Από την Athens Voice
35 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ: Πανεπιστήμια, ένα σκουληκιασμένο κεράσι
Απο την ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Σ’ ένα αυτοβιογραφικό βιβλιαράκι με τίτλο «Ο χρόνος πάλι» (που εκδόθηκε πέρυσι από τις εκδ. Πατάκη) καταγράφω μερικές σημειώσεις για το ελληνικό πανεπιστήμιο και τη φοιτητική ζωή από το 1975 ως το 1980, όταν φοιτούσα στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας. Η κατάσταση στο πανεπιστήμιο παραμένει απαράλλακτη· μερικοί μάλιστα διατείνονται ότι έχει χειροτερέψει.
Αθήνα, Χημείο
Ξυπνούσα νωρίς· πάντα είχα λόγους να ξυπνάω νωρίς. Kάθε μέρα επαναλάμβανα στον εαυτό μου: «Πρέπει να σπουδάσω, πρέπει να προχωρήσω»· σπατάλησα τέσσερα –σχεδόν πέντε– χρόνια στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας, ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς ζηλωτές: μαθήματα δεν γίνονταν· τα εργαστήρια αναβάλλονταν για την «άλλη» εβδομάδα· γίνονταν συνελεύσεις, πολιτικές εκδηλώσεις, παρατεταμένες, αδιέξοδες συζητήσεις, όπου, συχνά, η βία που υπόβοσκε ξεσπούσε με τρόπους αναπάντεχους. Ένιωθα ότι ζούσα σε μια μικρογραφία ολοκληρωτικού καθεστώτος, σε συνθήκες σοσιαλφασισμού, μαζικής τρομοκρατίας: έβλεπα τον εαυτό μου σαν τον Ιβάν Ντενίσοβιτς· αριθμός μητρώου κρατουμένου: ΙΙΙ-854. Οι κομμουνιστές –κινεζόφιλοι, σοβιετόφιλοι, ρουμανόφιλοι, τροτσκιστές– μου φαίνονταν εν δυνάμει πολιτικοί εγκληματίες: ήταν πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν εναντίον των τυράννων τα μέσα των τυράννων. Οι περισσότεροι έκαναν λόγο για «κομματικά καθήκοντα», για «κουμπούρια», για τη «διχτατορία» που θα εγκαθιστούσε το προλεταριάτο… τόνιζαν επιδεικτικά το «χ»· χρησιμοποιούσαν απειλητικές λαϊκές εκφράσεις: «έχω ράμματα για τη γούνα σου», «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»· «φωτιά και τσεκούρι»· μιλούσαν με τρόπο κακόηχο, γλαφυρό: «τα σκυλιά του ιμπεριαλισμού», «με βουβό πόνο αποχαιρετήσαμε τον μπουρλοτιέρη του ΕΛΑΣ…», «οι λακέδες της μπουρζουαζίας»· ενδιαμέσως, ακούγονταν λέξεις της ορεινής επαρχίας, του αγροτικού παρελθόντος.
Τα μέλη του «Ρήγα Φεραίου» συμπεριφέρονταν με περισσότερη ηπιότητα· όμως, πώς να συμφιλιωθείς με τόσες αυταπάτες; Όσο για τους τροτσκιστές, ήταν σημαδεμένοι από τη μνήμη του θύματος· δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία να επιδείξουν το στρατιωτικό τους πνεύμα, το πόσο λίγο διέφεραν από τους λενινιστές. Καμιά φορά, όταν τους έβλεπα να πουλάνε την «Εργατική πάλη» έξω από το κτίριο του Χημείου, τους χαμογελούσα· μου χαμογελούσαν κι εκείνοι· το βεβιασμένο χαμόγελο του πουριτανού κομμουνιστή. Απέφευγα εκείνους που πουλούσαν τη «Ρήξη» και το «Οδόφραγμα»· η παρδαλή, πολεμοχαρής ορολογία της άκρας Αριστεράς: κοινωνικό μίσος, αδιαλλαξία· ο συνασπισμός των ηλιθίων.
Κάθε μέρα σκεφτόμουν: πρέπει να φύγω από την Ελλάδα· να φύγω, να φύγω για πάντα. Μικρή πόλη, μεγάλη κόλαση. Να σταθώ στο κέντρο του κόσμου, διαπερασμένη από τις ακτίνες του ήλιου: ποιο όμως ήταν το κέντρο του κόσμου; Το ότι έβηχα οφειλόταν στην ασφυκτική, την επαρχιακή ατμόσφαιρα της Αθήνας· ο βήχας, οι υποτροπιάζουσες κρίσεις βρογχοπνευμονίας ήταν μια μεταφορά, ένας συμβολισμός: άνοιξε το παράθυρο… ν’ αναπνεύσω… Υour TV sheets…
Την ημέρα που πήρα πτυχίο, φόρτωσα όλα μου τα υπάρχοντα στο τρένο: βιβλία, δίσκους βινυλίου, μπαλωμένα μπλουτζίν, παλιά τεύχη του περιοδικού “Pop”, του “Pop & Rock”, του “Creem” και του “Salut les copains”· όλα εκείνα τα φτωχικά πράγματα που πρόσβαλλαν τα κομμουνιστικά θέσμια του πατέρα μου μαρτυρώντας ότι είχα παρασυρθεί από τον αμερικανικό τρόπο ζωής κι ότι βυθιζόμουν στο σεξ, τα ναρκωτικά και στο ροκ εντ ρολ. Πράγματι: βυθιζόμουν στο σεξ, στα ναρκωτικά και στο ροκ εντ ρολ.
Και αναδυόμουν με τρόπο εξαίσιο.
Έφυγα με το τρένο.
[…]
Γύρω μου εκτυλισσόταν η εποχή της μεταπολίτευσης· ζω πίσω απ’ τον κόσμο, σκεφτόμουν· ανάμεσα σε ανθρώπους που απεργάζονται μια επανάσταση χωρικών· δεν έχω καμιά θέση εδώ, πρέπει να φύγω, πρέπει να φύγω. Αλλά δεν μπορούσα να φύγω· έβγαζα λιγοστά χρήματα μεταφράζοντας και διδάσκοντας αγγλικά και γαλλικά σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών· έτρεχα από το ένα φροντιστήριο στο άλλο –από το Παγκράτι στα Λιόσια κι έπειτα στην Πλατεία Μαβίλη– μ’ ένα μηχανάκι πενήντα κυβικών που έκανε θόρυβο σαν να επρόκειτο να διαλυθεί.
Σκεφτόμουν: τι θ’ απογίνεις, σ’ όλη σου τη ζωή θα δουλεύεις στα φροντιστήρια; Τι θ’ απογίνεις; Για να συμπληρώσω το εισόδημά μου, μετέφραζα λήμματα για ζωολογικές και φυτολογικές εγκυκλοπαίδειες: Καμηλοπάρδαλις, προκύων ο πλύντης, αίλουρος ο λαμπρός, πετούνια, αζαλέα… Και: τι θα κάνεις με το πτυχίο της Φαρμακευτικής, ποιος θα σε βοηθήσει να σπουδάσεις κάτι άλλο; Θυμάμαι τα χρόνια στη Φυσικομαθηματική σαν μια ξέφρενη κούρσα: έπαιρνα μαθήματα δι’ αλληλογραφίας γύρω από διάφορα γνωστικά αντικείμενα, συσσώρευα πτυχία και πιστοποιητικά σπουδών· όλες μου οι αιτήσεις για υποτροφίες έγιναν δεκτές, αλλά μετά από τόσο μεγάλο κόπο ώστε δεν είχαν πια καμιά αξία. Και παρ’ όλ’ αυτά, πίστευα –το πιστεύω ακόμα– ότι η γνώση είναι αυτοσκοπός: δεν σπουδάζεις «για να…», σπουδάζεις «επειδή…».
Φοιτητική ζωή
Στη Φυσικομαθηματική δεν κάναμε μαθήματα, ούτε εργαστήρια· στήναμε καβγάδες, δήθεν πολιτικούς: οι αμπεχονοφόροι φοιτητές έκαναν αποχές και καταλήψεις. Δεν τολμούσες να τους αντιμιλήσεις· δεν ήξεραν τι είναι δημοκρατία, ούτε σκόπευαν να μάθουν· ίσως είχαν ακούσει κάτι για τη Γαλλική Επανάσταση, κάτι για την Κομμούνα του Παρισιού, για την κατάληψη της Βαστίλλης.
Οι περισσότεροι καθηγητές είχαν συνεργαστεί με τη χούντα και δεν πατούσαν το πόδι τους στη σχολή από φόβο μήπως τους ρίξουμε αυγά ή τους δολοφονήσουμε: τα ένστικτα ήταν θηριώδη. Οι φοιτητικές συνελεύσεις διαρκούσαν ολόκληρες μέρες (και νύχτες)· κανείς δεν ενδιαφερόταν για το περιεχόμενο των σπουδών, για το κτιριακό μας χάλι, για τη γενική ελεεινότητα: την οικονομική και αισθητική· για τη σύγχυση του μυαλού και τη ρυπαρότητα των σωμάτων.
Μεταπολίτευση ΙΙΙ
Ωμή αναρχία εξαπολύθηκε στην οικουμένη· κάποια αποκάλυψη πλησιάζει· στροβιλίζονται οι σκιές των πουλιών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στράφηκαν στον κομμουνισμό σε περιόδους φασισμού. Οι αντιφασίστες ταυτίστηκαν με τους κομμουνιστές· οι κομμουνιστές έγραψαν την Ιστορία: την Ιστορία που δεν τη γράφουν οι νικητές· τη γράφουν οι ηττημένοι.
Τι σκεφτόμουν εκείνον τον καιρό: Δεν είμαι σαν εσένα, δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα.
Η Ελλάδα, ένα νεκροταφείο ιδεών, ένα σκουληκιασμένο κεράσι.
ΑTHENSVOICE
ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΉ, ΟΚΤΏΒΡΙΟΣ 31, 2010 0
Tης Τασουλας Kαραϊσκακη
«Οι Ελληνες δεν πληρώνουν τα χρέη τους από το 400 π. Χ., θα πληρώσουν τώρα;», φέρεται να είπε (βλ. Capital. gr) ο ιδρυτής της Better Capital, Jon Moulton, προ ημερών στο Λονδίνο, στο συνέδριο European Investing in Destressed Debt Forum.
Ηταν όντως δύσκολος για την αρχαία Ελλάδα ο 3ος αι. π. Χ., κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά (αν και παντού στον ελλαδικό χώρο συνέχιζε να ανθεί ένας μοναδικός πολιτισμός). Η πόλη-κράτος ήταν σε κρίση, το δουλοκτητικό σύστημα είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του, ο Πελοποννησιακός πόλεμος (431-404 π. Χ.) είχε ανατρέψει δομές και ισορροπίες. Είχαν ακολουθήσει κι άλλοι πολλοί πόλεμοι ώς τη μάχη της Μαντινείας (362 π. Χ.) και την άνοδο των Μακεδόνων. Ταξικές αναμετρήσεις, αδελφοκτόνες συγκρούσεις, εξοντωτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των ηγεμονίδων πόλεων (Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα), βίαιες εναλλαγές στην εξουσία, πτώση της παραγωγής, δυσκολίες στο εμπόριο και τη ναυτιλία. Μεγάλη διπλωματική και οικονομική αστάθεια.
Ομως, ποια ήταν τα χρέη που δεν πλήρωναν οι Ελληνες; Δεν πλήρωναν φόρους στους Σπαρτιάτες τα παλιά μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας; Δεν κατέβαλλαν οι Αθηναίοι τους μισθούς στους ιπποτοξότες, τους ναύτες, τους στρατιώτες τους; Δεν έδιναν οι μέτοικοι το μετοίκιον; Δεν πλήρωναν οι πλούσιοι την προεισφορά στην πόλη; Δεν κατέβαλλαν οι Χίοι ή οι Λέσβιοι τις συντάξεις στην Αθήνα;
Ποια ήταν, στη συνέχεια, τα 2.410 ετών ανεξόφλητα χρέη των Ελλήνων; Τα «χρέη» που δημιούργησαν αντιστεκόμενοι, επί 2,4 χιλιετίες, εναντίον επιδρομέων και κατακτητών; Ή μήπως εκείνα που προξένησαν οι εξουθενωτικές λεηλασίες της Ελλάδας, οι ανηλεείς ξένες παρεμβάσεις, η μετατροπή της χώρας σε κοινόχρηστη αποικία των δυνάμεων;
Ψευδοανεξαρτησίες, εδαφικοί ακρωτηριασμοί, μικρή οικονομική αυτάρκεια, και έρχονται τα δύο πρώτα δάνεια, κουτσουρεμένα από τους ληστρικούς όρους και τις αγορές πολεμοφοδίων από τους δανειστές. Αδύνατη η εξόφληση των τοκοχρεολυσίων – η πρώτη πτώχευση (1827). Δολοφονία Καποδίστρια, ενθρόνιση Οθωνα, νέο δάνειο, νέα πτώχευση (1843), έξι νέα δάνεια με υψηλά επιτόκια (το 70% αυτών δίνεται για την αποπληρωμή των χρεών), τρίτη πτώχευση (1893), νέα δάνεια και τέταρτη πτώχευση (1932). Το 1965 εξοφλούνται όλα τα προπολεμικά χρέη. Ομως λαμβάνονται νέα δάνεια, ακόμη περισσότερα μεταπολιτευτικά, διαρκώς νέα, με τοκογλυφικούς όρους, κυκλοφορεί στην αγορά δανεικό χρήμα, που έκτοτε καλύπτεται και αποκαλύπτεται ανάλογα με τη συγκυρία, αλλά παραμένει γερή «επένδυση» για όσους κερδοσκοπούν από τη δική μας χρεοκοπία.
Τα δάνεια δεν δίνονται στην Ελλάδα από μεγαλοψυχία, αλλά γιατί αυτοί που τα παραχωρούν με επαχθέστατους για μας όρους γνωρίζουν ότι θα πάρουν πίσω πολλαπλάσια. Ξένες κυβερνήσεις και οίκοι αναθεματίζουν τους «αναξιόπιστους, ψευδολόγους, τεμπέληδες, απατεώνες, ελαφρόμυαλους» Ελληνες ενώ πασχίζουν να γεμίζουν ασφυκτικά το πουγγί τους. Με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα. Οπως με την ενορχηστρωμένη κοροϊδία· δεν αποτελούν οι υπερχρεωμένοι Γραικύλοι το προσφιλές εμπαικτικό καρύκευμα στις βαρύγδουπες επισημάνσεις τους; Και όλο και νέες συσκοτίσεις, νέοι φενακισμοί, νέα στίγματα: Εχουμε να πληρώσουμε από το 400 π. Χ.! Θα μπορούσαμε και να το πιστέψουμε, μέσα στον αυτοοικτιρμό, τη σύγχυση, την απόγνωσή μας!
ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΉ, ΟΚΤΏΒΡΙΟΣ 31, 2010
RSS - Posts
15 Comments
«Βασική απειλή» για την Τουρκία το Ισραήλ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1890275
Ξεβρακωθηκατε καποιοι μηπως????
Ε κ.Καβαθθα κ.Δελαστικ και σφουγγοκολαριοι τους?
Για τον κ. Δελαστίκ δε γνωρίζω αλλά, εγώ είμαι από τις 13.00 ξεβράκωτος στη Πλατεία Συντάγματος και σας περιμένω….
Για τον “Επίκουρο”
Εμένα με λένε Κώστα Καββαθά, είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ (συντ/χος) και εκδότης ειδικών περιοδικών
Μόλις μου πείτε το ονοματάκι σας θα αναρτήσω το σχόλιο που βρίζετε εμένα και τον κ. Δελαστικ.
Αγαπητέ επίκουρε
Διάβασα το άρθρο της Ναυτεμπορικής και έχω να κάνω την εξής παρατήρηση.
Αν οι πληροφορίες που αναγράφονται είναι σωστές για το σημείο που αφορούν την Ελλάδα η οποία δεν αναφέρετε ως απειλή παραθέτω το link από την επίσημη ιστοσελίδα του ΓΕΕΘΑ
http://www.geetha.mil.gr/index.asp?a_id=2735
Επίκουρε διάβασε τον πίνακα και θα καταλάβεις ότι απειλή δεν είναι πράγματι η Ελλάδα αλλά η Τουρκία.
Ειναι (κοινωνιολογικά) πολύ ενδιαφέρον, το πως η ανωνυμία επιδρά στη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Ειδικά όταν τους οδηγεί να γράφουν πράγματα, που μάλλον δεν θα έγραφαν ποτέ, εαν ήταν αναγκασμένοι και να τα υπογράψουν ΕΠΩΝΥΜΩΣ…
Γιατί σημασία δεν έχει μόνο τι γράφει κανείς και ποιά είναι η άποψή του, αλλά και πως το γράφει. Αν σέβεται όχι μόνο τους άμεσους συνομιλητές του αλλά και όλους όσους τον ΤΙΜΟΥΝ με το να διαβάζουν τα σχόλιά του.
Κατά την άποψή μου αυτό δεν λέγεται καν θράσος (άλλωστε αυτό προϋποθέτει έστω και λανθάνον θάρρος). Λέγεται κάπως αλλιώς…
… Και όταν κάποιος επιλέγει να προσβάλλει τους άλλους, καλό θα ήταν να ξέρει και πώς να γράψει την προσβολή, ώστε να μην εκτίθεται ακόμα περισσότερο.
Λέγονται «Σφογγοκωλάριοι» και όχι «σφουγγοκολαριοι»…
Υ.Γ.: έγινε το rdv στο Σύνταγμα?
Η Ελλάδα θα χαθεί όταν σταματήσει να υπάρχει η λογική στους κυβερνόντες και τις τελευταίες μέρες παρατηρώ ότι όλοι έχουν ξεφύγει από την κοινή λογική… και όλοι κατηγορούν κατά καιρούς την Αμερική … τι υποκριτές … αλλά εκεί τι έγινε …? συγκέντρωση υπέρ της κοινής λογικής …εδώ που υποτίθεται είναι το λίκνο της δημοκρατίας ..τίποτα… γιατί ..? που είναι η πνευματικοί ηγέτες αυτού του λαού… μόνο κάτι αστείοι τύποι που βγαίνουν στην τηλεόραση και λαϊκίζουν… δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός ότι έχουν περάσει τέτοια μέτρα και αν το καλοσκεφτείτε δεν έγινε απολύτως τίποτα…. Τόσο μαύρο χρήμα κυκλοφορεί και δεν νοιάζεται κανένας για τις κομμένες συντάξεις και τους μισθούς…? Που είναι οι υπερασπιστές, οι καθοδηγητές του λαού..? όχι αυτοί που ανήκουν σε μονοκόμματα … οι πνευματικοί ηγέτες της Ελλάδος …? Πότε θα γίνει και στην Ελλάδα μια ειρηνική συγκέντρωση υπέρ της κοινής λογικής…?
Εξαίρετη αποτύπωση της κακόμοιρης πανεπιστημιακής πορείας μας, τι σου είναι το δεύτερο κέρασμα ζωής μια αποκάλυψη – μια ευρύτερη θεώρηση του δικού σου περιβάλλοντος όπως δύσκολα θα μπορούσες να αναγάγεις δίχως τις απαραίτητες παραστάσεις.
Αυτόν τον βάλτο κάποιος να τον ταρακουνήσει αλλά ως εκ του μη θαύματος κάτι επείγον τρέχει και δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις.
Όταν βολεύει αυτό που βασιλεύει μας καβαλικεύει.
Να σπάσουν τα χαλινάρια τάχιστα παρακαλώ.
Με όλα αυτά που ακούω, φασαρίες…κακό στα Ελληνικά πανεπιστήμια ζηλεύω λίγο. Γιατί εκει που με έστειλε ο πατέρας μου όλοι φλώροι ήταν. Ούτε φασαρίες γινόταν, ούτε συνελεύσεις πολλές και με λίγο ξύλο μέσα για να κρατούνται ζεστά τα αίματα, ούτε τίποτε. Πήγα εγώ πανεπιστήμιο; Όχι βέβαια! Σκέφτομε ότι έχασα πολλά γλέντια πηγαίνοντας στο εξωτερικό για σπουδές. Τελείωσα και την ώρα που έπρεπε να τελειώσω…Μαλακία! Τί είναι αυτά ρε αν δεν παρατείνεις 2-3 χρόνια τις σπουδές σου, γίνεται δουλειά; Οι ξενέρωτοι.., μία φορά πήγα να πάρω παράταση για μια εργασία και όχι μόνο δεν πήρα αλλα μου είπε και η γυναίκα να στρωθώ να την κάνω σε όσο χρόνο μου απέμεινε γιατι διαφορετικά θα έπερνα το τρίτο , (the long one). Αν το κατάλαβα λέει.. Και με εβαλε η (&*^*%^$# να καθίσω δεκάδες ώρες ασταμάτητα μπροστά στο lap top να την τελειώσω διότι όλα πρέπει να τελειώνουν κάποτε και σε ορισμένο χρόνο. Το ίδιο και η παλιοκατάσταση που κυριαρχεί στην Ελλάδα.
Καλημέρα σε όλους
Απλά να προσθέσω, ότι είναι πολύ πιθανό (αν όχι σίγουρο), κάποια από τα κωλοπαίδια που τις τελευταίες ημέρες έστελναν εκρηκτικά δέματα, να … “συνεργάζονταν” μέσα στην Πανεπιστημιούπολη.
Τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία (εισιτήρια, “διαδρομή” κινητών τηλεφώνων, παρακολουθήσεις κλπ.)
Κάτά τα άλλα … ζήτω το Φοιτητικό Ασυλο!
Είναι προφανώς καιρός, όχι μόνο να καταργηθεί το Φοιτητικό Ασυλο αλλά και να ξεριζωθούν οι Φοιτητικές/Κομματικές Νεολαίες.
Δυστυχώς όμως, το “πολιτικό κόστος” θα ήταν μεγάλο και καμία ευθυνόφοβη κυβέρνηση, δεν θα αποφάσιζε κάτι τέτοιο.
Κατα τα άλλα, ας απολαύσουμε για άλλη μία φορά το διεθνή διασυρμό της χώρας μας και ας αποχαιρετήσουμε τα δις Ευρώ, που θα στερηθούμε την επόμενη τουριστική περίοδο από τουρίστες που θα μας γυρίσουν την πλάτη, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Γιατί το αυγό του φιδιού, εμείς το εκκολαύσαμε, με την ανοχή μας σε λογικές και πρακτικές που τόσο γλαφυρά αναφέρονται στα παραπάνω άρθρα…
Παρά την …ηλικία μου πιστεύω ότι το πανεπιστημακό άσυλο είναι το τελευταίο φράγμα ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.
Δεν φταίει η ιδέα ή ο χώρος αν κάποιοι ανακάλυψαν τις αποκριάτικες τρακατρούκες για να τρομοκρατήσουν το πόπολο, φταίει;
Με κάθε σεβασμό φίλτατε Κ.Κ., διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για την πραγματική χρησιμότητα του Φοιτητικού Ασύλου, σήμερα.
Κάποτε, όταν δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι επικοινωνίας και διάδοσης των ιδεών και η ανθρώπινη συνάθροιση ήταν μονόδρομος, το Ασυλο ήταν μία λαϊκή κατάκτηση, χρήσιμη και απαραίτητη.
Σήμερα όμως, η δυνατότητα επικοινωνίας και η ευκολία έκφρασης ιδεών και μέσα από το WWW (καλή ώρα και μέσα από αυτό το ιστολόγιο), είναι πρακτικά απεριόριστη. Κανείς δεν εμποδίζει κανέναν σήμερα, να διαβάσει, να συναντηθεί και να συζητήσει οτιδήποτε. Το να υπάρχουν λοιπόν άβατα, όπου η Αστυνομία δεν έχει πρακτικά πρόσβαση, οδηγεί στην προφανή τους χρήση από ασύδοτα εγκληματικά στοιχεία. Σίγουρα μας θλίβει όλους μας αυτό αλλά είναι η επώδυνη αλήθεια…
Η διακίνηση ναρκωτικών, η οργάνωση παρανόμων πράξεων και η συχνή καταστροφή των εκπαιδευτικών χώρων (βανδαλισμοί σε εργαστήρια, εγκαταστάσεις κλπ.), είναι φαινόμενα που ολοένα και εντείνονται. Οι δε «Φοιτητικές Νεολαίες» έχουν αποδειχθεί ανίκανες να αποτρέψουν τα παραπάνω, ανεξάρτητα από τις λεκτικές κορώνες τους. Και όλα αυτά, μέσω της επανάληψης ουσιαστικά “νομιμοποιούνται” ως κάτι συνηθισμένο. Το δια ταύτα λοιπόν, είναι πως κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα.
Συνεπώς λέω ναι στην ελευθερία έκφρασης, όχι στην ασυδοσία και στην εκμετάλλευση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, από ουσιαστικά Φασιστικές φατρίες (ανεξαρτήτως “ιδεολογίας”).
Προσωπικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο τρόπο, περιορισμού της δράσης τους.
Θα ήθελα πολύ όμως να ακούσω άλλες ιδέες ή εναλλακτικές εφαρμόσιμες προτάσεις, που να δίνουν λύση στο σημερινό γόρδιο δεσμό.
Εύχομαι σε όλους ένα καλό μεσημέρι
Φαντάζομαι να έμπαιναν στο άσυλο οι βάρβαροι τι θα γινόμασταν φρίκη αφόρητη.
Εγκρίνω την μη επέκταση του ασύλου παραπέρα απ’ άκρη σε άκρη στη χώρα αλά “χωρικά” ύδατα.
Μια πατέντα μας έμεινε το πάντρεμα πορφυρός σφυροδρέπανοτσολιάς κρίμα να πάει στράφι.
Αιτούμαι ΟΠΑΠ στην ΕΕ και μάλιστα κοκκινέλι ασυζητητί.
Εχω την εντύπωση, ότι οι βάρβαροι είναι ΗΔΗ μέσα στο άσυλο…
Το ότι δεν φοράνε στολές, δεν τους κάνει ούτε λιγότερο επικίνδυνους, ούτε λιγότερο απεχθείς…
Λακωνικός και εύστοχος, συμφωνώ.