Περί ανέμων…

Πρώτο ΘΕΜΑ

19.06.11

Άντε πάλι τα ίδια. Αντί να γράψω για τις διχογνωμίες το Eurogroup για την συμμετοχή ή όχι του «ιδιωτικού τομέα» στη σωτηρία της ατιμασμένης και εγκαταλειμμένης κόρης του μαλακού υπογαστρίου της Ε.Ε και την υποβάθμισή της σε triple C από την κακιά πεθερά Standards & Poors θα αφιερώσω το σημείωμα στο …Ράλλυ Ακρόπολις, που τέλειωσε σήμερα! Θα πείτε. Εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ χτενίζεσαι. Επιτρέψτε να πω πως όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση κάνουν «μες» γιατί όχι ο γράφων; Η ιστορία του Ακρόπολις δεν ήταν πάντα ίδια. Τις δύο πρώτες δεκαετίες ο αγώνας ήταν ένας Μαραθώνιος του Δρόμου, ένα εργαστήρι δοκιμών (και ιδεών) στο οποίο άνθρωποι και μηχανές έφταναν και, συχνά, ξεπερνούσαν τα όρια τους. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παρακολουθούσαν τον αγώνα και, όντας ένα απ’ τους τυχερούς που ξεκίνησε σε 7 και τερμάτισα σε 2. Ο λόγος ήταν απλός: το αυτοκίνητο ήταν κάτι το νέο στην Ελλάδα και το ενδιαφέρον του κοινού και ιδιαίτερα των νέων ήταν στα ύψη. Μία εβδομάδα πριν την εκκίνηση και στις, ουσιαστικά, τέσσερις μέρες που διαρκούσε το Ράλλυ, οι πόλεις και τα χωριά που περνούσαν τ’ αυτοκίνητα βούιζαν από την παρουσία των κάθε ηλικίας θεατών.  Πολλοί (και εγώ) αποκάλεσαν την περίοδο «εποχή της αθωότητας» και, εν μέρει,  είχαμε δίκιο μια και η Ευρώπη (και η Χαρτόβια) ήταν σε φάση ανάπτυξης η πρώτη πραγματικής η δεύτερη με δανεικά. Τ’ αυτοκίνητα ξεκινούσαν απ’ τον Ιερό Βράχο την Τετάρτη και τερμάτιζαν στο ίδιο μέρος το Σάββατο καλύπτοντας, χωρίς στάση, κάπου 3.500 χιλιόμετρα! Αυτό σήμαινε ότι, οδηγοί και συνοδηγοί έκλεβαν λίγα λεπτά ύπνου στη ενώ το αυτοκίνητο κάλυπτε τις αποστάσεις ανάμεσα στις Ειδικές Διαδρομές. Οι Ε.Δ ήταν κομμάτια δρόμου (χωμάτινα ή ασφάλτινα), κλειστά στη κυκλοφορία που οι οδηγοί πήγαιναν με 10/10. Από 10 ως και 42 χιλιόμετρα, μέρα ή νύχτα, οι ειδικές διαδρομές ήταν η απόλυτη δοκιμασία για ανθρώπους και μηχανές και, ήταν μέσα απ’ αυτές που τα σύγχρονα επιβατικά αυτοκίνητα απόκτησαν την απίστευτη ενεργητική και παθητική ασφάλεια, που έχει σώσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο. Οι δεκαετίες πέρασαν και μαζί τους και η «αθωότητα» των δύο μεταπολεμικών γενεών. Το «Ακρόπολις» και οι άλλοι αγώνες στην Ελλάδα έπαψαν να αποτελούν παραδείγματα και κίνητρα για νέους που ήθελαν να γίνουν Μηχανικοί Μηχανολόγοι ή Τεχνολόγοι και να ασχοληθούν με τη σχεδίαση και την κατασκευή αγωνιστικών αυτοκινήτων. Οι αγώνες έγιναν υπόθεση των μεγάλων εργοστασιακών ομάδων και χόμπι των οικονομικά ισχυρών με αποτέλεσμα ερασιτέχνες και σαν τον γράφοντα να μη μπορούν πλέον να τους παρακολουθήσουν. Βέβαια, στη περίπτωση μου «έχασε η Βενετιά βελόνι» αλλά, δεν ήμουν το μόνο –βελόνι που εγκατέλειψε το σπορ.  Αν και χρόνια μακριά ακόμα θυμάμαι μερικές… Φτέρη, Πολύγυρος, Λαγκάδια, Ιτέα, 7-5 Πηγάδια, Πορταριά, Μπράλο και άλλες, που ο χρόνος τούς πήρε το όνομα. Θα ήθελα να προσθέσω ότι, τα παλιά «Ακρόπολις», οι αγώνες ταχύτητας στο Τατόι, στα νησιά και στις αναβάσεις δεν πρόσφεραν μόνο θέαμα αλλά, παρήγαγαν Παιδεία. Ήμουν εκεί και γνωρίζω πολλούς από τους εκατοντάδες νέους που πήγαν στα Πολυτεχνεία και στα Πανεπιστήμια, σπούδασαν Μηχανικοί και, τώρα, εργάζονται σε μεγάλες βιομηχανίες του εξωτερικού μια και, οι κυβερνήσεις των τεχνολογικά πρωτόγονων Ελλήνων πρωθυπουργών και υπουργών πολιτικών δεν στήριξαν καμία τεχνολογία ούτε βέβαια εκείνη της αυτοκίνησης! Τα  τεχνοφοβικά αυτά άτομα κατάφεραν, εκτός από την θερμοκοιτίδα των αγώνων αυτοκινήτου, να σκοτώσουν και εκείνη της έρευνας για εναλλακτικές πηγές ενέργειας «θάβοντας» ένα μοναδικό (και ιστορικό) γεγονός για την χώρα, τον αγώνα για οχήματα που κινούνται με ηλιακή ενέργεια. Που και που τους ακούω να μιλάνε για Παιδεία και αναρωτιέμαι σε ποια αναφέρονται; Σ’ εκείνη που ορίζεται και κατευθύνεται από τους υπηρέτες των συγκροτημάτων; Σ’ εκείνη των φροντιστηρίων; Των δασκάλων που εισπράττουν (μαύρο) χρήμα κάνοντας τα κατ’ οίκον μαθήματα; Στην παιδεία που προωθεί Λεξιλόγια Σκύλου; Την ήσσονα προσπάθεια; Για τη βάση του 10 που καταργήθηκε, επειδή τα «παιδιά δεν πρέπει να συσσωρεύουν άχρηστες γνώσεις»; Σε εκείνη που παράγει τούβλα που πιστεύουν πως οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα την 25η Μαρτίου 1821 και ότι η Επανάσταση του ’21 έγινε την 28η Οκτωβρίου του 1941; Θα (ξανά) πείτε. Τι είναι αυτά που γράφεις, σήμερα 19 Ιουνίου του 2011 ημερομηνία κατά την οποία το Eurogroup θα αποφασίσει (ή αποφάσισε) τον πρόσθετο δανεισμό και την «ήπια» αναδιάρθρωση του χρέους των 110 δις που πρόκειται να ακολουθεί από χρέος 160 δις που θα προστεθεί στα 370 που έχουν προστεθεί στα ποσά τα οποία, οι τεχνοφοβικοί που ανέφερα δανείστηκαν προκειμένου η Ελλάδα να (ξανά) αναπτυχθεί και, όπως λέει και ο Στάθης, «μεγάλο θα είναι το δίκιο σας»._Κ.Κ