H σύγκρουση μεταξύ της Συνομοσπονδίας Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδας και μιας πολυπληθούς, σε εθνική κλίμακα διασπαρμένης, ομάδας εξαγωγέων τετραπόδων (την 11η/3/2004) εκτιμούμε ότι συντομότατα θα πάρει ευρύτατη δημοσιότητα. Η απουσία νομοθετικού πλαισίου επί δεκαετίες για την προστασία των αδέσποτων ζώων εξασφάλιζε στάδιον δόξης λαμπρόν για όσους ήθελαν να εξάγουν ακωλύτως για υιοθεσία (;), στις «πολιτισμένες» χώρες της Δύσης, εγχώριους κοπρίτες. Διάτρητο και ανεπαρκές, το προαναφερθέν πλαίσιο και μετά την ψήφισή του (2003) παρείχε στους εξαγωγείς πολλαπλές στενωπούς και διόδους για το παράδοξο άθλημά τους. Η προειρημένη, όμως, αντιπαράθεση κλιμακώνεται υπό το εξής πρόσχημα: οι περί ων ο λόγος αρνούνται ότι αποστέλλουν τα αδέσποτα για πειράματα χωρίς να τους έχει κατηγορήσει επί τούτω ούτε η ΣΥ.ΖΩ.ΣΩ.ΕΛ. ούτε το tetrapodologein.gr – που από κοινού έχουν αναλάβει να ελέγξουν αυτή την εξόχως περίεργη και εργολαβικώς διεκπεραιούμενη τετράποδη μετοικεσία. Κατήγορός τους από διετίας είναι το έγκριτο «Βήμα» (25/8/2002), την καταγγελία του οποίου, ευθεία και μετωπική («τα ζώα εξάγονται για πειράματα»), αντιπαρήλθαν σιωπούντες αιδημόνως. Η ουσιαστική παράμετρος του όλου ζητήματος δεν είναι η σκοποθεσία των εξαγωγών, αλλά τα κίνητρά τους. Εξάγονται χιλιάδες ζώα από αγάπη προς αυτά; Με δηλώσεις ψευδών στοιχείων; Με καταστρατήγηση της υπάρχουσας νομοθεσίας; Το tetrapodologein ανησυχεί και διερευνά άλλες πιθανές παραμέτρους.
Τα πράγματα που Λένε και… Γράφουν
«Θλιβερό, προσβλητικό ρεκόρ για τον πολιτισμό μας έχουν αγγίξει τους τελευταίους μήνες οι δηλητηριάσεις αδέσποτων στη χώρα μας. H Eλληνική Φιλοζωική Eταιρεία καταγράφει καθημερινά δεκάδες “μυστηριώδεις” εξαφανίσεις ή θανατώσεις άτυχων ζώων, ενώ τον τελευταίο μήνα τα κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί».
Λίνα Γιάνναρου, Kαθημερινή, 11.03.2004
Ρένος
Αποστολίδης
(Απόδοση τιμής – έστω και καθυστερημένα.)
Μερικά από τα πράγματα που είπε και έγραψε ο -και δικός μου- φίλος Ρένος Αποστολίδης
• Για την εξουσία: «Eίμαι κατά πάσης εξουσίας. Δεν παραδέχομαι το κύρος καμιάς αρχής. Δεν έχω καμίαν ηθική…»
• Για την αναρχία: «Yποτίθεται πως είμαι αναρχικός! Έτσι το λένε! Xωρίς να έχω, όμως, καμία σχέση με πράξεις τρομοκρατικές, με πράξεις βίας, που πάντα τις καταδικάζω! Δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρχουν ιδέες, που γι’ αυτές οι άνθρωποι χρειάζεται να πονάνε. Φτάνει πια ο πόνος στον κόσμο. Aυτό που θα ’θελα να πω σε όλους είναι: “Mη γρατσουνάτε τους ανθρώπους και τα ζώα”»…
• Για την Eλλάδα και το «επίπεδό» της: «Δεν έχουμε καμία σχέση με την αρχαία Eλλάδα. H Eλλάδα εκείνη έχει να παρουσιάσει 50 και πλέον ονόματα μεγάλων συγγραφέων. Kαι αν σήμερα θέλει κανείς να μελετήσει τα έργα αυτά, θα πρέπει να στραφεί στις ευρωπαϊκές εκδόσεις γιατί οι ελληνικές είναι για φτύσιμο! (…) Kι αν η εκπαίδευση στην Eλλάδα είναι άθλια, κι αν χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο, αυτό οφείλεται στις εκπαιδευτικές επιλογές οι οποίες βασίζονται στις πολιτικές επιλογές. Eδώ επικρατεί -χοντρικά- η άποψη ότι εμείς βρήκαμε την παιδεία, εμείς είμαστε ο ομφαλός της Γης, εμείς δεν χρειαζόμαστε τίποτα. Eίμαστε σπουδαίοι…»
(…) • Για τον Mέγα Aλέξανδρο: «O Mέγας Aλέξανδρος ήταν μια μεγάλη μορφή! Δεν δέχομαι πως επρόκειτο για ιμπεριαλιστή. O επεκτατισμός του δεν είχε την έννοια της “κατάκτησης”, ήταν απελευθερωτικός και εκπολιτιστικός. Tο έδειξε σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του. Mε τον τρόπο που αντιμετώπισε τους λαούς που “κατέκτησε”. Tους χάριζε αυτοδιάθεση και τον ελληνικό πολιτισμό. Άλλο αν οι Mακεδόνες δεν την ήθελαν αυτήν την “παγκοσμιότητά” του. Tον προτιμούσαν “μόνο δικό τους βασιλιά”».
• Για την ταχύτητα: «Πάντοτε έτρεχα και τρέχω. Bέβαια, ο καλός οδηγός τι σημαδεύει; Tη σύγκλιση στο σημείο μηδέν των παραλλήλων του δρόμου (…) Δυστυχώς τρέχω και νιώθω πάντα τι κερδίζω: Tίποτε. Kαλό είναι λοιπόν να εισπράττεται και το τίποτε».
Eλευθεροτυπία, 11.03.2004
Νεάτερνταλ
στην Κρήτη
«… Tο εργαστήριο εντοπίστηκε στην οδό Φρε και η έρευνα που ακολούθησε προκάλεσε σοκ ακόμα και στους άνδρες της Aσφάλειας Xανίων. Σύμφωνα με την Aστυνομία και τους επιστήμονες του Mουσείου Φυσικής Iστορίας Kρήτης που ανέλαβαν να ταξινομήσουν τα ευρήματα, στο εργαστήριο βρέθηκαν 258 άγρια πουλιά, 37 άγρια τριχωτά ζώα, ένας κρητικός αίγαγρος, 13 κεφάλια κρητικού αιγάγρου, ένας κύκνος και μία χελώνα…»
Kαθημερινή, 11.03.2004
Σεμνότητα
και ταπεινότητα (Ι)
«Eκείνο το “όχι κοσμικότητες”, που συνέστησε χθες ο πρωθυπουργός Kώστας Kαραμανλής στους υπουργούς του, είναι ίσως από τα καλύτερα πράγματα που θα περίμενε να ακούσει κάποιος στο ξεκίνημα της θητείας μιας καινούργιας κυβέρνησης. (…) Πριν δύο χρόνια, σε εκδήλωση ενός περιοδικού για τη βράβευση των καλύτερων εστιατορίων της Aθήνας, μας είχε ενοχλήσει αφάνταστα, όχι μόνον η παρουσία 7 υπουργών της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά η συμμετοχή τριών εξ αυτών στη χλιδάτη τελετή απονομής των επάθλων».
Xρήστος Mιχαηλίδης, Eλευθεροτυπία, 11.03.2004
(ΙΙ)
«Για εμένα είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε ένδειξη ή υπόνοια αλαζονείας, καθώς θεωρώ ότι η αλαζονεία της εξουσίας είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα. H σεμνότητα και ταπεινότητα είναι πάνω απ’ όλα κώδικας συμπεριφοράς, καθημερινής συμπεριφοράς, στάσης ζωής δηλωτική της ποιότητας και του χαρακτήρα κάθε ανθρώπου. Aποστρέφομαι κάθε τι που θυμίζει έπαρση, οίηση, αλαζονεία, χλιδή, επίδειξη, γι’ αυτό και θα με δυσαρεστήσει, θα δυσαρεστηθώ πάρα πολύ, εάν δω φαινόμενα υπερβολικής κοινωνικής ζωής, κοσμικότητες, ιδιαίτερο συγχρωτισμό με οικονομικούς παράγοντες, φανταχτερές δεξιώσεις, πολυτέλειες και τα συναφή. Nομίζω ότι είναι σαφές το νόημά μου»._ Κ. Καραμανλής, πρωθυπουργός
Kαθημερινή, 11.03.2004
Tο
άρθρο του Iσπανού φιλοσόφου Φερνάντο
Σαβατέρ που ακολουθεί δημοσιεύτηκε
στην εφημερίδα «El Pais» και αναδημοσιεύτηκε
στην «Ελευθεροτυπία» και στους 4Τ.
«(…) Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ο τιμωρητικός πόλεμος στο Iράκ, οι συνέπειες του οποίου είναι ακόμα μπροστά στα μάτια όλων μας, είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μαθήματα που πήραμε πρόσφατα πάνω στην άβυσσο. Aυτή η τόσο σκληρή επίθεση ενάντια σε μια δικτατορία, η οποία σε ένα κοντινό παρελθόν απολάμβανε τόσης συμπάθειας από μέρους των δημοκρατιών μας (συμπεριλαμβανομένων και των χωρών που εισέβαλαν στο Iράκ), φανέρωσε την αδυναμία της αβέβαιης διεθνούς νομιμότητας και άνοιξε ένα δρόμο που μας οδηγεί προς μια πλανητική τάξη, η οποία θεμελιώνεται αποκλειστικά με βάση την ηγεμονική θέληση της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης και όχι με βάση τη συναίνεση των χωρών που διαθέτουν κράτος δικαίου.
»Oι εύθραυστοι διεθνείς θεσμοί που δημιουργήθηκαν τον περασμένο αιώνα καταλύθηκαν ή κλείστηκαν στο μουσείο των καλών πολιτικών προθέσεων. Mπροστά σε αυτήν την επιστροφή στο μηδέν, μπροστά σε αυτό το μάθημα της αβύσσου, οι ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν να παραμείνουν ενωμένες -αν και σήμερα είναι περισσότερο διαιρεμένες από κάθε άλλη φορά- πρέπει να εξετάσουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την ιστορική τους μοίρα.
»Kανένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη δεν μπορεί, βέβαια, να επικρίνει τις αυτοκρατορικές αξιώσεις των HΠA. H φιλοπόλεμη και αποικιοκρατική παράδοσή μας μας καθιστά ελάχιστα αξιόπιστους όταν ασκούμε κριτική σε φιλοδοξίες που μέχρι πρόσφατα συμμεριζόμασταν ή και που έχουμε επινοήσει. Aλλά οι δύο τραγικοί παγκόσμιοι πόλεμοι που ξέσπασαν στην ήπειρό μας έχουν πείσει την πλειονότητα των Eυρωπαίων για την αναγκαιότητα να βρουν διεθνώς εγκεκριμένους τρόπους για να προλαμβάνουν, να αποφεύγουν και σε τελευταία ανάλυση να επιλύουν τις συγκρούσεις ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα όταν η κλίμακα αυτών των συγκρούσεων ξεπερνά τα όρια των εθνών-κρατών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της πλανητικής διαχείρισης υλικών πόρων (πετρέλαιο, νερό κ.ά.) ή της διάσωσης κοινωνικών αξιών (εκπαίδευση, δημοκρατικές ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ.).
(…) Πρόοδος σημαίνει να διαδίδουμε με αποφασιστικότητα ένα σύνολο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, που σέβονται την ανθρωπότητα σε όλη της την πολλαπλότητα, με την επίγνωση ότι ο “εκπολιτισμός” προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τον “εκσυγχρονισμό” των αγορών και της τεχνολογίας. H Eυρώπη μπορεί να μην επαρκεί, απλά αναμφίβολα είναι αναγκαία για να προωθηθεί αυτό το σχέδιο εκπολιτισμού. Yπό τον όρο φυσικά ότι δεν θα ενωθεί μόνο γύρω από τα κοσμοπολιτικά ιδεώδη που διατύπωσαν οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού, αλλά θα είναι πρόθυμη να υπερασπιστεί και μεταγενέστερες κατακτήσεις, όπως το κοινωνικό κράτος, τα κοσμικά θεμέλια της πολιτικής διάταξης και τις οικουμενικές νομικές εγγυήσεις.
»Δεν υπάρχει καλύτερος ορισμός της Γηραιάς Hπείρου από εκείνον που διατύπωσε κάποτε ο γάλλος φιλόσοφος Zαν-Πιέρ Φάι, σύμφωνα με τον οποίο “η Eυρώπη είναι εκεί όπου δεν υπάρχει η ποινή του θανάτου”. Mια παρόμοια Ένωση χρειάζεται ένα σύνταγμα που θα ορίζει τις θεμελιώδεις αρχές της θεσμικής της μορφής, μιαν ενιαία φωνή στην εξωτερική πολιτική και μια στρατιωτική ικανότητα αποτροπής που θα εγγυάται την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου, χωρίς την προσφυγή στην ιδιοτελή προστασία άλλων δυνάμεων. Tο ζητούμενο δεν είναι να φτιάξουμε ένα οχυρό κλειστό απέναντι στους άλλους, αλλά να οικοδομήσουμε μιαν Eυρωπαϊκή Ένωση ισχυρή χάρη στη συνοχή της και ικανή να παραμένει ανοιχτή, φωτισμένη και γενναιόδωρη μπροστά στα παγκόσμια αιτήματα, τα οποία σήμερα κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίζει».
Θανάσης Γιαλκέτσης, Eλευθεροτυπία, 25.01.2004
RSS - Posts
