Όλες οι πρόσφατες έρευνες εθνικών και διεθνών οργανισμών για την Ελλάδα συγκλίνουν σε μία και μόνη διαπίστωση: η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση στην Ε.Ε. σε κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εθνικό Εγχώριο Προϊόν. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι μια τέτοια εξέλιξη έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση του λαού, που υποφέρει από το «Μάαστριχτ» και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις απαιτήσεις της ΟΝΕ.
Και πράγματι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Τα στοιχεία που παρέθεσαν την περασμένη εβδομάδα σε κυριακάτικη εφημερίδα οι συνάδελφοι Θ. Τσίρος – Χ. Λογοθέτης είναι αρκετά για να κάνουν τον κάθε Ελληνα, που πραγματικά πονάει για τη πατρίδα του, να σκεφθεί διπλά γιατί δείχνουν πόσο πολύ δυσκόλεψαν τα πράγματα τα τελευταία χρόνια.
Η πείνα, η ανεργία, οι απάνθρωπες τσιμεντουπόλεις και οι μισθοί πείνας που παίρνουν οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, καθώς και η έλλειψη ευκαιριών είχαν σαν αποτέλεσμα, το 1995, το ποσοστό των πωλήσεων Μερτσέντες, Σάαμπ και Κράισλερ να είναι μεγαλύτερο (3,33%) από ό,τι σε υπανάπτυκτες χώρες όπως είναι η Γαλλία (2,28%), η Ιταλία (2,38%), η Ιρλανδία (2,15%), η Ισπανία (2,97%) και η Πορτογαλία (2,96%).
Ενα άλλο στοιχείο του ρεπορτάζ, που δείχνει πόσο υποφέρουν οι Ελληνες και που αξίζει να αναδημοσιευθεί ώστε να το εμπεδώσουμε όλοι, είναι ότι το μερίδιο της BMW ανήλθε το 1996 σε 1,65% και είναι υψηλότερο από ό,τι σε χώρες σαν τη Γαλλία, τη Φινλανδία, την Ιρλανδία και την Ισπανία (1% και 1,4%) και διαμορφώνεται στα επίπεδα των πωλήσεων στη Δανία.
Τα άσχημα όμως νέα δυστυχώς δεν σταματούν εδώ. Οπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει σε αυτή τη στήλη, ένας ακόμη δείκτης του βαθμού εξαθλίωσης ενός λαού είναι ο αριθμός των κυκλοφορούντων «Μερσεντέ». Ετσι, πέρα από το γεγονός ότι το κρασί είναι παλιό και το τυρί χαλασμένο, βλέπουμε ότι το 1996 η εταιρεία της Στουτγάρδης αύξησε τις πωλήσεις της κατά 25% σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο και επομένως το ποσοστό της στην ελληνική αγορά. Αν αυτό το στοιχείο δεν δείχνει, με τα μελανότερα χρώματα θα έλεγα, την οικονομική εξαθλίωση ενός λαού, τότε τι το δείχνει;
Ετσι, και πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, το μερίδιο της Μερτσέντες ήταν (το 1995) μεγαλύτερο στην ελληνική αγορά από ό,τι στη Γαλλία, στη Φινλανδία, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στη Σουηδία και στην Αγγλία και πλησίαζε εκείνο της «αντιδραστικής» Αυστρίας.
Σε απόλυτους αριθμούς οι συνάδελφοι γράφουν ότι οι Ελληνες αγόρασαν (αναλογικά πάντα) περισσότερες «Μερσεντέ» (1.210 αυτοκίνητα) από τους… πτωχούς Φινλανδούς (767), τους Σουηδούς (789) και τους Ιρλανδούς (476).
Η εικόνα της εξαθλίωσης του λαού μας φαίνεται και από τον αριθμό των σκαφών αναψυχής. Στην Ελλάδα έχουμε 500.000, που σημαίνει 48 σκάφη ανά 1.000 κατοίκους, όταν οι επίσης μεσογειακοί και θαλασσινοί Ιταλοί έχουν 15,7 σκάφη και οι Ισπανοί 25,5.
Αληθινά σπαράζει η καρδιά του ανθρώπου όταν βλέπει αυτά τα στοιχεία, αλλά εκεί όπου γίνεται πραγματικά κομμάτια είναι με τη διαπίστωση ότι οι πτωχοί Ελληνες «… καταναλώνουν περίπου 14 μετρικούς τόνους… χρυσού», με αποτέλεσμα και σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού, να αναλογούν 1,34 γραμμάρια χρυσού ανά κάτοικο ενώ στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία και στην Αγγλία καταναλώνονται 0,91, 0,84, 1,12 και 0,68 γραμμάρια αντίστοιχα ανά κάτοικο…
Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται από τον αριθμό των ιδιόκτητων σπιτιών. Πρώτη πάλι η Ελλάδα, ακολουθούμενη από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τις άλλες «πτωχές» χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Από τα προηγούμενα και σύμφωνα με τα όσα κατά καιρούς ισχυρίζονται οι διάφοροι συνδικαλιστές στα «παράθυρα» των οκτώμισι, η Ελλάδα κατέχει πράγματι την τελευταία θέση στην Ενωμένη Ευρώπη, αλλά κατά έναν περίεργο (όμως εύκολο να εξηγηθεί) τρόπο οι Ελληνες ευημερούν.
Γιατί ευημερούν;
Ελάτε, καλέ, τώρα. Θέλετε να μας πάρουν είδηση και να μας κόψουν «τα Ντελόρ» και «τα Σαντέρ»;
Μετά πώς θα πάρουμε τη «Μερσεντέ» μας;
RSS - Posts
