Από το Larissa Blogs
Συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την 1η Οκτωβρίου 1970 όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Είναι το αρχαιότερο περιοδικό στην Ελλάδα μαζί με το “Μίκυ” που εμφανίστηκε λίγο πριν, στην δεκαετία του ‘ 60.
Προσωπικά το διαβάζω από τον Αύγουστο 1984 (θα πρέπει να ήταν το τεύχος με αριθμό 163 ή 164 ή 165) μέχρι και σήμερα. Το τεύχος του οποίου το εξώφυλλο είναι στην εικόνα, είναι ογκοδέστατο, περίπου 500 σελίδων, πλουσιότατο και θα γίνει ανάρπαστο. Μαζεύω όλα τα τεύχη σαν το μυρμήγκι και δεν ξέρω πότε θα σταματήσω. Ψάχνω και τα πρώτα τεύχη, αλλά είναι αδύνατο να τα βρώ, πόσο μάλλον για το original Νο1. Αν κάποιος τα έχει για πέταμα ας μου τα χαρίσει.
Η γνωριμία μου με το περιοδικό έγινε όταν κάποιος φίλος γείτονας το ξεφύλιζε στο παγκάκι και εγώ έριξα μια γρήγορη ματιά, όταν το βλέμμα μου πήγε σε κάποιο τεχνικό άρθρο. Οι δυό γραμμές έγιναν τρεις, δέκα, εκατό και τελικά πήγα και το αγόρασα. Και “κόλλησα”. Το τεχνικό άρθρο δεν το πολυκαταλάβαινα, αλλά θυμάμαι όμως πως ήθελα πολύ να κατανοήσω όλες εκείνες τις παράξενες λέξεις, γιαυτό και συνέχιζα να το αγοράζω κάθε μήνα ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Έμαθα πολλά πράγματα για το αυτοκίνητο, αλλά κυρίως για την φιλοσοφία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στη ζωή. Ναι έλεγε και λέει και τέτοια πράγματα το περιοδικό εκτός από ζάντες και αυτοκίνητα.
Τα παλαιότερα τεύχη περιείχαν τόσο καλογραμμένα τεχνικά άρθρα που κολλούσες τη μύτη σου στη σελίδα (μεταφορικά μιλάμε) ρουφώντας κάθε λέξη και εικόνα από κυλίνδρους, μπουλόνια, μεταξόνια, μετατρόχια, ζάντες, ρόδες, φανάρια και πιστόνια. Είχες τουλάχιστον μια ιδέα τι κρύβεται κάτω από τις λαμαρίνες. Στη συνέχεια ο ανταγωνισμός στο χώρο του ειδικού τύπου μείωσε την κυκλοφορία του περιοδικού, το οποίο όμως παραμένει πρώτο σε αναγνωσιμότητα.
Με την πάροδο των ετών ο ιδρυτής του Κώστας Καββαθάς ασχολείτο όλο και λιγότερο με τα τεχνικά θέματα και καταπιανόταν και καταπιάνεται με θέματα της επικαιρότητας, πάντα με αιχμηρό και γλαφυρό τρόπο και χιούμορ. Διατηρεί και προσωπικό blog στον σύνδεσμο παραπάνω.
Το περιοδικό έκλεισε 40 χρόνια συνεχούς παρουσίας του στον εκδοτικό χώρο.Να τα εκατοστήσει.
RSS - Posts
16 Comments
Να αγοράσεις το επετειακό 481
σε πολλά αντίτυπα, και για τα
εγγόνια σου.
Εγώ έτσι έκανα.
Προσωπικά μου άρεσε το άμεσο – βιωματικό – πορεία άρθρο του Στάθη στο συλλεκτικό, δεν ξέρω πως αλλά νόμισα προς στιγμή ότι διάβαζα ΚΚ… μέρα το διάβασα μη γελάτε!
oh captain, my captain..εύχομαι ολόψυχα η φιλοσοφία που μας φώτιζε και μας φωτίζει τόσα χρόνια να περάσει και στους νεότερους. Εύγε!
Αλέξανδρε! Θα προσπαθώ μέχι μία ημέρα πριν την Αναχώρηση!
Κ.Κ.
Σε ευχαριστώ για την αναφορά σου και την παράθεση του κειμένου μου από το ιστολόγιό μου στο δικό σου.
Φοβερό το τεύχος. Ένα θερμό μπράβο και ευχαριστώ μαζί.
@Κώστα Πασσιά , καλή ιδέα. Θα πάρω άλλο ένα και θα το κρατήσω με τη ζελατίνα του.Έτσι θα διατηρηθεί καλύτερα.
O blogger Gyro
Λάρισα
Να είσαι καλά!
Θα ξαναδούμε “Εν Λευκώ” και “Αντίλογο” από το τεύχος Νοεμβρίου?
Θα δείξει!-Κ.Κ.
Ισως θα μπορούσαν τα πρώτα τεύχη των 4Τ να σκαναριστούν σε αρχείο pdf και να αναρτηθούν εδώ ή στο site του περιοδικού για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και κυρίως για να γίνονται οι απαραίτητες συγκρίσεις με το σήμερα. Πως λέμε “σαν να μην πέρασε μια μέρα?”… Ειδικά στα άρθρα που αναφέρονταν στην “ελληνική πραγματικότητα” όλοι έχουμε μια γενική εικόνα αλλά όταν διαβάζεις λεπτομέρειες του τι γινόταν το 1970 (δεν μπορείς να τα θυμάσαι και όλα) και παράλληλα βλέπεις τι γίνεται σήμερα…
Ανακάλυψα ότι έχω το πρώτο τεύχος των 4Τ. Αξίζει να το ψάξετε και να το διαβάσετε, αν και θα σας βάλει σε πειρασμό να βρείτε και όλα τα υπόλοιπα!…
Εμπρός για τα 50χρονα λοιπόν! (σσ. μέχρι τότε θα πρέπει να έχει βγεί και το περιβόητο βιβλίο…)
Όπως πολλές φορές έχει γράψει σε αυτό εδώ το ιστολόγιο η πλειψηφία των μετοχών της “Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε.” πουλήθηκε (λόγω της υπόθεσης Αλφα Πρες) σε άλλα εκδοτική εταιρία το 2006. Αυτό σημαίνει ότι έχω την δημοσιογραφική και όχι την οικονομική διαχείρηση. Συτό σημαίνει ότι, εκτός από το 32,8 ή κάτι που ανήκει σε μένα και τη σύζυγό μου τα υπόλοιπα τα περιοδικά ανήκουν στον αγοραστή
Αυτό, με τη σειρά, σημαίνει ότι το ερώτημα σας δεν έχει …απάντηση!
Έτσι ακριβώς και εγώ γνώρισα την ΠΤΗΣΗ&ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Ήταν το 1986 σε κάποιες γειτονιές της Φλώρινας, όπου ένας μεγαλύτερος φίλος την διάβαζε με προσοχή. Μετά από ένα διασκεδαστικό “κούρμπετ” (ομαδικό παιχνίδι με κεραμίδια), η παρέα γνώρισε την Π&Δ. Και σε λίγο καιρό στην ίδια γειτονιά κυκλοφόρησε και ένα αδερφό περιοδικό με εξώφυλλο ζηλευτά αυτοκίνητα (4ΤΡΟΧΟΙ). Εκείνα τα χρόνια ήταν συνηθισμένο να ανταλλάσσουμε περιοδικά οι κολλητοί.
1990, δεκατριών ετών, και μια παρέα πιτσιρικάδων αγοράζουμε απο το περίπτερο ρεφενε 4τροχούς γιατι έχει και γαμώ τα αυτοκίνητα!!!
Kάποιοι χαθήκαμε στις δυσκολες λέξεις, κάποιοι στις εντυπωσιακές φωτογραφίες και λέγαμε οτι αυτο θα παρουμε όταν βγάλουμε λεφτα…..
Κάποιοι αρχίσαμε σιγά σιγά να διάβάζουμε τι λέει αυτός ο Κ.Κ και σε τι αναφέρεται εκτός απο τα φοβερά τετράτροχα …
σεκάποιους απο εμάς έγινε ακτός απο συνήθεια και τρόπος να βλέπουμε γύρω μας και να κατανοούμε …
Σήμερα, με λίγότερες πλατείες για να παίζουν τα δικά μας πλεόν παιδιά, με λιγότερα ματωμενα γόνατα και αγκώνες (λόγω Play station και pc), κάποιοι ΄ψάχνουμε τρόπους να ζήσουν τα παιδιά μας ψίγματα απο την όμορφη παιδικότητα τη δική μας.
Εγω εψαχνα στους 4Τ τον ρομαντικό παραμυθα και τον βρήκα…εύχομαι να τον βρούν και τα παιδιά μου..
Χρόνια Πολλά…με υγεία captain
Eδώ & 30+ χρόνια είμαι φανατικός αναγνώστης των “4 Τροχών”.
Από μικρή ηλικία (καλοκαίρι 1978, σεισμοί στη Θεσ/νίκη) με συντρόφευαν (παρέα -τότε- με την “ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ”) σε ταξίδια & οχήματα που ονειρευόμουνα, στη συνέχεια άρχισαν να συντροφεύουν & τις σκέψεις/ανησυχίες μου (ασχέτως αν δεν συμφωνούσα με όλα όσα αναγράφονταν) & να με γαλουχούν στη θέληση για μια “άλλη Ελλάδα”.
Πιστεύω ότι αξίζει ένα “Μπράβο !” σε αυτό το Ελληνικό Περιοδικό του Ειδικού Τύπου, το οποίο αντέχει (παρά τις όποιες αντιξοότητες & εμπόδια του παρουσιάστηκαν) & συνεχίζει εδώ & 40 χρόνια να μας συντροφεύει.
Αναμφίβολα το βασικό ρόλο σε αυτή την επιτυχία τον παίζει ο “πιλότος/καπετάνιος” του, η σύντροφός του, το σημερινό επιτελείο στελεχών & αφανών ηρώων του, αλλά & όσοι πέρασαν από τις τάξεις του όλα αυτά τα χρόνια.
Σίγουρα πάντως, εδώ & πολλά χρόνια δεν είναι μόνο ένα “περιοδικό αυτοκινήτου”, αλλά “ένα περιοδικό που γράφει & για αυτοκίνητα”…
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς για τους “4Τ” & τις “Τεχνικές Εκδόσεις”, πιστεύω όμως ότι καλύτερα μπορεί να τους εκτιμήσει κανείς σιγά-σιγά, απολαμβάνοντάς τους σαν ένα παλιό καλό κρασί…
Και εγω αγορασα δυο!! ενα να διαβασουμε και ενα να κρατησουμε αθικτο με την ζελατινα.
Σας ευχαριστω για τα… δεκα χρόνια που κανετε καλύτερο και ικανότερο.
Για όλους που γράψατε και για εκείνους που πιθανόν να αποδώσουν τιμή στο περιοδικό, σε μένα και στους συνεργάτες μου ένα δακρυσμένο ευχαριστώ. Δυστυχώς όλα τα ωραία πράγματα έχουν τέλος και, πολύ φοβάμαι ότι, το τέλος πλησιάζει για μένα
Όταν, σύντομα, σας παρουσιάσω την ιστορία της “κατάληψης” του φρουρίου που αναφέρω στο Εν Λευκώ του 1ου τεύχος θα φρίξετε -αλλά και θα πάρετε μαθήματα για τη ζωή και το τι σημαίνει να είναι κανείς εντάξει στο μπουρδέλο που λέγεται “ελληνικό κράτος” (όχι Ελλάδα που ήταν, είναι και θα είναι πάντα στη ψυχή μου)
Aγαπητε Κωστα
Μην ξεχνας οτι το ταξιδι ειναι αυτο που εχει αξια .
Απο παιδια εμεις του δωσαμε και καταλαβε (του ταξιδεματος)
Μονο περηφανος μπορεις να εισαι γι αυτα που εχεις δωσει.
Ερωτηση που αν την απαντησης θα σε παραδεχτω!
Εγω το θυμαμαι χωρις να ανατρεξω πουθενα.
Εγραψες για ενα νεο μοντελο καποτε
…οταν το πρωτοειδαμε πιστεψαμε οτι καποιοι πανε να μας κοροιδεψουν…………αλλα δεν ειναι ετσι………..
Αυτα με δικα μου λογια αλλα δειχνουν πολλα για τον τροπο που λειτουργησες παντα.
Εισαι ξεχωριστος και το αναγνωριζουμε!
Εμείς (εγώ, οι φίλοι μου και πιστεύω το σύνολο των αναγνωστών των 4Τ Π&Δ) αγαπήσαμε το περιεχόμενο των περιοδικών των “Τεχνικών Εκδόσεων” και δεν κολλήσαμε μόνο στους τίτλους των περιοδικών. Που σημαίνει ότι δεν θα αγοράζουμε για πάντα ένα περιοδικό εξαιτίας του τίτλου του. Ελεύθερο το έμψυχο. Και ανακοινώνει η Κυβέρνηση κάποιο μνημόνιο με το Κατάρ για το Ελληνικό. Αμέσως στο facebook κυρίως αλλά και σε άλλα forums πολύς κόσμος σχολίασε: “..ο Καββαθάς δεν έλεγε από καιρό για την αξιοποίηση του αεροδρομίου…” Αυτήν την φράση “ο Καββαθάς έλεγε..” θα την ακούν/διαβάζουν πολύ συχνά αυτοί που ασχολούνται με τα κοινά.