Για πρώτη φορά έφτασα στο εκλογικό τμήμα με βαριά καρδιά. Έφταιγε και η ψυχική κούραση που, για τους γνωστούς λόγους είχε χτυπήσει κόκκινο αλλά, κύριοι υπεύθυνοι ήταν τα καρτούν των «δύο μεγάλων κομμάτων». Ο Κωστάκης, με το παλιομοδίτικο στιλ και ο Γιωργάκης, με το νεφελώδες «πρόγραμμα» και τα μεταλλαγμένα ελληνικά. Ψήφισα ότι δεν ψήφισα και επέστρεψα σπίτι για να δω τα πρώτα exit polls όπου χωρίς έκπληξη άκουσα ότι, πρώτο κόμμα είναι το ΠΑΣΟΚ, δεύτερο η Ν.Δ και 3ο το ΚΚΕ. Δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα γιατί δεν με ενδιαφέρουν. Εκτός απ’ την μεγάλη αποχή η είδηση ήταν η αύξηση του ποσοστού του ΚΚΕ, πράγμα που, εκ πρώτης όψεως, είναι θετικό. Όχι γιατί, η σωτηρία μπορεί να έλθει από το μοναστήρι της Όσιας Αλέκας αλλά, επειδή τοποθετεί τις βάσεις για ένα νέο, μετα-κομμουνιστικό κόμμα που θα συνδυάσει τον μαρξισμό με τις εξελίξεις στις μετα-ανθρώπινες κοινωνίες. Πολύ «μετά» θα πείτε αλλά, σκεφτείτε…
Μπορούν φυσιογνωμίες σαν τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Πετράκη, την Μαριλιζούλα και την Ντορούλα να αντιμετωπίσουν τον άγριο, νέο κόσμο που ανατέλλει και να απαντήσουν στα ερωτήματα των νέων ανθρώπων; Η πτωχή μου άποψη είναι πως δεν… Εκτός από την αισθητική της γραβάτας, των υποδημάτων και των ταγιέρ τους στη διαπίστωση ότι, δεν έχουν τα προσόντα προστίθεται το ιδιωτικό jet της Ντόρας και το εγγλέζικο πανεπιστήμιο της θυγατέρας του Γιωργάκη, με άλλα λόγια οι δύο όψεις του ίδιου ευρωνομίσματος. Τρέμω στην ιδέα ότι, το χωράφι θα «κυβερνηθεί» πάλι απ’ τους «σοσιαλιστές» τηq Μητέρας, του Άκη και της Βάσως και, λίγο καιρό αργότερα, απ’ τους νεοφιλελεύθερους της αγίας οικογένειας, της Ντόρας, του Κυριάκου και της Φάνης.
Τι κάνεις τώρα, λέει η φωνή της κομιλφό συνείδησης μου (που, εκτός των άλλων, είναι και «εισηγμένη» στο ΧΑΑ). Υποτιμάς την λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την κρίση του ελληνικού λαού; Για όνομα του Καραγκιόζη, χίλιες φορές όχι. Το μόνο που υπερτιμώ είναι οι ανοχή του ελληνικού λαού ο οποίος λαός έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει στείλει την Οικογενειοκρατία Α.Ε στον χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Πέρα απ’ το αποτέλεσμα των euroεκλογών το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: απ’ εδώ και πέρα τι;
Πάλι κατά την πτωχή μου γνώμη, το χάος!
Ένα χάος που, και βέβαια έρχεται από τις Βρυξέλλες και τον υπερατλαντικό τους πάτρωνα και που, καμία γαλάζια ή πράσινη γραβάτα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αλλά, και κανένα κόκκινο πουκάμισο!
Ποιος; Μόνο το Κόμμα της Κοινής Λογικής. Αυτό που θα πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό η οποία αλήθεια είναι ότι, κύριος υπεύθυνος για την κατάντια είναι ο …αυτός (ο λαός) που, δεκαετίες τώρα εκλέγει τα ίδια μπουμπούκια! Ο «λαός» επέλεξε τον «Σιδερένιο», τον Δράκουλα των Καρπαθίων, την Συγκυβέρνηση, το Gollum της Αναγνωστοπούλου και, τελευταία, του Αναχωρητή της Ραφήνας. Ο «λαός» (και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ) έστειλαν στον κάλαθο των αχρήστων τους ανθρώπους που είχαν και έχουν προσφέρει στην πατρίδα. Ο «λαός» έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του όσους μιλούσαν (και μιλούν) την γλώσσα της αλήθειας και δεν έδωσε σημασία στο ΚΚΛ.
Ας σταματήσει να διαμαρτύρεται για τον ευρωσκεπτικισμό και την αποχή γιατί, όπως λένε και τα κύμβαλα του δικομματισμού, το …διακύβευμα δεν είναι το μέλλον των «δύο μεγάλων κομμάτων» αλλά της ίδιας της χώρας.
Φοβάμαι ότι, αυτό που κάποτε λεγόταν Ελλάδα έφτασε σε ένα σημείο που, αν δεν υπάρξει κάποιας μορφής «επανάσταση» στην οποία πρωταγωνιστές θα είναι οι πολίτες που εργάζονται και παράγουν, οι νέοι που προβληματίζονται και αντιδρούν (γιατί υπάρχουν και οι άλλοι που απλώς καταναλώνουν, καταστρέφουν, κοιμούνται και αφοδεύουν), το τέλος είναι προ των –ευρωπαϊκών- πυλών. Η ομάδα των μεταλλαγμένων που ορίζει τις τύχες της Ένωσης (Σαρκοζί, Μέρκελ, Μπράουν και βέβαια ο πρώτος των mutants Μπαρόζο) θα πετάξει έξω το κρατίδιο ή, ακόμα καλύτερα, θα δεχτεί στους κόλπους της Ένωσης την Τουρκία με αποτέλεσμα η Ελλάδα να (ξανά) απορροφηθεί από την Μεγάλη Πύλη οπότε, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.
Όπως καταλαβαίνετε αυτή η ανάρτηση δεν τελειώνει εδώ. Θα επανέλθω με 2η, 3η και 4η έκδοση μια και τα τηλεπαράθυρα είναι γεμάτα φαντάσματα που ωρύονται πως αυτά έχουν την Μοναδική Λύση για μία χώρα που χρωστάει στις ξένες τράπεζες 300 δις euro!
4 Comments
Οι επαναστάσεις όμως προαπαιτούν συλλογικότητα. Στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι καθημερινά βλέπω μόνο περιχαράκωση, κούραση και απομόνωση. Δεν είναι ανάγκη όλες οι ταινίες να έχουν happy end.
Χθες έκανα το χρέος μου προς την πατρίδα μιας και ήμουν τακτικό μέλος εφορευτικής επιτροπής. Το μοναδικό που προσήλθα, ευτυχώς και μια κοπέλα αναπληρωματικό μέλος! Δεν κρύβω ότι κάποιες στιγμές ένοιωσα κορόιδο, αλλά ας είναι δεν πειράζει.Ας μη μασάμε τα λόγια μας.Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι ο Ελληνας δεν βάζει μυαλό.Ισως ο κατήφορος πλέον έχει τόσο μεγάλη κλίση και έχουμε αναπτύξει τέτοια ταχύτητα προς τον πάτο που τα φρένα δεν πιάνουν.Η μόνη ελπίδα πια, να πιάσουμε πάτο!
Σωστός! Αντικειμενικά να το δούμε, Το ελληνικό στοιχείο, η ελληνική παιδεία κατάφερε να επιβιώσει και σε πολυ δυσκολότερες καταστάσεις, η σημερινή χώρα ομως οπως γενικά μπορουμε να ορίσουμε τον πυρήνα (οπως εξελιχθηκε μέσα απο το περασμα των αιώνων)που περικλείεται στα σημερινά σύνορα μάλλον έχει πεθάνει και αρκετά καλά τα κατάφερε κοντά 3000 χρόνια. Αν η ιστορία επαναλαμβάνεται τοτε μάλλον ζούμε κάτι ανάλογο με τα χρόνια της παρακμής πριν τους Ρωμαιους! Φαντάζομαι τους μελλοντικούς παπούδες (και γιαγιάδες) να αφηγούνται την παλια Ελλαδα οπως εκαναν οι παλαιότεροι που έζησαν στην Αλεξάνδρεια στην μικρά ασία κτλ. Η σημαντική διαφορά είναι στην τεχνολογία!! η ανταλαγη πληροφοριών αρα και η διατηρηση τους και η χρησιμοποιηση τους είναι ευκολότερη απο κάθε άλλη εποχή. Μάλλον με λιγα λόγια ζουμε μια ματαβατική περίοδο, αν και μόνο οργη και θλίψη νιώθω που το ταξίδι τελιωσε απο 100-200 πεινασμένα κλεφτρόνια. Ελπιζω να μην σας κούρασα…
Μακάρι ο vagelis να βγει αληθινός και, το 2070, να υπάρχουν άνθρωποι που θα θυμούνται την "παλιά Ελλάδα".