Πρώτο ΘΕΜΑ, Οι επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας στη libido των αιγοπροβάτων

Ημερομηνία: ( 11-08-2005 )

Ή η μεγάλη σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω

Δεν φτάνει που οι πυρκαγιές αφανίζουν τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου στην Ελλάδα, δεν αρκεί που οι αστροναύτες του Discovery ανακάλυψαν την Αμερική ανακαλύπτοντας ότι ο πλανήτης πεθαίνει  από τη ρύπανση, δε φτάνει που δε μπορώ «να σηκώσω κεφάλι» από τη σύνταξη του αντιτρομοκρατικού μου νομοσχεδίου αλλά, ανάλαβα να αντιμετωπίσω μία εξέλιξη που, αν αφεθεί στη τύχη της, απειλεί να τινάξει στον αέρα τη κοινωνική και οικογενειακή ζωή των αιγοπροβάτων της επικράτειας. Δεν περνάει ημέρα που στο πολιτικό μου γραφείο (δεν έχω αλλά, το δημιούργησα για τις ανάγκες του πονήματος), να μη φτάνει μία καταγγελία για την επιδρομή ιδιωτικών και κρατικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αιολικής ενέργειας, στη κοινωνική ζωή της κατσίκας.

Η σοβαρότερη φαίνεται να είναι εκείνη που λεει ότι, η λειτουργία των  ανεμογεννητριών στις κορυφές και τις ραχούλες της χώρας επηρεάζει τη libido τους με αποτέλεσμα, οι 5 στις 10 κατσίκες και τα 3 στα 5 πρόβατα να γίνονται gay. Το αποτέλεσμα είναι να μη γεννιούνται νέα ζώα, και τα gay couples που κατοικούν στα βουνά της νότιας Εύβοιας, της Λακωνίας, της Κρήτης και πολλών από τα νησιά του Αιγαίου, να αντιμετωπίζουν προβλήματα στην υιοθεσία. Το πρόβλημα αναδείχτηκε από τους  τοπικούς «φορείς» οι οποίοι ανακάλυψαν ότι, το libido της κατσίκας επηρεάζεται από το θόρυβο των πτερύγων των ανεμογεννητριών και τα ηλεκτρομαγνητικά, ηλεκτροπαλμογραφικά και σεξουαλοηλεκτρικοεπαγωγικά πεδία που αναπτύσσονται όταν, η ταχύτητα του ανέμου υπερβεί τα 20m/sec. Τη θέση των «φορέων» ενίσχυσε μελέτη 400 καθηγητών και 314 επίκουρων, επικουρικών επιμελητών αναφέρει ότι, εκτός από τη libido των αιγοπροβάτων τα αιολικά πάρκα επηρεάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, την αντισύλληψη, τα γαστρικά υγρά και τη χώνεψη.

Για τους παραπάνω λόγους αλλά, και άλλους που έχουν σχέση με τη καταπάτηση, οικοπεδοποίηση, αρπαγή και «αξιοποίηση» δημόσιας γης, τα αιολικά πάρκα συνιστούν κίνδυνο για το (ελληνικό) περιβάλλον και η εγκατάστασή τους πρέπει να απαγορευτεί.

…Και η δύναμη της Κοινής Λογικής

Αδυνατώντας να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι και «φορείς» που εκτοξεύουν βλακείες αυτού του βεληνεκούς ζήτησα τη βοήθεια των ειδικών και συγκεκριμένα του Δρ. Νίκου Βασιλάκου που είναι αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Παραγωγών ΑΠΕ και αντιπρόεδρος του Ομίλου για τη Διάδοση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ELFORES) του οποίου ELFORES έχω τη τιμή να είμαι μέλος του Δ:Σ και εκπρόσωπος Τύπου

 Έθεσα το ερώτημα αν έχουν δίκιο οι «οικολογικές» οργανώσεις. Η απάντηση ήταν καταλυτική και απόλυτα σύμφωνη με τη Κοινή Λογική. Όπως μου είπε ο ρόλος των ΑΠΕ στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου του Κιότο αποτυπώνεται στο «Εθνικό Πρόγραμμα μείωσης εκπομπών αερίων φαινομένου θερμοκηπίου (2000-2010)» -που εγκρίθηκε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου Νο. 5 της 27.02.2003/ΦΕΚ Α΄ 58/05.03.2003.

Σύμφωνα με το εγκεκριμένο Εθνικό Πρόγραμμα, οι ΑΠΕ (ηλεκτροπαραγωγή + θερμικές χρήσεις) καλούνται να συμβάλουν κατά 35,5 % στη προσπάθεια για την υλοποίηση των δεσμεύσεων του Πρωτοκόλλου  (μείωση εκπομπών, λόγω ΑΠΕ, κατά 6.459.000 τόνους ισοδύναμου CO2 /έτος, σε σύνολο μείωσης εκπομπών 18.208.000 τόνους ισοδύναμου CO2 /έτος). Τυχόν μη υλοποίηση του στόχου, τόνισε ο κ. Βασιλάκος, θα κοστίζει στην Ελλάδα (σε πρόστιμα ή σε αναγκαστική αγορά πρόσθετων δικαιωμάτων εκπομπών CO2 ) πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, από το 2010 και μετά.

Από τις διάφορες μορφές και τεχνολογίες ΑΠΕ, η αιολική ενέργεια είναι εκείνη που καλείται να συνεισφέρει το μεγαλύτερο, ποσοστιαία, μερίδιο στην επίτευξη του στόχου. Τόσο το Εθνικό Πρόγραμμα μείωσης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όσο και το Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Δικαιωμάτων Εκπομπών CO2, που κατατέθηκε επίσημα από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. για έγκριση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 31.12.2004, προβλέπουν την εγκατάσταση περίπου 1600 MW αιολικών πάρκων συνολικά, μέχρι το 2010. H λειτουργία των αιολικών πάρκων θα συνεισφέρει 1.850.000 τόνους CO2 /έτος στον εθνικό στόχο μείωσης των εκπομπών CO2 , στα πλαίσια των δεσμεύσεων του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτό σημαίνει ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων αποτελεί μία από τις πλέον αποδοτικές, από πλευράς κόστους για την εθνική οικονομία, λύσεις για την επίτευξη του στόχου του Κιότο.

Αιολική ενέργεια, τοπική ανάπτυξη και απασχόληση

Η εμπειρία της τελευταίας 15ετίας σε διεθνές επίπεδο (στην Ε.Ε. λειτουργούν πάνω από 33.000 MW αιολικών πάρκων, και στην Ελλάδα, όπου λειτουργούν ήδη περίπου 500 αιολικά MW, δείχνει καθαρά ότι η ίδρυση και λειτουργία αιολικών πάρκων εμπορικής κλίμακας δημιουργεί ισχυρούς πόλους τοπικής ανάπτυξης και περιβαλλοντικής αναβάθμισης και προσπορίζει ουσιαστικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες. Για μία εγκατεστημένη ισχύ αιολικών πάρκων 50 MW, απαιτούνται 600-900 ανθρωπομήνες απασχόλησης στη φάση κατασκευής τους. Το 30-40 % αυτής της απασχόλησης προέρχεται από το ντόπιο εργατικό δυναμικό ενώ, στη φάση λειτουργίας, απαιτούνται 13-16 μόνιμοι εργαζόμενοι.

Τα στοιχεία που μου παραχώρησε ο Δρ. Βασιλάκος δείχνουν πως παρά την αντίδραση ορισμένων γραφικών, αλλοπρόσαλλων «φορέων» και παραπληροφορημένων χωρικών η Ελλάδα δεν «πάει και άσχημα» στο τομέα της αιολικής ενέργειας. Το μόνο που απομένει είναι η στιβαρή αντιμετώπιση των καταπατητών δημοσίων εκτάσεων που είναι και εκείνοι που δημιουργούν θόρυβο για τη libido των αιγοπροβάτων

Εγκατεστημένη ισχύς  αιολικών  πάρκων  σε  λειτουργία σε  χώρες  της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης  (MW)

Εγκατεστημένη ηλεκτρική ισχύς έργων ΑΠΕ στην Ελλάδα, σε MW (Ιανουάριος 2005)

Η συμβολή των αιολικών πάρκων στην απασχόληση, γίνεται εντυπωσιακή εάν συμπεριληφθούν οι προοπτικές εγχώριας κατασκευής/συναρμολόγησης τμημάτων του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, όπως είναι οι πυλώνες των, οι μετασχηματιστές, οι πίνακες ελέγχου, κ.α.  Οι προοπτικές αυτές, οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να υλοποιούνται στην Ελλάδα (εργοστάσιο ΡΟΚΑΣ στην Τρίπολη, εργοστάσιο ΒΙΟΜΕΚ στο Αλιβέρι), μπορούν να εκτοξεύσουν τη σχετιζόμενη με τα αιολικά πάρκα απασχόληση, ιδιαίτερα την τοπική: σύμφωνα με τα έγκυρα και απόλυτα τεκμηριωμένα απολογιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (“Wind Energy : The Facts”, 1999, Τόμος 3, σελ.124), κάθε 50 MW αιολικής ενέργειας που εγκαθίστανται δημιουργούν σήμερα τουλάχιστον 750-950 νέες θέσεις εργασίας, κυρίως στη βιομηχανική παραγωγή του απαιτούμενου ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού.

Η λειτουργία αιολικών πάρκων προσφέρει ένα μόνιμο και σημαντικό ετήσιο έσοδο στους τοπικούς Δήμους (2% επί του τζίρου τους), αλλά και στην τοπική οικονομία γενικότερα. Μία εγκατεστημένη ισχύς αιολικών πάρκων 50 MW έχει:

– κόστος κατασκευής 55 εκατ. Ευρώ περίπου (19 δις. Δρ.), από τα  οποία το 15-20% δαπανάται τοπικά, σε εργολαβίες, προμήθειες, μισθούς στη φάση κατασκευής, κλπ.

– τζίρο, από την πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγει, περίπου 10 εκατ. Ευρώ (3,4 δις. Δρ.) το χρόνο, από τα οποία τα 200.000 Ευρώ (68 εκατ. Δρ.) το χρόνο (δηλ. το 2%) εισφέρονται δια νόμου ως έσοδο στους τοπικούς Δήμους, για όλη τη διάρκεια ζωής των αιολικών πάρκων, δηλ. για τουλάχιστον 20 χρόνια.

Απαιτεί:

– για τις ανάγκες λειτουργίας των αιολικών πάρκων, 1 εκατ. € (340 εκατ. δρχ.) το χρόνο, από τα οποία το 30-50% αφορά τοπικές δαπάνες (μισθούς τοπικού μόνιμου προσωπικού, τοπικές εργολαβίες συντήρησης και επισκευών, κ.α.).

Η κατασκευή αιολικών πάρκων σε μία περιοχή συνοδεύεται από την παράλληλη υλοποίηση σειράς αντισταθμιστικών οφελών, πέραν των άμεσων και μετρήσιμων οικονομικών εισροών και των δημιουργούμενων θέσεων απασχόλησης. Έτσι:

Κατασκευάζονται ή / και βελτιώνονται, χωρίς κόστος για τους δημότες, σημαντικά έργα υποδομής στην ευρύτερη περιοχή (οδικό δίκτυο, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρικό δίκτυο).

Αιολική ενέργεια και περιβάλλον

Το πιο γελοίο επιχείρημα των καταπατητών είναι ότι η αιολική ενέργεια, εκτός από τα αιγοπρόβατα, «βλάπτει το περιβάλλον». Πρόσφατα μάλιστα διάβασα (και φύλαξα) περισπούδαστο άρθρο σε σοβαρή εφημερίδα για τη «καταστροφή» του δάσους από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών! Κανείς δεν βγαίνει να πει σε αυτούς τους καραγκιόζηδες ότι τα αιολικά πάρκα συντελούν αποφασιστικά στην προστασία του περιβάλλοντος μιας περιοχής, αφού περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τις εκπομπές επιβλαβών για την υγεία ρυπαντών, που προκαλούνται από την καύση ορυκτών καυσίμων (άνθρακα, πετρελαίου, αερίου). Η κατασκευή και λειτουργία αιολικών πάρκων 50 MW στη χώρα μας, έχει σαν αποτέλεσμα την αποτροπή έκλυσης στην ατμόσφαιρα περίπου 2.300 τόνων το χρόνο διοξειδίου του θείου, 180 τόνων το χρόνο οξειδίων του αζώτου, 120 τόνων το χρόνο αιωρούμενων σωματιδίων και 128.000 τόνων το χρόνο διοξειδίου του άνθρακα (αερίου που είναι υπεύθυνο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου).

Μελέτες της Ε.Ε έδειξαν ότι μία σημαντική υποκατάσταση των συμβατικών καυσίμων με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και κυρίως με αιολικά πάρκα που βρίσκονται ήδη στο στάδιο σχεδιασμού ή υλοποίησης, θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή τουλάχιστον κατά 11%, και επομένως να περιορίσει αντίστοιχα και τις δυσμενείς επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Μπροστά σε αυτά οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που αναφέρουν οι «φορείς» (οπτική όχληση, η κατασκευαστική επέμβαση / αλλοίωση του χαρακτήρα μιας μικρής έκτασης, θόρυβος είναι από αστείες έως ανύπαρκτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα αιολικό πάρκο των 10MW καλύπτει ωφέλιμη επιφάνεια μόνο 2 στρεμμάτων περίπου, αφού κάθε ανεμογεννήτρια απαιτεί για τη θεμελίωσή της μόνο 130-150 τετραγωνικά μέτρα. Η μόνη «δικαιολογημένη» ένσταση αφορά στο θόρυβο που παράγεται από τη λειτουργία των μηχανών όμως, οι σύγχρονες Α/Γ προκαλούν θόρυβο ύψους 44 περίπου db (A) σε απόσταση 200m, στα υπήνεμα της Α/Γ, για ταχύτητα ανέμου 8 m/s. Σημειώνεται ότι για ταχύτητες ανέμου μεγαλύτερες των 8 m/s, ο θόρυβος που παράγεται από τις Α/Γ καλύπτεται από το θόρυβο που παράγεται από το περιβάλλον.

Το επίπεδο θορύβου των 44 db αντιστοιχεί σε αυτό μίας ήσυχης μικρής πόλης.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε ή θα διαβάσετε ότι η λειτουργία των αιολικών πάρκων προκαλεί στείρωση στις γίδες, κατακράτηση ούρων στα πρόβατα και προβλήματα στύσης στα κριάρια να είστε σίγουροι ότι, αυτά τα συμπτώματα συναντώνται στον μέσο έλληνα καταπατητή που βλέπει ότι, η ανάπτυξη των ΑΠΕ θέτει σε κίνδυνο τη προοπτική απόκτησης «μερσεντέ» 200SLK με φιμέ τζάμια, «αεροτομή» και ζαντολάστιχα.