπει να αναρωτηθουμε γιατι εγιναν λουηδες οι προστατες του καραμανλη και τον αφησαν να μεινει στην ιστορια ως παικτης playstation και καταναλωτης πιτογυρου.
Και μία φρέσκια είδηση:
“Την κατάθεση του συμβολικού ποσού των 65.400 ευρώ που συγκέντρωσαν οκτώ μητροπόλεις της Κρήτης στον «Λογαριασμό Αλληλεγγύης για την απόσβεση του Δημοσίου Χρεους» ανακοίνωσε σήμερα στον πρόεδρο της Βουλής, με τον οποίο συναντήθηκε, ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, εκπροσωπώντας την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης”.
Σταματώ να γράφω, τα δάκρυα συγκίνησης που τρέχουν από τα μάτια μου, παπάριασαν το πληκτρολόγιο…
Σκέπτομαι σοβαρά να καταθέσω τη μαγκούρα του παππού μου στα πλευρά τους!!!!!!!
Τα επιτρέπει αυτά ο Εργογάν;_Κ.Π.
(γράφω με παρατσούκλια, μην φάμε και καμμιά σφαίρα τώρα που γυρνάμε σμπίτ’._Κ.Π.
η εκκλησια πάντα στο πλευρο του ¨Ελληνα πολίτη….πιστού
Αδίστακτοι, μεθοδικοί και πάνω απ’ όλα αποτελεσματικοί! Μας κυβερνούν οι καλύτεροι.
ο Επικουρος παντως μας επηξε στην παραπληροφόρηση