Από Factorx | Τρ. 20 Απρ 2010, 22:14 στην/στις κατηγορίες Επισημαίνουμε.
Το ζήτημα που αναδεικνύει σήμερα (20-4-2010) με το πρωτοσέλιδό του ο Ελεύθερος Τύπος είναι πολύ σημαντικότερο από ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αν υπάρχει δόλος και όχι απλή ανοησία (πόση πια;), τότε, τα καταγγελλόμενα είναι, χωρίς υπερβολή και εφόσον βέβαια ευσταθούν, το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως, ίσως, του ελληνικού κράτους, καθώς αποτέλεσε τον πυρήνα του μηχανισμού, με τον οποίο εκτοξεύθηκαν τα spreads στα ύψη και οδηγήθηκε η χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας.
Για να γίνει κατανοητό το σκάνδαλο στο ευρύ κοινό, πρέπει να καταλάβει πρώτα κανείς πώς λειτουργεί η υποτιμητική κερδοσκοπία, το λεγόμενο «σορτάρισμα» (από το αγγλικό short selling, βραχεία πώληση) των ομολόγων.
Αυτό συμβαίνει με τον εξής τρόπο: Ο απλός επενδυτής όταν πουλάει, πουλάει ομόλογα που έχει. Αντιθέτως, ο κερδοσκόπος, πουλά ομόλογα που δεν έχει και τα οποία πρέπει να τα βρει και να τα παραδώσει στον αγοραστή μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία μερικών ημερών. Αν μέσα σε εκείνες τις ημέρες, που έχει περιθώριο ο
πωλητής-κερδοσκόπος, τα ομόλογα χάσουν σε αξία, τότε αυτός μεν θα τα αγοράσει σε χαμηλότερη αξία, όμως θα τα παραδώσει στον τελικό αγοραστή τους στην αξία που αρχικά συμφωνήθηκε.
Αν δηλαδή συμφωνήσει να πουλήσει με το spread στα 250 (υψηλότερη αξία ομολόγου) και βρει να αγοράσει ομόλογα, μερικές ημέρες μετά, όταν το spread είναι στα 350 (χαμηλότερη αξία ομολόγου), ο κερδοσκόπος θα επωφεληθεί από τη διαφορά των 100 μονάδων βάσης (δηλαδή: 1% επί του κεφαλαίου). Θα έχει κερδίσει
δηλαδή 1% επί της αξίας των χρημάτων του μέσα σε ελάχιστες ημέρες. Όταν παίζονται κάμποσα δις ευρώ καθημερινά, προκύπτουν μεγάλα ποσά από τη διαφορά των τιμών.
Με απλά λόγια δηλαδή, ο κερδοσκόπος συμφωνεί να πουλήσει ακριβά κάτι που δεν έχει, και ψάχνει μετά να αγοράσει αυτό το κάτι πιο φθηνά, για να το δώσει στον αγοραστή του. Αυτό είναι όλη η περίφημη κερδοσκοπία. Το στοιχείο κλειδί σε αυτό το μηχανισμό κερδοσκοπίας αποτελεί, προφανώς, η δυνατότητα του πωλητή να παραδώσει τα ομόλογα, που συμφώνησε να πωλήσει, μερικές ημέρες μετά τη συμφωνία πώλησης. Αν αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει, δεν
υπάρχει τότε η δυνατότητα υποτιμητικής κερδοσκοπίας.
Τώρα ας δούμε τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωσή μας.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, το χρονικό περιθώριο για να παραδοθούν τα πωλούμενα ομόλογα στους αγοραστές τους ήταν 3 ημέρες (το λεγόμενο Τ+3). Οι κερδοσκόποι δηλαδή μπορούσαν να περιμένουν (ή να προκαλέσουν) να πέσει η τιμή των ομολόγων (να ανεβεί, δηλαδή, το spread) για τρεις ημέρες, χρονικό διάστημα όχι
πολύ μεγάλο.
Στις 22 Οκτωβρίου 2009, η Τράπεζα της Ελλάδος έδωσε τη δυνατότητα οι τρεις αυτές ημέρες να γίνουν δέκα (Τ+10). Δηλαδή, έδωσε πολύ μεγαλύτερα περιθώρια και δυνατότητες στην υποτιμητική κερδοσκοπία, δίνοντας στην ουσία το σύνθημα για το
κερδοσκοπικό πάρτυ!
Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο: Η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Όχι μόνον δηλαδή είχαν όλον τον καιρό να κάνουν πάρτυ με τα ομόλογα, αλλά μπορούσαν να το κάνουν
χωρίς κανένα ρίσκο! Αν δεν έπεφτε η τιμή των ομολόγων (αν δεν ανέβαιναν τα spreads), τότε αυτοί απλούστατα δεν έδιναν ποτέ στον αγοραστή ομόλογα και δεν είχαν, συνεπώς, απολύτως τίποτα να φοβούνται ή να χάσουν σε περίπτωση που δεν είχε πιάσει η κερδοσκοπική τους τακτική! Μονά ζυγά δικά τους, win-win παιχνίδι για τους κερδοσκόπους, lose-lose για τα ελληνικά ομόλογα!
Υπό αυτές τις συνθήκες, όποιος ήθελε να κρατήσει ελληνικά ομόλογα και να μην τα πουλήσει, θα έπρεπε να είναι ένας πραγματικός ήρωας-«χασοσκόπος» στο πάνθεον των απανταχού Φιλελλήνων. Η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος έλεγε, στην ουσία: «κερδοσκόπησε χωρίς ρίσκο, μπορείς!»
Το εξωφρενικότερο είναι ότι αυτές οι δύο αποφάσεις δεν πάρθηκαν με Πράξη του Διοικητική της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλου, όπως ήταν το νόμιμο, αλλά με απλές εντολές της Διεύθυνσης Οργάνωσης της ΤτΕ. Η δυνατότητα που δόθηκε δηλαδή στους κερδοσκόπους να κάνουν το πάρτυ ήταν παράνομη! Η παράνομη αυτή κατάσταση επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθεί με την υπʼ αριθ. 158/10-2-2010 Πράξη του Διοικητή της ΤτΕ, την οποία δεν θα υπέγραφε ο ίδιος ο Προβόπουλος, αλλά ο υποδιοικητής Ι. Παπαδάκης. Ούτε όμως αυτή η πράξη υπογράφηκε ποτέ και η
προθεσμία 10 ημερών για να κερδοσκοπήσουν στα ομόλογα χωρίς ρίσκο έμεινε παράνομη. Νόμιμη εξακολουθούσε να είναι η προθεσμία των τριών ημερών.
Η δυνατότητα για το κερδοσκοπικό πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι τις 8 Απριλίου 2010,
οπότε μειώθηκε η κερδοσκοπική προθεσμία στη μία ημέρα και αποτράπηκε σχεδόν πλήρως η δυνατότητα κερδοσκοπίας. Ήταν όμως πια πολύ αργά. Ήδη τα ελληνικά ομόλογα είχαν καταρρεύσει.
Πριν θέσουμε τα αμείλικτα ερωτήματα, μια τελευταία λεπτομέρεια από το ρεπορτάζ του Ε.Τ. (δείτε το στο σύνδεσμο
http://theamapati.wordpress.com/2010/04/20/respect/) : Η αύξηση της κερδοσκοπικής προθεσμίας από τρεις σε δέκα ημέρες έγινε μετά από αίτημα της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών που υποβλήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009, την επομένη των εκλογών!
Και τώρα τα αμείλικτα ερωτήματα:
– Γιατί ουδέποτε δέχθηκε να νομιμοποιήσει ο Προβόπουλος, αλλά ούτε και ο υποδιοικητής Παπαδάκης, την κερδοσκοπική Κερκόπορτα με την υπογραφή του;
– Πώς ένας απλός Διευθυντής της Διεύθυνσης Οργανωτικού της ΤτΕ να ανοίξει την Κερκόπορτα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, αντίθετα με τους ισχύοντες κανονισμούς;
– Ήταν δυνατόν να ενεργήσει με τόσο εξόφθαλμα αρνητικό τρόπο υπέρ των κερδοσκόπων ένας απλός διευθυντής χωρίς να έχει κάποια άνωθεν κάλυψη, η οποία προφανώς δεν ήταν από τον Διοικητή του;
– Αν ευσταθεί αυτός ο συλλογισμός, ποια μπορεί να ήταν αυτή η άνωθεν κάλυψη;
– Πόσο άσχετοι μπορεί να είναι στην κυβέρνηση για να μην ξέρουν ότι αυτή η κερδοσκοπική προθεσμία των δέκα ημερών και η άρση των κάθε είδους κυρώσεων προς τους κερδοσκόπους για την παραβίασή της, ήταν ακριβώς αυτός ο μηχανισμός πάνω στον οποίον στηρίχθηκε η κερδοσκοπική επίθεση κατά της χώρας;
– Εάν, έστω, οι της κυβέρνησης ήταν άσχετοι, κανένας Χριστοδούλου και λοιποί αρμόδιοι περί τα ομόλογα, δεν φρόντισε να τους ενημέρωσε για το πώς γίνεται
το κερδοσκοπικό παιχνίδι;
– Ο πρωθυπουργός, που κήρυξε διεθνή πόλεμο κατά των κερδοσκόπων, δεν
γνώριζε ότι η υπονόμευση γινόταν μέσα στη χώρα του από την παράνομη πρακτική
της Τράπεζας της Ελλάδος να θέτει την κερδοσκοπική προθεσμία στις δέκα ημέρες,
καταργώντας μάλιστα και το κερδοσκοπικό ρίσκο;
– Ο πρωθυπουργός δεν ήξερε δηλαδή ότι η μάχη κατά των κερδοσκόπων
μπορούσε να κερδηθεί μέσα στην Αθήνα, επιβάλλοντας την τήρηση ενός τόσο δα
απλού κανονισμού στις συναλλαγές με ομόλογα;
– Το πιο αμείλικτο ερώτημα: Γιατί η Ελληνική Ένωση Τραπεζών ζήτησε το
άνοιγμα της κερδοσκοπικής Κερκόπορτας ακριβώς την επομένη των εκλογών;
– Και το τελευταίο ερώτημα: Μήπως τώρα πια, υπό το πρίσμα όλων των
παραπάνω ενεργειών, αποκτούν άλλο νόημα οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τα
στελέχη της Goldman Sachs, στις οποίες ποτέ δεν μάθαμε τι ειπώθηκε;
Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς για σας, το σενάριο της απλώς ανόητης διαχείρισης
του δημόσιου χρέους εξασθενίζει δραματικά. Η ανοησία γίνεται σιγά-σιγά η
«ευνοϊκή» (λέμε τώρα…) εκδοχή για σας…
Επώνυμος
RSS - Posts
4 Comments
1. Financial Times, σήμερα: Greek tremors continue to rock markets – The tremors from the Greek debt crisis continued to cow markets on Wednesday as investors sought succour from evidence that economic recovery was still on track. The FTSE All-World equity index fell 0.7 per cent to a two-month low, and the euro hit its weakest level against the dollar since April 2009 as the move away from risk persisted – albeit at a less frantic clip than witnessed in the previous session.
2. The Economist, τελευταίο τεύχος: With a nasty recession looming (Greece says its economy will shrink 4% this year and 2.6% before returning to growth in 2012), and painful cuts on the way, Greek citizens already feel they are being made to pay for the sins of the country’s ruling elite. A default, meaning at least the restructuring of Greek loans, still looks horribly likely. At which point, EU political leaders will find themselves explaining to voters not just why they had to bail out Greece, but why that money may never be repaid in full, or even at all. That would take them into a whole new category of political pain. Forget talk of great leaps forward for the moment. Just keeping the euro on the rails over the next few months and years is going to be a terrifying task.
Άρα, το κόλπο μάλλον είναι ως εξής: ρίχνουμε την κυβέρνηση του αργού και λίγου πλην πατριώτη (τουλάχιστον, σε σχέση με to paidi) Καραμανλή, καταργούμε το Τ+3 για αβάντα στα μεγάλα (αλλά και μικρά) hedge funds, βάζουμε την χώρα στις ράγες των junk bonds και της χρεωκοπίας, παίρνουμε τα λεφτά που δήθεν μας λείπουν ως δάνειο σε ευρώ από IMF και EU, ξεπληρώνονται τα αμερικάνικά funds ΠΟΥ ΑΠΟ Ν.Δ. ΗΔΗ ΦΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΛΗΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ΕΙΔΙΚΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ και μετά πτωχεύουμε πανυγηρικά και ξαναγυρνάμε στην δραχμή ενώ οι αφελείς Ευρωπαίοι που μας στήριξαν, όπως και όσο μας στήριξαν, παίρνουν: 1. Τα @@@@δια μου, 2. “πακετάκι” διάσωσης Πορτογαλίας που γονατίζει κι άλλο το ευρώ αλλά κυρίως το Ταμείο, 3. πιθανή διάσπαση της ευροζώνης αν συμβεί το ίδιο με Ισπανία, 4. G-2 αντί G-20, δηλ. μόνο ΗΠΑ και Κίνα. Η ΜΟΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΟΖΩΝΗ (ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΥΡΩΣΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΗ). Η ΜΟΝΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ Η ΚΙΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ. ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΟΖΩΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΑΡΚΟ. Όσο για ‘μας, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, όπως έλεγε και ο φυτευτός ελληνοπολωνός πράκτορας των ΗΠΑ που μας κυβέρνησε μια δεκαετία πριν μας αφήσει στις φροντίδες του υιού του. Να οργανώναμε μια ομαδική στάση πληρωμών στις ελληνικές και αλλοδαπές τράπεζες, για αρχή; Το αντάρτικο είναι μάλλον μονόδρομος…_Κ.Π.
Το παραπάνω σχόλιο μου για τα μάκρο-μεγέθη, βέβαια. Για τα μίκρο- προσυπογράφω αυτά που αναφέρει το defencenet:
“Σύμφωνα με τη Γερμανίδα καγκελάριο, το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την Ελλάδα, δηλαδή τη μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα και στις συντάξεις και την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων! Το ότι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών απομυζά τους ευρωπαϊκούς λαούς και κάθε από ένα νέο οικονομικό σκάνδαλο βρίσκεται και μία γερμανική εταιρεία, αυτό δεν απασχολεί την Α.Μέρκελ.”. Τα λαδώματα των γερμανών είναι υπεύθυνα για την καταστροφή αμέτρητων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελληνίτσα. Κάθε έννοια ανταγωνισμού καταστρατηγείται εν τη γεννέσει της. Από κρατικές προμήθειες ως μαύρο ή και νόμιμο “διαφημιστικό” χρήμα σε ΜΜΕ, η γερμανία είναι πρωτοπόρος. Αμερικανοί, Κινέζοι και Ρώσοι είναι παιδάκια μπροστά τους. Οι άνθρωποι θέλουν ένα και μόνο πράγμα: να εξάγουν και να πουλήσουν. Και το κάνουν με τον γνωστό, λεπτό, ευγενικό γοτθικό τρόπο. Και μετά μένεις με την απορία γιατί δεν “συνεργάζεται” για το SCADA της -μα σε όλα τα επίπεδα- η γνωστή S@@@@s σε μεταφορικούς άξονες σταθερής τροχιάς ή πως καταστράφηκε η περιέλιξη του τόσο “αξιόπιστου” B@@@h σου για μια ακόμη φορά. Πάντως το σίγουρο είναι ότι η Ελληνίτσα προτιμά την βραχυχρόνια αρπαχτή από τον μακροχρόνιο κόπο ανάπτυξης ενός προϊόντος, οι λοιποί Ευρωπαίοι είναι λιγότερο αποτελεσματικοί, για να το πω ευγενικά, και η Γερμανία όντως σέρνει το τρένο που μέχρι πρότινος λεγόταν Ευρωπαϊκή “Ένωση”. Για να μην ξεχνιόμαστε πάντως, δεν είναι υπεύθυνοι οι γερμαναράδες για όσα συμβαίνουν σήμερα στο κέντρο της Αθήνας. Έτσι δεν είναι, Jeffrey;_Κ.Π.
Αν όλα αυτά που αναφέρονται στο άρθρο είναι αληθινά(όχι γιατί το αμφισβητώ αλλά γιατί δεν θέλω να τα πιστέψω) τότε πρέπει να πέσουν κεφάλια.
http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=961897