Χωρίς
την παραμικρή προκατάληψη, χωρίς την
παραμικρή δόση ‘‘αντιπολιτευτικής’’
διάθεσης δηλώνω πως τα ‘‘μέτρα’’ για
την εξοικονόμηση ενέργειας που πάρθηκαν
με κύριο στόχο τα Ι.Χ. αυτοκίνητα
στερούνται κάθε σοβαρότητας και δεν
είναι παρά μέτρα για τη δημιουργία
εντυπώσεων.
Το ‘‘όριο’’ των 80 χιλιομέτρων που θεσπίστηκε δεν είναι παρά μια αντιοικονομική σαπουνόφουσκα, η οποία ήδη να έχει προκαλέσει την επέμβαση της… δικαιοσύνης για τη ΣΠΑΤΑΛΗ που θα προξενήσει στα υγρά καύσιμα.
Για να το αποδείξω θα χρησιμοποιήσω τη δουλειά του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και του Ινστιτούτου Μεταφορών που υπάρχει εκεί. Το Ινστιτούτο έκανε μια έρευνα για να βρει ποιο είναι το πραγματικό αποτέλεσμα του ορίου των 55 μιλίων (88 χιλιομέτρων) που επιβλήθηκε στις ΗΠΑ για να σωθούν ζωές και για «εξοικονόμηση ενέργειας».
Και να ποια είναι τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του ‘‘Νιούσγουηκ’’ και του μεγάλου αμερικανικού αυτοκινητικού περιοδικού «Καρ εντ Ντράιβερ» (Κυκλοφορία 1.300.000/ μήνα).
· Η εφαρμογή του ορίου των 88 χιλιομέτρων δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσθέτει χρόνο ταξιδιού στα αυτοκίνητα. Υπολογίστηκε ότι ο χρόνος αυτός φτάνει τις 2.710 δισεκατομμύρια ώρες!
· Ο ‘‘έξτρα’’ αυτός χρόνος στους δρόμους των ΗΠΑ χρησιμοποιείται για να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, επειδή, όπως δήλωσαν οι εγκέφαλοι του Υπουργείου Μεταφορών, η εφαρμογή του ορίου έσωσε 4.500 ανθρώπινες ζωές. Υπολογίστηκε ότι κάθε ανθρώπινη ζωή κοστίζει για να ‘‘σωθεί’’ 1,3 εκατομμύρια δολάρια σε χαμένο χρόνο στους δρόμους και σε καύσιμα!
· Η οικονομία που επιτυγχάνεται από την εφαρμογή του ορίου των 88 χιλιομέτρων/ ώρα υπολογίστηκε στο 1 με 2 τοις εκατό της κατανάλωση βενζίνης στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα αυτό είναι τόσο ασήμαντο ώστε επιτυγχάνεται με τη χρήση ελαστικών ράντιαλ (ξέρουν οι Εγκέφαλοι των ελληνικών Υπουργείων άραγε τι είναι τα λάστιχα ράντιαλ;) ή με τη συχνότερη αλλαγή των μπουζί!
· Υπάρχουν άλλοι σοβαρότεροι, περισσότερο επιστημονικοί (αλλά λιγότερο εντυπωσιακοί) τρόποι για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Η έρευνα αναφέρει ότι 4.500 άνθρωποι θα σώζονταν από το θάνατο κάθε χρόνο αν σε κάθε αμερικάνικο σπίτι υπήρχε ένα αυτόματο σύστημα καταπολέμησης της πυρκαγιάς. Το κόστος για κάθε ‘‘ζωή’’ θα ήταν μόνο 50.000 με 80.000 δολάρια. Προσθέτει ακόμα πως αν υπήρχαν περισσότερες κινητές μονάδες για την αντιμετώπιση των καρδιακών παθήσεων θα σώνονταν 4.500 ζωές προς 2.000 δολάρια τη ζωή.
Στη συνέχεια η έρευνα προτείνει λύσεις για κατά 50 % οικονομία στη βενζίνη. Λύσεις που κατά καιρούς έχουν γραφτεί σ’ αυτή τη γωνιά των «Ε». Λένε λοιπόν οι άνθρωποι πως αν μόνο το 4% των Αμερικανών (και των Ελλήνων) οδηγών πεισθεί να αγοράσει μικρότερο αυτοκίνητο (άρα πιο οικονομικό) η οικονομία στην κατανάλωση θα ήταν μεγαλύτερη από το 2% του ‘‘ορίου’’ των 88 χ.α.ώ.
Πώς γίνεται, θέτει το ερώτημα η έρευνα, να κάνουμε τον κόσμο ν’ αγοράζει μικρότερα αυτοκίνητα, και απαντά:
«… Υπάρχουν δύο παραδοσιακοί τρόποι για να επηρεασθεί η συμπεριφορά των ανθρώπων. Μπορούμε να περάσουμε έναν καινούριο ΝΟΜΟ και να επιβάλλουμε το νέο τρόπο συμπεριφοράς- μέθοδο τόσο αγαπητή στους δικτάτορες, τους δικηγόρους και τους φιλελεύθερους περασμένης μόδας– ή μπορούμε να προσφέρουμε ΚΙΝΗΤΡΑ για την αγορά οικονομικότερων αυτοκινήτων».
Για εννιά συναπτά χρόνια αυτή η στήλη προτείνει τη δεύτερη μέθοδο, αφού ο άνθρωπος που την υπογράφει είναι… υπόπτου χαρακτήρος. Και σαν απάντηση παίρνει τη Σιωπή.
Ένα παράδειγμα
Πόση βενζίνη θα γλιτώσουμε με τους εξωφρενισμούς των «Μονών» «Ζυγών»;
Εύκολο να το βρούμε.
Αν υποθέσουμε ότι σ’ ένα ‘‘μικρό’’ σαββατοκύριακο βγαίνουν στους δρόμους 40.000 αυτοκίνητα για βόλτα και αν δεχτούμε ότι ο μέσος όρος της κατανάλωσης είναι (μια και υπάρχει και ταξίδι) 9 λίτρα για τα 100 χιλιόμετρα… Αν υποθέσουμε ακόμα ότι ο μέσος όρος των χιλιομέτρων που διανύονται είναι 100, τότε θα έχουμε μια κατανάλωση 360.000 λίτρων βενζίνης.
Αν κυκλοφορήσουν τα μισά αυτοκίνητα η κατανάλωση θα μειωθεί κατά 180.000 λίτρα. Μα, διάβολε!
ΑΝ ΜΟΝΟ ΖΗΤΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΠΌ 100 ΣΕ 80 ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.
Πότε όμως μίλησε κανείς στον ελληνικό λαό; Όλοι ουρλιάζουν διαταγές στ’ αυτιά του.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ