Πηγή:www.capital.gr (αναδημοσιεύση από τον Άγρυπνο Φρουρό”
Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν ο κίνδυνος πτώχευσης της χώρας μετατρέπει σε μονόδρομο το ΔΝΤ και τους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εμείς αντί να συνετισθούμε, από ό,τι πραγματικά μας συμβαίνει, πολιτικοποιούμε (μόνο για κομματικά οφέλη) ακόμη και την οικονομική κρίση, τι άλλο θέλουμε για να αντιληφθούμε την πολιτική φαυλότητα που μας περιβάλλει. Τι άλλο θέλουμε για να βεβαιωθούμε ότι στο περιβάλλον αυτό τα χειρότερα που αναμένονται δεν θα έχουν όριο.
Ας μην μιλάμε λοιπόν για τα δύσκολα. Γιατί, όπως άλλωστε δείχνουν και οι εξελίξεις,τα δύσκολα δεν ήταν για εμάς. Ήταν μόνο για τους πολιτικούς, τα κόμματα και την πολιτική.
Για εμάς ήταν και παραμένουν τα χειρότερα. Τα χειρότερα που ήλθαν και που έρχονται με ρυθμό πολυβόλου.
Τα δύσκολα ήταν για τον κ. Γ. Παπανδρέου που έπρεπε να αποδείξει ότι «λεφτά δεν υπάρχουν» όταν μας βεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν». Τα δύσκολα ήταν για τον κ. Α. Σαμαρά που έπρεπε να αποδείξει ότι στέκει μια «αντιμνημονιακή» πολιτική ως όπλο για την υπονόμευση της πολιτικής μνημονίου του κ. Παπανδρέου. Τα δύσκολα, τέλος, ήταν για τα μικρά κόμματα που θα έπρεπε να αποδείξουν ότι οι διαμαρτυρόμενοι προσφεύγουν στις τρίτες λύσεις και απορρίπτουν τον δικομματισμό.
«Γήπεδο» για το πολιτικό παιχνίδι αυτό ήταν οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Οι εκλογές παίχθηκαν με ανεπίτρεπτους όρους και φαυλοκρατικές μεθόδους αλλά τελικά έφεραν το επιθυμητό πολιτικό αποτέλεσμα.
Κανένας σημαντικός νικητής ώστε να ερμηνευθούν τα αποτέλεσμα όπως θέλει κάθε κόμμα. Άρα η δυσκολία για τον κ. Παπανδρέου ξεπεράστηκε αφού (όπως ισχυρίζεται) ο λαός ενέκρινε την (ανύπαρκτη) πολιτική του.
Τη δική του πολιτική γιατί το μνημόνιο είναι άλλο πράγμα και αφορά την οικονομία και τους δανειστές μας.
Εμείς, ως χώρα, είμαστε υποχρεωμένοι να το εφαρμόζουμε για όσα χρόνια θέλουν οι δανειστές είτε μας αρέσει είτε όχι.
Το τι λέει ο κ. Α. Σαμαράς δεν έχει καμία απολύτως σημασία αφενός γιατί δεν είναι κυβέρνηση (για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν του απαντάει κανείς από τους δανειστές) και αφετέρου γιατί θα το εφαρμόσει και αυτός αν γίνει κυβέρνηση.
Σε αντίθετη περίπτωση απλούστατα δεν θα γίνει κυβέρνηση όσο οι δανειστές δεν παίρνουν πίσω αυτά που τους χρωστάμε. Πάντως τα δύσκολα πέρασαν και για τον κ. Σαμαρά μιας και έχει τη δυνατότητα να ερμηνεύσει και αυτός τα αποτελέσματα ως νίκη του πολιτικού του συνθήματος του εναντίον του μνημονίου.
Τα δύσκολα πέρασαν και για το ΛΑΟΣ αφού «ως κόμμα μπαλαντέρ» μπορεί να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα όπως θέλει.
Τέλος τα δύσκολα πέρασαν και για τα αριστερά κόμματα αφού τώρα μπορούν να ισχυρίζονται (άντε να αποδείξεις το αντίθετο) ότι ο λαός καταψήφισε τον δικομματισμό.
Και τώρα μπαίνουμε στα χειρότερα όπου η κυβέρνηση ισχυριζόμενη ότι ο λαός ενέκρινε την πολιτική της θα πάρει το μαχαίρι και θα κόβει οτιδήποτε άλλο εκτός από τον κρατικό τομέα.
Όποιος περιμένει ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου και η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει την δύναμη να σηκώσει το πολιτικό βάρος συρρίκνωσης του κράτους και να διακόψει δεσμούς και πελατειακές σχέσεις είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας.
Συνεπώς οι πρόωρες εκλογές είναι και θα παραμείνουν ως εναλλακτική λύση και το δίλημμα του κ. Παπανδρέου θα είναι πραγματικό και όχι πολιτικό τερτίπι. Όταν οι δανειστές μέσω τρόικας του ζητήσουν να φθάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Με άλλα λόγια να αρθεί η μονιμότητα. Να κλείσουν οι άχρηστες ΔΕΚΟ και να απολυθούν οι εργαζόμενοι. Να καταργηθούν οι μετατάξεις. Και να ισοπεδωθούν οι μισθοί στο δημόσιο.
Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτά θα ζητηθούν το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο όπου πρέπει να ανοίξει και η ενεργειακή αγορά και να πωληθούν οι ΔΕΚΟ.
Τότε θα δοκιμαστεί στην πράξη και ο κ. Α. Σαμαράς και τα μικρά κόμματα που θα πιεσθούν εκ των πραγμάτων (των μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων) να δείξουν πρόσωπο συνεργασίας.
Τότε θα δοκιμαστούν και οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες που με τον Καλλικράτη γίνονται ένα νέο κράτος αλλά χωρίς χρήματα στο Ταμείο του για να πραγματοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά. Ένα κράτος που το πρώτο πράγμα που θα υποχρεωθεί από το μνημόνιο να κάνει θα είναι απολύσεις.
Που θα βρουν τα χρήματα λοιπόν οι άρχοντες του Καλλικράτη για να αλλάξουν τις περιφέρειες; Το επίσημο κράτος δεν θα δίνει πλέον χρήματα. Και ενώ αυτά θα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή στην οικονομία οι επιχειρήσεις που θα κλείσουν το 2011 θα φθάσουν τις 100.000. Οι άνεργοι θα πλησιάσουν το 1.200.000. Οι επαγγελματίες που θα φύγουν εντελώς από την αγορά θα αγγίξουν τους 80.000. Και ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων που είναι τώρα στο επίπεδο του 2005 θα αναζητήσει δείκτες άλλων εποχών.
Οι δανειστές μας όμως θα συνεχίσουν να αναζητούν τα λεφτά τους.
Και αν δεν τα βρουν σε ευρώ δεν έχουν άλλη λύση από το να μας γυρίσουν σε δραχμές και να πάρουν ότι μείνει.
Τότε όμως είναι που όλοι εμείς θα ψάχνουμε να βρούμε τα άλλα μισά της περιουσίας μας και δεν πρόκειται να τα βρούμε ποτέ.
RSS - Posts
14 Comments
τσ,τσ,τσ,τσ… Και να σκεφτείτε ότι, ο Καββαθάς δεν τα είχε γράψει ποτέ!
Δηλαδή κε Κράλογλου στο όνομα των μη απολύσεων θέλετε ο ιδιωτικός τομέας να πληρώνει φόρους για να συντηρούνται οι αργόμισθοι των ΔΕΚΟ? Αυτό θέλετε?
Ας απολυθούν και να βρουν πραγματική δουλειά στον ιδιωτικό τομέα όπως κάνουν τόσοι και τόσοι μη βολεψάκηδες.
Νισάφι πια με το κλάμα περί απολύσεων.
Έχυσε κανείς δάκρυα για τους 600.000 άνεργους του ιδιωτικού τομέα?
Αισιοδοξία κύριοι.
Όλα στάχτη να γίνουν, εμείς να είμαστε ζωντανοί, η πατρίδα μας ακέραιη και πάλι θα τα ξαναχτίσουμε όλα.
Κανένα καλό ανέκδοτο κανείς;
Ξέρετε εκείνο με το λαγό και το λιοντάρι; Αν όχι δείτε ειδήσεις στο mega G Channel
Θα σου πω εγω αυτο με το λιονταρι και τον γαιδαρο.Εχουν ναυαγησει σε ενα νησι και μετα απο ενα μηνα λεει το λιονταρι
-θελω σεξ και θα κατσεις να σε γα…ω.
-Και γω θελω, να μου κατσεις κι εσυ,λεει ο γαιδαρακος
-Πρωτα εγω θα καρφωσω που ειμαι και βασιλιας.
-Μετα εγω.
-Ναι
-Μπεσα?
-Μπεσα.
Καθεται ο γαιδαρος και ξεκινα το λιονταρι,αχ βαχ ο γαιδαρος,τι μου κανεις αρχοντα,να του κανει ναζια του λιονταριου κουνηματα τσαχπινιες, τελειωσε το λιονταρι.
Ευχαριστημενο το λιονταρι τηρει την υποσχεση του και του καθεται του “γαιδαρακου”.Ξεκινα ο γαιδαρος ομως δεν παιζει καθολου αισθημα,πολυ ψυχρα,ο γαιδαρος να κοπαναει και το λιονταρι ασαλευτο
-Βρε κουκλε μου του λεει,κανε μου κανενα σκερτσο, κουνα μου λιγο το κορμακι σου,τιναξε την χαιτη σου να φτιαχτω.
Ακινητο στα τεσσερα,γυριζοντας μονο το βλεμμα προς τα πισω του λεει το λιονταρι με σφιγμενα τα δοντια.
-Κανε λιγο πιο πισω να μπορω να κουνησω τον αυχενα μου.
Σημερα ολυμπιακος-ΠΑΟΚ.Θα φαν καλα οι γαυροι.Τους πολιτικους τους αφηνω σε σας.
Κύριοι, νομίζω έχουν διαταραχθεί ανεπανόρθωτα οι χιουμοριστικοί αδένες μου. Γιατί τα ανέκδοτά σας, μου θυμίζουν την οικονομική μας κρίση;
Στην έρημο της Σαχάρας η άμμος “ανοίγει” και εμφανίζεται πυργίσκος υποβρυχίου. Ανοίγει η θυρίδα, βγαίνει ο καπετάνιος και, με κυάλια ελέγχει τον ορίζοντα.
Ξαφνικά σταματάει. Στα 100 μέτρα η άμμος έχει επίσης ανοίξει κι’ έχει αναδυθεί πυργίσκος άλλου υποβρυχίου που, ο καπετάνιος ελέγχει κι’ αυτός τον ορίζοντα.
-Πόσαααα, ρωτάει ο πρώτος
-Πέντε, απαντάει ο δεύτερος
-Τι πέντε, ρωτάει ο πρώτος
-Τι πόσα, ρωτάει ο δεύτερος
Τέλειο!!!
Έχω βαρεθεί να ακούω για χρεοκοπία..
Και εγώ ξέρω ότι κάποτε θα πεθάνω .. δεν κάθομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ να κλαίω τη μοίρα μου..
Μήπως με το να ακούμε συνεχώς για χρεοκοπία αυτό από μόνο του δε μας οδηγεί στην χρεοκοπία .. Όλοι είναι φοβισμένοι παθητικοί και αδιάφοροι .. όλοι κάνουν λες και ήρθε το τέλος του κόσμου… μα αν συνεχίσουν έτσι η χρεοκοπία θα έρθει μια ώρα νωρίτερα…
Σίγουρα με αυτές της συνθήκες η χρεοκοπία για την Ελλάδα θα είναι εντελώς καταστροφική και ιδιαίτερα για τους μη έχοντες.. επίσης δεν νομίζω να συμφέρει μια χρεοκοπία ή μια διάλυση της ΕΕ ούτε την Γερμανία.. γιατί τότε θα έμπαινε και αυτή σε ένα δρόμο συνεχών υποτιμήσεων του δικού της νομίσματος για να συνεχίσει να έχει εξαγωγές προς τα κράτη της πρώην ευρωζώνης που ένα ένα θα αφήναν το ευρώ…
Και καλά με την Ελλάδα όταν θα ερχόταν η ώρα της Ιταλίας , τι θα έκανε τότε η Γερμανία..?
Βεβαία θα μου πείτε τι κακό έχει η υποτίμηση? Κανένα αν και εφόσον υποτιμηθεί και το δολάριο, γιατί αλλιώς θα είναι πρόβλημα. είναι σαφές όμως ότι όσο και να το κουράζει η Γερμανία προς τα εκεί θα πάμε, και ο ποιο ανώδυνος τρόπος είναι αυτός που γίνεται τώρα με την αγορά χρεών από την ΕΚΤ. ( μάλλον η Γερμανία περιμένει να κάνει τα πρώτα βήματα η Αμερική μην πέσει σε καμία μπλόφα της FED. )
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι λάθος να λέμε για χρεοκοπία ή έξοδο από το ευρώ.
Το πρωταρχικό πρόβλημα για μένα είναι η έλλειψη εξαγωγών και το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα . Ότι και να γίνει είτε χρεοκοπήσουμε είτε επιμηκύνουμε τα δάνεια δεν θα έχουμε κανένα μέλλον αν δεν ισορροπήσουμε τις εισαγωγές με τις εξαγωγές μας.
Με αυτό το ρυθμό και ας υποθέσουμε ότι μας χαρίζουν τα δάνεια τελείως σε δέκα χρόνια θα έχουμε ένα έλλειμμα από εισαγωγές 200δις ευρώ τα όποια προφανώς θα έχουν καλυφτεί με δανεικά άρα πάλι θα φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Μια διέξοδος αφού είναι δύσκολο ξαφνικά να αυξήσουμε της εξαγωγές μας, αν και αυτός θα πρέπει να είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός μας, είναι να αυξήσουμε το ΑΕΠ με μεγαλύτερη εσωτερική κυκλοφορία του χρήματος. Αυτό θα μπορούσαμε να το πετυχουμε αν αυξάναμε την κατανάλωση των δικό μας προϊόντων. Δηλαδή αν παίρνανε 20δις από τις τράπεζες αυτοί που έχουν καταθέσεις και άρχιζαν να καταναλώνουν μόνο ελληνικά προϊόντα ή επένδυαν σε ακίνητα και τα χρήματα αυτά συνέχιζαν να μένουν στην Ελλάδα και να ξανά κυκλοφορούσαν στην ελληνική αγορά, τότε θα μπορούσαμε όσο ποιο γρήγορα κινιόταν το χρήμα να αυξήσουμε το ΑΕΠ κατά 20 ή ακόμα και 40δις μέσα σε δυο με τρία χρόνια. Μαζί με την περικοπή μισθών στο σπάταλο δημόσιο τομέα πιστεύω θα μπορούσαμε να έχουμε 5 με 6 χρόνια περιθώριο να αναπτύξουμε πλήρως ένα εξαγωγικό παραγωγικό τομέα. Λέω περικοπή και όχι απολύσεις γιατί, ένας που παίρνει 1200 ευρώ τα καταναλώνει όλα τα χρήματα, ενώ ένας που παίρνει 3000 ευρώ σίγουρα καταναλώνει 1500 με 1600 και τα άλλα μάλλον τα τοποθετεί στην τράπεζα ή αγοράζει κάτι που σίγουρα δεν φτιάχνεται στην Ελλάδα… άρα μας συμφέρει να έχουμε 2 υπαλλήλους με 1200 ευρώ παρά έναν με 3000 ευρώ και ένα άνεργο που δεν θα παίρνει τίποτα και που δεν πρόκειται να βρει δουλειά.
” Οικονομική πολιτική σημαίνει: αν κινείται φορολόγησέ το, αν συνεχίζει να κινείται ρύθμισέ το νομοθετικά, αν σταματήσει να κινείται επιδότησέ το. ”
Ρόναλντ Ρήγκαν, 1911-2004
Αυτά ισχύουν σε όλα τα επίπεδα
Η νομική πλευρά. Προσέξτε τις γερμανικές κινήσεις.
http://www.livestream.com/114news/video?clipId=flv_f604493d-313b-4899-b822-b6f3dff8dd3b
Αν τα όσα ακούγονται είναι αληθινά (και δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητώ το Μνημόνιο και τον κ. Καθηγητή) τότε, προς μεγάλη ικανοποίηση των σορο-υπάλληλων, των παιδιών της …διασποράς και των καρτούν που μας προέκυψαν απ’ το πουθενά, η Ελλάδα τελείωσε. Εκτός αν σωθεί από το κοίτασμα πετρελαίου “Λεβιάθαν”!
Ίσως. Με “συνεκμετάλλευση” 95% για το Μνημόνιο και 5% για τη μπανανία. Από το οποίο 5%, θα ταϊστούν και πάλι οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέται, Μπομπολαίοι και σία…….
Καλό θα είναι να γίνουν γενναίες περικοπές, στου μισθούς του δημοσίου, να φτάσουν χαμηλότερα από τους ιδιωτικούς, να διατηρηθεί η μονιμότητα για αντάλλαγμα αφού ούτως η άλλως όσοι φύγουν από το δημόσιο δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν πουθενά. Καλό θα είναι επίσης να εμποδιστεί η διπλοαπασχόληση κάποιων ώστε να αποφευχθεί η επέκταση της ανεργίας, Η ευρεία επικράτηση χαμηλών εισοδημάτων χωρίς την εξόντωση μέρους της κοινωνίας λόγω ανεργίας ίσως επιδράσει θετικά στη μείωση των εισαγωγών και θα μας κάνει όλους να καταλάβουμε πως αν δεν μπορούμε ή δε θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί πρέπει να ζούμε και σε ένα ανάλογο ρυθμό αλλιώς θα χάσουμε και ότι έχει απομείνει! Το πλήγμα που θα δεχτούν όσοι ασχολούνται με τις εισαγωγές και το εμπόριο ίσως αντισταθμιστεί με την αναβίωση εγκαταλειμμένων δραστηριοτήτων –και ονείρων!-χαμηλότερης απόδοσης που όμως μπορεί να γεννήσουν ιδέες για ανταγωνιστική παραγωγική εργασία και στην Ελλάδα! Σίγουρα όλα αυτά είναι ρομαντικά και δε γίνονται αναίμακτα καθώς επίσης ούτε το πρόβλημα είναι μόνο ελληνικό, δέχομαι πως δεν μπορεί η Ελλάδα να επηρεάσει σημαντικά τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εξελίξεις, ας παλέψουμε όμως για μερικές κατακτήσεις!