Σε πείσμα των οικολογούντων νεανίων της Greenpeace που διαδήλωναν στην είσοδο του «σαλονιού» εναντίον του «γιωταχί», η Έκθεση Αυτοκινήτου στο Παρίσι έδειξε, για μία ακόμη φορά, πόσο καλά και σωστά βαδίζει η διεθνής αυτοκινητοβιομηχανία. «Καλά» γιατί έχοντας απαλλαγεί από το σύνδρομο του «γιωταχί» προσφέρει στο σωστά ενημερωμένο ευρωπαϊκό κοινό επιβατικά αυτοκίνητα που πληρούν τις προδιαγραφές της απόλυτης ποιότητας, της αξιοπιστίας και βεβαίως της ασφάλειας ενεργητικής και παθητικής. «Σωστά» γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια έχει διαθέσει δισεκατομμύρια δολάρια στην έρευνα για οικονομικότερους (άρα καθαρότερους) κινητήρες αλλά και για εναλλακτικές πηγές ενέργειας όπως είναι τα συνθετικά (reformulated) καύσιμα, ο ηλεκτρισμός, οι κυψέλες καυσίμου, το υδρογόνο και τα υβριδικά συστήματα κίνησης (συνδυασμοί θερμικών κινητήρων και ηλεκτροκινητήρων).
Κανένας από τους μηχανικούς και τους σχεδιαστές με τους οποίους έρχεται σε επαφή ο υπογράφων δεν υποτιμά τα προβλήματα που ακόμη δημιουργεί στο περιβάλλον η χρήση των θερμικών κινητήρων, αλλά κανένας δεν αισθάνεται ότι πρέπει να απαντήσει στις επιθέσεις των οικολογούντων νεανίων που διαδηλώνουν έξω από τις εκθέσεις αυτοκίνητου.
Ολοι (ή σχεδόν) πιστεύουν ότι εκπληρούν με το παραπάνω την αποστολή τους που είναι η σχεδίαση/κατασκευή φιλικών προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον οχημάτων. Και όλοι γνωρίζουν ότι σε λίγα χρόνια οι τεχνολογίες που αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται στα εργαστήρια και στους δρόμους θα γίνουν κτήμα των απλών ανθρώπων, η ποιότητα της ατμόσφαιρας θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο και εκεί κοντά στο 2010 θα φθάσει στα επίπεδα του… 1970 ίσως και του 1960…
Ισως ρωτήσετε: Πώς θα γίνει αυτό τη στιγμή όπου ο «πληθυσμός» των επιβατικών αυτοκινήτων όλο και μεγαλώνει; Θα γίνει γιατί στην Ευρώπη τουλάχιστον, που μας αφορά άμεσα, ο αριθμός δεν μεγαλώνει. Πολιτικές και κοινωνικές παράμετροι (δακτύλιοι, μικρομέγαλα, κοινωνικά κόμπλεξ, τοπική αυτοδικία κλπ.) θα επιβραδύνουν και ίσως σταματήσουν την ανάπτυξη αλλά οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες δεν στοχεύουν μόνο στις αγορές της Ιταλίας, της Γερμανίας και της… Ελλάδας.
Πίσω στην έκθεση όμως, όχι για να παρουσιάσουμε τα «νέα μοντέλα» (αυτό έγινε ήδη) αλλά για να δούμε τις τάσεις.
Ε, λοιπόν, θα το πιστεύατε αν σας έλεγα ότι από αισθητικής απόψεως επιστρέψαμε στην εποχή του… Μεσοπολέμου; Ποτέ τα τελευταία 25 χρόνια δεν παρουσιάστηκαν τόσο πολλά διθέσια σπορ και ρόουντστερ. Εχουμε και λέμε: Μάζντα Μιάτα, MGF, BMW Ζ3, Φίατ Μπαρκέτα και Σπάιντερ, Αλφα Ρομέο GTV και Σπάιντερ, Μερτσέντες SLK, Ρενό Σπάιντερ και Πόρσε Μπόξτερ και μπορεί να… ξέχασα κάποιο!
Ολοι οι ευρωπαίοι και αρκετοί ιάπωνες κατασκευαστές διέκριναν την ανάγκη του κόσμου να ξεφύγει από την αυτοκινητική πεπατημένη και προσέφεραν αυτοκίνητα γεμάτα ομορφιά και φαντασία.
Αν σε αυτά τα σχετικά φθηνά αυτοκίνητα προσθέσουμε και τα άλλα (Πόρσε 911, Τζάγκουαρ, Μαζεράτι, Λότους Ελίς κλπ.), θα δούμε ότι η αυτοκινητιστική κοινότητα ζει μια νέα άνοιξη που, τουλάχιστον για την Ευρώπη, θα είναι μάλλον η τελευταία. Στο μεταξύ δεν αποκλείεται να δούμε μια νέα Ισιδώρα Ντάνκαν να χάνει τη ζωή της επειδή η εσάρπα της «έμπλεξε» στον τροχό μιας Φεράρι 550! Αν λοιπόν έχετε κάποια χρήματα, καλό είναι να αγοράσετε ένα από τα παραπάνω και να το φυλάξετε σε κάποιο γκαράζ. Στο δικό μου πάντως έχω ήδη «φυλάξει» τα παρακάτω μοντέλα (σε κλίμακα 1:24): Πόρσε 911 και Μπόξτερ, Φεράρι F50, Αλφα Ρομέο Σπάιντερ, Μερτσέντες SLK κλπ. Κάθε χρόνο προσθέτω μερικά ακόμη και ως το 2000 ελπίζω να έχω μια καλή συλλογή.
Αλλά και οι απλοί, οι καθημερινοί οδηγοί είχαν τη τιμητική τους στο Παρίσι. Τα νέα μοντέλα (Αουντι Α3, Φορντ Κα, Σκόντα Οκτάβια, Ρενό Σενίκ, Πεζό 406 Κουπέ πολύ ωραίο!) διακρίνονται για την ολική ποιότητά τους, μια ιδιότητα που δύσκολα περιγράφεται στο χαρτί. Τα επιβατικά όμως αυτοκίνητα του 1996-97 (όχι… όλα!) είναι τέλεια κατασκευασμένα με αποτέλεσμα να απασχολούν λιγότερο τους χρήστες με θέματα συντήρησης, μικροβλαβών κλπ. Ισως όμως η πιο «ορατή» ιδιότητά τους είναι η ποιότητα της οδήγησης. Τι είναι αυτό; Απλώς η αίσθηση που έχει ο οδηγός ο οποίος ξέρει και καταλαβαίνει ότι κάποιοι ανάλωσαν χρόνο και χρήμα για να τον κάνουν να αισθάνεται άνετα όταν οδηγεί. Η άνεση αυτή δεν είναι εκείνη του «σαλονιού», που επιδιώκει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, αλλά της ακριβείας στους χειρισμούς, της άμεσης ανταπόκρισης στις εντολές, της έλλειψης θορύβων, της καλής συμπεριφοράς της ανάρτησης κ.ο.κ. Εξαιρέσεις βεβαίως πάντα υπάρχουν, γι’ αυτό δοκιμάστε το «γιωταχί» σας προτού αποφασίσετε να το αγοράσετε.
Οπως και άλλες παρόμοιες διοργανώσεις των τελευταίων ετών, έτσι και η Εκθεση Αυτοκινήτου στο Παρίσι απέδειξε ότι η διεθνής αυτοκινητοβιομηχανία αντιμετωπίζει με επιτυχία τα προβλήματα που δημιουργεί η χρήση του αυτοκινήτου στο περιβάλλον και μέσα από την πολύ σοβαρή έρευνα που κάνει ετοιμάζει το μέλλον, που δεν θα αργήσει να φανεί.
Οι «εχθροί» της αυτοκίνησης κάνουν ότι δεν ακούν όταν κάποιος επισημαίνει το απλό γεγονός ότι οι σύγχρονοι κινητήρες είναι 50-70% πιο οικονομικοί (άρα και πιο καθαροί) από εκείνους της δεκαετίας του ’80. Οι ίδιοι κάνουν ότι δεν βλέπουν όταν κάποιος παρουσιάζει τα αποτελέσματα της δουλειάς που έχει γίνει από τα τμήματα έρευνας και εξέλιξης στους τομείς των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Ενα ολόκληρο περίπτερο στο Παρίσι ήταν αφιερωμένο στα ηλεκτρικά/υβριδικά αυτοκίνητα και δεν ήταν λίγοι οι μηχανικοί που μιλούσαν για τη χρήση του υδρογόνου σε λεωφορεία που σήμερα κυκλοφορούν πειραματικά και πολύ σύντομα, ίσως το 1997, θα κυκλοφορήσουν «κανονικά».
Αυτές τις εξελίξεις άλλωστε θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά στο Α’ Συνέδριο για τα Καθαρά Οχήματα και στο Α’ Οικο-ράλι, που θα γίνουν τον Μάιο του 1997 στην Αθήνα στον χώρο του ΕΜΠ στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Και πρέπει εδώ να τονίσω ότι η ταπεινότης μου αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή που η πρότασή μου για τη διοργάνωση αυτού του σημαντικού γεγονότος υποστηρίχθηκε θερμά από τον πρύτανη κ. Νίκο Μαρκάτο με αποτέλεσμα να βρίσκεται στον δρόμο της «υλοποίησής» της.
RSS - Posts
