Αυτό που αντιλήφθηκε o Θ. Πάγκαλος από τις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων”, αυτό που κόμισε θριαμβευτικά σαν γλαύκα εις Αθήνας, ήταν το περί “μόδας του facebook”. Άλλωστε οι ενοχές που κάποιοι, με επικεφαλής τον ίδιο προσπαθούν να εμφυσήσουν στον λαό [“κοπρίτες”, “διεφθαρμένοι”, “μαζί τα φάγαμε” κλπ.] έχουν χρησιμεύσει καιρό τώρα σαν ναρκωτικό, κατασταλτικό της οργής του.
Μοιάζει να έχει έρθει η στιγμή που η προσπάθειές τους δεν αποδίδουν.
Η εικόνα ενός σιωπηλού πλήθους έχει κάτι απειλητικό. Ίσως η σιωπή του να οφείλεται στο ότι, αυτό το πλήθος …δεν έχει τίποτα να πει. Αποτελεί όμως ενδιαφέρουσα εναλλακτική στις λαοθάλασσες των πλαστικών σημαιών και των αγοραίων συνθημάτων. Η εικόνα έχει κάτι από την υποβλητικότητα της ανοιχτής θάλασσας: ακόμα και ήρεμη, προκαλεί δέος για τις δυνάμεις που κρύβει μέσα της. Όσο για την καταιγίδα, δεν αργεί ποτέ να ξεσπάσει. Η εικόνα του βουβού πλήθους λειτουργεί σαν πρόλογος εκείνου που έρχεται: Το επόμενο στάδιο δεν θα είναι, ίσως, τόσο ήρεμο.
Αντίθετα από αυτό που ισχυρίζεται ο ΘΠ, ότι το “κίνημα” είναι απότοκο της μόδας των νέων τεχνολογιών, είναι ακριβώς αυτή η μόδα που ευθύνεται για την καθυστερημένη εμφάνιση του. Όμως αυτό δεν είναι το θέμα μας.
Μιλάμε για συγκεντρώσεις που προμετωπίδα έχουν τη λέξη “αγανάκτηση”. Κι όμως, η συμπεριφορά που παραδοσιακά συνάδει με τo αίσθημα της αγανάκτησης απουσιάζει. Η άρνηση των “αγανακτισμένων” να υιοθετήσουν ως κλισέ την αναγνωρίσιμη συμπεριφορά, φαίνεται πιο διεισδυτική ως τηλεοπτικό μήνυμα. Από την άλλη, τι αγανάκτηση είναι αυτή που εκδηλώνεται με χαμόγελα και ανώδυνο εκκοινωνισμό;
Ο πολιτικός λόγος είναι ουσιαστικά απών, πέρα από αοριστίες περί “κλεφτών” και “εξόδου από το μνημόνιο”. Η αποστροφή που εκδηλώνεται για τις παραδοσιακές μορφές πολιτικής οργάνωσης, τα κόμματα, είναι συνολική. Κάποιος θα αντέτεινε πως, το να εμφανίζεσαι υπεράνω των μηχανισμών εξουσίας συλλήβδην, ισοδυναμεί απλώς …με το να τους αφήνεις ανενόχλητους να κάνουν τη δουλειά τους. Όμως οι “απολιτίκ” εισβάλουν στο πολιτικό τοπίο επιχειρώντας την υπέρβαση: Οι περισσότεροι δεν φαίνονται να έχουν εγκαταλείψει την πάγια αδιαφορία τους για την πολιτική. Απλώς τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, περνούν στην επίθεση, με συνοπτικές διαδικασίες και εξακολουθώντας να αγνοούν τις λεπτομέρειες. Μήπως το θράσος κάποιων πολιτικών δεν έχει τροφοδοτηθεί και από την δική τους αδιαφορία;
Αν όμως μέχρι χτες η αδιαφορία ήταν μια παθητική κατάσταση, σήμερα εκφράζεται «ιδεολογικά» φορτισμένη, με ήπιες, lifestyle αποχρώσεων εκδηλώσεις. Είναι, όπως και να’ χει, ένα βήμα μπροστά. Και σίγουρα κάμποσα βήματα μπροστά από το κλίμα ηττοπάθειας, υστερίας και επαπειλούμενης αλληλοσφαγής των τελευταίων μηνών [όποιος κυκλοφορεί στους δρόμους κάποιας μεγαλούπολης, ξέρει πολύ καλά τι εννοώ].
Δεν αποκλείεται, και μακάρι, με την πρόοδο των εργασιών της «ανοιχτής συνέλευσης», κάτι να προκύψει, ένα αληθινό κίνημα ίσως που θα μπορούσε, χωρίς να χάσει [πολλή από] την αρχική ορμή του να αξιώσει θέση στο πολιτικό σκηνικό. Γιατί η πολιτική δεν αστειεύεται: αντίδραση με νόημα μπορεί να προέλθει μόνο από οργανωμένους φορείς που διεκδικούν την εξουσία.
Προς το παρόν, η ολοκληρωτική απόρριψη του πολιτικού κόσμου, με την ενθάρρυνση των διαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων – ιδιοκτητών ΜΜΕ, δεν οδηγεί παρά στο ξαναμοίρασμα της τράπουλας, με προώθηση κάποιων από τα ίδια πρόσωπα σε νέους ρόλους, υπαγορευμένους υπό έκτακτες συνθήκες. Αληθινά νέα, άφθαρτα πρόσωπα, δύσκολα μπορούν να υπάρξουν δίχως την υποστήριξη “παραδοσιακών κέντρων”. Κι αν κάτι αλλάζει, είναι οι ελιγμοί με τους οποίους τα “κέντρα” επανατοποθετούνται στην εκάστοτε νέα πραγματικότητα.
Σωκράτης Παπαχατζής
RSS - Posts
14 Comments
Πως ονομάζεται ο πατέρας του Σωκράτη Παπαχατζή , Χρήστος ;
Αλέξανδρος!
Αρκεί οι αγανακτισμένοι να σηκωθούν απο τον καναπέ τους και στις εκλογές και να μαυρίσουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Αρκεί να κατάλαβαν ότι η συμμετοχή και όχι η αποχή αλλάζει τα πράγματα και να μην τσιμπήσουν πάλι απο τα παπαγαλάκια του συστήματος.
Επιτέλους ας απολύσουμε τους αχρηστους ανίκανους και διααφθαρμένους και ας ψηφίσουμε οτιδήποτε άλλο απο κυνηγούς μέχρι Λεβέντη, πόσο χειρότεροι μπορεί να είναι απο ανθρώπους που μας φέσωσαν 300 δις’;
Aυτή μπορεί να είναι και μια νέα εκστρατεία στο διαδίκτυο μαύρο σε Ντόρα και Αβραμόπουλο , μαύρο σε Ευθυμίου, και Πρωτόπαππα, μαύρο σε Καρατζαφέρη και Αδωνη, μαύρο στους Αλεκους και στην Αλέκα,
Ας τους σαρώσουμε…
Προτείνω V for Vendetta! Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;
Φτιάξε εσύ το Κόμμα Κοινής Λογικής και V θα βρούμε και ό,τι άλλο χρειάζεται… 🙂
Χρειαζεται να πω “εγώ”;;
Όχι!
Αλέξανδρος
“Δεν αποκλείεται, και μακάρι, με την πρόοδο των εργασιών της «ανοιχτής συνέλευσης», κάτι να προκύψει, ένα αληθινό κίνημα ίσως που θα μπορούσε, χωρίς να χάσει [πολλή από] την αρχική ορμή του να αξιώσει θέση στο πολιτικό σκηνικό. Γιατί η πολιτική δεν αστειεύεται: αντίδραση με νόημα μπορεί να προέλθει μόνο από οργανωμένους φορείς που διεκδικούν την εξουσία.
Προς το παρόν, η ολοκληρωτική απόρριψη του πολιτικού κόσμου, με την ενθάρρυνση των διαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων – ιδιοκτητών ΜΜΕ, δεν οδηγεί παρά στο ξαναμοίρασμα της τράπουλας, με προώθηση κάποιων από τα ίδια πρόσωπα σε νέους ρόλους, υπαγορευμένους υπό έκτακτες συνθήκες.”
Μακάρι!
Επιτακτική ανάγκη, να αξιώσει τη δική του θέση στο πολιτικό σκηνικό. Να μην καπελωθεί από κανένα υφιστάμενο πολιτικό σχηματισμό, το ακούμε συνέχεια και δε μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε. Αντίθετα, θα πρέπει αυτό να καπελώσει!
εδω που φτασαμε με ολο αυτον τον κοσμο στους δρομους και στην ανεργια …δεν νομιζω να χρειαζεται κατι τοσο δυσκολο … τωρα τα πραγματα μπορει να ειναι ποιο ευκολα για ενα κομμα κοινης λογικης … περιμενουμε…
Τα μόνα μέσα που μου απόμειναν είναι, αυτό το ιστολόγιο, η εβδομαδιαία στήλη στο 1ο ΟΕΜΑ και, τα απομεινάρια ενός περιοδικού. Δε ν μπορώ, με αυτά, ναα κάνω …Κόμμα Κοινής Λογικής!
γιατί όχι…ένα κόμμα δε χρειάζεται φρου-φρου και αρώματα…μια ιστοσελίδα, ένα στοιχειώδες καταστατικό και σχεδόν μηδενικό budget…εξάλλου η κοινή λογική προβάλεται από μόνη της…δεν χρειάζονται κοχίμπα-σπόνσορες, ζιμενς και μιζενς…
Δάσκαλε μου, τέλος εποχής για κόμματα καθεστωτικούς και κυβερνώντες. Οι εξελίξεις πλέον θα είναι ραγδαίες. Αναμείνατε τα χειρότερα για πολιτικούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Υ.Γ. Ένας γραφικός
ΚΚΛ: Κόμμα Κοινής Λογικής, καλό, αλλά θα προτιμούσα το ΚΑΝΕΝΑΣ, εκφράζει καλύτερα αυτό που αισθάνομαι μέσα μου τους τελευταίους μήνες.
Παρεπιμπτόντως, η Ιρλανδία όταν το τραπεζικό της πρόβλημα άρχισε να επεκτείνεται άρχισε να τυπώνει χρήμα, λογιστικό, για να καλύψει τα ανοίγματα των τραπεζών της. Όταν το πήραν χαμπάρι οι υπόλοιποι της Ε.Ε. απαίτησαν αμέσως να σταματήσει αυτή η πρακτική. Η Ιρλανδία τους διαμύνησε ότι θα είταν διατεθειμένη να το κάνει μόνον εαν διαπραγματευόταν ένα πακέτο σωτηρίας με ευνοικούς όρους, πράγμα που το επέτυχε χωρίς να αναγκαστεί να υποκύψει σε επεμβάσεις στο εσωτερικό της.
Το γεγονός αυτό καθ’ αυτό του τυπώματος χρήματος από ένα κράτος-μέλος πέρασε στα πολύ ψιλά των οικονομικών ειδήσεων, και μάλλον θάφτηκε δεόντως. Βλέπετε η συνθήκη προσχώρησης ενός κράτους-μέλους στο ευρώ προβλέπει την δυνατότητα τυπώματος χρήματος μόνο αοπό την ΕΚΤ, και σε περιορισμένο βαθμό, εως ένα πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ τους, από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Όμως, όπως και στην περίπτωση του περίφημου 3% του ελείμματος πουθενά δεν προβλέπεονται συνέπειες για το μέλος που θα παραβεί τον κανόνα αυτόν. Το παραθυράκι αυτό εσκεμμένα άφησαν ανοικτό τα μεγάλα ψάρια, ώστε όταν χρειαστεί σε κάποια κατάσταση έκτακτης ανάγκης να μην είναι αναγκασμένοι να γίνουν τα υποχείρια μιας ΕΚΤ.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό για εμάς? Ότι θεωρητικά θα μπορούσαμε αύριο το πρωί να βάλουμε μπροστά τις πρέσες στον Χολαγό, τρόποσ του λέγειν, να τυπώσουμε 350 δις ευρώ σε χαρτονομίσματα, και να τα χρησιμοποιήσουμε για την αποπληρωμή του χρέους. Κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να το κάνουμε και κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τους δανειστές μας να αποδεχτούν το χρήμα αυτό προς εξώφληση των υποχρεώσεών μας.
Το σύστημα δεν φοβάται την χρεοκοπία της Ελλάδας, αυτό που φοβάται είναι ότι μιά μέρα θα ξυπνήσει κάποιος και θα ανακαλύψει ότι μπορεί ευκολώτερα να λύσει το πρόβλημά του τυπώνοντας χρήμα. Για αυτό δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε, και θα συνεχίσουν να μας δανείζουν βρέξει-χιονίσει, και οι απειλές και οι κόνξες είναι εκ του πονηρού μπας και βάλουμε μυαλό για να κάνουμε σαν λαός αυτά που έπρεπε να έχουμε κάνει χρόνια τώρα.
Απλά αναρωτιέμαι αν θα βρεθεί κάποιος πολιτικός στην ελλάδα με τα απαραίτητα @@ για να τολμήσει να βραχυκυκλωσει το σύστημα και να στείλει όλους τους τοκογλύφους στον αγύριστο (όχι ότι δεν φταίμε και εμεις).