Ημερομηνία:( 09-10-2005 )
Analyze this
Ο πειρασμός να αφιερώσω το παρόν στη τελευταία παράσταση του Θεάτρου Σκιών «Ο Καραγκιόζης στην Ευρώπη» ήταν μεγαλύτερος από εκείνο του Αγίου Αντωνίου όταν ο διάβολος του πρότεινε (αν θυμάμαι καλά) άγριο σεξ στην έρημο, αλλά είπα τρεις φορές «απεταξάμην» και απέφυγα τη κακοτοπιά. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι, αρμοδιότεροι του γράφοντος που πιστεύουν ότι, κάποτε, σε 20 χρόνια δηλαδή, στην Ευρώπη θα «μπει» ολόκληρη η Τουρκία και όχι μόνο το κομμάτι πάνω απ’ το Βόσπορο.
Αυτό συν το γεγονός ότι πολλοί αναγνώστες ρωτούν «γιατί δε γράφω γι’ αυτοκίνητα» με έκανε να αφιερώσω το σημερινό πόνημα σε υπαρξιακά και μη προβλήματα όπως «ποιος είμαι και που πάω», «ποίος ο λόγος που ήλθα στη ζωή» και άλλα παρόμοια. Το ξέσπασμα πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός ότι πριν ένα μήνα έχασα τον ψυχαναλυτή μου αλλά και στο ότι τελευταία νομίζω ότι είμαι αόρατος κι’ αυτό γιατί, στα 40 χρόνια που γράφω γι’ τα αυτοκίνητα και την οδική ασφάλεια, κανείς από τους εκατοντάδες υπουργούς, γενικούς γραμματείς, προέδρους οργανισμών και λοιπών αρμοδίων των 250 κυβερνήσεων που πέρασαν απ’ την Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά και κανείς από το καθηγηταριό που έχουν δηλώσει «ειδικοί» (για να σιτίζονται από τα κοινοτικά κονδύλια) δεν έχει ζητήσει τη γνώμη ή τη βοήθειά μου για θέματα που έδωσα όλη μου τη ζωή. Το γεγονός προσφέρει μία πρώτης τάξης ευκαιρία για ανάλυση του φαινομένου του αόρατου ανθρώπου και περιοδικού.
Ίσως κάνω κατάχρηση της στήλης αλλά, κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι, οι 4ΤΡΟΧΟΙ «γέννησαν» μία νέα γενιά οδηγών που δεν έχει σχέση με τα ανθρωποειδή που συναντάμε στους δρόμους. Ίσως κατηγορηθώ για έπαρση (η ιδιότητα ποτέ δεν μ’ ακούμπησε), αλλά θα πω ότι, η όποια μείωση των τροχαίων οφείλεται πρώτα στη δουλειά που έχει κάνει ο ειδικός τύπος, και μετά στην αναμφισβήτητη βελτίωση του εθνικού δικτύου, στην ανανέωση του στόλου και μετά στην αστυνόμευση και στα ημερίδες και στα συνέδρια για την οδική ασφάλεια που οργανώνονται από ανθρώπους που δεν ξέρουν να …οδηγούν!.
Στο σημείο αυτό οφείλω να συγχαρώ εκείνους που κατάφεραν να βάλουν το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία, αλλά και να προσθέσω ότι, αυτό έπρεπε να γίνει πριν 20 χρόνια, τότε που τα κοινοτικά κονδύλια έρεαν ορμητικά στους στις τσέπες κάθε λογής κολυμβητών,
Analyze that…
Αξίζει λοιπόν να αναλύσουμε το φαινόμενο του εκατοντάδων γαλάζιων, πράσινων, ροζ και μαύρων «αρμοδίων» που υπηρέτησαν σε δεκάδες κυβερνήσεις από το 1960 και μετά. Μπας κι’ είναι οι κάμποι, τα βουνά, μπας οι ψηλές ραχούλες που καλύπτουν το οπτικό τους πεδίο ή μήπως είναι το γεγονός ότι, ο γράφων δεν είχε/έχει δεσμούς με την όποια εξουσία επειδή πιστεύει ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να την ελέγχει και όχι να είναι «κολλητός» κομματικού παράγοντα, υπουργού, ακόμα και πρωθυπουργού; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα (μπράβο μεγάλε θα πείτε!) ότι, αν δεν είσαι «δικό τους παιδί», αν δεν είσαι ταμίας, πλυντήριο (μαύρου) χρήματος, «κολλητός», πρωινός καφές, μέλος του Parasite Beach Club έχασες, όσο καλός κι’ αν είσαι.
Αυτός είναι ο λόγος που ο άνθρωπος που έχει συμβάλει αποφασιστικά στην σωστή ενημέρωση των οδηγών, στην οδική ασφάλεια, στης διαμόρφωση του Κώδικα Γνώσης και Οδικής Υπευθυνότητας είναι αόρατος από την εξουσία -ανεξαρτήτως χρώματος. Αόρατο είναι και το πιστοποιημένο με ISO 9001/2000 Safetrack, το Κέντρο Ασφαλούς Οδήγησης του περιοδικού 4ΤΡΟΧΟΙ στο αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων από το οποίο έχουν περάσει πάνω από 6000 Έλληνες που έγιναν καλύτεροι και ασφαλέστεροι οδηγοί. Ανύπαρκτη (για τους «αρμόδιους) η χωρίς ανάσα προσπάθεια του γράφοντος να παρουσιάσει, εξηγήσει, αναλύσει όσα ενδιαφέρουν τους οδηγούς, το περιβάλλον, τη πόλη, τη χώρα.
Ένα πράγμα που έχω πει αρκετές φορές και δείχνει την αφασία των κουστουμιών είναι το γεγονός ότι τα τελευταία 36 χρόνια, δεν με έχουν καλέσει ούτε μία φορά στην Επιτροπή που συντάσσει τον Κ.Ο.Κ προφανώς επειδή είμαι …άσχετος με την οδήγηση και την οδική ασφάλεια!
Τριάντα έξη χρόνια στη πρώτη γραμμή της ενημέρωσης σε θέματα οδικής ασφάλειας και εξακολουθώ να είμαι αόρατος. Μήπως κάποιος μπορεί να μου πει τι συμβαίνει;