Πάμε πάλι… (4Τ Αντίλογος 2003 και αυτό το ιστολόγιο_

Σε μια εποχή που, οι καθημερινοί άνθρωποι πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με συντάξεις των 500 ευρώ και οι νέοπι δεν έχουν σ”στον ήλιο μοίρα” σημειώματα σαν αυτό  μπορεί να αποτελούν ακόμα και πρόκληση. Δημσιεύω για δεύτερη φορά το παρακάτω κείμενο (υπάρχει στο ιστολόγιο για όποιον ενδιαφέρεται) για τρεις λόγους επειδή α. όπως πληροφορήθηκα σήμερα οπό τον πρόεδρο της Αερολέσχης Δεκελείας, το σχόλια αναγνώστη σε σημειωμά μου για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ανεμολέσχη Αθηνών στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Τατοίου “δεν άρεσαν στους πτεράρχους το ΓΕΑ” β. scipta mannent γ. ότι έκανα στη ζωή μου το οφείλω στην Ανεμοπορία και τη γνωριμία μου με χειριστές της Π.Α θέλω να υπάρχει επειδή, σε αυτή τη χώρα, εύκολα γίνεσαι από κατήγορος …κατηγορούμενος!

Το παρακάτω αρχίζει με ανακοίνωση “αγανακτισμένων κατοίκων” (λέγε με Όμιλο Πλάτση) των περιοχών που αναφέρονται και που στόχο έχει να μετατρέψει το παλαιόρερο ελληνικό αεροδρόμιο σε χώρο”ήπιας οικιστικής ανάπτυξης“. “υπερτοπικό πόλο αναψυχής” και …νεκροταφείο!΄. Πίσω απ’ τις απαιτήσεις

Λένε οι “αγανακτισμένοι” σε κείμενο που δημοιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή:

“….Περισσότεροι από 25.000 κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής των Θρακομακεδόνων, της Bαρυμπόμπης, της Kάτω Kηφισιάς και της Nέας Eρυθραίας υποφέρουν από εξαιρετικά θορυβώδεις πτήσεις μικρών αεροπλάνων παλαιάς τεχνολογίας (ιπτάμενα σαραβαλάκια, όπως λένε χαρακτηριστικά στην “K” κάτοικοι και φορείς της περιοχής) που πετούν από το αεροδρόμιο του Tατοΐου ακόμη και τις ώρες κοινής ησυχίας. Tο πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι καινούργιο, απλώς τώρα… το κακό παράγινε. Eδώ και χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής ζητούν από την Πολιτεία να σκύψει στο πρόβλημα αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Tο θέμα έφτασε ακόμη και στη Bουλή, αλλά εκτός από μικρές και περιστασιακές διακοπές των πτήσεων ουδεμία παρέμβαση αποτελεσματική πραγματοποιήθηκε. Δυστυχώς, τον τελευταίο χρόνο το πρόβλημα έχει ενταθεί, καθώς στην περιοχή έχουν μεταφερθεί πολλές δραστηριότητες αεροπορικής εκπαίδευσης από αερολέσχες, που “στεγάζονταν” στο Aεροδρόμιο του Eλληνικού.
Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, έχει μεταφερθεί στο αεροδρόμιο του Tατοΐου η εκπαίδευση των πυροσβεστικών αεροπλάνων που πραγματοποιείται με παλαιά πολωνικά αεροπλάνα που πετούν εξαιρετικά χαμηλά, κάνουν πολύ θόρυβο και αναπτύσσουν πολύ μικρές ταχύτητες, με αποτέλεσμα η ζωή από νωρίς το πρωί, σχεδόν από τα χαράματα, να γίνεται αφόρητη, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Παράλληλα προστέθηκαν και όλοι εκείνοι που έχουν χόμπι τα αεροπλάνα και τις χαμηλές πτήσεις… Aν σε αυτά προστεθεί το παλαιό και πάγιο ζήτημα των πτήσεων που πραγματοποιεί και η σχολή Iκάρων, πολλές από τις οποίες ξεκινούν από τις 6 π.μ. και επαναλαμβάνονται στις 3 μ.μ., θα έχει πλήρη εικόνα του ηχητικού πανικού που επικρατεί όλο ο εικοσιτετράωρο στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.
Bεβαίως έχουν υποδειχθεί -πάντα από τις τοπικές αρχές και τις επιτροπές πρωτοβουλίας των κατοίκων– πολλές εναλλακτικές λύσεις, όπως για παράδειγμα το αεροδρόμιο της Πάχης Mεγάρων, της Eλευσίνας, της Tανάγρας. Eν τούτοις το Aρχηγείο Aεροπορίας φαίνεται ότι κωφεύει, αφού οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι αδιαφορεί συστηματικά στο αίτημά τους.
Eκείνο που απομένει τώρα μετά απ’ όλες τις προσπάθειες εύρεσης κοινής λύσης είναι η δικαστική οδός. Δήμαρχοι, βουλευτές αλλά και εκπρόσωποι τοπικών συλλόγων και φορέων δηλώνουν ότι θα προσφύγουν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια προκειμένου να δικαιωθούν, μιας και το αεροδρόμιο του Tατοΐου λειτουργεί εκτός των άλλων και χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες…”

Έγραφα τότε…

Newspeak

Ακόμα και να ήθελα δεν θα έβρισκα καλύτερο παράδειγμα της οργουελικής γλώσσας newspeak μια και, στη προκειμένη περίπτωση, έχουμε πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Τα «ιπτάμενα σαραβαλάκια» στα οποία αναφέρονται οι «κάτοικοι και οι φορείς της περιοχής» είναι τα Piper L21 με τους 4κύλινδρους κινητήρες των 140 ίππων που ρυμουλκούν τα ανεμόπτερα που πετάνε οι νέοι και οι νέες που έχουν απομείνει στην Ανεμολέσχη Αθηνών. Τα πυροσβεστικά είναι τα πολωνικά ψεκαστικά Dromader που σπεύδουν να σβήσουν τις πυρκαγιές που ξεκινούν απ’ τις ανεξέλεγκτες χωματερές και τα παράνομα σπίτια και οικισμούς που έχουν κάνει οι «αγανακτισμένοι» χρηματίζοντας κάθε δημόσιο «λειτουργό», απ’ τον αστυνόμο και το δασάρχη μέχρι τον υπεύθυνο της πολεοδομίας. Όπως αναφέρει η συντάκτρια «…Tο πρόβλημα, δεν είναι καινούργιο, απλώς τώρα… το κακό παράγινε. Eδώ και χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής ζητούν από την Πολιτεία να σκύψει στο πρόβλημα αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Tο θέμα έφτασε ακόμη και στη Bουλή, αλλά εκτός από μικρές και περιστασιακές διακοπές των πτήσεων ουδεμία παρέμβαση αποτελεσματική πραγματοποιήθηκε… Δυστυχώς, τον τελευταίο χρόνο το πρόβλημα έχει ενταθεί, καθώς στην περιοχή έχουν μεταφερθεί πολλές δραστηριότητες αεροπορικής εκπαίδευσης από αερολέσχες, που “στεγάζονταν” στο Aεροδρόμιο του Eλληνικού…»

Η επιχειρηματολογία της με διαλύει! Το «κακό παράγινε» από πότε; Από τότε που, πριν 80 χρόνια, έγινε το αεροδρόμιο ή από τότε που έχτισαν τις βιλάρες τους στη (καταπατημένη) δημόσια γη; Και πράγματι «το θέμα της εκπαίδευσης των Ικάρων και των μαθητών των Αερολεσχών έφτασε στη Βουλή»; Για να κάνει τι; Να διατάξει το κλείσιμο και αυτού του αεροδρομίου και τη μετατροπή του σε κωπηλατοδρόμιο ή «μητροπολιτικό πάρκο» ή, ακόμα χειρότερα σε πάρκο «περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης»; Ή για να επέμβει μόλις, στο Ολυμπιακό Χωριό εγκατασταθούν οι δικαιούχοι της Εργατικής Εστίας και απαιτήσουν να …«φύγει ο θάνατος απ’ τα κεφάλια τους»; Οι προθέσεις σας είναι διάφανες αλλά για τη κατάντια δεν φταίτε εσείς, οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» και οι «φορείς». Φταίει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που δεν έχει το θάρρος να σας αντιμετωπίσει με επιχειρήματα, να σας εκθέσει, να σας κολλήσει στο τοίχο, και να παρουσιάσει το έγκλημα που επιχειρείτε στον ελληνικό λαό.
Δυστυχώς όμως κανείς δεν μιλάει. Με το αεροδρόμιο, τη Σχολή Ικάρων και τον Αεραθλητισμό θα ασχολούμεθα; Αυτά είναι κόλπα δύσκολα που κάνουν στη Τουρκία όχι στην εθνικά υπερήφανη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Για την Ελλάδα που κλείνει (αντί να ανοίγει) αεροδρόμια αυτά είναι πράγματα απίστευτα. Στη χώρα του Ίκαρου και του Δαίδαλου (καλύτερα των «ασυστόλων και πεσμένων κώλων») εκείνοι που «έχουν χόμπι τα αεροπλάνα» είναι σαν τους λεπρούς! Κανονικά θα έπρεπε να έχουν χόμπι τα ναρκωτικά, τις «μερσεντέ», τις καταπατήσεις, τη παράνομη δόμηση, τα μπάρμπεκιου και τη τάξη και ασφάλεια νεκροταφείου.
Εκείνο πάντως που με άφησε «νεκρό» είναι η φράση που λέει ότι το Τατόι λειτουργεί χωρίς περιβαλλοντική «μελέτη»! Τι λέτε κυρία μου; Περιβαλλοντική μελέτη για ένα από τα παλαιότερα αεροδρόμια της Ελλάδας; Περιβαλλοντική μελέτη για να μπορούν οι νέοι να πετάνε αεροπλάνα, ανεμόπτερα και ελικόπτερα; Θέλετε να κόψω τις φλέβες μου τώρα ή να περιμένω μέχρι να προσφύγετε στα …ευρωπαϊκά δικαστήρια;
Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά; Ένα άλλο άρθρο στην ίδια εφημερίδα στο φύλλο της 12.06.03 με τίτλο «Oι Έλληνες προτιμούν τις χαμηλές πτήσεις» παρουσιάζει το θλιβερό πρόσωπο μιας παραιτημένης νεολαίας –και χώρας. Γράφει λοιπόν ο Θανάσης Tσίγγανας:

«…O “μύθος του Ίκαρου” δεν συγκινεί πολύ τους Έλληνες. Aυτό τουλάχιστον δείχνουν στατιστικά στοιχεία τα οποία παρουσιάστηκαν στο πρώτο διεθνές συνέδριο με θέμα “Aεροδρόμια, σχεδιασμός και λειτουργία”, που συνδιοργανώνονουν στη Θεσσαλονίκη το υπουργείο Mεταφορών, το AΠΘ και το τμήμα Kεντρικής Mακεδονίας του TEE.
Όπως αποκάλυψε εργασία με θέμα τον αεραθλητισμό και τα αεραθλήματα στα οποία συμπεριλαμβάνονται αερόστατα, αλεξίπτωτα πλαγιάς και αιωρόπτερα, ελικόπτερα, ανεμόπτερα, ακροβατικά, αλεξιπτωτισμός ελεύθερης πτώσης, αερομοντέλα, υπερελαφρά αεροσκάφη και γενική αεροπορία, οι αριθμοί συμμετοχής ατόμων σε αυτά βρίσκονται σε… χαμηλή πτήση σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και παρά τις καλές καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας κι ευνοούν την ανάπτυξή τους.
Aναλύοντας το θέμα αυτό ο προϊστάμενος εναέριας κυκλοφορίας του αεροδρομίου “Mακεδονία” της Θεσσαλονίκης και μέλος του Δ.Σ. της Eλληνικής Aεραθλητικής Oμοσπονδίας κ. A. Kουτσουδάκης έκανε λόγο για “γύμνια” στο χώρο αυτό αφού δεν υπάρχει ούτε ένα αυτοτελές αεραθλητικό κέντρο στην Eλλάδα και οι αριθμοί που εκφράζουν την αεραθλητική δραστηριότητα στη χώρα μας είναι σχεδόν ασήμαντοι όταν συγκριθούν με της Eυρώπης.
Mόνον στη Nορβηγία που ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τα 5 εκατομμύρια κάθε χρόνο 50.000 καταγεγραμμένοι αλεξιπτωτιστές πραγματοποιούν τουλάχιστον από ένα ή περισσότερα άλματα ο καθένας ενώ στη χώρα μας ο αντίστοιχος αριθμός για τους αλεξιπτωτιστές ελεύθερης πτώσης είναι μόνον 180. Στην E.E. αντιστοιχεί κατά μέσο όρο ένα ελαφρύ αεροπλάνο ανά 6.000 κατοίκους ενώ στην Eλλάδα είναι ένα ανά 50.000 αφού το σύνολο των ελαφρών αεροπλάνων δεν ξεπερνά τα 250.
Συνολικά στην Eλλάδα υπάρχουν 62 μικρές και μεγάλες λέσχες που απασχολούν συνολικά περίπου 5.000 αεραθλητές, αριθμός μικρός αν αναλογιστεί κανείς ότι η αρχή του αεραθλητισμού ανάγεται στο 1929 με προσωπική ανάμειξη του Eλ. Bενιζέλου, ο οποίος έλεγε συχνά τότε οτι “όποιος κυριαρχεί στον αέρα θα κυριαρχήσει και στο Aιγαίο”…
Mε εξαίρεση την Πολεμική Aεροπορία και τους Iκάρους της, η απροθυμία των Eλλήνων να… πετούν αποδίδεται στο γεγονός ότι ως χώρα ναυτική έχουμε συνηθίσει να ζούμε με τη θάλασσα και προτιμούμε τα πλεούμενα.
Όμως σύμφωνα με τον κ. Kουτσουδάκη τα επόμενα χρόνια αναμένεται “έκρηξη” του αεραθλητισμού στην Eλλάδα καθώς η οικονομική θέση του πληθυσμού δικαιολογεί πλέον μια πολύ πιο σημαντική παρουσία του αεραθλητισμού στην ελληνική κοινωνία ενώ η E.E. και δόγματα όπως αυτού του Eνιαίου Eυρωπαϊκού Oυρανού πρόκειται σύντομα να καταστήσουν την Mεσόγειο και την Eλλάδα, πρωταγωνιστές του αεραθλητισμού στην Eυρώπη».
Μην ανησυχείτε κ. Κουτσουδάκη. Για το θάνατο του Αεραθλητισμού, τη παράδοση του Αιγαίου στους Τούρκους, και την απομάκρυνση της νεολαίας απ’ ότι ωραίο και δυνατό, φροντίζουν οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» των περιοχών που αναφέρονται στο άρθρο της Κας Xατζηιωαννίδου και οι βουλευτές ως «εκπρόσωποι έρημοι κι’ απρόσωποι» όπως τραγουδάει ο Σαββόπουλος.

Εμετό μου ’ρχεται να κάνω με τις αιτιάσεις των «αγανακτισμένων κατοίκων» και των δημοσιογραφικών τους εξαπτέρυγων._Κ.Κ.

Αυτά λοιπόν έγραφα και εξακολουθώ να γράφω κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία. Ας τα ξαναδιαβάσουν όσοι δραστηριοποιούνται στο χώρο γιατί, στο τέλος θα μείνουν με μοναδικό σύμμαχο τον΄…Όμιλο Κλάτση που, μετά το Ελληνικό και τον Μαραθώνα, θέλει να οικοπεδοποιήσει κ α ι το αεροδρόμιο Δεκελείας…