Ξαπλωμένος ανάσκελα στο χάρβαλο κρεβάτι του «νοσοκομείου» του Πόρου, ο Κώστας Ζερβουδάκης, 20 ετών, αριστούχος φοιτητής της φαρμακευτικής, περιμένει το θάνατο. Τα μάτια του, μισόκλειστα απ’ τον πόνο, μόλις που ξεχωρίζουν το γυμνό γλόμπο που στέκει ακίνητος κρεμασμένος στο γεμάτο μυγοχέσματα καλώδιο. Το φως του, άρρωστο, κίτρινο, διαπερνά τα βλέφαρα, …

Ο ταξιδιώτης που κινείται στον κακοτράχαλο ορεινό δρόμο που οδηγεί απ’ το Καστέλι στο Σφινάρι και μετά στη Χρυσοσκαλίτισσα και το άλλοτε ξακουστό Ελαφόνησο μένει έκπληκτος με το θέαμα που του προσφέρουν τα βουνά κι οι παραλίες της δυτικής Κρήτης. Έχοντας αφήσει του πίσω τις άκρως αναπτυγμένες και ολοκληρωτικά κατεστραμμένες …

Είχα ξεχάσει ότι υπάρχουν… Ξαπλωμένος ανάσκελα στην κατασκότεινη αμμουδιά τα χάζευα μαγεμένος απ’ την ομορφιά τους όπως οι άνθρωποι κάνουν (έκαναν;) τις τελευταίες πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια. Προσπάθησα να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που τα είχα κοιτάξει, πότε είχα απολαύσει αυτό το εξαίσιο θέαμα που προσφέρεται δωρεάν στους κατοίκους …

Οι ακτίνες του χειμωνιάτικου ήλιου της Κυριακής, πάντα διαφορετικές στο χρώμα και στη γεύση απ’ τις ακτίνες των άλλων ημερών της εβδομάδας, περνούσαν μέσα απ’ τα σκονισμένα τζάμια του τολ, που βρισκόταν ανάμεσα στα περιβόλια, πίσω από το κρατικό εργοστάσιο αεροπλάνων στο Νέο Φάληρο, και χτυπούσαν πάνω στον πάγκο εργασίας …

Αποβραδίς σκεφτόταν την αυριανή μέρα. Είχε πολλά να κάνει, δουλειές που είχαν μαζευτεί μήνες τώρα, όλο αύριο και αύριο τις πήγαινε μα τώρα είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι και κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν ήταν δα και τίποτα σπουδαία πράγματα. Το ρημάδι τ’ αυτοκίνητο ήθελε συνεργείο –πήγαινε στα εφτά …

Η πρώτη εντύπωση είναι συγκλονιστική. Κατευθείαν εμπρός ξεχωρίζει η σιλουέτα του ευρωπαϊκού πυραύλου –φορέα «Αριάν», στη βάση του μια σειρά από παλιά και καινούρια αεροπλάνα ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το φουτουριστικό σχήμα του Κονκόρντ, το πρωτοποριακό σχήμα του Μιράζ IV και τα τεράστια υπόστεγα που στεγάζουν το Μουσείο της Αεροπορίας …

Στεκόμουν ακουμπώντας στη μοτοσικλέτα μου, στην απέναντι πλαγιά, σ’ έναν δασικό δρόμο που κανείς εκτός απ’ το μαχαίρι του γκρέιντερ δεν είχε πατήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και, παρακολουθώντας με πόνο κι οργή το δάσος του Υμηττού να καίγεται, σκεφτόμουν πως το ελληνικό καλοκαίρι έφτασε ξανά. Προσδεθείτε και μην καπνίζετε, …

Έχοντας εξαντλήσει τον κατάλογο με τα στραβά κι απαράδεκτα αυτού του τόπου (τουλάχιστον τον κατάλογο που ένας δημοσιογράφος μπορεί να χρησιμοποιήσει σ’ ένα βδομαδιάτικο περιοδικό) και πιστεύοντας βαθιά πως καμιά απολύτως ελπίδα για βελτίωση δεν υπάρχει, αποφάσισα να μειώσω στο ελάχιστο δυνατό τις αναφορές της στήλης σ’ αυτά. Μια ματιά …

Σκυμμένοι πάνω απ’ τις μοτοσικλέτες τους κι αψηφώντας το τρομερό κρύο που είχε παγώσει τα πάντα στην από δω μεριά του Μέλανα Δρυμού, οι αναβάτες που έπαιρναν μέρος στον μεγάλο αγώνα των Έξι Ημερών έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες στις μοτοσικλέτες τους. Λίγο γραφίτη εδώ, μια ματιά στις πιέσεις των ελαστικών, …

Δηλώνοντας απ’ την αρχή πως αν οι λαοί σταματούσαν να εξοπλίζονται ενεργειακό πρόβλημα δεν θα υπήρχε τουλάχιστον για τα επόμενα 1000 χρόνια, βγάζουμε τα ροζ γυαλιά του ευχολογίου για να αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Σε πείσμα του ελληνικού κράτους αλλά και των καταναλωτών- πολιτών της χώρας αυτής η ενεργειακή πραγματικότητα δεν …