Ρίγη συγκίνησης κυριεύουν τα κουρασμένα σώματά μας όταν, στο τέλος κάθε νεοελληνικού χρόνου, επιχειρούμε μια αναδρομή στα γεγονότα του δωδεκάμηνου που πέρασε. Δεν είναι μικρό πράγμα τούτω ΄δω που μας συμβαίνει, να ζούμε σε μια χώρα που μοιάζει με καζάνι, που μέσα του κλωθογυρίζει η ζωή και αυτοσχεδιάζει η δημιουργία. …

Ήρθε, κι η παρουσία του τάραξε τα πράσινα νερά της καθημερινής μας ζωής. Με την ηρεμία του ανθρώπου που έχει ξεπληρώσει όλα τα χρέη του στάθηκε μπροστά στην κάμερα της τηλεόρασης και μίλησε στον ελληνικό λαό έτσι που κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει μιλήσει: ταπεινά. Με τον ίδιο ευγενικό κι …

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Είναι ακόμα μία στη μακριά αλυσίδα των ιστοριών βανδαλισμού που καθημερινά ακούει, παρακολουθεί και διαβάζει ο βαθιά κουρασμένος από τη σύγχυση που επικρατεί, Έλληνας πολίτης. Στο Άργος, σ’ αυτή την πόλη που η σύγχυση έχει πάρει διαστάσεις θεομηνίας, υπήρχε ένα σπίτι. Το …

Άνθρωποι σοβαροί υπάρχουν αρκετοί αλλά κανείς δεν τους αποδίδει την πρέπουσα σημασία. Πέφτουν θύματα οι άμοιροι της επίδοσής τους στην επιστήμη τους, χαρακτηρίζονται «ειδικοί», σφραγίζονται «τεχνοκράτες», εχθροί της κουλτούρας, υπηρέτες της μηχανής κι εξαφανίζονται απ’ το πρόσωπο της νεοελληνικής δημοσιότητας. Ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους φαίνεται ότι είναι (δεν τον …

Είναι να απορεί κανείς με την κατάντια των νέων της Ελλάδας. Κάθε νομοταγής και φιλήσυχος πολίτης πρέπει να ανησυχεί με τα φαινόμενα τεντιμποϊσμού που παρουσιάζονται στους δρόμους της Αθήνας και να ζητά με έμφαση την πάταξη των ταραξιών, ιδίως των νεαρών που ο Τύπος αποκαλεί «καμικάζι». Ας εξετάσουμε το αηδές …

Τεύχος 632 Τ’ αυτοκίνητο έστριψε δεξιά από τη στραβή μεριά του δρόμου και μπήκε στο μικρό δρομάκι που στις δυο του πλευρές ορίζονταν από ρείκια, αγριοβελανιδιές κι άλλα καταπράσινα δέντρα, κάνοντας το Βασίλη να κοψοχολιάσει για διακοσιοστή φορά. «Δεν μπορώ να το χωνέψω» είπε απ’ το πίσω κάθισμα του 131, …

Καθισμένοι ένα γύρω απ’ τη φωτιά που ‘καιγε στητή μέσα στην ακίνητη νύχτα προσπαθούσαμε, όλοι οι άνθρωποι της πόλης και του τσιμέντου, να εξηγήσουμε τι ήταν τούτο που μας βρήκε. Προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε πώς, λίγα κούτσουρα που άναβαν, ένα κύμα που ‘σκαγε στην αμμουδιά κι ένα μαύρο σεντόνι γεμάτο εκατομμύρια …

Τα χέρια του έμοιαζαν με φίδια κόμπρα. Σηκώνονταν λίγο, στέκονταν ακίνητα μέχρι το θύμα να βγάλει τα λεφτά απ’ την τσέπη του και μετά ορμούσαν μπροστά κι άρπαζαν το χιλιάρικο και το εξαφάνιζαν πριν ο άλλος προλάβει να πει πατάτες. Μουστακαλήδες ντόπιοι και ξενόφερτοι στέκονταν σα χατζηαβάτηδες μπροστά στις ψησταριές, …

Μαύρη λίμνη ήταν το Αιγαίο εκείνη τη νύχτα καθώς πηγαίναμε με το πλοίο προς την Κάλυμνο: Καθόμασταν στη γέφυρα, κουβεντιάζοντας με τον καπετάνιο και το δεύτερο, κοιτώντας τη θάλασσα που δε ρυτίδιαζε ούτε για αστείο, χαζεύοντας την Αφροδίτη που έλαμπε τόσο δυνατά κι είπα στον καπετάνιο αν είναι φάρος και …

Τετάρτη Ξεκινήσαμε νωρίς, ντάλα μεσημέρι που λένε, για να ‘μαστε στην ώρα στον προορισμό μας. «Δεν πρέπει να τον κάνουμε να περιμένει» είπε ο Αντώνης που είχε γνωρίσει τον πρωτοψάλτη Βασίλη Νόνη, τον άνθρωπο που «περιγράφει τη συνέχεια του ελληνικού ήχου απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα». Φτάσαμε στο τριώροφο σπίτι …