Ημερομηνία: (21-07-2008)
Τα πολύ παλιά χρόνια μία εφημερίδα (η Βραδινή) δημοσίευε σε συνέχειες ένα «ιστορικό» ανάγνωσμα με τίτλο «Ο εφές του Αιδινίου» στο οποίο μία όμορφη ελληνίδα είχε πάθει έρωτα με ένα λεβέντη τούρκο ή το ανάποδο που να θυμάμαι τώρα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν η ιστορία αλλά ο αριθμός στο τίτλο» «Επεισόδιον 2434ο». Κάτι σαν τη «Λάμψη» ή τη πονεμένη ιστορία της κυρίας Γκιουλμεγιάλ Καρά Χασάν η οποία ένα πρωί πετάχτηκε από το κρεβάτι και, πριν βουρτσίσει τα δόντια της, πληροφορήθηκε ότι ήταν υποψήφια για την «υπερνομαρχία» της Ξάνθης. Τι σχέση έχει το ανάγνωσμα της νιότης μου με τη κυρία; Έχει, αν αναλογιστείτε ότι εμπίπτει στο ευρύτερο ανάγνωσμα «Στρατηγικά Παιχνίδια στα Βαλκάνια» το οποίο, αν και βρίσκεται στη 1434η συνέχειά του, δε φαίνεται να απασχολεί κανένα από τους χειριστές των εθνικών μας θεμάτων αφού, όλοι (με την εξαίρεση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος έγκαιρα δήλωσε πως «σε 10 χρόνια κανείς δε θα θυμάται το όνομα Μακεδονία») είναι απασχολημένοι με την επανεκλογή τους ή, στη ποιο ήπια έκδοση, με τη παρατήρηση του αφαλού τους.
Επειδή η μακρά θητεία του γράφοντος στο Εξωτερικό Δελτίο
α. δεν επιτρέπει την ομφαλοσκόπηση
β. επιβάλλει την έρευνα και τη ανάλυση θα ήθελα να επισημάνω ότι το πρόβλημα δε βρίσκεται στο σαχλεπίσαχλο επιχείρημα ότι το «θρήσκευμα δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στην επιλογή των υποψηφίων στις ευαίσθητες περιοχές» (ο γράφων με χαρά θα πρότεινε ένα 12θεϊστή, ένα βουδιστή, βραχμάνο ή, ακόμα και σατανιστή για την υπερνομαρχία της Ξάνθης) αλλά στα σχέδια που έχουν τα αμερικανά για τα Βαλκάνια. Για περισσότερα από 20 χρόνια παρακολουθώ τις κινήσεις τους και γράφω για τα σχέδιά τους να διαλύσουν τα κράτη που προέκυψαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους και να τα αντικαταστήσουν με μικρά, αδύναμα προτεκτοράτα τα οποία ελέγχουν απόλυτα αλλά κανείς δεν έδινε σημασία. Αυτό μέχρι τη Παρασκευή, 5 Μαίου που, στην εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ» διάβασα ένα άρθρο του επίτιμου Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Howard της Ουάσιγκτον στο οποίο, με κρυστάλλινη διαύγεια περιγράφονται τα σχέδια πολλών στη Ουάσιγκτον σύμφωνα με τα οποία «…τα Βαλκάνια προσφέρονται για τη δημιουργία μουσουλμανικών κρατιδίων και ως απόδειξη της “αρμονικής συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων”…».. Όμως ο αμερικανός καθηγητής δε σταματάει εδώ. «Στο πλαίσιο αυτό –γράφει- η Ελλάδα αναμένεται να συνοδοιπορήσει με τις “νέες τάσεις” και να σπεύσει να γίνει το πεδίον πειραματισμού μιας ύπουλης εκδοχής του πολυπολιτισμού, η οποία ,μέχρι στιγμής το μόνο που έδειξε είναι η υπόσχεση του κοινωνικοπολιτικού κατακερματισμού των ενιαίων κοινωνιών….».
Αν τα παραπάνω και τα όσα παραθέτω πιο κάτω τα έλεγε κάποιος «ελληναράς» (υπάρχει άραγε ιρλανδαράς, τουρκαλάς, ιταλαράς, ισπαναράς;) τότε όλοι (και εγώ) θα κρατούσαμε μικρό καλάθι. Όμως, καλοί μου άνθρωποι, αυτά τα λεει ένας αμερικανός που διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις σε πανεπιστήμιο της μεγάλης υπερατλαντικής δημοκρατίας άρα, μάλλον αποκλείεται να είναι ελληναράς –αν και δεν παίρνω όρκο. Τότε τι είναι; Το διεστραμμένο μου δημοσιογραφικό μυαλό σκέπτεται ότι μπορεί να εργάζεται σε κάποια από τις ΜΚΟ του Σόρος ή, ακόμα χειρότερα, σε κάποια υπηρεσία του αμερικάνικου ΥΠ.ΕΞ. Αν ούτως έχουν τα πράγματα τότε οι διαπιστώσεις που κάνει είναι ακόμα πιο ανησυχητικές αφού λεει: «….αντί η Ελλάδα να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα και να ελπίζει στο καλύτερο χρησιμοποίησε ως πολιτική της το στοιχείο της συμμετοχής στην ΕΕ για να επηρεάσει τη στάση της Τουρκίας και να καθησυχάσει τα made in USA δημιουργήματα των μικροσατραπών της Βαλκανικής…. ενώ συνεχίζεται αδυσώπητη η διαδικασία κατατεμαχισμού. Με την ελπίδα μιας άλλης φαντασίωσης –του λεγόμενου αμερικανο-ελληνικού στρατηγικού συνεταιρισμού,,,»
Και σαν όλα αυτά να μην ήταν αρκετά για να διαλύσουν την politically correct άποψη των καθ’ υμάς Cole Haan, o Σταύρου τονίζει πως: «…Σήμερα τα Βαλκάνια θεωρούνται το γεωγραφικό εργαστήριο για τη νομιμοποίηση του νεο-οθωμανισμού ως περιφερειακού συστήματος το οποίο θα μπορούσε να απαλύνει τις συνέπειες των πολιτιστικών διενέξεων ενώ η Δύση θα επιχειρεί, με τη Τουρκία οδηγό, την αναζωογόνηση της Νέας Ανατολής…»
Αν ακόμα δεν έχετε πεισθεί παραθέτω τη τελευταία παράγραφο από το ιδιαίτερα σοβαρό αυτό κείμενο: «…Το μόνο που χρειάζεται για να γίνουν λειτουργικά τα βαλκανο-αιγαιο-μεσοανατολικά σενάρια, κατά τη γνώμη των μάνατζερ των βαλκανικών καζίνων, είναι μία γενναία ελληνική ηγεσία (σ.σ. και αντιπολίτευση!) που θα “αντιλαμβάνεται” τον ευρύτερο χώρο, πρόθυμη να αποδεχτεί κάποιες “απροσεξίeς” και να τακτοποιήσει προτεραιότητες όπως πρώτα οι μπίζνες και τελευταίο το εθνικό συμφέρον…»
Αυτά λοιπόν γράφει ο αμερικανός καθηγητής και εσείς που τα διαβάζετε δεν έχετε παρά να διαθέσετε λίγα λεπτά και να σκεφτείτε αν ο άνθρωπος είναι «ελληναράς» ή αν, όταν χαράζει πολιτική, εκτός από τον αφαλό του και το ίδρυμα Σόρος κάνει χρήση και του εργαλείου που λέγεται Κοινή Λογική_Κ.Κ.
RSS - Posts
