Ας αφήσουμε για λίγο την πράγματι ιστορική προέλαση των δυνάμεων του στρατηγού Πάτον και τη μεγαλοφυή κυκλωτική κίνηση του στρατάρχη Μπούταν και ας υποθέσουμε ότι δεν βρισκόμαστε στην Ελλάδα αλλά στη Νότια Κορέα.
Οπως είναι γνωστό, η διαιρεμένη αυτή χώρα (η μισή λειτουργεί σαν «σοσιαλιστικό» κάτεργο) έχει, αν κρίνουμε από αυτά που βλέπουμε στα «οχτώμιση», τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα, δηλαδή κοινωνική αναταραχή με απεργίες, καταλήψεις εργοστασίων, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ κ.ο.κ.
Να όμως που πίσω από τα δακρυγόνα και τις βόμβες μολότοφ, πίσω από τις «επελάσεις» των τρακτέρ και τα γιουρούσια των «κολασμένων» με τις «μπεμβέ» και τις «μερσεντέ» κρύβεται μια πανίσχυρη βιομηχανική βάση, τόσο ισχυρή ώστε να απειλεί τον ιαπωνικό γίγαντα, να πονοκεφαλιάζει την αμερικανική τίγρη και να αναγκάζει ορισμένες γνωστές και μη εξαιρετέες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δανείζονται εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να αγοράσουν τα αυτοκίνητά της.
Δείτε τώρα τι κάνουν οι… ανόητοι.
Οπως διάβασα πρόσφατα σε δελτίο για τις τάσεις στις αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας, η αυτοκινητοβιομηχανία και το κράτος θα επενδύσουν ώς το 1999 9,2 εκατ. δολάρια στην έρευνα για την αντικατάσταση των χλωροφθορανθράκων (CFC) και των υδροχλωροφθορανθράκων (HCFC) προκειμένου η χώρα να συμμορφωθεί με την πρώτη φάση του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ που προβλέπει την απαγόρευση της παραγωγής και χρήσης ουσιών που καταστρέφουν το… όζον! Σύμφωνα με τις κορεατικές εφημερίδες, το υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Ενέργειας θα καταβάλει 3,2 εκατ. δολάρια, το υπουργείο Επιστημών και Τεχνολογίας 5,8 εκατ. δολάρια και ο ιδιωτικός τομέας τα υπόλοιπα. Τη συνθήκη για τη μείωση (αρχίζοντας από το 1988) της παραγωγής/χρήσης των CFC υπέγραψαν το 1987 47 χώρες ενώ το 1990 ο αριθμός τους ανήλθε σε 65.
Σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, η κορεατική βιομηχανία συνεχίζει να επενδύει στα «αυτοκινητάκια». Ετσι, και πάντα σύμφωνα με το δελτίο, η Κία Χέβι Ινταστρις ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει την παραγωγή εξαρτημάτων που χρησιμοποιεί η θυγατρική της Κία Μότορς για να μειώσει τις εισαγωγές από το εξωτερικό. Για να δείτε με τι επουσιώδη πράγματα ασχολείται ο κόσμος, η Κία θα επενδύσει 25 εκατ. δολάρια για να αυξήσει κατά 50% την παραγωγή συνδέσμων σταθερής ταχύτητας (για συστήματα διεύθυνσης), ήτοι 600.000 μονάδες τον χρόνο. Η ίδια εταιρεία επενέδυσε (αν είναι δυνατόν!) 12,2 εκατ. δολάρια για να αυξήσει την παραγωγή «υδραυλικών τιμονιών» για επαγγελματικά αυτοκίνητα από 50 σε 100.000 τον χρόνο. Οι επενδύσεις αυτές θα έχουν αποτέλεσμα η χώρα να εξοικονομήσει 39 εκατ. δολάρια τον χρόνο από εισαγωγές.
Ο κατήφορος όμως της νοτιοκορεατικής βιομηχανίας (και κυβέρνησης) δεν σταματάει εδώ. Πάλι η Κία ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει 27 εκατ. δολάρια σε νέες μονάδες παραγωγής (αν είναι δυνατόν!) κιβωτίων ταχυτήτων και βαλβίδων. Είδατε πόσο… μπανάλ μπορεί να είναι μια χώρα; Ακούς εκεί να επενδύει σε βαλβίδες και κιβώτια ταχυτήτων…
Το άκρον άωτον της ελαφρότητας της κορεατικής κυβέρνησης και της βιομηχανίας είναι αυτό που έκαναν τους τελευταίους 12 μήνες: υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Κορεατικών Βιομηχανιών (κάτι σαν τον ΣΕΒ δηλαδή) τα 30 μεγαλύτερα γκρουπ επιχειρήσεων κάθησαν και βρήκαν ότι πάνω από 9.000 διαφορετικοί τύποι εξαρτημάτων και παρελκομένων εισάγονταν από το εξωτερικό και αποφάσισαν (οι προδότες!) να τα φτιάχνουν στην Κορέα.
Ετσι το γκρουπ της Νταεβού θα επενδύσει 125 εκατ. δολάρια σε νέες μονάδες που θα κατασκευάζουν εξαρτήματα τα οποία χρησιμοποιούνται στα αυτοκίνητα που παράγει, ενώ το γκρουπ της Χιουντάι θα επικεντρώσει την προσοχή του στην παραγωγή υπερσυμπιεστών για κινητήρες ντίζελ.
Ο κορεατικός ΣΕΒ υπολόγισε ότι ώς το έτος 2000 τα κορεατικά εργοστάσια θα παράγουν εξαρτήματα αξίας 10 δισ. δολαρίων που με τον παλαιό τρόπο θα έπρεπε να πληρώνονταν σε ξένες βιομηχανίες.
Και ενώ τα «οχτώμιση» έδειχναν τις βόμβες μολότοφ να σκάνε στην κεντρική πλατεία της Σεούλ, η Κία υπέγραφε συμφωνία με τη βρετανική Ρόβερ για την κατασκευή εξακύλινδρων αλουμινένιων κινητήρων στα εργοστάσιά της. Οι κινητήρες θα τοποθετηθούν στα νέα Κία Κρέντος και Τ3 που θα παρουσιασθούν τον Νοέμβριο.
Η ενασχόληση των Νοτιοκορεατών με τα «αυτοκινητάκια» δεν έχει τελειωμό και είναι πραγματικά να τους λυπάται κανείς που δεν ακολουθούν το… ελληνικό παράδειγμα (να εισάγουν τα πάντα, ακόμη και πινέζες).
Το υπουργείο Εμπορίου, π.χ., έχει «πνιγεί» στα σχέδια νέων ευρεσιτεχνιών στον τομέα του αυτοκινήτου (από το 1991 ώς το 1995 οι αιτήσεις αυξήθηκαν κατά 101%). Και να σκεφθεί κανείς ότι η Νότια Κορέα δεν είναι μέλος της ΕΕ για να ξεκοκαλίσουν (καθηγητές και σπουδαστές) τα κονδύλια για την έρευνα, όπως γίνεται στην Ελλάδα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ με παραδείγματα του κορεατικού κατήφορου προς μια απάνθρωπη καταναλωτική κοινωνία όπου θα επικρατούν τα «αυτοκινητάκια», αλλά δεν θα το κάνω. Με τα λίγα πράγματα που έγραψα πιστεύω ότι όλοι κατάλαβαν το λάθος που κάνει η χώρα αυτή να ασχολείται με πέρα για πέρα ξεπερασμένες μεθόδους αντιμετώπισης των σύγχρονων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Αντί, όπως η Ελλάδα, να διώξει όλες τις ξένες βιομηχανίες, να κλείσει τις ντόπιες και να αγοράζει αυτοκίνητα από την Ιαπωνία, η Κορέα προτίμησε να ενισχύσει τη δική της βιομηχανική βάση και να γίνει ένας από τους κολοσσούς της λεκάνης του Ειρηνικού.
Μια χώρα που, όπως βλέπουμε και στα ρεπορτάζ των «οχτώμιση», βρίσκεται στο χείλος της… καταστροφής.
Ντου, ντουντού. Ντουντού-ντουντού-ντουντού.
RSS - Posts
