Με τη φράση αυτή κυκλοφόρησαν όλες σχεδόν οι εφημερίδες (κυβερνητικές και της αντιπολίτευσης) την Πέμπτη της περασμένης εβδομάδας περιγράφοντας με το καλύτερο δυνατό τρόπο την αποτελεσματικότητα των «μονών- ζυγών» και της μείωσης της παραγωγής στη βιομηχανία κατά 30%.

Με το ίδιο περίπου περιεχόμενο κυκλοφόρησαν και οι εφημερίδες της Παρασκευής, μετά την ολοκληρωτική απαγόρευση της κυκλοφορίας των επιβατικών αυτοκινήτων και των φορτηγών στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Το «νέφος» ήταν πάλι πάνω από τα όρια συναγερμού, αποδεικνύοντας με μια αυστηρότητα επιστημονική (που μόνο οι σε διαρκή κατάσταση υστερίας ευρισκόμενοι αρθρογράφοι δεν μπορούν να καταλάβουν) ότι οι αιτίες για την παρουσία του πάνω απ’ την πόλη δεν είναι τα… Ι.Χ.!

Μέχρι και ο υπουργός του ΥΧΟΠ δήλωσε (επιτέλους) ότι «θα ήταν αφελές να πιστεύει ότι το νέφος μπορεί να φύγει με την απαγόρευση των Ι.Χ.».

Σ’ αυτό το σημείωμα θα ήθελα να γράψω λίγες σκέψεις που με βασανίζουν χρόνια.

Αν οι κ.κ Αρμόδιοι κάνουν τον κόπο να σηκωθούν ένα πρωί νωρίς και πάνε εκεί κάτω προς τη λεωφόρο Κηφισού θα ανακαλύψουν τη μία από τις δύο μεγάλες πηγές του νέφους που ταλαιπωρεί την Αθήνα.

Εκεί, περιμένοντας στα αμέτρητα «φανάρια» που υπάρχουν πριν και μετά από τις ανισόπεδες και ισόπεδες διασταυρώσεις, βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες ακινητοποιημένα φορτηγά με τους μεγάλους και μικρούς πετρελαιοκινητήρες τους σε λειτουργία.

Ένας μαύρος καπνός ανεβαίνει αργά στην ατμόσφαιρα και ενώνεται με τους άλλους μαύρους καπνούς από τις αμέτρητες βιομηχανίες και βιοτεχνίες της περιοχής και παίρνει τον δρόμο για το «κέντρο» τρομοκρατώντας τους αρθρογράφους/ προφήτες της οικολογικής καταστροφής και κάνοντας τους μετρητές του Κέντρου Αντιρύπανσης να «τρελαθούν».

Τι κάνει λοιπόν κάποιος που α. δεν παρασύρεται από τις υστερικές κραυγές β. πραγματικά θέλει να δώσει λύση στο πρόβλημα γ. σκέπτεται επιστημονικά.

Κατά την ιδιαίτερα πτωχή γνώμη αυτού του δημοσιογράφου (γνώμη που δεν λαβαίνεται υπόψη από τους εκάστοτε αρμόδιους, όχι διότι είναι λαθεμένη αλλά διότι ο δημοσιογράφος δεν είναι «δικός τους»), το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει κανείς είναι να επιταχύνει τη ροή της κυκλοφορίας σ’ αυτόν τον οδικό άξονα από τον οποίο λίγο- πολύ εξαρτάται και η ζωή της χώρας!

Η Εθνική Οδός Νο 1 είναι η κεντρική αρτηρία της χώρας. Πάνω της, μέσα της, πέστε το όπως θέλετε, κυκλοφορούν χιλιάδες φορτηγά αυτοκίνητα κάθε μέρα μεταφέροντας προϊόντα από την πρωτεύουσα προς την υπόλοιπη χώρα και αντίθετα.

Κύριο, πρώτο μέλημα κάθε αρχής λοιπόν είναι να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη κυκλοφορία του αίματος πάνω σ’ αυτόν τον ζωτικής σημασίας δρόμο.

Αυτό είναι μια προτεραιότητα.

Το επόμενό του βήμα θα αφορούσε τη λύση των προβλημάτων της βιομηχανίας/ βιοτεχνίας σ’ εκείνη την περιοχή που, όπως όλοι γνωρίζουμε, υποφέρει περισσότερο από όλες τη ρύπανση. Για να το επιτύχει αυτό θα προχωρούσε πάλι με μικρά αλλά συγκεκριμένα και επιστημονικά τεκμηριωμένα βήματα. Πρώτα θα έψαχνε να βρει ποιες είναι οι εταιρείες εκείνες στο εξωτερικό που ασχολούνται με τον έλεγχο του αέρα. Μετά θα έγραφε από ένα γράμμα στην καθεμιά ζητώντας να πληροφορηθεί τα πάντα γύρω απ’ τις δραστηριότητές τους. Έτσι, μια όχι πολύ μακρινή ημέρα, θα ήξερε πώς οι ήρεμοι λαοί αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα. Θα ήξερε ακόμα το κόστος του καθαρισμού του αέρα.

Γνωρίζοντας το κόστος, θα έπαιρνε την –πολιτική- απόφαση αν θα το «ρίξει» στον φορολογούμενο πολίτη ή στην παραγωγή. Ίσως να έβλεπε ότι η λύση του 60:40 ή 70:30 να ήταν η πιο σωστή, για να μην επιβαρυνθούν τα βιομηχανικά/ βιοτεχνικά προϊόντα. Με όλα τα στοιχεία στα χέρια του θα έβγαινε και θα ’λεγε:

– Κύριοι! Το κόστος του καθαρού αέρα είναι τόσο για την κάθε βιοτεχνία, τόσο για την κάθε βιομηχανία. Το Κράτος, αναγνωρίζοντας τις ευθύνες του για τη σημερινή μας κατάντια (το Κράτος όχι η κυβέρνηση) σας κάνει την παρακάτω πρόταση: τοποθετήστε φίλτρα και συσκευές καθαρισμού στις βιοτεχνίες/ βιομηχανίες σας. Το κόστος τους θα το αναλάβετε εσείς, αλλά, σαν αντάλλαγμα, σας κάνουμε 30% τοις εκατό ΕΚΠΤΩΣΗ στον φόρο που πληρώνετε και σας δίνουμε και δάνεια με τόκο 5% για ν’ αγοράσετε τα μηχανήματα καθαρισμού.

Αν μάλιστα ήταν και Υπουργός αυτός ο δημοσιογράφος θα έκανε και κάτι ακόμα: θα φρόντιζε να πληροφορηθεί ποιες ελληνικές βιομηχανίες φτιάχνουν ή μπορούν να φτιάξουν μηχανήματα ελέγχου του αέρα και θα τις χρηματοδοτούσε μ’ όλα τα μέσα που θα είχε στη διάθεσή του για να φτιαχτούν τα μηχανήματα στην Ελλάδα (σε συνεργασία με ξένες εταιρείες), έτσι που να μη φεύγει το πολύτιμο συνάλλαγμα στο εξωτερικό αλλά και για να δημιουργήσει νέες θέσεις δουλειάς.

Με αυτό τον τρόπο θα προχωρούσε λοιπόν ο πτωχός αυτός κονδυλοφόρος, λύνοντας μικρά- μικρά προβλήματα, κερδίζοντας μια- μια τη κάθε μάχη, χωρίς να δίνει σημασία στις υστερικές κραυγές και στις μαύρες φωτογραφίες των πρώτων σελίδων των εφημερίδων. Για τα αυτοκίνητα, π.χ., θα έλεγε: Όποιος Έλληνας πολίτης αγοράσει από σήμερα αυτοκίνητο με συσκευή απορρύπανσης δεν θα πληρώνει ΚΑΘΟΛΟΥ εφορία!

Ναι!… Καθόλου εφορία. Έτσι, χιλιάδες Έλληνες θα αγόραζαν αυτοκίνητα με συσκευές καθαρισμού, το Κράτος θα έχανε μεν λίγα εκατομμύρια από τους φόρους, αλλά θα κέρδιζε πολύ περισσότερα από την υγεία των πολιτών του…

Θα φρόντιζε ακόμα αυτός ο ταπεινός κονδυλοφόρος να επιταχύνει τον ρυθμό της κυκλοφορίας μέσα στην πόλη. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με δύο τρόπους:

α. Με την αντικατάσταση του αρχαίου, κατεστραμμένου, άχρηστου συστήματος σηματοδότησης μ’ ένα νέο στο οποίο οι σηματοδότες δεν θα στηρίζονται σε κολώνες (που γκρεμίζονται από τους Έλληνες «οδηγούς» με ρυθμό 40 την ημέρα) αλλά σε εναέρια καλώδια.

β. Με την ενημέρωση του κοινού, μια μέθοδο που δεν κοστίζει τίποτα. Θα έλεγα- από το χαζοκούτι- στον κόσμο ότι δεν πρέπει να κοιμάται όταν οδηγεί και ότι πρέπει να κινείται γρήγορα και να χρησιμοποιεί όσο το δυνατό «μεγαλύτερες» ταχύτητες στο κιβώτιό του. Έτσι, θα του έλεγα του κόσμου, οι ρυπαντές είναι λιγότεροι. Αν ο «κόσμος» το καταλάβαινε και οδηγούσε γρήγορα και αποφασιστικά, αντί να σέρνεται όπως τώρα, θα μειώνονταν οι ρυπαντές κατά ένα 5- 8% ακόμα.

Όμως και με τη βενζίνη κάτι θα έκανε αυτός ο ταπεινός πολίτης. Θα έδινε εντολή στα Διυλιστήρια να βγάλουν βενζίνη χωρίς μόλυβδο, αλλά για να το κάνει αυτό θα πρέπει πρώτα να γνωρίζει ποιοι κινητήρες εργάζονται με και ποιοι χωρίς μόλυβδο.

Με τη βενζίνη χωρίς μόλυβδο θα κέρδιζε άλλη μια, τόση δα μικρούλα, μάχη εναντίον του νέφους.

Με τον τρόπο αυτό θα προχωρούσε στις λύσεις των προβλημάτων ο δυστυχής αυτός χρονογράφος και μια μέρα θα έβγαινε και θα έλεγε στον κόσμο: Κόσμε, μέσα στους τελευταίους 24 μήνες καταφέραμε και μειώσαμε το ποσοστό της ρύπανσης από (θα αράδιαζα τους ρυπαντές) κατά 30 τοις εκατό. Αν φυτέψετε κι εσείς κανένα δεντράκι θα μειωθεί άλλο ένα πέντε τοις εκατό. Κι αν όλοι μαζί προσπαθήσουμε μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια μπορεί να καταφέρουμε να κάνουμε την Αθήνα σαν το… Λονδίνο.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά ένα μικρό σταχυολόγημα από τις εκατοντάδες προτάσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία 12 χρόνια σ’ αυτή τη στήλη.

Προτάσεις και λύσεις κάθε άλλο παρά δικές της.

Με υπομονή τις συγκέντρωσε η στήλη μελετώντας τα έργα των ξένων επιστημόνων.

Κανείς Αρμόδιος δεν τους έδωσε ποτέ σημασία.

Γρήγορα, λοιπόν. Κολλήστε μου ένα χαρτάκι στο μέτωπο για ν’ ακουστεί κι η δική μου φωνή!. Αρχίζω να αισθάνομαι… καταπιεσμένος.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ