Σαράντα χρόνια το γράφω, το πιστεύω, πέρασα τη ζωή μου μ’ αυτή την αρχή…
Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι και ας βγαίνουν οι ανεπάγγελτες φράπες, οι μικροί Ναπολέοντες, οι θείες, οι Κουρασμένοι και οι οι λοιποί άχρηστοι των “δύο μεγάλων κομμάτων” να λένε ότι για τον εξευτελισμό φταίει ο λαός που αγόραζε “μερσεντέ”. Αυτοί τον οδήγησαν εκεί, αυτοί άνοιξαν τις πόρτες της κοινωνικής και οικονομικής χυδαιότητας, αυτοί δημιούργησαν τις βίζιτες που έκαναν τη νεολαία να μιλάει με greklish, what’s up και power to you.
Ο Σιδερένιος, ο Γκαντέμης, ο Καταλληλότερος, ο Κουρασμένος και, τώρα ο Αλλάζουμε και Βουλιάζουμε γονάτισαν τη χώρα μου. Βάζω μέσα και τον ΓΑΠ γιατί, αν δεν κάνω λάθος, ήταν παρών σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, ο ισχυρισμός του ότι “δεν είχε καταλάβει το μέγεθος της κλοπής” δεν κρατάει νερό.
Μπορεί τα σκυλιά της παγκοσμοιοποίησης να είναι ευτυχισμένα που θα ζουν σε μία χώρα που περπατάει στα τέσσερα αλλά, φαντάζομαι, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες δεν είναι.
Ποια η λύση; Μία και μόνη. Η ανάκτηση της προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας κάτι που δεν γίνεται με τα ιριδίζοντα κουστουμάκια και ταγιεράκια της “επανίδρυσης του κράτους” ούτε με τα Keaton και τις Prada της “Νέας Μεταπολίτευσης”. Απλοί, σκληρά εργαζόμεοι και αξιοπρεπείς πολίτες χρειάζονται και όχι τα κινούμενα σχέδια που ήλθαν απ’ το πουθενά και πάνε στο τίποτα.
Πάμε λοιπόν για ακόμα μία φορά: Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι
RSS - Posts
0 Comments
Το ερώτημα λοιπόν παραμένει πάντα το ίδιο,όπως τόσα χρόνια το λέτε.Πόσοι απλοί,σκληρά εργαζόμενοι και αξιοπρεπείς πολίτες συνεχίζουν χωρίς να έχουν γονατίσει και πώς θα μπορέσει τελικά η ΄΄αλλη Ελλάδα΄΄ να βγει απο το βούρκο; Είναι τελικά μια χαμένη υπόθεση ή μέσα από τον Αρμαγεδώνα που ξεκίνησε θα ξεπηδήσει κάποια στιγμή η ελπίδα και τι μορφή θα έχει αυτή;
Παρά την (προσωπικήμου) περιπέτεια που με διέλυσε, καθήλωσε, εξευτέλισε, διέλυσε πιστεύω πως ΤΩΡΑ είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να σηκωθεί όρθια η Άλλη Ελλάδα. Μερικά παραδείγματα χρειάζονται για να πιστέψουν οι νέοι που ακόμα πολεμάνε..
Κατα τα ταπεινη μου γνωμη το θεμα δεν ειναι αν “το ψαρι βρωμαει απο το κεφαλι” [η αποψη μου ειναι οτι η αληθεια ειναι καπου στη μεση: φταινε οι πολιτικοι(διεφθαρμενοι, βλακες, τεμπεληδες, ανικανοι κτλ κτλ), φταιει και ο λαος (ΓΙΑΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟΥ “ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ” και διαλεγε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να συμμετεχει στο παιχνιδι]
Το θεμα ειναι πως θα βγουμε απο αυτη την τεραστια τρυπα που δεν εχει πατο. Δεν υπαρχει ευκολη απαντηση και ουτε η λυση ειναι απλη. Ο Κ.Κ. λεει το αυτονοητο “η ανακτηση της προσωπικης και εθνικης αξιοπρεπειας” κι εγω ρωτω, “και πως θα γινει αυτο”?
Για να φτασουμε στη λυση πρεπει να γινει μια ατελειωτη σειρα τετοιων ερωτησεων-απαντησεων που θα ακολουθουνται με “πως” και “γιατι”.
Φοβαμαι, ειμαι σχεδον βεβαιος, οτι η μονη λυση ειναι να υποστουμε ολοι ενα ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ σοκ (να γινουν ΟΛΑ “σταχτη”), που θα ειχε σαν αποτελεσμα να αλλαξει ριζικα ο τροπος που βλεπαμε και αντιμετωπιζαμε μεχρι τωρα τα πραγματα, και να ξεκινησουμε να χτιζουμε απο το μηδεν.
Εδώ ζούμε σε μια χώρα που ο φάρος της, το κεφάλι της, αυτό που οδηγεί την κοινωνία δεν έχει κόκκινη γραμμή σε κάθε τι στον ορίζοντα, όπως πχ. εξωτερική πολιτική, επενδύσεις (ότι βολεύει την παρέα χωρίς προκάλυμμα), που με τον καιρό έγινε συνήθεια (κοινώς τόπος) τα δε greklist είναι μικρά απόνερα για μελλοντικές φουρτούνες τσουνάμια αν συμπέσουν μαζί.
Ο καραβοκύρης (ΓΑΠ λόγο συγκυρίας) το μυαλό αλλά προπάντων το κεφάλι του σκαριού δεν μιλάει ακόμα και την ύστατη στιγμή που ο αφρός έβγαλε τα άπλυτα στη φόρα.
Άραγε οι ισχυροί βγαίνουν πάντα λάδι σε χώρες που ερωτοτροπούν αιωνίως με τις επαναστάσεις.
Το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό το έχει το γκουβέρνο του κάθε τόπου τελεία και παύλα.
Και… είναι τόσο εύκολο όσο η πορεία του χρήματος μερικών δεκαετιών.
Ψιλά τα παραπάνω στη χώρα του ανασφάλιστου ΙΧ που ακόμα και ένα παιδί με Η/Υ γελά, μερικά κλικ θα αρκούσαν από μόνα τους!
To ψάρι δεν βρωμάει μόνο από το κεφάλι, βρωμάει και από την ουρά. Κλασικό παράδειγμα: Προτάσεις Γιαννίτση για το ασφαλιστικό, 2000. Η μισή Ελλάδα βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει την αντίθεσή της.
Οποιοσδήποτε πολιτικός και να προσπαθούσε να αλλάξει το ‘συστημα’ του ζούμε με δανεικά (αλλά όχι αγύριστα) θα στελνόταν σπίτι του από τον
‘περιούσιο λαό’ σε χρόνο dt.
Κύριε Καββαδά,
Έχει δίκαιο ο σχολιαστής Kyr. Θυμάμαι ήταν Μάϊος 2001 που τότε είχε κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του Τάσου Γιαννίτση, τεχνοκράτη, υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης Σημίτη. Ένα “τσουνάμι” απο συνδικαλιστές,διαδηλωτές είχε κατακλύσει τότε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια και είχε διαδηλώσει την αντίθεση του στην “κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλειας” όπως χαρακτηριστικά λέγανε τότε. Αν είχαν τότε υιοθετηθεί οι προτάσεις του σήμερα θα είχαμε αποφύγει πολλά. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται από πολλούς(αν δεν κάνω λάθος ο τ. υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη Αλέκος Παπαδόπουλος το είχε γράψει σε βιβλίο του) ότι ο κατήφορος της οικονομίας ξεκινάει λίγο μετά την έναρξη της β’ τετραετίας Σημίτη και την είσοδο μας(με ισοτιμία 1 ευρώ 340,75 δρχ.) στην Ο.Ν.Ε. Και κάτι τελευταίο γνωρίζατε ότι ο γνωστός διευθυντής του I.M.F. Dominique Stross είναι σοσιαλιστής? Ναι καλά ακούσατε είναι σοσιαλιστής ο επικεφαλής του πιο καπιταλιστικού οικονομικού οργανισμού του κόσμου! Του σοσιαλιστή που υποτίθεται θέλει “κοινωνική ιδιοκτησία” των μέσων παραγωγής. Πώς σας φαίνεται?