τοy Nouriel Roubini, από το “Σοφοκλέους 10¨”
Η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε ένα φαύλο κύκλο αφερεγγυότητας, χαμηλής ανταγωνιστικότητας και μιας όλο και βαθύτερης ύφεσης. Το δημόσιο χρέος της επιδεινώνεται από την δρακόντεια δημοσιονομική λιτότητα και οδεύει στο 200% του ΑΕΠ. Για να ξεφύγει από αυτή την παγίδα η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε ελεγχόμενη χρεοκοπία, να πάρει την απόφαση να βγει από την Ευρωζώνη και να επιστρέψει στη δραχμή.
Η συμφωνία ανταλλαγής χρέους της 21ης Ιουλίου είναι κλοπή για την Αθήνα, αφού δεν μειώνει το χρέος της τόσο όσο χρειάζεται. Όποιος δει λίγο τους αριθμούς και λάβει υπόψη του τα σημαντικά οφέλη που σχεδιάζουν να δώσουν στους πιστωτές, αντιλαμβάνεται πως η πραγματική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι μηδενική. Το καλύτερο που έχει να κάνει η Ελλάδα τώρα είναι να απορρίψει αυτή τη συμφωνία και, υπό την απειλή του χρεοστασίου, να διαπραγματευτεί μια καλύτερη.
Αλλά ακόμα κι αν η Ελλάδα πετύχει έναν πραγματικό και ουσιαστικό περιορισμό του δημόσιου χρέους της, δεν είναι δυνατόν να επιστρέψει στην ανάπτυξη αν δεν αποκαταστήσει σύντομα την ανταγωνιστικότητά της. Και δίχως επιστροφή στην ανάπτυξη το χρέος της θα παραμείνει μη βιώσιμο. Κατά έναν εντελώς προβληματικό τρόπο όμως όλες οι επιλογές που μπορεί να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας απαιτούν μια πραγματική υποτίμηση του νομίσματος της.
Η πρώτη εξ αυτών των δυνατοτήτων είναι η σημαντική εξασθένηση του ευρώ, που όμως είναι απίθανη όσο η Αμερική είναι οικονομικά αδύναμη και η Γερμανία υπέρ-ανταγωνιστική. Εξίσου απίθανη είναι και η ταχεία μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επιτύχουν αύξηση της παραγωγικότητας μεγαλύτερη από την αύξηση των μισθών. Η Γερμανία χρειάστηκε 10 χρόνια προκειμένου να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι δυνατό να παραμείνει η Ελλάδα σε ύφεση για 10 χρόνια.
Η τρίτη επιλογή είναι ο ταχύς αποπληθωρισμός τιμών και μισθών που είναι γνωστός σαν ‘εσωτερική υποτίμηση’. Αλλά κι αυτός θα απαιτούσε τουλάχιστον 5 χρόνια παραμονής σε μια όλο και βαθύτερη ύφεση η οποία θα καθιστούσε το δημόσιο χρέος ακόμη λιγότερο βιώσιμο. Λογικά συνεπώς, από τη στιγμή που αυτές οι τρεις δυνατότητες στην πραγματικότητα δεν υφίστανται, ο μόνος δρόμος που απομένει στους Έλληνες είναι να φύγουν από το ευρώ: η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και η δραστική υποτίμησή του μπορεί να αποκαταστήσει γρήγορα την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη στην Ελλάδα, όπως έγινε στην Αργεντινή και σε άλλες αναδυόμενες οικονομίες όταν εγκατέλειψαν τη σύνδεση του νομίσματός τους με σκληρά νομίσματα.
Βεβαίως και πρόκειται για τραυματική διαδικασία. Το πιο σημαντικό πρόβλημα θα είναι οι κεφαλαιακές ζημιές για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του πυρήνα της Ευρωζώνης. Μέσα σε μια νύχτα το παθητικό σε ευρώ της ελληνικής κυβέρνησης, των τραπεζών και των εταιριών προς το εξωτερικό θα αυξηθεί δραματικά. Αλλά στη συνέχεια τα προβλήματα μπορούν κάλλιστα να ξεπεραστούν. Έτσι έγινε στην Αργεντινή το 2001 όταν πήρε την απόφαση μετατροπής του χρέος της σε δολάρια σε πέσο. Και οι ΗΠΑ έκαναν κάτι πολύ παρόμοιο το 1933, όταν υποτίμησαν το δολάριο κατά 69% ανακαλώντας τον κανόνα του χρυσού. Μια τέτοια μονομερής ‘δραχμοποίηση’ του χρέους σε ευρώ της Ελλάδας είναι αναγκαία και αναπόφευκτη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας πολλές μεγάλες τράπεζες και επενδυτές της Ευρωζώνης θα υποστούν μεγάλες ζημιές αλλά αυτές οι ζημιές θα είναι διαχειρίσιμες – υπό την προϋπόθεση ότι όλα αυτά τα ιδρύματα θα επανακεφαλαιοποιηθούν με σωστό και επιθετικό τρόπο. Για να αποφευχθεί η συντριβή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μετά την έξοδο από το ευρώ, ωστόσο, θα απαιτηθούν δυστυχώς μέτρα στα πρότυπα της Αργεντινής – όπως η αναστολή της λειτουργίας των τραπεζών και κεφαλαιακοί έλεγχοι – προκειμένου να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Αναμφίβολα θα υπάρξουν σοβαρές παράπλευρες ζημιές, αλλά μπορούν κάλλιστα να περιοριστούν αν η διαδικασία εξόδου από το ευρώ είναι ελεγχόμενη και παρασχεθεί διεθνής στήριξη για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τη χρηματοδότηση του εξωτερικού ισοζυγίου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι στο σενάριο της εξόδου από το ευρώ το πραγματικό ελληνικό ΑΕΠ θα βρεθεί πολύ πιο χαμηλά από ό,τι στο σενάριο της παραμονής σε αυτό με αποπληθωρισμό. Ίσως όμως το επιχείρημα αυτό να έχει λογικές ρωγμές: ακόμα και με τον αποπληθωρισμό η πραγματική αγοραστική ισχύς της ελληνικής οικονομίας και του πλούτου της θα μειωθούν, καθώς θα βρίσκεται σε εξέλιξη η πραγματική υποτίμηση. Αντίθετα, μέσω της ονομαστικής και της πραγματικής υποτίμησης ο δρόμος της εξόδου από το ευρώ θα αποκαταστήσει αμέσως την ανάπτυξη και η Ελλάδα θα αποφύγει τον υφεσιακό αποπληθωρισμό επί μια ολόκληρη 10ετία.
Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα φέρει μόλυνση και θα οδηγήσει και άλλες χώρες σε κρίση βρίσκονται σε φάση άρνησης. Και άλλα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας αντιμετωπίζουν ισχυρά προβλήματα βιωσιμότητας του χρέους τους στα πρότυπα της Ελλάδας όπως επίσης και προβλήματα ανταγωνιστικότητας. Η Πορτογαλία, για παράδειγμα, μπορεί να υποχρεωθεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της ή και να φύγει κι εκείνη από το ευρώ.
Αντίθετα, οικονομίες με προβλήματα ρευστότητας αλλά κατά βάση όχι φερεγγυότητας όπως η Ιταλία και η Ισπανία, χρειάζονται στήριξη ρευστότητας από την Ευρώπη, ανεξαρτήτως αν η Ελλάδα μείνει ή φύγει από το ευρώ. Στην πραγματικότητα μια αυτοεκπληρούμενη κρίση στις αγορές των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων στο παρόν στάδιο είναι σχεδόν βέβαιη, αν δεν δοθεί μια τέτοια στήριξη. Οι σημαντικότατοι επίσημοι πόροι που αυτή τη στιγμή δαπανώνται για τη διάσωση των ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να προστατέψουν αυτές τις χώρες και τις τράπεζες σε άλλα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Η έξοδος της Ελλάδας μπορεί να έχει και δευτερεύοντα οφέλη. Άλλα κράτη της Ευρωζώνης που έχουν πληγεί από την κρίση είναι πολύ πιθανό ότι θα αποκτήσουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν μόνα τους αν θέλουν να ακολουθήσουν την Ελλάδα ή να παραμείνουν στο ευρώ, με όλα τα κόστη που συνεπάγεται αυτή η επιλογή. Ανεξαρτήτως του τι θα κάνει η Ελλάδα, οι τράπεζες της Ευρωζώνης σήμερα χρειάζονται επειγόντως επανακεφαλαιοποίηση. Γι’ αυτό απαιτείται ένα νέο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα το οποίο μάλιστα δεν θα βασίζεται σε θολές εκτιμήσεις και σε απατηλά τεστ αντοχής. Η έξοδος της Ελλάδας μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για μια τέτοια προσέγγιση.
Η πρόσφατη εμπειρία της Ισλανδίας όπως και πολλών αναδυόμενων οικονομιών τα τελευταία 20 χρόνια, μας δείχνουν ότι η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση με περιορισμό του εξωτερικού χρέους μπορεί να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Όπως και σε αυτές τις περιπτώσεις, έτσι και στην Ελλάδα οι παράπλευρες ζημιές της εξόδου θα είναι μεν σημαντικές αλλά μπορούν να είναι περιορισμένες.
Όπως σε έναν τελειωμένο γάμο όπου απαιτείται διαζύγιο, είναι καλύτερα να έχουμε κανόνες που θα καθιστούν το χωρισμό λιγότερο επιζήμιο και για τις δύο πλευρές. Οι διαρρήξεις και τα διαζύγια είναι οδυνηρά και επιζήμια, ακόμα και όταν υπάρχουν κανόνες. Ας μην κάνουμε λάθος: μια ελεγχόμενη έξοδος από το ευρώ θα είναι σκληρή. Αλλά θα είναι πολύ χειρότερο να παρακολουθούμε την αργή και ανεξέλεγκτη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας…
RSS - Posts
16 Comments
«Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ είναι μία αμετάκλητη και θεμελιώδης εθνική επιλογή την οποία ο ελληνικός λαός προστατεύει με τις θυσίες του γιατί γνωρίζει πόσο πολύτιμη είναι».
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2059299
“Θεμελιώδης εθνική επιλογή” αναφέρει ο παράξενος αυτός κύριος, παρότι το “έθνος” δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα επιλογής για το αν ήθελε να εγκαταλείψει την από 3000 ετών δραχμή του αλλά ούτε θα ερωτάται αν θέλει πίσω τη δραχμή του ακόμα και σε περιόδους που θα βλέπει ευρώ μόνο ζωγραφιστά. Θα κληθεί να προστατεύσει το ευρώ μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του ο “ηρωικός κυρίαρχος λαός” γνωρίζοντας(;) όμως πως εξυπηρετεί έτσι κάθε άλλο συμφέρον πλην των δικών του. Είναι κάτι σαν κακή συνήθεια αυτό το τελευταίο…
Έχετε συνειδητοποιήσει ότι το νόμισμα είναι ένα μέσο συναλλαγής των ανθρώπινων εργασιών και δημιουργημάτων. Έχετε συνειδητοποιήσει ότι αν δεν χρησιμοποιούσαμε νομίσματα καθόλου και είχαμε ως μέθοδο συναλλαγής την ανταλλαγή εμπορευμάτων και υπηρεσιών, δεν θα είχαμε να δώσουμε στους κουτόφραγκους σχεδόν τίποτα για να αγοράσουμε όλα τα καταναλωτικά αγαθά τα μηχανολογικά εργαλεία τα μηχανοκίνητα οχήματα τα φάρμακα κ.τ.λ. και ας μου πει κάποιος πόσες ώρες φραπεδιας και χαβαλέ, καταλήψεων, ισοδυναμούν με έναν υπολογιστή? Ή πόσες μέρες διαμονής σε ένα δωμάτιο 3χ3 κάπου στην τουριστική Ελλάδα ισοδυναμεί με μια ηλεκτρική κουζίνα ?
Αν δε χρησιμοποιούσαμε νόμισμα, δε θα μπορούσαν και να μας δανείσουν το “χαρτί” τους και θα ‘μασταν χωρίς χρέη τώρα. Δε θα υπήρχε αυτή γάγγραινα διεθνώς. Θα αναγκαζόμασταν να διατηρήσουμε την παραγωγή των περασμένων δεκαετιών. Τέλεια θα ήταν! Όχι, ποτέ δεν ήταν απλώς μέσο συναλλαγής το νόμισμα. Άμα ήταν τέτοιο, δε θα έφερε τόκο στην πλάτη του. Το νόμισμα είναι και μέσο εφαρμογής πολιτικών αλλά και μέσο κερδοσκοπίας, αναλόγως ποιος το διαχειρίζεται. Ο Ρότσιλντ είχε πει: “δώστε μου τη δυνατότητα να ελέγχω/τυπώνω το νόμισμα μιας χώρας και δε με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους της”. Τυχαία το είπε αυτό? Δε γνωρίζετε ότι το χρήμα το τυπώνουν ιδιώτες και το δανείζουν με τόκο σε χώρες και λαούς? Γελάν με το πόση χαζαμάρα και αποβλάκωση φέρει αυτή η ανθρωπότητα.
Τι αξία έχει 1 κιλό ροδάκινα αγαπητέ μου φίλε? Τα 20 λεπτά του παραγωγού στο χωράφι που έφαγε όλο το σκατό για να τα παράξει όλο το καλοκαίρι, ή τα 2 ευρώ του τελικού καταναλωτή? Τι αξία έχει μια τοστιέρα? Το 1 ευρώ του Κινέζου εργάτη, ή τα 100 ευρώ της πολυεθνικής αλυσίδας ηλεκτρικών ειδών? Δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ευημερία παράγοντας απλώς προϊόντα και αποκτώντας “ανταγωνιστικότητα”. Καταλάβετέ το. Ο Κινέζος εργάτης δε ζει με 2 ευρώ τη μέρα στα κάτεργα επειδή δεν είναι ανταγωνιστικός. Είναι ο σχεδιασμός τέτοιος. Ποιά είναι η άποψή σας δηλαδή? Θα παράξετε τηλεοράσεις με μισθό μισό ευρώ τη μέρα σε υπερσύγχρονα εργοστάσια της… Σίνδου, για να τις πουλήσετε στην Κίνα και να “τους δείξετε” την ελληνική λεβεντιά? Μακάρι τα λεφτά που δίναμε για τα καταναλωτικά σκουπίδια στα οποία αναφέρεστε να πήγαιναν στις τσέπες των παραγωγών τους, των εργαζομένων δηλαδή. Ως επί το πλείστον παράγονται στην Κίνα με μισθούς Κίνας και πωλούνται στην ΕΕ μέσω των πολυεθνικών που πράγματι έχουν έδρα στις χώρες των κουτόφραγκων που λέτε. Ποιός πλουτίζει όμως? Ο Γερμανός, ο Ιταλός, ο Γάλλος εργαζόμενος? Όχι. Το ποσοστό κέρδους τους επί του παραγόμενου προϊόντος, αν έχουν βέβαια την πολυτέλεια να εργάζονται, είναι ανάλογο με του Έλληνα αγρότη. Πόσα εξαρτήματα Η/Υ ή επώνυμα ρούχα και παπούτσια κατασκευάζονται πιστεύετε στην ΕΕ? Κανένα.
Είναι ο σχεδιασμός και οι πολιτικές τέτοιες αγαπητέ, χωρίς να θέλω να παραγνωρίζω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε λαού.
Αν δεν επανέλθει ο προστατευτισμός στις οικονομίες, οι δασμοί, ο έλεγχος ροής κεφαλαίων, η κατάργηση των παράγωγων χρηματιστηριακών προϊόντων, η φορολόγηση των πολυεθνικών και κυρίως τα εθνικά νομίσματα (άτοκα κατά προτίμηση), δε θα δουν χαΐρι οι λαοί. Προσωπικά, δε με ενδιαφέρει να έχουμε σα χώρα “εμπορικό πλεόνασμα” και “μηδενικό έλλειμμα” αν πρόκειται να ψάχνουμε στα σκουπίδια μετά τη δουλειά για να φάμε, προκειμένου να πλουτίζει κάποιος άλλος στην άλλη άκρη του κόσμου όπως ακριβώς γίνεται στην Κίνα και την Ινδία. Προτιμώ να ψάχνω στα σκουπίδια απ’ το πρωί, χωρίς να χρειάζεται να χάνω την ώρα μου κανα 12ωρο στη “δουλειά” πρώτα.
Γιατί, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ θα σωθεί? Μάλλον δεν ξέρει την ελληνική πραγματικότητα ο κύριος…. Νομίζουν όλοι, οι οικονομολόγοι, οι κυβερνήσεις, οι δημοσιογράφοι, της Ευρώπης και της Αμερικής, ότι η Ελλάδα έχει απλώς ένα οικονομικό έλλειμμα και προσπαθούν να βρουν ένα λογιστικό τέχνασμα να το ξεπεράσουμε… αμ δε…
Το έλλειμμα της Ελλάδας είναι τεράστιο και είναι έλλειμμα, ηθικής, πολιτικής, αξιοκρατίας, παιδείας, τεχνολογίας, παραγωγής, καινοτομίας, δημιουργίας, φαντασίας, υπομονής, επιμονής…
Για την νεολαία… παρόλο που θεωρητικά είμαστε μορφωμένοι κυρίως οι νέοι και αυτό μπορεί κάνεις να το πει επειδή σπουδάζουν χιλιάδες έλληνες κάθε χρόνο σε κάτι απίθανα ΤΕΙ, εντούτοις η ποιότητα των σπουδαστών, ειδικά των απίθανων τμημάτων, ειλικρινά είναι κάτω του μετρίου και με γνώσεις κάτω του λυκείου… θεωρητικά και πάλι, οι σπουδαστές των θεωρητικά καλόν ΑΕΙ θα έπρεπε να έχουν και μια άλφα ποιότητα παιδείας, εντούτοις και εδώ απογοήτευση και κατήφεια… από το ποιο απλό χωρίς αλλά παραδείγματα, ακόμα τα πανεπιστήμια είναι κλειστά και κάνεις δεν σκέφτηκε το τεράστιο κόστος των σπουδών που έχουν κυρίως οι της επαρχίας … αλλά μάλλον ακόμα λεφτά για πέταμα, σε καταλήψεις, καφετέριες και χαβαλέ, υπάρχουν…
Και μένουν κάποιοι να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι μαγείρεψε το έλλειμμα… αστείοι και υποκριτές … το συνολικό έλλειμμα της Ελλάδας είναι πάνω από 100% ……
… ή αλλιώς ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας…
Πριν αυτομαστιγωθείτε, αναρωτηθείτε για τα ελλείμματα της Ιταλίας που κατασκευάζει χάρη στους πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους της, τα αγαπημένα μας αυτοκίνητα αλλά και είναι έδρα μεγάλων επιχειρήσεων σε πολλούς παραγωγικούς κλάδους. Της Ισπανίας? Της Πορτογαλίας? Τι έχουν κάνει στραβό ο άλλοι λαοί ώστε να βιώνουν ανάλογα προβλήματα με μας? Ακόμη και ο ανέκαθεν εργατικός γερμανικός λαός δεν περνάει πολύ καλύτερα από μας. Άρα κάτι άλλο παίζεται. Αν εξηγήσετε με ρεαλιστικό τρόπο τα δικά τους προβλήματα, ίσως σταματήσετε να είστε υποστηριχτής του “σφάξε με πασά μου να αγιάσω”. Εκτός κι αν έχουμε πειστεί πως η “ασωτία” του ελληνικού λαού με την ετήσια δαπάνη για μισθούς και συντάξεις των 20δις (αλλά με φοροδιαφυγή 30), της γενιάς των 500€, των συνταξιούχων των 300, έχει υπονομεύσει την παγκόσμια οικονομία (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ).
Και αν η Γερμανία έχει θετικό εμπορικό ισοζύγιο και είναι οι νοικοκυραίοι, οι καλοί, οι σούπερ, γιατί έχουν 7,5 εκ εργαζόμενους των 400 ευρώ? Για να αυξηθεί η “ανταγωνιστικότητα”?
Σκεφτήκατε ποτέ μήπως έχετε πέσει θύμα προπαγάνδας των ΜΜΕ?
Φιλικά…
καλα τα λες , δεν ειπα ομως οτι φταιμε εμεις και οτι ολο αυτο που γινεται γινεται για το καλο μας, εξαλλου το προβλημα θα τελειωνε αν τυπωναν πληθωριστικο νομισμα… και ποιος σου ειπε οτι και οι ιταλοι και οι γαλλοι δεν θα ζησουν στο μελλον αυτο που ζουμε εμεις… και φυσικα υπαρχει εξηγηση και ειναι οτι οι παραγωγηκες μοναδες και στις παραπανω χωρες εφυγαν για αλλου με φθηνα εργατικα χερια οπως κινα τουρκια …. δηλαδη η ελευθερη διακηνησει κεφαλαιων εχει δωσει την ευκαιρια στο κεφαλαιο να κανει οτι γουσταρει χωρις να υπολογιζει ομως οτι σκαβει το λακο του… βεβαια ο απλως λαος ειναι ομηρος της πολιτικης ασχετοσυνης ή διαπλοκης με το κεφαλαιο που δεν τα υπολογισε ολα σωστα …
Ειναι προπαγανδα των ΜΜΕ το γεγονος οτι καθε οικογενεια/επιχειρηση/κρατος που, για μεγαλο χρονικο διαστημα, εχει εσοδα 100 και εξοδα 1000 (και τα 900 που λειπουν τα δανειζεται απο τραπεζες για να κανει διαφορες σπαταλες) οδηγειται με ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ στη ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ?
Οσο για τους 7,5 εκ Γερμανους εργαζομενους των 400 ευρω (αν πραγματικα ισχυει αυτο) εχει σημασια να δουμε το προφιλ αυτων των ανθρωπων. Για παραδειγμα, ειναι ενα πραγμα να ειμαι 18 ετων, εργαζομαι part-time και αμοιβομαι με 400 ευρω και κατι εντελως διαφορετικο να ειμαι 30 ετων, με καποιο πτυχιο, να εργαζομαι full-time και να αμοιβομαι παλι με 400 ευρω.
Όχι, δεν είναι προπαγάνδα των ΜΜΕ ότι δανειζόμαστε 1000 και παράγουμε 100. Είναι όμως η μισή αλήθεια. Αν τα έχετε πάρει εσείς τα 1000 να τα πληρώσετε, αλλά δε πέρασαν ποτέ από τις τσέπες μας. Αυτά τα 1000 που λέτε, ναι είναι δανεικά, τα “χρωστάει” ο “κυρίαρχος λαός” και βρίσκονται σε κάτι ελβετικές τράπεζες ή αρμενίζουν στις θάλασσες με τη μορφή εκαντοτάμετρων γιοτ και μπαταρισμένων υποβρυχίων .
Τα 1000 δεν τα πηρα εγω γιατι δεν ειμαι ουτε νταβατζης, ουτε δημ. υπαλληλος, ουτε συνταξιουχος ετων 45, ουτε “αναπηρος”, ουτε φοροφυγας.
Αν σας ενδιαφερει η αληθεια, τοτε το 70% των δανειων πηγαινε για πληρωμη μισθων και συνταξεων δημ. υπαλληλων (που οχι μονο δεν παρηγαγαν τιποτα αλλα εμποδιζαν και μας τους υπολοιπους να παραγουμε), το 5-10% για δημ. εργα και το υπολοιπο 20-25% στους διαφορους νταβατζηδες/λαμογια/πολιτικους κτλ.
Δε γνωρίζω από που αντλείτε τα στοιχεία σας Common Sense, αλλά τα πράματα είναι κάπως έτσι:
Το ελληνικό κράτος, παρά τις αναμφισβήτητες αδυναμίες του, έχει φορολογικά και μη φορολογικά έσοδα περί τα 50 δις ετησίως και παίρνει δανεικά άλλα 60 για να πληρώνει πανωτόκια από το 1821 και εντεύθεν (δείτε τον τελευταίο πίνακα του παρακάτω λινκ).
http://www.epicurus2day.gr/index.php/politicscomments/178-2010-04-28-18-01-51
Η μισθολογική δαπάνη του δημοσίου είναι περί τα 20 δις. (δείτε εδώ)
http://www.3comma14.gr/pi/view_survey.php?id=3413
Περισσεύουν λοιπόν περί τα 30 δις φορολογικά έσοδα για κοινωνική πολιτική και δημόσιες δαπάνες.
Φοβάμαι πως σε πολιτικούς, νταβατζήδες και λαμόγια που λέτε, δεν πάει το 25% των δανείων αλλά το 150% των δανείων (δηλαδή τα 60δις του καθαρού δανεισμού + τα 30δις των εσόδων από τη φορολογία μας)
Τα ίδια και τα ίδια. Μετά ένα χρόνο ενασχόλησης με blog και forum οι συζητήσεις επαναλαμβάνονται σε αφόρητο βαρετό σημείο τόσο από εμένα όσο και από τους άλλου.
Μιλάς για ευρώ και ωρύονται όλοι να αποδείξουν τη σπουδαιότητα του νομίσματος. Αν ρωτήσεις 100 Έλληνες οι 90 θα σου πουν οτι συμφέρει που έχουμε ανατιμημένο νόμισμα. Άλλοι μισοί θα σου πουν πως αν αρνηθούμε το χρέος θα γίνουμε Αλβανία, ενώ τώρα πάμε μπρος ολοταχώς για Σουηδία. Τώρα μας φταίνε τα πανεπιστήμια. Ας είχαμε λεφτά και να δούμε τι θα μας ενδιέφερε. Στα σκατά ήμασταν τόσα χρόνια και δε λέγαμε τίποτα.
αν προβουμε σε ελεγχομενη πτωχευση, θα τον…πιουμε πολυ ΕΜΕΙΣ και ολιγον οι δανειστες μας….
αν προβουμε σε πληρη πτωχευση, θα τον…πιουμε πολυ ΕΜΕΙΣ και πολυ οι δανειστες μας κατα πως φαινεται……..
αν συνεχισουμε το μεσοπροθεσμο, θα τον…πινουμε εμεις…σταλια σταλια κι αχορταγα για πολλα χρονια ακομη……..
καποια επιλογη που να μην μας σοδομιζουν ΥΠΑΡΧΕΙ ρε γκαμωτη????????????
Φυσικά, μια πραγματική επιτέλους ελληνική κυβέρνηση που θα σέβεται τη δημοκρατία
Ελληνικη κυβερνηση και σεβασμος στην δημοκρατια…δυο δυναμεις με αντιθετη φορα, που η πρωτη υπερισχυει κατα πολυ της δευτερης.
Πιο πιθανο σεναριο ειναι το…ΚΚΛ κυβερνον κομμα και ο ΚΑΒ πρωθυπουργος, με κλωνους ΚΑΒ στο υπουργικο συμβουλιο….
απιστευτη μπουρδολογια απο εναν υπερεκτιμημενο οικονομικο τσαρλατανο που σαν κοινη χαρτοριχτρα πρωϊνάδικου είχε “προβλεψει” την κριση του 2008.
ενα να γινει απο αυτα που λεει δε θα εχει φως και νερο στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ο κ.Ρουμπινι…. Ελεος με τις παπαριες… σε 1 χρονο ο Ραϊχενμπαχ θα εχει βαλει ταξη, ο Ελληνας ραγιας θα δουλευει φιλοτιμα για τους “ξενους” (οπως κανει στο αεροδρομιο και ολοι σταματαΜΕ στις διαβασεις πεζων) και η ανακαμψη θα αρχισει. θα παρουν τα λεφτακια τους ολοι εντοκα κι εμεις θα ζουμε με λιγοτερα αλλα τα λαμογια/αργομισθοι/ψευτοαριστεροι θα λιγοστευουν. εντ οφ στορυ κ Ρουμπινι
Τα λαμόγια θα πληθύνουν. Έτσι γίνεται συνήθως στις υπανάπτυκτες χώρες όπως ας πούμε Αλβανία, Βουλγαρία. Θα είναι ο μόνος τρόπος να βγάλεις κανα φράγκο. Οι τίμιοι ως συνήθως θα δούνε μαύρες μέρες.