Φτάνει πια! Από ‘δώ κι εμπρός δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας. Το μήνυμα προς τα διεθνή χρηματιστήρια αλλά και τους μεγάλους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς (Salomon Brothers, Merrill Lynch, First Boston κλπ.) πρέπει να είναι δυνατό και καθαρό: εκτός από τις «τίγρεις» της «Λεκάνης του Ειρηνικού» υπάρχει και η «τίγρη» της Ευρώπης ή, καλύτερα, του μαλακού της υπογαστρίου, η Τζουτζία. Γιατί το λέω αυτό; Διότι, παρά το γεγονός ότι την Παρασκευή 13 Μαρτίου η χώρα συγκλονίστηκε από την υποτίμηση της δραχμής και ως υπεύθυνοι πολίτες θα έπρεπε να σκύψουμε το κεφάλι και να κάνουμε «ταμείο», τη Δευτέρα 16 Μαρτίου δανειστήκαμε (από ξένες τράπεζες) 130 δισ. δραχμές προκειμένου να αγοράσουμε 15.000 καινούργια «γιωταχί». Το αμόκ συνεχίστηκε για τις επόμενες 15 ημέρες, ώσπου τέλειωσαν τα αυτοκίνητα με «παλιές τιμές» οπότε, ως καλοί… επενδυτές, κάναμε πίσω περιμένοντας τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης, αλλά και των εισαγωγέων-αντιπροσώπων.
Τα 15.000(;) καινούργια «γιωταχί» (τα περισσότερα εκ των οποίων ως γνωστόν κατασκευάζονται ή συναρμολογούνται στα επτά μεγάλα εργοστάσια που λειτουργούν στις περιοχές Βόλου, Πατρών, Θεσσαλονίκης και Τρικάλων) προστέθηκαν στα 2.400.000 που ήδη κυκλοφορούν στη μεσογειακή «τίγρη». Σύμφωνα με πρόσφατους υπολογισμούς του υπουργείου Μεταφορών, τα 2.400.000 «γιωταχί» και τα 2,5 εκατομμύρια δίκυκλα καταναλώνουν 1,5 δισ. λίτρα καυσίμου, που το κόστος του φθάνει τα 300 δισ. δραχμές τον χρόνο. Εχουμε και λέμε δηλαδή: 130 δισ. για να μη χάσουμε την ευκαιρία, 300 δισ. για βενζίνη, 500 δισ. από χαμένες εργατοώρες (λόγω μποτιλιαρισμάτων στην πρωτεύουσα) συν άλλα 300-400 δισ. για ηλίθια ατυχήματα, ακούσιες δολοφονίες, βλακώδη τρακαρίσματα, αγορά ανταλλακτικών, ελαστικών, «αιρκοντίσιο» και λοιπών παρελκομένων ίσον 1 τρισ. δραχμές, ποσό δανεισμένο με «ευνοϊκούς» όρους, με τη διαμεσολάβηση ευαγών πιστωτικών ιδρυμάτων της Εσπερίας, των ΗΠΑ, αλλά και της… Απωνίας, όπως της «Μέριλ Στριπ», των «Αδελφών Λεβίνσκι», της «Τρίτης εν Βοστώνη Τραπέζης», της «Χαρακίρι Μπανκ» κ.ά. Αν σ’ αυτό το τρισεκατομμύριο προσθέσουμε τα 550 δισ. των συσσωρευμένων χρεών των συγκοινωνιών της Αθήνας, τα 600(;) δισ. της Ολυμπιακής, τα 106(;) δισ. του ΟΑΕ (Οργανισμού Ανασυγκρότησης ! Επιχειρήσεων) και τα εκατοντάδες δισ. που χρωστάνε οι λοιποί λευκοί ελέφαντες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και το 1,1 δισ. που δόθηκε στην εταιρεία Βαμβακουργεία Βόλου και άλλα 3,5 δισ. που προέρχονται από τα χρέη των προβληματικών επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τότε ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι, πράγματι, η Τζουτζία είναι η «τίγρη» του μαλακού υπογαστρίου της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Διότι τι άλλο παρά μια πανίσχυρη βιομηχανική και εξαγωγική «τίγρη», σαν τη Σιγκαπούρη, τη Μαλαισία και τη Νότια Κορέα, θα μπορούσε να αντέξει αυτόν τον καταιγισμό των δισεκατομμυρίων;
Σαν ένας απλός «γιωταχής» που το μόνο που τον κόφτει είναι το αν και πότε «θα φθηνύνουν τα αυτοκίνητα», παρακολουθώ με δέος τον αγώνα που κάνει η Τζουτζία για να μπει στην ΟΝΕ. Επειδή μάλιστα ορισμένοι διαδίδουν πως, αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει άμεσα στην πώληση/ιδιωτικοποίηση των λευκών ελεφάντων, θα ακριβύνουν πάλι τα «γιωταχί», λέω να αγοράσω 3-4, να τα κρύψω σε ένα γκαράζ και να τα πουλήσω σε περίπτωση νέας «αναπροσαρμογής». Το έργο έχει παιχτεί (πολλές φορές) στο παρελθόν και δεν βλέπω γιατί να μην παιχτεί στο μέλλον.
Μετά απ’ όλα αυτά ίσως αναρωτιέστε από πού, εκτός από τον εξωτερικό δανεισμό, βρίσκει τα δισεκατομμύρια η «τίγρη» του μαλακού υπογαστρίου. Οπως διάβασα την περασμένη εβδομάδα στις εφημερίδες, 338,662 φορολογούμενοι (το 7,9% από σύνολο 4.268.609) αποδίδουν κάθε χρόνο 500 δισ. φόρους στο Δημόσιο, τα οποία δισεκατομμύρια όμως είναι και αυτά… δανεικά από τη «Χαρακίρι Μπανκ».
RSS - Posts
