Ημερομηνία: (20-07-2008)
Η Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι γεμάτη αντιθέσεις. Από τη μία χιλιάδες Αθηναίοι περιμένουν υπομονετικά στην ουρά για να δουν μία έκθεση με έργα του Καραβάτζο ή του Νταλί ενώ, δίπλα, κάποιος πετάει το αναμμένο του τσιγάρο στο δρόμο αδιαφορώντας αν θα καταλήξει στο μάτι του δικυκλιστή που ακολουθεί. Στη Πανεπιστημίου μερικές εκατοντάδες επαγγελματίες φοιτητές και λίγες δεκάδες εκπρόσωποι του κρατικοδίαιτου «καθηγηταριού» διαδηλώνουν την πίστη τους στην ήσσονα προσπάθεια (και στην χρυσοφόρο αγελάδα των προγραμμάτων «επιμόρφωσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και στα εργαστήρια λίγων ΑΕΙ σπουδαστές και δάσκαλοι ερευνούν τα πάντα, από τον καρκίνο μέχρι τη «βροχή» των νετρίνο στη γη.
Όλο και περισσότεροι αναγνώστες ζητάνε να γράψω για την αισιόδοξη πλευρά της ζωής στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να ανατρέχω στους φακέλους με τα αποκόμματα που διατηρώ πριν γράψω το κομμάτι μου για το «Πρώτο Θέμα». Ο ένας γράφει απ’ έξω «τα υπέρ» και ο άλλος «τα κατά». Στον ένα εδώ και χρόνια τοποθετώ, ευλαβικά θα έλεγα, αποκόμματα με ειδήσεις που αφορούν ακριβώς σε αυτά: στα «υπέρ» και στα «κατά». Ο ένας φάκελος κοντεύει να «σκάσει», ο άλλος είναι σχεδόν άδειος. Πρόσφατο παράδειγμα τα αποτελέσματα έρευνας της Eurostat που λένε ότι, οι 2 στους 3 Έλληνες (σχεδόν το 65%) δεν διαθέτει καμία γνώση πληροφορικής ενώ, το 32% των νέων ηλικίας 16-24 ετών έχουν πλήρη άγνοια όσον αφορά τη χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στη Δανία το ποσοστό είναι …0%, στη Γερμανία 1%, στο Λουξεμβούργο 2%, στη μεγάλη Βρετανία 7%, στη Κύπρο 18% και στην Ε.Ε. των 25 ο μέσος όρος είναι 35%.. Χειρότερα είναι τα στοιχεία για τους έλληνες 25-54. Σύμφωνα με την έρευνα, το 60%δεν έχουν καμία γνώση πληροφορικής. Στη Δανία το ποσοστό είναι …3% και στη Γερμανία 10%. Πήγα λίγο πίσω και, το ένα μετά το άλλο άρχισαν να εμφανίζονται σπαρταριστές οι στατιστικές της κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και εθνικής αμπλαούμπλας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΚΑ, 230 Έλληνες τροφοδηληριάζονται κάθε μέρα πράγμα που έκανε να ανατρέξω στη …πανέμορφη είδηση για τους 80 Γερμανούς αθλητές που έπαθαν γαστρεντερίτιδα σε «οικογενειακό» ξενοδοχείο στο Μαραθώνα πριν τους Ολυμπιακούς του 2004. Όλα τα έχει ο δημοσιογραφικός «μπαξές». Από τα δημοσιεύματα για τη δουλειά ογκόλιθων σαν τον Πιττάκη, τον Ανδρόνικο, τον Τούντα και το ζεύγος Σακελλαράκη, που ανακαλύπτουν τον αρχαίο κόσμο στη Βεργίνα, στις Μυκήνες, στο Ακρωτήρι, στις Αρχάνες και αλλού μέχρι τη κατάντια των αρχαιολογικών χώρων από τα σκουπίδια που πετάει ο περιούσιος λαός των νεοελλήνων. Στο ένα απόκομμα η φωτογραφία της γέφυρας Ρίου-Αντίρριου, να αναδύεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια από νερά του Κορινθιακού, στο άλλο η «κατίνα» που διαμαρτύρεται επειδή, το αυθαίρετο που έχτισε μπαζώνοντας το ρέμα ή τη δημόσια γη, «πλημμύρισε».
Άλλα «υπέρ»; Το μετρό, ο προαστιακός, η δυτική περιφερειακή Υμηττού, η Ε.Ο. Αθηνών-Θεσσαλονίκης, η Αττική και η Εγνατία Οδοί, η λειτουργία του «Ελευθέριος Βενιζέλος» -έστω και αν η δημιουργία του κατάστρεψε τη κοιλάδα των Μεσογείων και οδήγησε στη πιο βίαιη και άναρχη μεταφορά αστικού ιστού στην ιστορία της Ευρώπης. Ακόμα και το τραμ (που αν ήμουν «αρμόδιος» θα πουλούσα σε χρόνο dt σε αναπτυσσόμενη, κομ ιλ φο χώρα της Αφρικής) κατατάσσεται στα «υπέρ». Μόνο κάποιος που πάσχει από κομματικό στραβισμό δεν βλέπει πόσο σημαντικά είναι τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, τα δεκάδες ΚΑΠΗ, οι παιδικοί σταθμοί, τα σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες και άλλα που έγιναν τα τελευταία 20-25 χρόνια.
Στα «κατά» η οικοπεδοποίηση του Ελληνικού, οι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» των Θρακομακεδόνων που ζητάνε το αεροδρόμιο Τατοΐου να γίνει «υπερτοπικό πάρκο αναψυχής» (λέγε με τσιμέντο).
Και, εκεί που ο φάκελο με τα «υπέρ» πάει να φουσκώσει έρχονται τα δημοσιεύματα με τους αυστραλοπίθηκους, αυτό το βαλκανικό υβρίδιο με το χαμηλό κέντρο βάρους να δείχνει τις αρετές του. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα βλέπουμε οδηγούς να:
– πετάνε αναμμένα τσιγάρα στο δρόμο (με ανέμους 10 μποφόρ), να φτύνουν, να οδηγούν με το «κουλό» τους να κρέμεται απ’ το παράθυρο ή να κρατάει την οροφή (για να μη φύγει;)
– σταθμεύουν σε διπλή και τριπλή σειρά για «ένα λεπτάκι» κλείνοντας τα ΜΜΜ ή εμποδίζοντας τη κίνηση ανθρώπων με ειδικές ανάγκες
– σταματούν χωρίς προειδοποίηση (για να πάρουν πελάτη, καρπούζια, συμβία ή «γκόμενα») με αποτέλεσμα αναβάτες δικύκλων που ακολουθούν να χάνουν τη ζωή τους ή να μένουν ανάπηροι
– οδηγούν θηριώδη «τζιπ» εκεί που πρέπει να κινούνται με Matiz
– οδηγούν «τύφλα στο μεθύσι»
– αποκαλούν «μαλ…ς» όσους δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς στις διαβάσεις και δεν κλείνουν τις διασταυρώσεις
Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα βλέπουμε πολίτες να:
– πετάνε σκουπίδια, στρώματα, καναπέδες, κρεβάτια και πολυθρόνες και κουτιά με γεωργικά φάρμακα σε δάση, παραλίες, ποτάμια και λίμνες περιμένοντας απ’ το «κράτος» να τα μαζέψει
– τσιρίζουν υστερικά επειδή θέλουν η χωματερή να πάει «αλλού» -χωρίς να λένε που είναι το «αλλού»
– μεγαλώνουν παιδιά που κρώζουν αντί να μιλάνε και τσιρίζουν όταν χρειάζεται να σιωπούν
– λικνίζονται σαν οδαλίσκες σε «σκυλάδικα» με μουσικές που δεν έχουν πατρίδα, ιστορία, ομορφιά και αισθητική
Είναι παλιό αλλά θα επαναλάβω ότι αν, τις επόμενες εκλογές τις κέρδιζε ο Ιησούς και οι 12 Απόστολοι (τι καλύτερη κυβέρνηση μπορεί να υπάρξει) πάλι δεν θα κατάφερνε να ελέγξει τη διαφθορά εκτός αν ζητούσε τη βοήθεια ενός «στρατού» 600.000 Αγγέλων (με μαστίγια).
Υπάρχει ελπίδα; Ναι, αρκεί να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα που θα στείλει με τη ψήφο της (δεν υπάρχει άλλος τρόπος) όσους δεν διαθέτουν φαντασία και αισθητική σπίτι τους. Ποιοι διαθέτουν; Πολλοί, δεκάδες, εκατοντάδες αλλά, έχω την αίσθηση ότι αποκλείεται ικανοί άνθρωποι να αφήσουν τις δουλειές τους και να ασχοληθούν με τη πολιτική τουλάχιστον όπως αυτή εξασκείται σήμερα._Κ.Κ.
RSS - Posts
