Από τον Κώστα Παπαθεοδώρου και το Κουρδιστό Πορτοκάλι
Το «σύμπαν συνωμοτεί» προκειμένου να οδηγηθούμε στο μηχανισμό στήριξης. Δια των απαγορευτικών επιτοκίων οι αγορές-όπως εύηχα και αποπροσανατολιστικά (αυτό)αποκαλούνται τα γεράκια της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης– αρνούνται να δανείσουν την καταρρέουσα Ελλάδα. Και πλέον η χώρα εισέρχεται στη «ζώνη του λυκόφωτος». Τα επιτόκια εκτοξεύτηκαν μετά και τη σημερινή ανακοίνωση ότι το έλλειμμα του ΑΕΠ προσεγγίζει το 14% και το χρέος το 120%. Ίσως ήταν αυτό ένα καίριο επιχείρημα για την Κυβέρνηση ώστε να ξεπεράσει τις όποιες ηθικοπολιτικές αναστολές της. Ο «κύβος ερρίφθη» και πλέον είναι θέμα χρόνου η πρόσκληση του «στρατού σωτηρίας»! «Το ιππικό σπεύδει να σώσει την Ελλάδα» όπως «αμερικάνικα» ανέφερε στο ρεπορτάζ του ο ανταποκριτής του CNN.
Μια μελέτη από τους Reinhart και Rogoff υποδηλώνει ότι όταν το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ξεπερνάει το 60% με 90% η κυβερνητική οικονομική ενίσχυση θα οδηγήσει σε μεγέθυνση του χρέους και όχι σε ανάπτυξη της οικονομίας. Η μεγέθυνση του χρέους μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε περιπτώσεις που ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ είναι χαμηλότερος του μέσου σταθμισμένου επιτοκίου κυβερνητικών ομολόγων.
Για τη σωτηρία της Ελλάδας θα απαιτηθούν τριετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) και περί τα 120 δισ. ευρώ. Ποσό πραγματικά κολοσσιαίο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν δοθεί τόσα χρήματα για τη σωτηρία μιας χώρας. Το υψηλότερο ποσό που μέχρι σήμερα έχει δοθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είναι 30 δισ. δολάρια προς τη Βραζιλία- μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός φτάνει τα 200 εκατ.
Ωστόσο η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης σίγουρα δεν είναι επιλογή αλλά καταφυγή. Η Κυβέρνηση αδυνατεί, η κυβέρνηση σηκώνει τα χέρια και καλεί το «ιππικό» δυστυχώς με όρους και προϋποθέσεις που δεν είναι καν σε θέση να διαπραγματευτεί. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα και αλίμονο στον Πρωθυπουργό που είναι αναγκασμένος να ομολογήσει δημόσια ότι η χώρα για να εξασφαλίσει δανειοδότηση υποθηκεύει την εθνική της κυριαρχία. Γιατί ο στρατός σωτηρίας είναι ταυτόχρονα και δύναμη κατοχής. Το θέμα των ευθυνών και των υπευθύνων είναι ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει και τη Δικαιοσύνη. Εάν υπήρχαν αδέκαστοι και ευπατρίδεις δικαστές θα έπρεπε ήδη να συντάσσουν κατηγορητήρια περί «εθνικής προδοσίας». Δεν αρκεί η απόδοση πολιτικών ευθυνών τουλάχιστον έτσι όπως προσδιορίζονται στην Ελλάδα.
Αλλά εδώ στο σημείο που έχουμε φτάσει η απόφαση είναι μονόδρομος. (Παρεμπιπτόντως άκουσα σήμερα και τον κ. Τσίπρα να μετατρέπει το ουσιαστικό σε επίθετο και να μιλάει για «μονόδρομη» επιλογή. Χθες τον άκουσα να μιλάει για «υφεσιακή» πολιτική. Μόνο η γλώσσα μας έμεινε σύντροφε. Ας μην την κακοποιεί και η Αριστερά. Άλλο οι νέες ιδέες και άλλο οι…νεολογισμοί).
Μονόδρομος λοιπόν η απόφαση έστω και αν στο μηχανισμό συμμετέχει και το ΔΝΤ. Σαφώς και δεν υπήρξε επιλογή για τη συμμετοχή του. Αβελτηρία για την εμπλοκή του ενδεχομένως.
Η άλλη «λύση» είναι η χρεοκοπία. Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει αυτό! Όταν μια χώρα- όπως η Ελλάδα που δεν μπορεί να γίνει Αλβανία του Χότζα και να ζει μόνη της και απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα- δηλώσει χρεοκοπία, δηλαδή αδυναμία να καλύψει τις οικονομικές υποχρεώσεις της παραδίδεται άνευ όρων και μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι δανειστές της επιβάλλουν αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αλλά με πολύ σκληρούς όρους. Πρακτικά αυτό σημαίνει απολύσεις, δραστική περικοπή μισθών – συντάξεων, μείωση κοινωνικών παροχών, περιορισμό αναλήψεων από τις τράπεζες, κλείσιμο – κρατικοποίηση τραπεζών, κρίσιμη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, αδυναμία αποπληρωμής δανείων από ιδιώτες και επιχειρήσεις, περιορισμό εισαγωγών μέχρι έλλειψη βασικών αγαθών.
Το 2001 η Αργεντινή μετά από κοινωνικές εκρήξεις και πολύμηνη κρίση του τραπεζικού της συστήματος δήλωσε αδυναμία πληρωμής του δημόσιου χρέους της, ύψους 81,8 δισ. δολαρίων. Αυτό είχε σαν αυτόματη συνέπεια τη δραματική υποτίμηση του νομίσματός της ενώ το ΑΕΠ έπεσε κατά 10,9%. Παράλληλα από τότε και μέχρι σήμερα και παρά τις προσπάθειες αποπληρωμής των χρεών της μένει εκτός των διεθνών κεφαλαιαγορών.
Μια ενδιάμεση λύση που προτείνεται εσχάτως είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Ο μηχανισμός με τον οποίο ένα κράτος επιχειρεί να αποτρέψει δυσμενείς συνέπειες για το επίπεδο του δημοσίου χρέους και της σταθερότητας της οικονομίας γενικότερα. Ο μηχανισμός αυτός στηρίζεται σε δύο άξονες. Στον διαδικαστικό που επικεντρώνεται στον τρόπο εκτέλεσης της αναδιάρθρωσης και στον ουσιαστικό που αφορά την εκτέλεση της αναδιάρθρωσης του χρέους μέσω επαναπροσδιορισμού της ημερομηνίας εξόφλησης των ομολόγων με ταυτόχρονη μείωση της ονομαστικής αξίας τους. Εφόσον οι χώρες δεν δύνανται να χρεοκοπήσουν η μόνη λύση είναι η ανταλλαγή των ομολόγων που ακόμα δεν έχουν αθετηθεί με ομόλογα μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας και συνήθως χαμηλότερου επιτοκίου. Το μέτρο αυτό που συνεπάγεται και προϋποθέτει παροχή βοήθειας μέσω εισροής νέου χρήματος έχει χρησιμοποιηθεί από αρκετές χώρες οι οποίες έχουν υψηλά επίπεδα δημοσίου χρέους. Έγκυροι οικονομολόγοι επιμένουν ότι στην περίπτωση αυτή υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για το μηχανισμό αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους. Λόγω της ανάμειξης πληθώρας τραπεζών και κατόχων ομολόγων, προκύπτει δυσκολία συντονισμού των ενεργειών τους. Το συντονισμό δυσχεραίνει επίσης και η αναγκαστική έκδοση ποικιλίας παράγωγων καθώς και άλλων επενδυτικών προϊόντων καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη συμφωνία για τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους. Απαραίτητο και απαρέγκλιτο συστατικό για την επιτυχία της προσπάθειας ανάταξης μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους είναι η πολιτική συμφωνία και η κοινωνική ειρήνη…
Στη Γρενάδα και τις Σεϋχέλλες όπου πρόσφατα έγιναν προσπάθειες αναδιάρθρωσης του χρέους στα κρατικά ομόλογα για να είναι πιο ελκυστικά και πιο αξιόπιστα επισυνάπτονταν «κοινωνικά συμβόλαια».
Όμως, τόσο λόγω κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών όσο και λόγω οικονομικών μεγεθών άλλο Γρανάδα και άλλο Ελλάδα…
Επειδή δεν υπάρχουν πλέον διλλήματα, το ερώτημα, το κρίσιμο ερώτημα, είναι πλέον εάν οι πολίτες θα αντέξουν και πόσο το βάρος των μέτρων στους «κυρτούς» ώμους τους. Εάν εμπνευστούν ίσως. Σε αντίθετη περίπτωση θα γίνουμε ολοκαύτωμα!
RSS - Posts
8 Comments
Εξαιρετική ανάλυση. Ο απλός πολίτης δεν χρειάζεται να διαβάσει τίποτα άλλο!
Ξέρω ότι γίνομαι κουραστικός, ίσως και “γραφικός”, όπως με αποκαλούσαν (γιατί τους έστειλα στο διάβολο και δεν τους βλέπω πιά), αγοράκια του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και τα λουλούδια της ΝΔ, αλλά πόσα χρόνια τώρα γράφω ότι θα έλθει η στιγμή που θα πληρώσουμε με αίμα τις “μερσεντέ”;
Για σκεφτείτε… Τις προβλέψεις έκανε ο ιδρυτής και (ακόμα) εκδότης του μεγαλύτερου αυτοκινητιστικού περιοδικού στην Ελλάδα και ενός από τα μγαλύτερα της Ε.Ε!
Να θυμίσω τι έλεγα; Απλά ότι δε μπορεί μία χώρα που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες να είναι πρώτη σε πωλήσεις “μερσεντέ” και “καγιέ” ανά κάτοικο στην Ευρώπη, και πως αυτή η άρρωστη κατάσταση θα οδηγήσει σε έκρηξη.
Με χτυπούσαν “προστατευτικά” στη πλάτη, με λοιδωρούσαν, μου έλεγαν ότι κινδυνολογώ, πως είμαι απαισιόδοξος και καταστροφολόγος…
Τι έχεις να πεις τώρα μικρέ πασόκε της Ρεματιάς και ρολεξάτε νεοδημοκράτη της Εκάλης; Τι έχει να πει και ο οπαδός του Συνασπισμού που, αντί να βοηθήσει να απαλλαγεί η χώρα απ’ τα τσιμπούρια, χωρίστηκε σε 13 Συνιστώσες;
Αλλά και το ΚΚΕ που, αντί να εκσυγχρονίσει το λόγο του και να φτιάξει τη Νέα Αριστερά περέμεινε στη ρητορική του 1917;
Όσο για τον ΛΑ.Ο.Σ δεν αξίζει καν να ασχοληθεώ.
Ποιά ήταν/είναι η δική μου θέση;
Όποιος ενδιαφέρεται ας ανατρέξει στα γραπτά μου. Είναι όλα, από το 1960 μέχρι σήμερα, σε ηλεκτρονική μορφή στο http://.kavathas.gr και στο ιστολόγιο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Και τα δύο έχουν ψαχτήρια. Βάλτε το τίτλο του εντύπου και θα σας βγάλει τα άρθρα (Εν Λευκώ, Αντίλογος, Επίκαιρα (παλιά), ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΒΗΜΑ, Πρώτο ΘΕΜΑ, Cyber View κλπ
Όλα, μα απολύτως όλα έχουν προβλεφθεί με κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια.
Και, επειδή η κριτική δε σημαίνει τίποτα διαβάστε και τις προτάσεις. Που όλες αγνοήθηκαν από τα καθεστωτικά λαμόγιοα επειδή δεν είχαν “ψωμί” γι’ αυτά και τα τσιράκια τους
Νομίζετε ότι υπερβάλω; Αποδείξτε το!.
Stage 1 (quote from newspaper TA NEA)
“Κάποιοι στην κυβέρνηση μπορεί να πιστεύουν ότι ο γνωστός για την ευγένειά του υπουργός Οικονομικών θα επιδοθεί σε κάποιου είδους… ματς με τον κ. Στρος-Καν. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα πρέπει να αποκλείεται, όπως ξεκαθάρισε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την παραμονή της αναχώρησης του κ. Παπακωνσταντίνου για την Ουάσιγκτον, δηλώνοντας ότι «δεν είμαστε σε θέση να βάζουμε κόκκινες γραμμές».”
Δηλαδή, δέν είμαστε σε θέση να κάνουμε τίποτα! Έτσι καταντήσαμε…Αυτή είναι η παρακαταθήκη για τους νέους (που είχαν ώς όραμα να βολευτούν στο δημόσιο), για τα παιδιά που μεγαλώνουν (και δικαιολογημένα έχουν κάποια όνειρα) και…τα παιδιά που θα έρθουν. Ποιός είναι ο ορισμός της Εθνικής προδοσίας?
Δυστυχώς οι γραφικοί είμαστε ακόμη μειοψηφία.
Ακόμα υπάρχουν συμπατριώτες μας που εμπιστεύονται αυτά τα λαμόγια. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν εφημερίδες, περιοδικά του συστήματος γαι να ενημερωθούν… Ακούν ειδήσεις των μεγαλοδημοσιογράφων για “μάθουν”…
Είναι απίστευτα τα ποσά που δίνουμε ως λαός, για να μας κοροιδεύουν. Απίστευτα. Έχουμε χάσει την ικανότητα να “διαβάζουμε”, να μελετάμε.
Αγαπητέ, ο χρόνος τρέχει και η απόσταση από τον γκρεμό μικραίνει…Να ευχόμαστε τα φρένα να δουλεύουν ακόμη…
..και ούτε καν μια παραίτηση.. από τους 300.. δεν φταίει κανένας ..? αίσχος…
Με αίμα και ιδρώτα θα πληρώσουν αυτοί που έχουν,λάντα χιουντάι,φίατ και λιγότερο αυτοί με τα μερσεντέ και τα καγιέ(άλλος γα… κι άλλος πληρώνει).
Όντως πολύ καλή ανάλυση.
Θα ήθελα να προσθέσω την προσωπική μου άποψη για το τι πρέπει να γίνει.
Η οικονομική πολιτική μιας χώρας αποτελείται από 2 βασικά εργαλεία
1.Τον νομισματικό έλεγχο και
2.Την δημοσιονομική πολιτική (έσοδα -έξοδα).
Με το Ευρώ χάθηκε το ένα εργαλείο ( με πολλά πανηγύρια μάλιστα !!!!)και με το ΔΝΤ χάθηκε και το άλλο (τώρα τουλάχιστον δεν πανηγυρίζουμε…).
Η λύση είναι μόνο μία :
Στάση πληρωμών, μείωση του χρέους και δραχμή με υποτίμηση ανόλογη της μείωσης του χρέους.
‘Οποιος πιστεύει ότι δεν ηθικό να μην επιστρέφεις τα δανεικά στο ακέραιο θα ήθελα να πώ πως έχει απόλυτο δίκιο. Όμως θα πρέπει να σκεφτεί ποιοι μας έχουν δανείσει, για ποιον λόγο μας έχουν δανείσει τόσα πολλά, αν ήξεραν ότι τους δίναμε λάθος στοιχεία, αν μας έδιναν (με το αζημίωτο) συμβουλές απόκρυψης χρέους, γιατί σταμάτησαν στα 350 δισ (με ταυτόχρονη απογραφή της δημόσιας περιουσίας) κλπ.
‘Οποιος πιστεύει ότι ο νομισματικός έλεγχος είναι ήσσονος σημασίας μάλλον δεν ξέρει (ή κανει πως δεν ξέρει) οικονομικά. Ας κοιτάξει την ισοτιμία EUR/USD και να δει πως οι διακυμάνσεις αυτής εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και την Γερμανία διαχρονικά.
Με την δραχμή :
1. θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Ας ρωτήσει κάποιον που έχει μαγαζί σε τουριστική περιοχή ποιος του άφηνε περισσότερα λεφτά ο Αμερικανός ή ο Τσέχος ?
2.Με κατάλληλα αναπτυξιακά κίνητρα (η δραχμή από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτα βλέπε 80ς) οι εισαγωγείς κάθε αγαθού θα ξαναγίνουν σιγά σιγά παραγωγοί. Όποιοι πιστεύουν πως το κόστος παραγωγής θα μειωθεί μόνο με τη μείωση του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα να κοιτάξουν, τότε θα πιστεύουν πως η Γερμανία δεν είναι αντγωνιστική με τους μισθούς που έχει.
3.Θα “κλειστεί” μερικώς η οικονομία μας. Δεν θα γίνουμε Αλβανία του Χότζα (γιατί υπέφερε ο λαός εκεί είναι άλλο θέμα). Θα προστατέψουμε όμως τη περιουσία μας. Η παγκοσμιοποίηση και η ελεύθερη και ανεξέλεγκτη μετακίνηση κεφαλαίων είναι η οδός για τη ληστρική επίθεση κεφαλαίων εναντίων κρατών και λαών.
Στην ιστοσελίδα SwarmUSA.com. έχουν οργανωθεί για την προώθηση των δίκαιων αιτημάτων τους για αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στο αποκαλούμενο Όραμα για την Ελευθερία (Freedom Vision) αναφέρονται μεταξύ άλλων:
The powers possessed by the central banks would be greatly diminished freeing our country and others from their methods of control via debt, now even issued worldwide by the IMF. Countries would no longer be working to pay central banks interest. Instead they would work to develop their own rule of law. Their productive labors could be used to improve their own infrastructure, to feed and cloth themselves, and to build a future for themselves. In other words, they need to be taught how to fish, not simply given a fish and asked to pay it back forever and ever.
Μια άλλη πρόταση (επίσης απο τις ΗΠΑ και αρκετά ενδιαφέρουσα) είναι και αυτή που περιγράφεται στο άρθρο: An Emergency Program of Monetary Reform for the United States.
Στην Αγγλία έχει ιδρυθεί κόμμα για την αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το Money Reform Party (άσχετα αν είναι σοβαρό ή όχι, δείχνει κάτι…).
Εμείς οι Ευρωπαίοι ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ? Και λέω Ευρωπαίοι και όχι Έλληνες γιατί έχουμε Ευρώ. Μπορούν οι λαοί της Ευρώπης να διαμορφώσουν μια εναλλακτική πρόταση? Θα συνεχίσουμε να χάφτουμε το παραμύθι που μας πουλάνε τα ΜΜΕ? Μπορούμε να συγκεντρώσουμε τη σκέψη μας σε ένα κοινό όραμα? Μπορούμε να το ψάξουμε λίγο και να μη κλαίμε? Λύσεις υπάρχουν.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, μιας και είναι όλοι στην ίδια κατάσταση. Μόνο να το συνειδητοποιήσουμε χρειάζεται…
Οι λαοί δεν είναι όλοι στην ίδια κατάσταση.
Δεν έχουν όλοι τόσο καλούς γείτονες όσο εμείς.
Οσο για κοινό όραμα;
Παρακαλώ πολύ να μην αστειεύεστε.
Τι κοινό όραμα έχω εγώ με έναν πολίτη του Λουξεμβούργου; Της Πολωνίας; Της Λιθουανίας; Της Εσθονίας;
Ιστορικά μιλώντας ξέρετε αν έχει λειτουργήσει ποτέ κάποιου είδους νομισματική ένωση , χωρίς πολιτική ένωση; Σε ποιά ήπειρο; Πότε;