Του Δήμου Βερύκιου
Ετήσιο «πάρτι» 156 εκατομμυρίων ευρώ για την σίτιση και τον ιματισμό των οπλιτών του Στρατού Ξηράς. Σύμφωνα με καταγγελίες κυρίως στις περιφέρειες που υπάρχουν μεγάλες μονάδες και κέντρα εκπαίδευσης λειτουργεί συγκεκριμένο κύκλωμα με απόστρατους και επιτήδειους έμπορους οι οποίοι σε συνεργασία με εν ενεργεία στελέχη λυμαίνονται τον χώρο της σίτισης των οπλιτών, όπου με διάφορα τεχνάσματα θησαυρίζουν.
Πρόκειται για ένα κλειστό κύκλωμα που λειτουργεί μέσω ΕΚΕΜΣ το οποίο εγκρίνει τους τιμοκαταλόγους ανά είδος προϊόντος (π.χ κατεψυγμένα ψάρια ή λαχανικά) και εν συνεχεία η κάθε μονάδα επιλέγει τους συγκεκριμένους κωδικούς για τροφοδοσία.
Σύμφωνα με καταγγελίες , το κόλπο στήνεται ως εξής: Ανά είδος εγκρίνονται δύο, έως και τρεις κωδικοί οι οποίοι στην τιμή έχουν απόκλιση έως και 60% (π.χ χταπόδι Ισπανίας Τ2 9 ευρώ, χταπόδι Ισπανίας Τ5 8 ευρώ, χταπόδι Ινδιών 4 ευρώ). Κατά την διαδικασία ανάθεσης του διαγωνισμού, το ΕΚΕΜΣ κάνει σύγκριση με την φθηνότερη τιμή, ώστε να απορρίπτονται οι προμηθευτές που δεν είναι στο «κόλπο».
Στην πορεία, όμως, οι μονάδες ενεργώντας αυτόνομα και ανεξέλεγκτα επιλέγουν τα προϊόντα με τους κωδικούς που έχουν την υψηλότερη τιμή!Συνήθως η εταιρεία προφασίζεται ότι έχει έλλειψη του προϊόντος του κωδικού με την φθηνή τιμή και ο σιτιστής της μονάδας που πρέπει να ταΐσει το προσωπικό, με μεγάλη ευκολία επιλέγει τον κωδικό με την ακριβότερη τιμή καθ’ ότι δεν τον ενδιαφέρει το κόστος αφού δεν πληρώνει ο ίδιος.
Μάλιστα με την ίδια ευκολία η υπηρεσία πληρώνει χταπόδι Ισπανίας Τ2 προς 9 ευρώ το κιλό και στην μονάδα έχει παραδοθεί χταπόδι Ινδιών προς 4 ευρώ το κιλό.
Το κέρδος για τον προμηθευτή ξεπερνάει το 60% από το οποίο ένα μέρος εν συνεχεία πάει στα υπόλοιπα μέλη του κυκλώματος?
Ειδικότερα στα καταψυγμένα ψάρια το «παιχνίδι» κερδοσκοπίας είναι ακόμη μεγαλύτερο. Κυκλοφορούν εικονικά και «υπέρβαρα» τιμολόγια. Είναι σύνηθες φαινόμενο η μονάδα να προμηθεύεται εντελώς διαφορετικό είδος από εκείνο που τελικώς πληρώνει η υπηρεσία. Η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι να προμηθεύεται η μονάδα καλαμάρι με την πιο χαμηλή τιμή και το ΕΚΕΜΣ να το πληρώνει ως ακριβό χταπόδι!
Σε μεγάλες μονάδες και κέντρα εκπαίδευσης πολλές φορές σερβίρεται καλαμάρι με κοφτό μακαρονάκι ως χταπόδι με μακαρονάκι! Η απόκλιση της τιμής μεγάλη και το κέρδος μεγαλύτερο για τους επιτήδειους.
Τιμολόγια και… πάγοςΕν τω μεταξύ, στα κατεψυγμένα προϊόντα συνήθως κόβονται τιμολόγια για ένα τόνο και στην ουσία παραδίδονται 500 κιλά. Επίσης γίνεται και κλασικό κόλπο με το επίπαγο. Ο νόμος επιτρέπει για λόγους υγιεινής την ύπαρξη πάγου μέχρι 10% για τα ολόκληρα ψάρια και 15% για τα κομμένα (φέτες) ψάρια.
Ωστόσο τις περισσότερες φορές κατά την παράδοση των προϊόντων ο πάγος ξεπερνάει το 30%! Ολα τα παραπάνω τεχνάσματα γίνονται ευκολότερα για τους δράστες του συγκεκριμένου κυκλώματος καθώς έχουν το περιθώριο να παίζουν με τους αδειούχους και τους εξοδούχους που έχει η κάθε μονάδα. Το ΓΕΣ χορηγεί από τον προϋπολογισμό του ημερησίως 3,6 για την σίτιση του κάθε οπλίτη. Συνολικά χορηγούνται 65 εκατομμύρια ευρώ από τον κωδικό «1411» για προμήθεια υλικών διατροφής και άλλα 91 εκατομμύρια ευρώ στον κωδικό 1400 για προμήθεια ειδών διατροφής, ιματισμού και άθλησης. Στα παραπάνω ποσά περιλαμβάνεται και η βελτίωση συσσιτίου που ποικίλει αναλόγως ασκήσεων και εκπαίδευσης.
Το «παιχνίδι» που παίζεται με τις διοικήσεις των μονάδων έχει να κάνει πότε εμφανίζουν ότι δαπανούν τα κονδύλια για την βελτίωση συσσιτίου.Συνήθως τα Σαββατοκύριακα και τα απογεύματα που χρεώνουν τους αδειούχους και τους εξοδούχους οι οποίοι εμφανίζονται ότι τρώνε στην μονάδα, ενώ στην πραγματικότητα είναι εκτός.
* Ο αρακάς, τα φασολάκια, οι μπάμιες, τα ανάμεικτα λαχανικά, το χταπόδι και τα καλαμαράκια συμπεριλαμβάνονται στο μενού της καθημερινής σίτισης των οπλιτών. Ολα τα παραπάνω προϊόντα είναι κατεψυγμένα και οι τιμές αποκλίνουν έως και 60% από κωδικό σε κωδικό, με αποτέλεσμα να γίνεται «πάρτι κερδοσκοπίας».
Τα κυκλώματα που ελέγχουν την σίτιση των οπλιτών και που επί χρόνια θησαυρίζουν είναι γνωστά και έχουν ονοματεπώνυμο. Επομένως εάν υπάρχει πολιτική βούληση εύκολα μπορεί να τα εντοπίσει και να τα εξαρθρώσει η κυβέρνηση. Ενας απλός έλεγχος αρκεί για να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο.
Ποιοι κερδίζουν τους διαγωνισμούς και από πού κρατάει η «σκούφια» τους; Οι συγκεκριμένες εταιρείες έχουν ή δεν έχουν σχέση με στρατιωτικούς -εν ενεργεία ή απόστρατους- του χώρου της τροφοδοσίας;
Ας γίνει ένας ενδελεχής έλεγχος στα τιμολόγια κατεψυγμένων ειδών από μία ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή. Μέσω των τιμολογίων οι μονάδες εμφανίζονται ότι προμηθεύονται προϊόντα με την υψηλότερη τιμή;
Ας γίνουν αιφνιδιαστικοί έλεγχοι κατά την παράδοση των προϊόντων και ας γίνει σύγκριση με τα τιμολόγια.
Και επειδή όπως λέει ο λαός μας «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί μόνο να είναι έντιμη αλλά πρέπει και να το δείχνει» ας γίνει ένας οικονομικός έλεγχος από το ΣΔΟΕ σε όλους τους εμπλεκόμενους και τότε ίσως αποκαλυφθούν οι βίλες και τα κότερα που έχουν γίνει από το συσσίτιο του «άγνωστου στρατιώτη».
ΠΗΓΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΉ, ΣΕΠΤΈΜΒΡΙΟΣ 19, 2010 0 ΣΧΌΛΙΑ ΕΤΙΚΈΤΕΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΚΑΝΔΑΛΑ, ΣΤΡΑΤΟΣ
RSS - Posts
12 Comments
Αντί άλλου σχολίου παραθέτω το σημερινό μου άρθρο στην εφημερίδα Πρώτο ΘΕΜΑ
19.09.10
Πρώτο ΘΕΜΑ
Μεγάλες Επενδύσεις
Fast Track, One Stop Shop, Coyote Racing, Road Runner
Ως ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικό μέλος του ΚΚΛ πιστεύω ότι οι καλές ιδέες πρέπει να αντιγράφονται. Η ιδέα για την δημιουργία ενός «κέντρου» που θα ξεμπλοκάρει τις μεγάλες επενδύσεις, θα ελέγχεται από παλιόφιλο και θα ονομάζεται Fast Track έφερε στο νου μία πρόταση που είχε κάνει η Παλαιά Νέα Δημοκρατία την οποία σκοπεύω να εξαγγείλω στις επόμενες εκλογές. Το δικό μου θα λέγεται One More Stop Shop και, θα έχει σκοπό να αντιμετωπίσει τις παθογένειες του Συστήματος. Θα εξαγγείλω το OMSS επειδή στάθηκε αδύνατο να βρω 20 αδιάφθορους «υπηρεσιακούς παράγοντες» σε μία χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων. Έτσι ζήτησα από τον παιλιοφιλό μου τον Χάρη να «τρέξει» το OMSS. Πριν συνεχίζω ένα σύντομο re cap. Όπως όλοι γνωρίζουμε το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βγάλεις λεφτά σαν άτομο ή σαν χώρα αλλά, να τα βγάλεις γρήγορα.
Υπάρχουν τρόποι που όμως διαφέρουν στον βαθμό επικινδυνότητας. Ο πιο επικίνδυνος είναι οι ληστείες και οι κλοπές. Ακολουθούν ο εφοπλισμός και η αντιπροσώπευση οπλικών συστημάτων. Ακίνδυνες είναι οι εργολαβίες δημοσίων έργων και οι προμήθειες νοσοκομείων, σχολείων, ΔΕΚΟ και ΟΤΑ. Στον πάτο της κλίμακας είναι η ενασχόληση με την πολιτική, αρκεί να διαθέτεις το ταλέντο της καταγωγής από θείο ή μπαμπά πρωθυπουργό. Μακράν ο πλέον ακίνδυνος τρόπος να τα «κονομήσεις» είναι να κάνεις εταιρία συμβούλων, μελετητική εταιρεία, Road Runner, coyote racing, fast track ή OSS.
Θυμάμαι περιπτώσεις που, φορτηγά μετέφεραν χαρτονομίσματα για να πληρωθούν μελέτες για τον Ειδικό Λογαριασμό Έρευνας των ελληνικών Πανεπιστημίων για «Αξιοποίηση» «Πόρων» του «Δημοσίου» (κανείς δεν τις διαβάζει, καμία δεν έχει εφαρμοστεί). Η ιδέα είναι να γεμίζουν τα συρτάρια των Υπουργών και υφυπ με «Περιβαλλοντικές Μελέτες». Κορυφαίο παράδειγμα εκείνες γνωστού γραφείου για τον πετρελαιαγωγό – ζόμπι Πύργου – Αλεξανδρούπολης που δεν έγιναν αποδεκτές από τον προεκλογικό ΓΑΠ αλλά θα τις εφαρμόσει ο μετεκλογικός.
Όταν προκηρύσσεται ένα δημόσιο έργο, συντάσσεται η λεγόμενη «οριστική ή συμβατική μελέτη» πάνω στην οποία στήνεται ο προϋπολογισμός. Το παιχνίδι ξεκινά από την ίδια την μελέτη (τεύχη, σχέδια και τιμολόγιο). Οι πιο «διαβασμένοι» τη δίνουν στα λεγόμενα μελετητικά γραφεία ή και εταιρείες συμβούλων, τα οποία κατόπιν άνωθεν υποδείξεων θολώνουν απαιτήσεις και προδιαγραφές κάθε άρθρου του προϋπολογισμού σε βαθμό που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό από ένα όχι ιδιαίτερα έμπειρο μηχανικό. Αυτό γίνεται διότι, μόλις το έργο κατοχυρωθεί στον leader (ανάδοχο), αυτός θα αναθέσει σε «δικό» του μελετητή την επανάληψη της μελέτης, αυτήν την φορά όπως θα έπρεπε χωρίς κινδύνους αστοχίας και χωρίς ασάφειες στις προδιαγραφές. Το πρώτο εύρημα στην διαδικασία είναι το μέγεθος της διαφοράς στο κόστος των δύο μελετών. Η «κρατική» μελέτη (η συμβατική) μπορεί να κοστίσει ως και 10 φορές περισσότερο από την μελέτη της προκοπής (την εφαρμογής). Μεγάλο μέρος της διαφοράς μετουσιώνεται σε καταθέσεις σε τράπεζες, μεζονέτες και μερσεντέ των δημοσίων υπολειτουργών. Στην συνέχεια, ο μεγαλοεργολάβος, αναθέτει στα τσιράκια του να βρουν, σημείο προς σημείο, που χωλαίνει η «κρατική» μελέτη σε σχέση με την «ιδιωτική» και, πατώντας νομικά στο Π.Δ. 609 συντάσσει τις λεγόμενες «Νέες Τιμές» που μπορεί να αυξήσουν το κόστος του έργου ως και 20%. Παλιότερα δεν υπήρχε το 20% και το όριο ήταν ο ουρανός. Εδώ τρώνε όλοι. Η «υπηρεσία», η «επίβλεψη», ο «εργολάβος», η θεία μου η Καλλιόπη. Οι υπερτιμολογήσεις εμφανίζονται σαν αστρονομικό έλλειμμα της Ελλάδας του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σήραγγα Αρτεμισίου. Όταν παραδόθηκε ο πρώτος, κακοφτιαγμένος κλάδος, οι επιθεωρητές της τότε Ε.Ο.Κ. ανακάλυψαν ότι ξοδεύτηκαν για τον πρώτο τα χρήματα και του …δεύτερου, με αποτέλεσμα να ζητήσουν πίσω όλα τα λεφτά και ο δεύτερος κλάδος να μην κατασκευαστεί μέχρι το 2009. Στην περιοχή κυκλοφορούσαν φήμες ότι η δεύτερη σήραγγα δεν ανοίχτηκε λόγω εσωτερικής κατολίσθησης που σκότωσε το συνεργείο και πέντε κατσίκες. Το καλύτερο πάντως με την συμβατική μελέτη είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σου ζητήσει ρέστα. Ο λόγος; Αν ο «επιβλέπων» ισχυριστεί ότι η μελέτη είναι μάπα, είναι σαν να ρίχνει ευθύνη στον εαυτό του ή στον προηγούμενο που πιθανόν τώρα είναι και ανώτερος του ή κατ’ ευθείαν στον Αρχηγό, οπότε μαύρο φίδι που τον έφαγε. Γι’ αυτό τον λόγο, σπάνια θα δείτε μελετητικά ή «γραφεία συμβούλων» που κάνουν «μελέτες» για το «κράτος» να διαγωνίζονται και στην ελεύθερη αγορά. Αποτελούν μια ιδιότυπη κλειστή λέσχη, όπου ο «διευθυνων- νκάτι» θα τα χώσει στον κρατικό «φορέα» για να πάρει την δουλειά. Όλα αυτά λύνονται με το one more stop shop που θα προτείνω στις επόμενες εκλογές._Κ.Κ
pilot@techlink.gr
http://www.kavvathas.wordpress.com
Ότι γίνεται κάτι με την σύτιση των στρατιωτών στην Ελλάδα πάντα, είναι ευλογοφανές άν λάβουμε υπ’ όψιν μας του τι γίνεται σε όλους τους άλλους τομείς. Προσωπικά με την ευκαιρία θα ήθελα να αναφέρω το γεγονός ότι ουδείς αναμάρτητος. Κι εμείς στα τεθωρακισμένα τότε ώς όργανα τα ΣΚ βάζαμε στην δύναμη για σύτιση και τους αδειούχους για να πάρουμε και μια δεύτερη η και τρίτη μπύρα για το βραδάκι. Ζημιώσαμε τότε το Ελληνικο δημόσιο αλλά πιστεύουμε ότι με την θητεία μας σε όποιο μέρος κι αν μας στείλανε αποζημιώσαμε με το παραπάνω το Ελληνικό δημόσιο. Σίγουρα από τότε έιχα την υπόνοια ότι κάτι μπορεί αν γίνεται με τα τρόφιμα, αλλά όλοι είμασταν περαστικοί. Ίσως άν καθόμασταν μόνιμα εκεί να το ψάχναμε ενδελεχώς το θέμα πιθανότατα για ιδίο όφελος.
http://news.antiwar.com/2010/09/16/following-fierce-debate-israel-decides-to-buy-f-35-warplanes/
😀 😀 😀
Israel OKs US ‘Gift’ of Billions of Dollars in Warplanes
Despite US Paying for Them, Cost Sparked Debate Among Israeli Defense Officials
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους
Θεωρώ τα όσα ο αγαπητός Κος Κ.Κ. γράφει, ανάξια σχολιασμού. Τα καταγγέλω ως παντελώς αναληθή, ενώ πιστεύω ότι γράφει αυτές τις ανακρίβειες, γιατί:
1) Ζηλεύει το πνευματικό μεγαλείο των μεγαλο-Στελεχών των Συμβουλευτικών/Μελετητικών εταιριών και
2) γιατί δεν έχει ούτε την εμπειρία, ούτε το ηθικό ανάστημα να συγκριθεί μαζί τους και συνεπώς τους ζηλεύει για το εθνικό έργο που επιτελούν!
Οι Δημόσιοι Διαγωνισμοί, γίνονται πάντα με διαφάνεια και με γνώμοντα το Εθνικό συμφέρον (βεβαίως, βεβαίως…). Και για του λόγου το αληθές (και για να σοβαρευτώ…), σας ενημερώνω για τα εξής:
Κατόπιν αποφάσεως υπογεγραμμένης από τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, από 1/9/2010 για τις απευθείας αναθέσεις το όριο ανέρχεται πλέον από τις 15.000 στις 20.000 ευρώ, ενώ για τη συνοπτική διαδικασία, ή αλλιώς τους πρόχειρους διαγωνισμούς, το «πλαφόν» ορίζεται από τις 45.000 στις 60.000 ευρώ. Ολα αυτά έγιναν, όπως αναφέρεται και στη σχετική απόφαση, «δεδομένης της αυξήσεως του ΑΕΠ κατά 62% από το 2001», όταν και εξεδόθη η απόφαση «περί ορισμού των σχετικών ποσών»”. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, εν όψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου, οι απευθείας αναθέσεις εργασιών αλλά και το «σπάσιμο» των διαγωνισμών σε πολλά κομμάτια- δηλαδή τα λεγόμενα «45άρια»- θα γίνει ακόμη πιο εύκολο. Είναι γνωστό ότι οι πρόνοιες του σχετικού νόμου (2362/1995) έχουν καταστρατηγηθεί πάρα πολλές φορές, με συνήθεις υπόπτους τους δήμους και τις νομαρχίες, καθώς οι διαγωνισμοί «σαλαμοποιούνται» στο ελάχιστο ποσό και μοιράζονται με πρόχειρο διαγωνισμό.
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Β΄ 1.291/11.08.2010).
Είπατε κάτι?
Ο Βερύκιος δεν πρέπει να έχει υπηρετήσει. Αυτά είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες. Όπως και ότι χρεώνεται ο Στρατός με τιμολόγιο Τ-τάδε αλλά ο “κάραβαν” κάνει deviation και δίνει εντολή για γκοτζίλα στην πριονοκορδέλα. Έτσι κανείς δεν τρώει και όλοι πάνε στο ΚΨΜ. Εκεί (στο ΚΨΜ) ο καραβανάς έχει ήδη πουλήσει στον καψιμιτζή και μάλιστα με τιμή υψηλότερη από αυτήν ΠΟΥ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΟΡΑΣΕ τις περισσευούμενες πίτσες, κοκακόλες, παγωτά, γιαούρτια, μπύρες, γλυκάκια κλπ. Γι’ αυτόν τον λόγο οι κάραβανς δεν καλούν τους ανώτερους αξιωματικούς στα σπίτια τους: είναι επαύλεις. Γι’ αυτό έχουν και δύο αυτοκίνητα. Το στραπατσαρισμένο χουντάι που πάνε στο στρατόπεδο και την σκυλοφτιαγμένη μερσεντέ ή μπέμπα που αράζουν στο κλειστό πάρκινγκ. Επίσης, Βερύκιε, στα ΕΚΕΜΣ και στα ΣΤΕΠ γίνεται και τρομερό πάρτι με είδη πολυτελείας (π. χ. Versace στα ΕΚΕΜΣ). Τέλος, Βερύκιε, δεν πας στρατό να δεις πως είναι; Θα γίνεις και καλύτερος δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ που καλύπτεις._Κ.Π.
Είχα πάντα μια απορία: τα όσα ακούγαμε στις μονάδες για “κατεψυγμένα κρέατα ετών 30 ή και 40 που τα ανασύρουν από τους καταψύκτες και φωνάζουν κτηνιάτρους για να τα εκτιμήσουν ως προς την δυνατότητα κατανάλωσής τους”, τα οποία στην συνέχεια μετατρέποντο σε Γκοτζίλα, είναι αλήθεια ή παπατζιλίκια?
“US Army 1961” σφραγίδες προ εικοσαετίας σε θαλάμους ψύξης σε ελαιώνα κάπου στην Λέσβο. Τα φορτώναμε στην πλάτη και τα κόβαμε με πριονοκορδέλα, μας έφευγε ο πάτος. Το αποψυγμένο ήταν ίνες, είχε κάποια πρωτείνη αλλά δεν θα το συνιστούσα στον Πέσκια και τον Μαμαλάκη._Κ.Π.
Πω, πω, πείτε με λελέ, φλώρο ή ό,τι να ‘ναι, αλλά αν στο μέτωπο εν καιρό πολέμου τρώγαμε τέτοια πράγματα επί 5 μέρες όχι παραπάνω, πώς θα πολεμούσαμε? Με υποσιτισμένα σώματα χωρίς βιταμίνες? Ή θα παραγγέλναμε να μας φέρουν οι ντελιβεράδες κανά σουβλάκι της προκοπής σε διασταυρούμενα πυρά?
Προσπάθησε να σκεφτείς την επόμενη φορά πριν γράψεις. Για ποιό λόγο ο στρατός ή οποιαδήποτε εταιρεία συσκευασίας κρέατος, θα δέσμευε από το 1961 χώρο ψύξης για αυτό το προϊόν και θα το έδινε μετά από 40 χρόνια. Δεν έχει λογική. Η αξία του κρέατος συνυπολογιζόμενου του κόστους της 40ετούς αποθήκευσης θα ήταν ίση με του χρυσού.
Johny δεν ξέρω αν έχεις υπηρετήσει αλλά γενικώς τα σιτιστάδικα αποφεύγουν την σίτιση με γκοτζίλα βαθείας κατάψυξης πάνω από μια φορά την εβδομάδα και αυτό max. Το ανθρώπινο στομάχι έχει και τα όρια του.
Αυγομπιφτέκα σου υπόσχομαι να σκεφτώ την επόμενη φορά πριν γράψω.
Να, τώρα σκέφτηκα.
1) Ο στρατός και οποιαδήποτε εταιρεία συσκευασίας κρέατος δεν έχουν καμμία σχέση.
2) Ο λόγος που ο στρατός έχει θαλάμους βαθείας κατάψυξης είναι για να καταψύχει τρόφιμα.
3) Τα τρόφιμα από ΝΑΤΟ είναι ψιλοδωρεάν, οπότε δίνεις γκοτζίλα, “συμπληρώνεις” την ημερήσια ποσότητα kcal που πρέπει να καταναλώσει το κολοφάνταρο και τα ρέστα α) πίσω μανάβη, β) πίσω χασάπη, γ) ΚΨΜ, δ) σπίτι του καραβανά (δεν θα ξεχάσω τις εφόδους συγκεκριμένου λοχαγού προκειμένου να βουτήξει ζαμπονάκι ζβαν για τον κανακάρη του).
4) Τώρα που εγώ προσπάθησα, προσπάθησε κι εσύ μην γράφεις μαλακίες. _Κ.Π.
Παραβρέθηκα στην τελετή ορκωμοσίας του γιου μου στο Μεσολόγγι , όπου μετά την τελετή όλοι οι στρατιώτες είχαν 4ήμερη άδεια.
Όσοι δεν είχαν προνοήσει να αγοράσουν οι ίδιοι σάκους ,κουβαλούσαν τα στρατιωτικά τους ρούχα σε μεγάλες μαύρες πλαστικές σακούλες, διότι ο Ε.Σ. λόγω οικονομικής δυσχέρειας της πολιτείας δεν μπόρεσε να τους προμηθεύσει με τους ανάλογους σάκους.
Επίσης στη Αυλώνα όπου και υπηρετεί τώρα ως πεζοναύτης, τους βάλανε να πληρώσουν από την τσέπη τους τέσσερις φωτό ταυτότητας καθώς επίσης και το φούμο για την παραλλαγή .
ΛΑΜΟΓΙΑ ΠΑΝΤΟΥ
Το πιο αστείο είναι ότι ο Στρατός μας με τις παραπάνω αστειότητες, θεωρείται… μισθοφορικός!
Παρ’ ότι θεωρώ υποχρέωση, δικαίωμα και τιμή του κάθε Έλληνα πολίτη, και των δύο φύλων, να υπηρετήσει την Πατρίδα του και να μάθει τα βασικά περί πειθαρχίας, οργάνωσης, χειρισμού όπλων και να πάρει κάποια εξειδίκευση για καιρό πολέμου -άλλωστε μόνο οι δούλοι στα παλιά τα χρόνια δεν πηγαίνανε στρατό- θεωρώ επίσης απίστευτη σπατάλη χρήματος και χρόνου τον τρόπο με τον οποίο στρατευόμαστε.
Οι άριστοι κόβονται από σπουδές – επάγγελμα, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, τα βύσματα υπενθυμίζουν για μια ακόμη φορά στους μαλάκες το πόσο μαλάκες είναι αυτοί κι οι οικογένειες τους σε σχέση με τις τρυφερές υπάρξεις των βορείων προαστείων (αν κι η αδικία δεν είναι καθαρά ταξική στον Στρατό, πολλοί γνωστοί μου της εργατικής τάξης καλοπερνάνε ή δεν πατάνε και καθόλου στο στρατόπεδο λόγω εξυπηρετήσεων από τον μπαμπά).
Καλύτερα θα ήταν στο Κέντρο να παίρναμε έναν αριθμό και με αυτόν να μας φωνάζανε, ξεχνώντας για ένα χρόνο το όνομα μας. Και η αντιστοίχηση να είναι μυστική.
Αλλιώς, τράβα δώσε “πάρε δέκα” στον Υιό Αρπαχτόπουλο._Κ.Π.